Η κατάσταση δυσκολεύει. το είχα γράψει, το είχα πει. Τίποτα το μη αναμενόμενο. Δεν θα το σχολιάσω ιδιαίτερα για την "ελεύθερη συνταγογράφηση" καθώς το 1 κουτί ανά σκεύασμα και δύο εξετάσεις το μήνα μου φαίνεται υπερβολή. Προσωπικά, θα περίμενα να το χειριστούν πιο έξυπνα. Θα περιμένω τουλάχιστον να δω τι θα κάνουν στην τελική. Το σίγουρο είναι ότι αυτά τα μέτρα θίγουν τα φτηνά και καλά φάρμακα και βοηθούν τις λαμογιές με πανάκριβα φάρμακα. πχ το φτηνό ασπιρινάκι θα το γράψεις με αυτούς τους περιορισμούς ή θα προτιμήσεις να επιλέξεις ένα ακριβό φάρμακο να γράψεις και να πεις στο ασθενή αγόρασε το. Και εμπειρικά σας λέω οι περισσότεροι δεν θα το αγοράσουν με ότι ζημιά σημαίνει αυτό.
Δεν είναι δύσκολο τεχνικά, να βγαίνει το κόστος της συνταγής και κάθε μέρα στο προφιλ σου στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση να έχει το συνολικό κόστος φαρμάκων που έχεις γράψει.
Αλλά είναι λαμόγια.
Για να κανένα δεν είναι ευχάριστα τα πράγματα. Δεν θέλω να βγάλω δημοσίως καταστάσεις, μπορώ να το κάνω εάν θέλετε αλλά στην κλειστή ενότητα για γιατρούς.
Γενικά, η κοινωνία μπαίνει σε μια απότομη αλλαγή και φαίνεται σε καθένα ατομικά τι προτεραιότητες έχει. Οι αντιλήψεις όμως δεν θα αλλάξουν εύκολα, θέλουν γενιές.
Το λέω αυτό γιατί ο έλληνας σε αντίθεση με τον βορειοευρωπαίο ακολουθεί τον δικονομικό αμερικάνικο τρόπο σκέψεις. Εάν υπάρχει έστω και μια ελάχιστη πιθανότητα για το οπισθονωτιαίο απόστημα να έχει επιπλοκές πρέπει να το "γνωρίζει" άρα η αξονική θώρακος-κοιλίας είναι δεδομένη. Το γιατί πρέπει να πληρώσει το ταμείο του αυτή την ιδιοτροπία του δεν ξέρω. Και το λέω, ζώντας καθημερινά μια δύσκολη κατάσταση από τον κόσμο, που δεν την έχει κατά βάση για τον γιατρό του ΕΣΥ (εάν δεν του έχει δώσει φακελάκι) σκέψη για μηνύσεις, και ειδικά μηνύσεις που πρέπει να γίνουν έναντι του νοσοκομείου πρώτα, δεν του είναι τόσο αρεστές. Προσωπικά, επειδή και εγώ έλληνας είμαι και δεν θέλω να έχω το άγχος, έχω αρχίσει σοβαρά να σκέφτομαι την περίπτωση της ΕΠΕ για τους ασθενείς που δεν τους βλέπω ως "υπάλληλος ταμείου".
Το λέω αυτό γιατί ο έλληνας τώρα αρχίζει να αλλάζει τις συνήθειες του (μαζί γιατροί και ασθενείς) και εκεί βλέπεις καταστάσεις όπως το λούσο να υπερτερεί έναντι της περίθαλψης για τον ασθενή και η επίσκεψη του ασθενή που απαιτείται από τον ιατρό να είναι δυσανάλογη των δυνατοτήτων της τσέπης του ασθενή και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν όλοι. Πρέπει με κάποιο τρόπο ο ασθενής να έχει γνώση της ποιότητας των υπηρεσιών που λαμβάνει και να δεχτεί ότι η απόλυτη γνώση και σιγουριά κοστίζει, και ο γιατρός πρέπει να έχει αρχές στην λειτουργία του (είτε στο ΕΣΥ είτε ιδιωτικά).
Το κακό στην όλη συζήτηση είναι ότι ο έλεγχος και η τιμωρία σε αυτή τη χώρα απουσιάζουν ή είναι μισητά. Είτε γιατί κάποιοι νιώθουν ότι έχουν πράγματα να κρύψουν είτε γιατί κάποιοι ιδεολογίζουν στα όρια του παθολογικού ψυχιατρικά.
Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που δεν είμαι αισιόδοξος.