Δεν σκεφτόμουν αρχικά να εμπλακώ, διακρίνοντας το που αναφέρεται και διαφωνώντας με τη μεθοδολογία που εκτέθηκε το θέμα. Η τροπή όμως με αναγκάζει να τοποθετηθώ.
1. Διαφωνώ με την διατύπωση «Αναρμόδια ειδικότητα [η Γενική Ιατρική] για να αποφανθεί για κάταγμα.» Είναι ατυχής. Αναρμόδια θα την έκρινα και εγώ για αίτηση MRI, όχι όμως για τη διάγνωση του κατάγματος ακτινολογικά. Μπορείς να μου πείς συνάδελφε πού εκπαιδεύτηκες στην MRI, ώστε να έχεις επιστημονική άποψη περί του αν και πού συμβάλλει στο κάταγμα? Από την άλλη, ακόμη και αν συμβάλλει –δεν το γνωρίζω και αν ήθελα να το μάθω θα αναζητούσα περισσότερα του ενός άρθρα, καθώς και guidelines. Έστω όμως ότι στεκόμαστε στο άρθρο που επικαλέστηκες. Λέει στο τέλος του ότι «Although CT and MRI are more sensitive than radiography, they are not cost-effective and are not indicated for the diagnosis of fractures» .ή δεν λέει? Γιατί, αν λέει, σημαίνει ότι, ακόμη και αν δείς με την εξέταση αυτή αυτό που ψάχνεις, δεν κερδίζεις από πλευράς οφέλους (υγειονομικού) τίποτε. Άρα, μόνο για επιστημονικούς λόγους έχει ενδιαφέρον και ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ ΤΗ ΖΗΤΗΣΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΟΥ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ. Αν πάλι δεν λέει, τότε ο κ. Κουναλάκης ψεύδεται και πρέπει να το αναφέρεις ευθέως.
2. Με βάση τα ανωτέρω λοιπόν πολύ καλά διατύπωσε το «Στα κατάγματα δεν είναι η MRI η εξέταση εκλογής» η εν λόγω γιατρός, ασχέτως αν είναι παθολόγος ή Γ.Γ.
3. Προσωπικά θα είχα απορρίψει την εξέταση με το ίδιο σκεπτικό (στο δεύτερο σκέλος), ακόμη και αν ήταν γραμμένη από ορθοπεδικό, αν δεν είχε προηγηθεί α/α και US, όπως το έχω κάνει ήδη κάποιες φορές σε παρόμοιες περιπτώσεις σαν ελεγκτής ΟΓΑ. Αν γίνουν αυτά και επιμένει ο ορθοπεδικός να γίνει MRI, τότε, μη ξέροντας περισσότερα, θα την εγκρίνω. (αν ήξερα όμως ότι τα guidelines και τα περισσότερα σχετικά άρθρα λένε ότι «Although CT and MRI are more sensitive than radiography, they are not cost-effective and are not indicated for the diagnosis of fractures», τότε θα την απέρριπτα και στον ορθοπεδικό. Το Ταμείο δεν είναι για να καλύπτει τις επιστημονικές μας απορίες, αλλά τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ανάγκες των ασθενών).
4. Προσωπικά πιστεύω ότι τα όπλα στα χέρια άλλων ειδικών στο να μας πολεμούν με τον τρόπο που το κάνουν, πολλές φορές προσφέρονται από μέλη της ειδικότητάς μας που, μη σεβόμενοι ούτε τα όρια της ειδικότητάς τους, ούτε τα όρια και δικαιώματα των άλλων, αλλά ούτε και τους κανόνες των Ταμείων, αυτοσχεδιάζουν, μηδενίζοντας (θεωρητικά) σχεδόν όλα τα άλλα γύρω τους. Αυτοί, μπορεί να μην είναι πολλοί, ακούγονται όμως πολύ, όπως και οι άλλοι που κρύβουν την ασχετοσύνη τους με συστηματικές παραπομπές (λίγοι και αυτοί, αλλά ηχηροί). Και τα δύο είναι άκρα. Και τα άκρα δεν ανήκουν στα εργαλεία των συνετών, σοφών, ικανών ιατρών και επιστημόνων.