Οι Ιατρικοί Φορείς δεν δικαιούνται να ομιλούν.
Οι ιατρικοί φορείς δεν δικαιούνται να ομιλούν για την μεσαιωνική πρόταση σύμβασης του ΕΟΠΥΥ, αφού οι ίδιοι επί δεκαετίες, όχι μόνο ανέχτηκαν, αλλά και παρακάλεσαν για τέτοιου είδους σχέσεις εργασίας, μόνο που στόχευαν στο κερασάκι που ακολουθούσε ενώ τώρα, μάλλον αυτό το κερασάκι μαράθηκε. Και έτσι αντιδρούν.
Για να γίνω πιο σαφής (κυρίως για νεότερους που δεν βγήκαν στην εργασία ακόμη, αλλά και για παλαιότερους που δεν έχουν περάσει από ΙΚΑ, ΟΠΑΔ κ.λ.π,) θα αναφερθώ στην εμπειρία μου.
Νέος ειδικευμένος γιατρός λοιπόν ανοίγω ιατρείο στην Αθήνα και προσπαθώ να επιβιώσω. Δίχως κυκλώματα, δίχως μπάρμπα στην Κορώνη για να μπώ στο ΙΚΑ ή το ΤΕΒΕ (αυτά ήταν έως και τώρα τα Ταμεία που σε έφερναν κοντά στην κοινωνία γύρω σου).
Το Ιατρείο όμως δεν είναι μπακάλικο για να μπεί ο καθένας μέσα επειδή είναι δίπλα του, όπως θα έκανε αν βαριόταν να πάει ως το Super Market για να πάρει ζάχαρη.
Η σύμβαση με τον ΟΠΑΔ πάλι, λίγα μπορούσε να σου προσφέρει, αφού ο ασθενής πρέπει από κάπου να σε ακούσει, να σε μάθει ή να οδηγηθεί στο Ιατρείο σου κατ’ ανάγκην, επειδή έχεις σύμβαση με το Ταμείο (αλλά είπαμε, γιόκ ΤΕΒΕ, ΙΚΑ).
Έτσι αναγκάστηκα για 2 χρόνια να κάνω διάφορα (παράλληλα με το «ιδιωτικό ιατρείο»). Να εφημερεύω σε ιδ. Κλινικές, να φροντίζω γηροκομεία, να δουλέψω στο Interamerican Βοηθείας, στην «Πρόγνωση» (τηλεφωνική καθοδήγηση ασφαλιστικής εταιρείας), αλλά και αλλού.
Ώσπου έφτασε η μέρα που μπήκα στο ΙΚΑ (*) σαν οικογενειακός γιατρός (έβλεπα δηλαδή τους ασθενείς του ΙΚΑ στο Ιατρείο μου και όχι στο ΙΚΑ, με τα ίδια λεφτά που έπερναν και εκείνοι που τους έβλεπαν στο ΙΚΑ). Χρήματα ελάχιστα (δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά πραγματικά ελάχιστα, ουδεμία σχέση έχοντα με τα συζητούμενα για τον ΕΟΠΥΥ), χωρίς ασφάλεια, με υποχρέωση να κάνω και πρωινό και απογευματινό ιατρείο για τους ΙΚΑτζίδες.
Και Ω του θαύματος. Μέσα σε λίγους μήνες, παράτησα όλες τις άλλες δουλειές και σταμάτησα να νοιάζομαι για το πόσα θα χαλάσω για κάτι. Άρχισα με απλά λόγια να έχω λεφτά στην τσέπη μου. Σιγά -σιγά έγιναν τόσα που με αυτά που πήρα στο ΕΣΥ, ακόμη και ως Δ/ντής με φούλ εφημερίες, είναι ιεροσυλία αν προσπαθήσεις να τα συγκρίνεις.
(κάποιοι θα πούν: Τότε γιατί πήγες στο ΕΣΥ? Όσοι με ξέρουν, ξέρουν. Αλλά επειδή δεν είναι του παρόντος, δεν θα το αναλύσω. Τους καλώ να διασταυρώσουν τα δεδομένα με γνωστούς τους –αλλά ειλικρινείς- αν αμφιβάλουν).
