Θέματα Εργασίας > Εργασία στον ιδιωτικό τομέα (αυτοαπασχόληση)
Το ΙΚΑ ανοίγει την πόρτα στους συμβεβλημένους ιατρούς του ΟΠΑΔ & ΟΑΕΕ
Δ. Κουναλάκης:
Αυτό το είχα δει. Τηλεφωνικώς όμως από το ΙΚΑ, Αθήνα, και συγκεκριμένα από το τμήμα εμβολιασμών μου είπαν ότι πρέπει να περιμένουμε μια εγκύκλιο του ΥΥΚΑ.
Περιμένω να δω τι θα γίνει.
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑυτό το είχα δει. Τηλεφωνικώς όμως από το ΙΚΑ, Αθήνα, και συγκεκριμένα από το τμήμα εμβολιασμών μου είπαν ότι πρέπει να περιμένουμε μια εγκύκλιο του ΥΥΚΑ.
Περιμένω να δω τι θα γίνει.
--- Τέλος παράθεσης ---
Λογικό είναι να περιμένει κανείς το πολύ το αντίστροφο. Εγώ γράφω κανονικά αντιγριππικά με 0%.
Δ. Κουναλάκης:
Μια και μιλάμε για τα αντιγριππικά και ταυτόχρονα υπάρχουν τοποθετήσεις που συνοψίζονται σε μεγάλο βαθμό στο μήνυμα μου Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος αποφάσισα να ζητήσω την γνώμη σας μη ξέροντας πια τι να κάνω...... Ιδού το θέμα:
Διατηρώ ιδιωτικό ιατρείο σε μια περιοχή στο Ηράκλειο που έχει ελάχιστους γιατρούς γιατί ποτέ δεν είχε χαρτάκια, αλλά ασφαλισμένους ΙΚΑ & ΟΓΑ που δεν χαρακτηρίζονται για την οικονομική τους επιφάνεια. Το τι έχω δει από το Φλεβάρη που "άνοιξε" το ΙΚΑ θα μπορούσαν να γίνουν βιβλίο που οι επιπτώσεις από το μεσοπρόθεσμο θα είχαν είχαν το μισό του πάχος. Εμπειρία που συνεχίζεται.
Όταν τον Απρίλιο μπήκαν ταυτόχρονα η ηλεκτρονική συνταγογράφηση μαζί με το όριο των 80 επισκέψεων- 100 συνταγών αποφάσισα να μην κάνω μια τυπική αρπαχτή.....
Αποφάσισα ότι το να επιλέξω 80 "βολικούς" ασθενείς και να τους βλέπω κάθε μήνα ή να βάλω σειρά αναμονής και να γράφω φάρμακα μέχρι να συμπληρώσω την πρώτη βδομάδα το όριο του μήνα ήταν μια αρπαχτή που η συνείδηση μου με την κατάσταση που έβλεπα δεν το επέτρεπε. Επέλεξα να κλείνω ραντεβού για όλα τα χρόνια νοσήματα και να βλέπω εκτός ραντεβού εάν τύχει κάτι έκτακτο σε κάποιον από αυτούς που βλέπω σε χρόνια βάση ή μέλη της οικογένειας τους. Έβλεπα τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ με χρόνια νοσήματα και για τα χρόνια φάρμακα τους έδινα τρίμηνη συνταγή ώστε τους δύο επόμενους μήνες να μπορέσει να περάσει και κάποιος άλλος που είχε ανάγκη, ηλικιωμένοι κατά βάση που οι μετακινήσεις δεν τους επέτρεπαν και πολλά. Σε χρόνια συνταγογράφηση, ο ασθενής είχε απευθείας το ραντεβού του για το τέλος της τρίμηνης ώστε να παρακολουθώ σταθερά κάποιους ανθρώπους. Φρόντιζα να έχω το χρόνο να τους βλέπω, να τους εξετάζω και να μην περιορίζομαι μόνο στην συνταγογράφηση. Είμαι προσεκτικός στον αριθμό των συνταγών αλλά χωρίς το αυταρχικό "Διάλεξε τρία φάρμακα να σου γράψω". Βέβαια υπάρχουν πολλές επισκέψεις χωρίς συνταγογραφία και σε αυτές περιλαμβάνονται όλα τα "επείγοντα" εκτός των ραντεβού ώστε να μπορώ σε αρκετούς να γράψω όλα τα φάρμακα τους καθώς διατηρώ ένα ιατρείο που από πλευράς εξοπλισμού που χρησιμοποιώ ίσως το ζηλεύουν και πολλά Κέντρα Υγείας. Τα ραντεβού είναι πλέον γεμάτα και για τον επόμενο μήνα.
Και η βοήθεια σας που θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας είναι η εξής:
Με τον περιορισμό των συνταγών και τις τρίμηνες που δίνω πάντα είχα πρόβλημα να τηρήσω τον αριθμό των συνταγών και να γράψω φάρμακα που δεν είναι χρόνια, πχ εμβόλιο γρίπης.
Στην προσπάθεια μου να τους εξηγήσω ότι έχω αυτούς τους περιορισμούς στις συνταγές και ότι εάν τους δώσω μηνιαία θεραπεία κάποιοι άλλοι θα βρεθούν απέξω τον επόμενο μήνα (ίσως και οι ίδιοι) γνώρισα τον ατομικισμό που χαρακτηρίζει ανθρώπους που δεν φαντάζεσαι.... Η αλληλεγγύη και η κοινωνική συνοχή που θα περίμενα ήταν απούσα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που πλέον τις σημειώνω καθώς είναι εξαίρεση στον κανόνα. Η φτώχεια φέρνει γρίνια, σίγουρα και ο θάνατος σου, η ζωή μου είναι ο κανόνας.
