Βασίλη, εγώ θα κάνω το δικηγόρο του Διαβόλου.
Έχουμε περάσει και οι δύο από το ΕΣΥ πριν το ιδιωτικό επάγγελμα. Τι ποσοστό στο ΕΣΥ πιστεύεις ότι είναι στο ΕΣΥ για λόγους ηρωικούς που περιγράφεις;
Εγώ το βλέπω μονοψήφιο. Και έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους που περιγράφεις. Που έκλεισαν ένα ιατρείο που πήγαινε πολύ καλά και μπήκαν στο ΕΣΥ. Είναι ελάχιστοι. Δεν είναι ο κανόνας.
Το ΕΣΥ έχει δύο στοιχεία που κυνηγάμε όλοι:
α) Τους κάμποσους που μπαίνουν γιατί πρέπει να βγάλουν κάποια μαύρα, επειδή το συνολικό άμεσο κόστος για τον ασθενή στις δομές του ΕΣΥ θα είναι λιγότερο από ότι εάν πήγαινε σε ιδιωτική κλινική.
β) Την ασφάλεια. Τον επόμενο μήνα θα έχεις στις 26 μήνα τα λεφτά να πληρώσεις, το ενοίκιο σου, τη δόση σου, το φαϊ σου, κλπ. Ας άρχιζε να κάνει το ΕΣΥ στους μισθούς ότι κάνει στις εφημερίες και θα έβλεπες "ηρωικές" εξόδους.... Και στην ασφάλεια ανθίζει ο ηρωισμός, είναι λίπασμα η ασφάλεια. Γιατί ξέροντας ότι μπορείς να έχεις φαϊ να φας αύριο, έχεις ήδη γίνει αποδεκτός στο σύνολο κατέχοντας μια κοινωνικώς αποδεκτή θέση μπορείς να περάσεις στο επόμενο επίπεδο κάλυψης αναγκών που είναι η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο (βασικές θεωρίες επιπέδων αναγκών στις κοινωνικές επιστήμες). Ο πραγματικός ήρωας είναι αυτός που πάει στο τέταρτο στάδιο χωρίς να έχει καλύψει το πρώτο.
Το ιδιωτικό επάγγελμα έχει δύο προβλήματα κατά τη γνώμη μου:
α) Είσαι ιδιώτης. Είναι αυτό που συχνά περιγράφει ο Μακρέας: Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση σε καθετί δέχεται πιέσεις και στρεβλώσεις από αυτόν που πληρώνει. Αυτός που πληρώνει, ο ασθενής-συγγενείς, θέτει δικούς του εξωιατρικούς κανόνες που πρέπει ικανοποιηθούν. Αυτά σιγά-σιγά βέβαια θα αρχίσουν να υπάρχουν παντού και στο ΕΣΥ, αλλά μέχρι σήμερα είναι περιορισμένα.
β) Είναι δύσκολο να ορίσεις που τελειώνει το λειτούργημα και που αρχίζει το επάγγελμα. Και φυσικά, τόσο συναδελφοι όσο και το κράτος έχουν φροντίσει να το εμπορευματοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό.
Γιατί να μπει κανείς στον ΕΟΠΥΥ;
Υπάρχουν πολλές αιτίες. Προσωπικά, το έκανα για δικούς μου λόγους.
- Κατ αρχήν υπήρξε συζήτηση με όλους τους συναδέλφους στην περιοχή μας και είπαμε να έχουμε κοινή γραμμή. Η συλλογική απόφαση ήταν τελικά να μπούμε αν και προσπάθησα μήπως ήταν εφικτό να μην μπει κανένας μας.
- Αφήνοντας την ασφάλεια του ΕΣΥ, το ιατρείο μου ήταν κάτι παραπάνω από ένα έτος όταν ξεκίνησε ο ΕΟΠΥΥ και ποτέ δεν είχα μεγάλο αριθμό ασθενών του ΟΠΑΔ, χώρια που δεν το επιδίωξα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών μου ήταν ΙΚΑ και εκεί είδα πράγματα που δεν μπορούσα να φανταστώ όταν ήμουν στο ΕΣΥ. Αίτιο η απουσία των περισσότερων παραγόντων που ορίζουν την υγεία κατά WHO. Θεώρησα σκόπιμο συνεπώς να συνεχίσω την δική μου προσπάθεια που ξεκίνησα.
- Το να είσαι στον ΕΟΠΥΥ σε κάνει υπάλληλο, είναι το ίδιο με το ΕΣΥ. Μπορείς να ξεχάσεις (έστω και για λίγο) ότι είσαι ιδιώτης, με τίμημα ότι εάν δεν καλύψεις τις πελατειακές ανάγκες θα το βρεις μπροστά σου καθώς εδώ δεν υπάρχει η μονιμότητα και η ασφάλεια του ΕΣΥ. Αλλά αυτό μπορώ ακόμη να το αντέξω, έχω άλλες ασφάλειες που με κρατάνε.
Το δικό μου συμπέρασμα;
ο πραγματικός ηρωισμός δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν χωράει σε δομές, δεν είναι βαθμός-ετικέτα-προϊόν, δεν έχει προαπαιτούμενα και είναι αθόρυβος.
Είναι ατομική υπόθεση και δεν αποκτιέται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αλλά είναι η εξαίρεση του κανόνα.
Ψηφοφορία
Θέμα: ΕΟΠΥΥ (Αναγνώστηκε 1451653 φορές)
7 Σεπτεμβρίου 2011, 11:34:38