Πώς μπορεί να σκέφτεται ο μέσος ιδιώτης της ΠΦΥ σχετικά με τον ΕΟΠΥΥ;
Το ιατρείο μου έχει τα εξής έξοδα ανα μήνα: Ενοίκιο 400 ευρώ, νερό-ρεύμα-τηλέφωνο/internet 100 ευρώ, κοινόχρηστα παίζουν από 50-200 ευρώ, αναλώσιμα (χαρτί/μελάνι/εξεταστικό υλικό κ.λ.π.) 100 ευρώ, καθαριότητα μπορεί και τίποτε, αν την κάνω μόνος μου - δε συζητάμε πια για γραμματεία (ημιαπασχόληση απαιτεί τουλάχιστο 500 ευρώ με τα ένσημα). Σύνολο με τις πιο αισιόδοξες προοπτικές (πάντα προ φόρων και χωρίς να συνυπολογιστούν οι ασφαλιστικές εισφορές) 650 ευρώ.
Ας ξεχάσω τι έβγαζα έως τώρα από τις συμβάσεις με τα διάφορα ταμεία αλλά και από τους ασθενείς που με επισκέπτονταν επί πληρωμή.
Τι θα βγάζω με τον ΕΟΠΥΥ; Με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις 2000 ευρώ μεικτά το μήνα (αν πιάσω την ανώτατη κλίμακα). Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσω και κάποιους που θα έρθουν να εξεταστούν εκτός ωραρίου του ταμείου (αφού δε θα μπορούν να εξυπηρετηθούν με τη λογικής ΙΚΑ λειτουργία - δε θα είναι τουλάχιστον 5 άτομα την ημέρα; Συνεπώς άλλα 2000 ευρώ. Σύνολο 4000 ευρώ. Εντάξει, δεν είναι 8000, είναι μόλις 4000, αλλά είναι 4000 στη φάση που όλος ο κόσμος θα πεινάει και που δε θα υπάρχει και εναλλακτική λύση.
Τι θα βγάζω αν δεν μπω στον ΕΟΠΥΥ; Το ιατρείο μου θα είναι τσίλικο, καθαρό και περιποιημένο, θα αφοσιωθώ στην ιατρική (αντί για την άχαρη δουλειά ρουτίνας που ανακυκλώνει συνταγογραφία, έκδοση παραπεμπτικών, διεκπεραίωση καταστάσεων κ.λ.π. και όλα αυτά σε όχι πάντα καλό κλίμα έχοντας απένταντι τον ταλαιπωρημένο ασφαλισμένο που περίμενε 2 μήνες για τα 10 λεπτά της δικής του ιατρικής δημοσιότητας) - αλλά πόσους μπορώ να περιμένω να έρθουν να μου χτυπήσουν την πόρτα; Στην αρχή η πελατεία μου θα μου κάνει ενδεχομένως και κάποια επίσκεψη περισσότερο στα πλαίσια αμοιβαίας συμπόνοιας, εξηγώντας μου "Γιατρέ, ξέρεις, είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε τώρα εκεί για τα καθημερινά, αλλά αν κάτι χρειαστεί, θα μας ξαναδείς...". Μέσα σε λίγους μήνες θα διαπιστώσω ότι ακόμη και ο κόσμος που με θεωρούσε ως το γιατρό του δε θα μπορεί να με επισκεφθεί, ενδεχομένως όχι γιατί δεν μπορεί να κάνει θυσία για το τίμημα της επίσκεψης αλλά κυρίως γιατί από πίσω είναι το πολλαπλάσιο κόστος των ενδεχόμενων εξετάσεων αλλά και των φαρμάκων. Κι αν κάποιος συνάδελφος προσφερθεί να λειτουργήσει ως πλυντήριο για μία ή δύο φορές, σε έκτακτες περιπτώσεις, είναι σίγουρο ότι την τρίτη θα σκεφτεί ότι επιβαρύνει τη δική του συνταγογραφική συμπεριφορά έναντι πιθανών ελέγχων. Με τη λογική αυτή χωρίς ΕΟΠΥΥ το ιατρείο μέσα σε λίγο καιρό θα μαραζώσει και θα καταστεί μη βιώσιμο.
Τα παραπάνω τα γνωρίζουν όλοι, του υπουργείου μη εξαιρουμένου (γιατί μην ξεχνούμε ότι οι κ.κ. Μιχ. Τιμοσίδης - Υφυπουργός Υγείας - και Γερ. Βουδούρης - Διοικητής ΕΟΠΥΥ - είναι Παθολόγοι).
Θα ήταν ευχής έργο πάνω σε αυτές τις σκέψεις, που σημειωτέον δεν είναι του γράφοντος, αλλά αποτελούν μία απόπειρα συρραφής και συνοψισμού των όσων έχει καταστεί αποδέκτης τον τελευταίο καιρό, να υπάρξει αυζήτηση και αντίλογος, διότι αντικατοπτρίζουν ένα νοσηρό κόσμο, όπως αφήνει να εννοηθεί και ο @Zachariadis.