Πως θα το αντιμετωπίζατε στη θέση μου;
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚαι η βοήθεια σας που θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας είναι η εξής:
Με τον περιορισμό των συνταγών και τις τρίμηνες που δίνω πάντα είχα πρόβλημα να τηρήσω τον αριθμό των συνταγών και να γράψω φάρμακα που δεν είναι χρόνια, πχ εμβόλιο γρίπης.
Στην προσπάθεια μου να τους εξηγήσω ότι έχω αυτούς τους περιορισμούς στις συνταγές και ότι εάν τους δώσω μηνιαία θεραπεία κάποιοι άλλοι θα βρεθούν απέξω τον επόμενο μήνα (ίσως και οι ίδιοι) γνώρισα τον ατομικισμό που χαρακτηρίζει ανθρώπους που δεν φαντάζεσαι.... Η αλληλεγγύη και η κοινωνική συνοχή που θα περίμενα ήταν απούσα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που πλέον τις σημειώνω καθώς είναι εξαίρεση στον κανόνα. Η φτώχεια φέρνει γρίνια, σίγουρα και ο θάνατος σου, η ζωή μου είναι ο κανόνας.
Πως θα το αντιμετωπίζατε στη θέση μου;
--- Τέλος παράθεσης ---
Με δεδομένη την προτέρα σωστή συμπεριφορά μου απέναντι στον ασθενή μου, σε αυτές τις ειδικές συνθήκες (συνεργασία ιατρού συμβεβλημένου με ΟΠΑΔ/ΟΑΕΕ με ΙΚΑ) δε θα είχα κανένα πρόβλημα να κάνω το εξής:
Σε όσους ασθενείς δεν καταλάβαιναν το ότι η εμμονή τους να γράψουν μία συνταγή αξίας 6 ευρώ θα αποκλείσει κάποιους άλλους από τη λήψη της τρίμηνης συνταγής τους, θα έλεγα: Πάρε τα 6 ευρώ από μένα και αγόρασε το εμβόλιό σου, αλλά φρόντισε στο μεταξύ να βρεις και κάποιον άλλο γιατρό να σε αναλάβει, διότι δεν είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει θέση για σένα όταν την έχεις πραγματικά ανάγκη.
Σε αυτή την περίεργη "συνεργασία" με τους περιορισμούς κάθε ηθική δοκιμάζεται και ένα μέρος της δοκιμασίας θα πρέπει να το αναλαμβάνουν οι ασθενείς που επιλέγουν να μην ταλαιπωρηθούν στο ΙΚΑ αλλά να επισκεφθούν ένα ιδιωτικό ιατρείο.
Δημήτρης Μακρέας:
Δε νομίζω να υπάρχει "σωστός" τρόπος αντιμετώπισης.
Δυστυχώς είναι μια περίπτωση όπου η σχέση γιατρού-ασθενή δοκιμάζεται χωρίς ευθύνη κανενός από τους δύο, γιατί κάποιοι αποφάσισαν αυτό το ανόητο πλαφόν.
Τόσο από την άποψη του αριθμού εξεταζόμενων, όσο και για τον αριθμό των συνταγών.
Τουλάχιστον θα έπρεπε νε επιτρέπεται υπέρβαση του ορίου συνταγών ανάλογα με τις ανάγκες των εξεταζόμενων.
Δημήτρη , όπως το περιγράφεις φαίνεται πολύ δύσκολο ως αγωνιώδες να διατηρήσεις μια σταθερή σχέση σε βάθος χρόνου.
Φαντάζομαι ότι για πολλούς γιατρούς το σύστημα λειτουργεί ως αντικίνητρο για να αναλάβουν ανθρώπους που χρειάζονται πολλές συνταγές , αλλά και να δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα απέναντι τους, ειδικά όταν το όριο εξαντλείται.
Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Δεν ξέρω τι θα αποφασίσεις -αποφασίσετε , αλλά έχει μεγάλη σημασία να αποφύγεται το αρνητικό συναίσθημα απέναντι στον ασθενή.
Βασίλη, νομίζω ότι ο τρόπος αντιμετώπισης που περιγράφεις, αντανακλά αυτά ακριβώς τα συναισθήματα που θεωρώ ότι πρέπει να αποφύγεις και μάλιστα με πολύ επιθετικό έως προσβλητικό τρόπο απέναντι στον ασθενή (ελπίζω να μη "στραβώσεις", το γράφω με σεβασμό απέναντι σου).
Ο ασθενής δεν είναι υποχρεωμένος -άλλωστε δε έχετε κοινοβιακή ζωή- να αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς που έχει η σχέση με τους εργοδότες σου, αλλά και ακόμα αν τους αντιλαμβάνεται έχει διακαίωμα να απαιτεί αυτό που θεωρεί δικαίωμά του. Να συνταγογραφήσει για το σύνολο των τακτικών και των έκτακτων αναγκών του.
Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος ώστε και οι δύο να στραφείτε απέναντι στον υπεύθυνο αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, εκτρέποντας το "αρνητικό συναίσθημα" από τη μεταξύ σας σχέση στους αποκλειστικούς υπεύθυνους.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση