…. Η έννοια της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ……..θα δεις και την ίδια την διακήρυξη της Αλμα Ατα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ……….Αν δεις πως το γράφει θα ανακαλύψεις ότι η ΠΦΥ με βάση αυτή τη διακήρυξη δεν ταυτίζεται με την γενική ιατρική.
Όντως. Αν δούμε όμως την πρόταση που ακολούθησε λίγα χρόνια μετά στη Λουμπλιάνα, ως συνεχεία της Αλμα Άτα, εκεί αναφέρεται σαφώς ο νευραλγικός ρόλος της Γ./Οικ. Ιατρικής, γιατί αναγνωρίστηκε το κενό που υπήρχε.
Να πούμε ρε αδερφέ, αυτά που έχουμε να πούμε και αν δε σου αρέσουν και είναι πολύ θεωρητικά για σένα τον πραγματιστή, να τα προσπεράσεις ή καλύτερα να ανοιγοκλείνουμε τα χείλη και να λες εσύ αυτά που θέλεις και να περνάμε ωραία; Απ΄ότι φαίνεται τον τελευταίο καιρό, ορισμένα παλαιά μέλη με άποψη, αποστασιοποιούνται από τη διατύπωση θέσεων στο forum. Πέρασαν στην "ανώδυνη" παράθεση κάποιας σημαντικής είδησης (ακόμα και αυτό βέβαια, το κάνουν με στυλ και άποψη), μας υπενθυμίζουν κανένα τραγούδι, κάνουν λιγάκι χιούμορ, στέλνουν και πανέμορφες φωτογραφίες κι έτσι αποφεύγουν τα γρυλίσματα των ντόμπερμαν.Άλλα πάλι, έγιναν δωρητές οργάνων στο forum , αλλά η κλάση τους ήταν τέτοια που δεν επιτρέπει το πέρασμά τους στη λήθη (γεια σου πρώτη, να είσαι πάντα καλά).Μερικά βέβαια, απ΄ότι φαίνεται, είχαν μυριστεί το παραμύθι εξαρχής και παρόλο που αποτελούν ενεργά μέλη στο χώρο που ζουν και εργάζονται και κάθε άλλο παρά αποσιωπούν δημόσια τις απόψεις τους, εδώ μπαίνουν (με το όνομά τους), ενημερώνονται κι αντίο.
…………………..
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ένα κείμενο –θέση –ανάλυση- για την ΠΦΥ (και αξιόλογο μάλιστα) καταλήγει να γίνεται το φυτίλι για αντιπαραθέσεις –όχι ιδεών- αλλά χαρακωμάτων (όπως χαρακτηριστικά φαίνεται στο ένθετο απόσπασμα, πού όμως δεν είναι το μόνο).
Ακόμη και ο συντάκτης του, μετά το αρχικό κείμενο, επανέρχεται με πικρία και ουσιαστικά αναιρεί τη θετική εντύπωση που αφήνει το κείμενό του.
Αν δεν αξίζει να το βάλεις εδώ για προβληματισμό, γιατί το κάνεις? Αν πάλι δεν προκαλέσει τον αναμενόμενο –κατά την κρίση σου- προβληματισμό και διάλογο, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που άξιζε να το διαβάσουν ? ή ότι είναι κάτι που ατιμάστηκε με το να το δημοσιεύσεις εδώ?
Ειλικρινά δεν μπορώ να παρακολουθήσω αυτά τα ξεσπάσματα.
Όλοι μπορεί να έχουμε τις χωλότητές μας γιατί περιμέναμε το Α να πάει προς τα ‘κει, αλλά το βλέπουμε να πάει αλλού. Το Β να μένει, αλλά αυτό φεύγει. Το,…το,… το.
Ειδικά για το φόρουμ έχω να επισημάνω ότι δεν ανήκει σε κανέναν, όπως σωστά ειπώθηκε. Ανήκει στα μέλη του. Κανένας διαχειριστής ή «ντόμπερμαν» δεν θα το κάνει στο κουστούμι του, ακόμη και αν το ήθελε. Άσε που προσωπικά δεν καταλαβαίνω πιά είναι τα χαρακτηριστικά του ντόμπερμαν.
Αν λοιπόν η όποια κοινωνία δεν μας αρέσει, ας μη ξεχνάμε ότι είναι εικόνα μας και άρα στο χέρι μας να την αλλάξουμε.
Έπειτα, αν κάποιοι δεν μπαίνουν πιά –ή δεν πολυμπαίνουν- γιατί κατ’ ανάγκην πληγώθηκαν από το φόρουμ?
Και εγώ –αν και μπαίνω συχνά ως επώνυμος- δεν πολυγράφω, όπως κάποιοι που φωτογραφήθηκαν. Τι σημαίνει αυτό? Ότι μου φταίει το φόρουμ?
Ακόμη και αν πληγώθηκαν, η φυγή είναι η απάντηση σε μία μάχη που πληγώνεσαι ?
Θα μπορούσα να πώ περισσότερα, αλλά νομίζω ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι με νηφαλιότητα και μπορούν να δούν και να κρίνουν.
Νομίζω ότι είναι αυθαίρετοι οι συσχετισμοί αιτίων και αιτιατών, όπως ήδη σχολίασα, αλλά ο καθένας μπορεί να το κρίνει.
Αναφέρθηκες Οδυσσέα και στα United Nations, με θετικό –από ότι αντιλήφθηκα τρόπο για τις προτάσεις τους. Θα μου επιτρέψεις να πώ ότι από τα πεπραγμένα τους όλα αυτά τα χρόνια (που διαμαρτύρονται και παίρνουν μέτρα υπέρ των αδυνάτων, μόνον όταν δεν παρενοχλούν τους δυνατούς), δεν είμαι πεπεισμένος για τις προθέσεις των θέσεων –προτάσεών τους.
