Δηλαδή; Τι εννοεί; Με το ίδιο σκεπτικό νομιμοποιούμαι και εγώ ως "ανειδίκευτος" ιδιώτης, όπως και ο ειδικευόμενος(που είναι επίσης "ανειδίκευτος"), να πράξω το ίδιο. Ή μήπως όχι; Άλλος Νόμος στο Δημόσιο και άλλος στους ιδιώτες;
Τελικά έχει πολύ πλάκα η ζωή εδώ στο ΕΛΛΑΝΤΑ. Αν και σκέφτομαι να πάω στη ζούγκλα μιας και εκεί μπορεί, μεν, να ισχύει ο νόμος του ισχυρού αλλά τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει αυτός ο νόμος τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια. Προτιμώ την σταθερότητα από τη "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".
Ο ειδικευόμενος (υποτίθεται) συνταγογραφεί υπό την επίβλεψη και τις οδηγίες του ειδικευμένου.
Ο ανειδίκευτος ιδιώτης;
Θα αναφέρω μερικά πράγματα όπως τα έχω αντιληφθεί μέχρι σήμερα - αν είναι λάθος παρακαλώ να με διορθώσετε:
- Η διαδικασία της ειδίκευσης έχει μάλλον διαδικαστικό χαρακτήρα, κάτι που σημαίνει ότι η εκπαίδευση, αν παρέχεται και όπου παρέχεται, απευθύνεται στον πατριωτισμό των ειδικευόμενων. Οι δε εκπαιδευτές συχνά είναι ανεπαρκείς, ποσοτικά και ποιοτικά, για λόγους που δεν είναι πάντα στον τομέα ευθύνης τους.
- Πολλοί ειδικευόμενοι, κατά τη διαδικασία της ειδίκευσης, ξεπερνούν σε γνώση το μέσο ειδικό - χωρίς βέβαια να μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν ακόμη την απαιτούμενη εμπειρία. Η εμπειρία όμως, ειδικά στη χώρα μας, όταν ανευρίσκται, λειτουργεί μάλλον ως φρένο παρά ως διακόπτης, για διάφρους λόγους οι οποίοι θέλουν ολόκληρο θρεντ για να αναλυθούν.
- Μερικοί ειδικευόμενοι είναι σαφώς ευνοϊκότεροι ως προς τις παρεμβάσεις τους υπέρ του ασθενούς σε σχέση με το μέσο ειδικό, και σίγουρα σε σχέση μα κάποιους ειδικούς του άμεσου περίγυρού τους. Κατά τραγική συγκυρία ( ; ) όσο πιο ανεπαρκής είναι ο δάσκαλος, τόσο περισσότερα κίνητρα μπορεί να έχει ο ειδικευόμενος.
- Μοιραία, σε αυτόν τον κύκλο, ορισμένοι ειδικευόμενοι καίγονται, με την έννοια ότι βγαίνουν πλημμελώς εκπαιδευμένοι και ημιμαθείς. Η προσφορά πλείστων όσων τρόπων για συμπλήρωση γνώσεων στις μέρες μας τους προσδίδει μία ιδιαίτερη ευθύνη ως προς αυτό το σποτέλεσμα.
- Υπάρχουν ανειδίκευτοι ανά την Ελλάδα, κάποιοι από τους οποίους λειτουργούν κάτω από αυτό το κσθεστώς με μεγάλη αξιοπρέπεια. Συνήθως σε αυτούς η έννοια της εμπειρίας λαμβάνει και την πραγματική της, ιπποκρατική διάσταση. Φυσικά δεν είναι όλοι σε αυτήν την κατηγορία. Γιατροί με κατ' απονομήν ειδικότητα Γ.Ι. συχνά εντρυφούν σε διάφορα πάρεργα με όχι πάντοτε κομψό τρόπο - και ως ένα βαθμό αυτό γίνεται γιατί υποκαθιστά την (εκ των πραγμάτων, αποδεδειγμένη και αποδεχθείσα από αυτούς) ανεπάρκειά τους σε άλλους τομείς.
- Αν τα συγκεράσουμε όλα, όσο περνάει ο καιρός, τόσο η ιατρική φαίνεται να εξειδικεύεται. Άλλο τόσο όμως λείπει ο γιατρός με πλάτος, ίσως και μεγαλύτερο από αυτό της Γενικής Ιατρικής. Οπότε ερχόμαστε μπροστά σε μία ανάγκη που υπαγορεύει την όσο το δυνατόν πιο αρμονική συνύπαρξη των πιο πάνω κατηγοριών ιατρών.
- Με αυτό το σκεπτικό που ανέλυσα, πιστεύω ότι κάθε γιατρός που έχει πτυχίο ιατρικής, πρέπει να έχει τη δυνατότητα συνταγογράφησης, ακολουθώντας κανόνες και πάντα κάτω από θεσμικό και ταμειακό έλεγχο.