Πώς έγινε αυτό? Ο ένας έστελνε τον άλλον να με δεί (εκτός Ταμείου) ή με ΟΠΑΔ. Οι επισκέψεις σε σπίτια (άρα πληρωτές) έγιναν καθημερινή υπόθεση (από ΙΚΑτζίδες και μη) και πάει λέγοντας. Άσε τις εταιρείες με παραϊατρικά υλικά και τους εκπροσώπους εργαστηρίων που έρχονταν και σου πρότειναν ποσοστά επί του τζίρου τους, από αποσταλμένους από σένα σε αυτούς. Αυτά δεν χρειάστηκε να τα χρησιμοποιήσω. Λίγω από θέμα αρχών, αλλά πολύ περισσότερο γιατί δεν είχα ανάγκη (σε χρήματα) να τους είμαι υπόχρεος.
Τι είπατε λοιπόν? Ο ψωρομισθός που έπαιρνα από το ΙΚΑ ήταν λίγος? Απατάστε. Πολύς ήταν. Ήταν το «φώλι» για να γενούν οι κότες τα χρυσά αυγά. Γι’ αυτό το φώλι, λίγα –πολύ λίγα- χρόνια πρίν, έπρεπε να βάλεις βουλευτή τουλάχιστον να μπείς στο ΙΚΑ, και ας μην έδινε τότε ΟΥΤΕ ΔΡΑΧΜΗ. Ναι, καλά διαβάσατε. Ούτε δραχμή.
Όλο αυτό το σκηνικό, δηλαδή συμβάσεις που ουσιαστικά ήταν εργαζόμενοι για το Ταμείο (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κυρίως), με ευτελή μισθό (και λίγο πιο πρίν με καθόλου) και χωρίς ασφάλιση, ποτέ δεν καταγγέλθηκαν, ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν από το ιατρικό κίνημα, ούτε βέβαια και από αυτό των γιατρών του ΙΚΑ που ήταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και που δεν είναι καθόλου αδύναμο συνδικαλιστικά. Και όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε, αλλά απεναντίας προστατεύτηκε και υποστηρίχθηκε με ζέση. Γιατί? Γιατί όλοι ήξεραν ότι η σύμβαση με το ΙΚΑ –ΤΕΒΕ είναι το χρυσοφόρο φώλι. Ο μισθός και η ασφάλιση ήταν τόσο ασήμαντα μπροστά σε αυτά που θα έφερνε το φώλι που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να περιχαρακώσουν το χώρο να μη μπούν –ή δυνατόν- άλλοι μέσα και πέσουν οι «μετοχές» τους. Γι’ αυτό αντέδρασαν όπως θυμάστε και προ ΕΟΠΥΥ, όταν δόθηκε δυνατότητα και σε μη ΙΚΑτζίδες γιατρούς να «συναλλαγούν» με ΙΚΑτζίδες ασθενείς. Αισθάνθηκαν ότι εκπορθείτε το κάστρο τους.
Τώρα, έρχεται το κράτος και τους προτείνει συμβάσεις παρόμοιες με εκείνες του ΙΚΑ για τίς οποίες φιλούσαν κατουρημένες ποδιές πρίν. Κι όμως αυτές είναι κόκκινο πανί για το κίνημα. Γιατί? Απλά, γιατί τώρα που ο ΕΟΠΥΥ έχει σχεδόν όλα τα πρόβατα μέσα δεν θα υπάρχουν πρόβατα έξω για άρμεγμα (όχι σε τέτοιο βαθμό που ήταν πρίν τουλάχιστον) και άρα, ο μισθός αυτός, κινδυνεύει να είναι σχεδόν το πραγματικό τους εισόδημα. Πραγματικό πρόβλημα, συμφωνώ. Αλλά πρόβλημα γεννημένο από τους ίδιους με τις πρακτικές που ανέφερα, αλλά και με την συνομωσία τους στον ιατρικό πληθωρισμό που σχολίασα αλλού. (βέβαια, είμαι σίγουρος ότι κάποιο τρόπο θα βρούν να ξανααρμέξουν -όσο - όσο τα εντός του μαντριού πρόβατα, αλλά θα είναι λίγο σε σχέση με το πρίν).