Τέλος, για να επανέλθω στο θέμα της ενότητας ετούτης, δεν θα διαφωνήσω ούτε στην ανάγκη κοινονικοπολιτικού και επιστημονικού διαλόγου, ούτε στην ανάγκη του να προβληματίζεται κανείς, ή ακόμη και να αγανακτεί που δεν βλέπει ανταπόκριση στον προβληματισμό του.
Θα πω όμως ότι εκτός από τους προβληματισμούς (που κατά τη γνώμη μου έχουν αναπτυχθεί αρκούντως και εντοπίως και διεθνώς) απαιτούνται και άλλα.
Απαιτείται π.χ. η "προσαρμογή" αυτού του προβληματισμού στα ενδόδημα δεδομένα (αυτό μας λείπει όντως και αξίζει να δουλέψουμε επάνω του).
Απαιτείται π.χ. να λειτουργήσουμε και εμείς σε πολλά πιο «χρηστικά» γιατί για μένα ο πραγματιστής δεν είναι αυτός που δεν προβληματίζεται, αλλά αυτός που τον προβληματισμό του τον δένει με τα πραγματικά δεδομένα, τόσο στην ανάλυση, όσο και στην σύνθεση –δράση. Και επίσης, δεν μένει στην θεωρία και διακήρυξη, αλλά προχωρά στην πράξη, γιατί αλλιώς «το λόγο σου τον χόρτασα και το ψωμί σου φάτο» που λέει και ο σοφός λαϊκός λόγος.
Παραθέτω επί παραδείγματι μία ενδιαφέρουσα σύνοψη του «τι είναι σύγχρονη ΠΦΥ» (Tom Freeman, associate professor, family medicine, BMJ, 15/7/2000)
Είναι λοιπόν:
•Συνέχεια της φροντίδας με 24ωρη παροχή υπηρεσιών
•Δυνατότητα επιλογής του οικογενειακού γιατρού
•Εξασφάλιση άμεσης προσπέλασης πολιτών
•Δυνατότητα κατ’ οίκον φροντίδας και νοσηλείας
•Μέσα για διάγνωση -αντιμετώπιση κοινών νοσημάτων σε τοπικό επίπεδο
•Δυνατότητα βραχείας νοσηλείας σε τοπικό επίπεδο
•Αντιμετώπιση επειγόντων
•Ιατροπροληπτικές παρεμβάσεις
•Προγράμματα διαφώτισης κοινού
•Συστηματική -δομημένη εκπαίδευση
•Σύγχρονη υποστήριξη μηχανοργάνωσης -διασύνδεσης μονάδων
•Συνδέονται με το άτομο (ασθενή)•Προσπαθούν να κατανοήσουν το περιβάλλον της νόσου•Βλέπουν κάθε επαφή με τον ασθενή τους σαν μία ευκαιρία για παρέμβαση και εκπαίδευση•Βλέπουν τον ασθενή στο φυσικό του χώρο
•Βλέπουν τον εαυτό τους σαν μέρος ενός ευρέος φάσματος υποστήριξης και φροντίδας (υγείας)
•Ιδεατά θα έπρεπε να μοιράζονται το ίδιο περιβάλλον με τους ασθενείς τους
•Δίνουν σημασία στην προσωπική άποψη στην ιατρική
•Διαχειρίζονται τους πόρους για την υγεία
Είναι και πολλά άλλα βέβαια, αλλά ας σταθούμε προς στιγμήν σε αυτά που ανέσυρα πρόχειρα από κάποιες σημειώσεις μου.
Πολλά λοιπόν από αυτά που αναφέρονται εδώ, δεν απαιτούν οργανωμένη παρέμβαση της πολιτείας που θα εστιάζει στην ΠΦΥ, αλλά λειτουργούς υγείας (και όχι μόνο) που πιστεύουν στην ΠΦΥ, την βιώνουν και την πονούν (είτε γράφουν γι’ αυτή, είτε όχι). Αυτό θα αρκούσε για αρκετές και σημαντικές από αυτές τις δράσεις.
Δεν θα ήταν καλύτερα λοιπόν να κοιτάξουμε (με «πραγματιστικό μάτι») τον εαυτό μας όλοι στον καθρέφτη και να δούμε πόσο στ’ αλήθεια δουλεύουμε για την ΠΦΥ.
Το ξαναείπα: Τα λάβαρα δεν με ενθουσιάζουν. Απ’ εναντίας, αν δεν συνδυάζονται με βιωματική στάση, τότε είναι ακόμη και μιάσματα.
Και συχνά βλέπω τέτοιου είδους μιαρά δημοσιεύματα για την ΠΦΥ (και όχι μόνο) στον τύπο από πρωτεργάτες των λάβαρων, αλλά και των φτυαριών της ταφής της ΠΦΥ.
Ναι, είμαι και εγώ πικραμένος για την ασέλγειά μας επάνω στην ΠΦΥ. Δεν θα πυροβολήσω όμως κανέναν. Με επιχειρήματα και δράσεις θα προσπαθήσω να του πάρω τα όπλα από τα χέρια και να φυτέψω λουλούδια.
Τα πτώματα βρίθουν σκωλήκων και δυσωδίας. Οι ζώντες (δράσεις) ευωδιάζουν
Θέμα: Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας δε γίνεται με βαφτίσια!!! (Αναγνώστηκε 13110 φορές)