ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΙΑΤΡΟΥΣ!

[mandreou]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜαρία Αναγνωσταρά

ΠΡΟΣ

Γενική Διεύθυνση Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός»

Διεύθυνση Α’ Ορθοπεδικής Κλινικής Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός»

Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Ευαγγελισμός

Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος

Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών

Περιοδικό Ιατρικός Τύπος

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης – Γενική Γραμματεία

Ιστοσελίδα alfavita.gr

ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…

Σύμφωνα με τα λεξικά, «ιατρική» είναι η επιστήμη που έχει ως αντικείμενό της τη διατήρηση της υγείας, την πρόληψη και την αντιμετώπιση των ασθενειών του ανθρώπου. «Ηθική» είναι το σύνολο των αρχών και αξιών που έχει διαμορφώσει και τηρεί ένα πρόσωπο στην καθημερινή του ζωή. Δηλαδή, η ποιότητα του χαρακτήρα του, η αξιοπρεπής προσωπικότητά του, τα ανιδιοτελή κίνητρά του, η ενάρετη διαγωγή του, η χρηστότητα των ηθών του, το αδαμάντινο ποιόν του, εν γένει η συμπεριφορά εκείνη που προσιδιάζει σε ανθρώπους αετούς, οι οποίοι υψοπετούν σε ανώτερες σφαίρες και δεν χαμοπετούν ωσάν κόρακες και γύπες. Οι λεξικογράφοι συνεχίζουν υποστηρίζοντας πως «ήθος» είναι το σύνολο των ψυχικών και πνευματικών χαρακτηριστικών ενός πεπαιδευμένου – με την ευρεία έννοια – ανθρώπου, ο οποίος, λόγω της συμπεριφοράς του, αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση.

Όταν, όμως, ο «λόγος» μετατρέπεται σε «έργον» από τους ακαταπόνητους σκαπανείς του καθημερινού μόχθου, οι λέξεις αποκτούν μια άλλη, αποκαλυπτική διάσταση, ίσως μάλιστα την πλέον ρεαλιστική, εφόσον τα ζητήματα που διακυβεύονται είναι – κυριολεκτικώς - ζητήματα ζωής και θανάτου…

Το βράδυ της 30ης Ιουλίου του 2012, στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, η ομάδα των γιατρών και των νοσηλευτριών-ών που είχαν βάρδια στο τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών απέδειξε πως ήθος είναι ο άρρηκτος δεσμός ανάμεσα στην ηθική και την ιατρική.

Εκείνη τη νύχτα, «νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου», - όπως χαρακτηριστικά χαρακτηρίστηκε από κάποιον από την ομάδα – νύχτα που έβριθε άγριων ξυλοδαρμών, μαχαιρωμάτων, σοβαρών τροχαίων, ακόμα και ελεύθερης πτώσης από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας, βρέθηκα στο νοσοκομείο συνοδεύοντας τον άνδρα μου, ο οποίος υπήρξε θύμα τροχαίου ατυχήματος, οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα του κατά την επιστροφή του από την εργασία του στο σπίτι.

Εκείνη τη σκληρή νύχτα, λοιπόν, είχα την τιμή να γνωρίσω τους γιατρούς Γιώργο ( Παπαδημητρίου, Κατερίνα Κατσούλη, Παναγιώτη Μαρινάκο, Χρήστο (του ζητώ συγνώμη που δε γνωρίζω το επώνυμό του – ήταν ο συντονιστής της διαχείρισης των ακραία αντίξοων καταστάσεων), τη νοσηλεύτρια Κατερίνα, τη Χαρά (,το γιατρό που περνούσε από τους ασθενείς και «έραβε» καθώς και όλους τους υπόλοιπους τα ονόματα των οποίων πάνω στην ένταση των στιγμών είτε δεν άκουσα είτε δε συγκράτησα.

Η ομάδα αυτή απαρτιζόταν από Ανθρώπους (με Α κεφαλαίο) που έδειξαν με αδιαμφισβήτητο τρόπο πως υπηρετούν τον όρκο τους όχι ως στείρα τήρηση ενός κανόνα, ορισμού ή κώδικα αλλά ως μια ιδέα και ως ένα ηθικό διάβημα και παράγγελμα.

Οι Άνθρωποι αυτοί, λοιπόν, με κατάθεση ψυχής και θέτοντας, πολλές φορές, σε κίνδυνο ακόμα και κείνη τη σωματική τους ακεραιότητα, με πενιχρά μέσα υλικοτεχνικής υποδομής στη διάθεσή τους, πάλευαν να σώσουν την ανθρώπινη ζωή και να βοηθήσουν εκείνον που βρισκόταν σε ανάγκη, δίχως να λογαριάζουν τα «δικά τους».

Τα «δικά τους»…

Τους εξευτελιστικούς μισθούς. Τις απλήρωτες εφημερίες. Τις μέχρι τελικής πτώσης ατελείωτες ώρες των εφημεριών που μόνο αν είσαι υπεράνθρωπος μπορείς τις αντιμετωπίσεις. Τις μεταθέσεις. Τις απολύσεις. Τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων. Το Κράτος που κάνει οτιδήποτε περνά από το νόμιμο (αλλά και άδικο και ανήθικο…) χέρι του για να τους δυσχεράνει στην άσκηση του έργου τους ( ενδεικτικό παράδειγμα πως την εν λόγω νύχτα υπήρχαν διαθέσιμα μόνο ένα monitor και μόνο ένας αξονικός τομογράφος). Τη στρέβλωση και την παραχάραξη της αλήθειας από την πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για την αξία των υπηρεσιών που προσφέρουν. Την ακηδία και τον ευτελισμό προς το πρόσωπό τους από μεγάλη μερίδα του κόσμου που – δυστυχώς – ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει πως τα ζητήματα της υγείας και της υγειονομικής περίθαλψης αποτελούν ύψιστο και αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό ανθρώπινο δικαίωμα και πως οφείλουν συμπαράσταση και σεβασμό σε αυτούς που αγωνίζονται και για το δημόσιο χαρακτήρα τους και για το υψηλό επίπεδό τους.

Στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων ο λειτουργός της υγείας δεν είναι μια τυχαία ψηφίδα ανάμεσα στις άλλες. Είναι αυτός που φιλοτεχνεί ολόκληρο το ψηφιδωτό, διότι χωρίς αυτόν δεν υφίστανται οι άλλες ψηφίδες, αφού καταργείται η ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή.

Η οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση του γιατρού που τον καθιστά είτε μίζερο και κακομοίρη είτε παραδόπιστο και φιλάργυρο και η οποία σκοπίμως υφάνθηκε χρόνια τώρα από λόμπυ συμφερόντων και από παλιοφάρες είναι επιβεβλημένη ανάγκη να αρθεί. Να σταματήσει. Η Υγεία δεν ταξινομείται. Δεν της αρμόζουν μήτε «περικοπές» μήτε «διαπραγματεύσεις» σε «τραπέζια συζητήσεων», διότι «πάντων χρημάτων μέτρον ἐστίν ἄνθρωπος» (ο άνθρωπος είναι το μέτρο για τα πάντα). Επομένως, και οι Θεράποντες της Υγείας είναι ντροπή να τσαλαπατώνται από τυποποιημένους ανάλγητους και αντικοινωνικούς νόμους καθώς και από «ελαφρόμυαλα» (μόνο;…) άτομα που είτε τους εμπνέονται είτε τους επικροτούν με την ανοχή τους – σιωπή τους.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος ελαφρά τη καρδία καταφερθεί εναντίον των γιατρών ας μην τρέξει αυτόματα το μυαλό του στο μεγαλογιατρό των βορείων προαστείων που χρηματίζεται με τα «φακελάκια», αλλά ας θυμηθεί τον Γιώργο, την Κατερίνα, τον Παναγιώτη, τον Χρήστο, τον…, την…Δεν μπορεί. Κάπου, κάπως, κάποτε τους συνάντησε κι αυτός. Ίσως με άλλα ονόματα αλλά σίγουρα με ίδιες συμπεριφορές.

Τις ίδιες συμπεριφορές συνάντησα και στην Α’ Ορθοπεδική του νοσοκομείου Ευαγγελισμός όπου ο άνδρας μου χειρουργήθηκε και νοσηλεύτηκε. Εκεί ήταν ο Γιάννης ο Τριανταφύλλου, ο Γιάννης ο Σπηλιώπουλος, ο Ζαχαράκης, και πάλι η Κατερίνα η Κατσούλη και πάλι ο Παναγιώτης ο Μαρινάκος και πάλι οι νοσηλεύτριες.

Σε όλους αυτούς τους ΗΡΩΕΣ, οι οποίοι αφήνουν καλό όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους, θα τρέχει πάντα η ψυχή μου και ο λογισμός μου με ευνοϊκά συναισθήματα και θετικές σκέψεις.

Τόσο ο παθών (ο άνδρας μου Ιωάννης Κατσούλας) όσο και εγώ σας ευχαριστούμε από βάθη καρδιάς.

Με σεβασμό,

Μαρία Αναγνωσταρά

Εκπαιδευτικός

[mandreou]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Εαν αρχίσουμε να κάνουμε ηλ.συνταγογραφηση στα ΤΕΠ θα τα περιστατικά δεν θα εξυπηρετηθούν στον αιωνα τον άπαντα.
Αλλα τόσο σχετικός είναι ο Ακριβόπουλος.....

[Πατρωνάκης Μάνος]

 Σοβαρολογείτε τώρα συνάδελφε; Θα στέλνετε τον άρρωστο να ξανακάνει ουρά σε άλλο συνάδελφο σας (τον οποίο πως τον θεωρείτε γραμματέα σας;)  για να ολοκληρώσει
την υποχρέωση σας;
 Πολύ σωστά έπραξε ο κ. Ακριβόπουλος.

[Gatekeeper]

Σοβαρολογείτε τώρα συνάδελφε; Θα στέλνετε τον άρρωστο να ξανακάνει ουρά σε άλλο συνάδελφο σας (τον οποίο πως τον θεωρείτε γραμματέα σας;)  για να ολοκληρώσει
την υποχρέωση σας;
 Πολύ σωστά έπραξε ο κ. Ακριβόπουλος.

Πόσα χρόνια έχετε να εφημερεύσετε σε ΤΕΠ κε συνάδελφε?
Στην τελική  το φάρμακο ήταν μη συνταγογραφούμενο....

[Denominator]

Τι νόημα έχει να εξεταστεί ένας ασθενής για ένα επείγον περιστατικό και να μην μπορεί να καλυφθεί φαρμακευτικά;
Έχω κάνει πολλά-πολλά χρόνια σε ΤΕΠ και σε πολλά πόστα, αλλά πάντα η μέριμνα για τη συνταγή ήταν αυτονόητη για μένα.
Στο κάτω-κάτω η διαφορά χειρόγραφης από ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι λίγες δεκάδες δευτερόλεπτα.
Και κάτι ακόμη: Δεν είναι κρίμα να αγωνίζεται κανείς πολλές φορές ώρες για ένα περιστατικό και να κολλάει στη συνταγή, το κατ' εξοχήν επιστέγασμα του κόπου του;