Όταν όμως τόσο δολίως τόσα χρόνια έκανες το μακρυσταυρίτη και έλεγες ότι είναι εντάξει και με αυτό το μισθό, ποτέ δεν ομολόγησες ότι είναι εντάξει επειδή ουσιαστικά σου ανοίγει την πόρτα του μαντριού και σε αφήνει να αρμέξεις –ανήθικα- τα ανυπεράσπιστα «πρόβατα». Δεν έχει σημασία αν κάποιοι (και πιστεύω λίγοι) σέβονταν τους ασφαλισμένους και δεν τους έβλεπαν σαν πρόβατα για άρμεγμα. Ακόμη και αυτοί το κέρδος το έπαιρναν –τίμια, εντάξει- από την διάδοση της φήμης τους από τους μαντρωμένους ΙΚΑτζίδες. Σημασία όμως έχει ότι η συντριπτική πλειοψηφία –συγνώμη αν δεν συμφωνείτε ότι είναι πλειοψηφία, αλλά αποφάσισα να μη δίδω άσυλο ούτε στο σινάφι μας- και καθολικά οι φορείς το εξέθρεψαν και μόνο για την τιμή των όπλων μιλούσαν για αυτό ενίοτε, ευχόμενοι να μη τους ακούσει κανείς και χαλάσει η σούπα. Έλα όμως που έχει ο καιρός γυρίσματα !!!
Και μη μου πείτε «μα με τόσο λίγο χρόνο για κάθε περιστατικό στο ΙΚΑ πώς να κάνει δουλειά»? «Τον έβλεπε μετά για να κάνει σωστή ιατρική, …» Πώς είπατε? Και τότε γιατί δεν κατήγγειλε αυτού του είδους την εργασιακή σχέση και να απαιτήσει χρόνους και αμοιβές που να αρμόζουν σε αξιοπρεπή άσκηση της ιατρικής και φροντίδα του ασθενή? Αλλά, αν αυτό τον απασχολούσε, τότε γιατί περιφρουρούσε το κάστρο μέχρις εσχάτων? Και δεν έκανε τα ανωτέρω βήματα?
Τώρα λοιπόν το μόνο που διαφέρει είναι ότι οι ανεξέλεγκτες αγέλες προβάτων, περιορίζονται δραματικά. Αυτό, σε συνδυασμό με την ληστρική σιωπή και συμπαιγνία των φορέων ως τώρα στη διαχείριση των ασθενών ΙΚΑ –ΤΕΒΕ κ.λ.π., τους αφαιρεί το δικαίωμα δια να ομιλούν, για να θυμηθούμε και τον για πολλούς τρισκατάρατο Μητσοτάκη.
(*) Για την Ιστορία της Γενικής Ιατρικής: Τελικά δεν απέκτησα μπάρμπα στην Κορώνη. Αλλά? Αλλά, επί εποχής Σολωμού στο ΙΚΑ, απεφάσισε να βάλει Γ.Γ. στο σύστημα και δεσμεύτηκε στους φορείς να προσλάβει όλους τους Γ.Γ. που θα έβαζαν αίτηση το επόμενο διάστημα και για κάποιους μήνες. Και τίμησε το λόγο του. Έτσι, αν και είχα κάνει πολλαπλές αιτήσεις ως τότε και βρίσκονταν στα αζήτητα, η νέα μου αίτηση έπιασε τόπο, μαζί με άλλων εκείνη την εποχή, όπως του Μ.Κ. στην Ν.Φιλαφέλφεια, του Δ.Τ. στην Κηφισιά, της Π.Π. στις Αχαρνές και άλλων που δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Πολλοί Γ.Γ. που είναι στο ΙΚΑ οφείλουν στον κ. Σολωμό ένα ευχαριστώ.