Ασφαλιστικό και Δημοψήφισμα.

[Argirios Argiriou]

Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το blog του Στέφανου Μάνου  Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος  :

  Σε ένα συνέδριο με ρώτησαν αν συμφωνώ με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό και απάντησα ότι, μολονότι συμφωνώ απολύτως με τον θεσμό του δημοψηφίσματος, θα δίσταζα να τον εξευτελίσω χρησιμοποιώντας τον για ένα νόμο χωρίς περιεχόμενο.

  Με τον ασφαλιστικό νόμο η κυβέρνηση έκανε μια τρύπα στο νερό. Να γιατί:
Το Υπουργείο Οικονομίας είχε συστήσει για το ασφαλιστικό μια Επιτροπή Σοφών. Στην πρώτη και τελευταία έκθεση της η Επιτροπή είπε ότι η συνολική δαπάνη συντάξεων το 2007 ήταν 23,5 δισ. ευρώ (12,5% του ΑΕΠ) και προορίζεται (αν δεν αλλάξει κάτι) να φθάσει τα 32,7 δισ. ευρώ το 2015 και 40,8 δισ. ευρώ το 2020 (με τιμές 2007). Στην έκθεση επισημαίνεται ότι οι αριθμοί αυτοί είναι υποτιμημένοι, δηλαδή η κατάσταση είναι χειρότερη.

  Με άλλα λόγια. Το 2007 ξοδέψαμε 23.500 εκατομμύρια ευρώ για συντάξεις. Το 2015 θα χρειαστεί να ξοδέψουμε 32.700 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 9.200 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα.
Σε μόλις 7 χρόνια από σήμερα η ετήσια δαπάνη θα αυξηθεί κατά 9.200 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το ασφαλιστικό πρόβλημα. Ανεξαρτήτως του ποιος θα πληρώσει (οι ασφαλισμένοι, οι εργοδότες, οι πλούσιοι, οι φορολογούμενοι κλπ) το πρόσθετο ποσό είναι ιλιγγιώδες και θα γονατίσει την οικονομία.

  Απέναντι σε αυτό το πρόβλημα ο νέος ασφαλιστικός νόμος, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών, θα εξοικονομήσει 309 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Μας λείπουν 9.200 ευρώ και το ασφαλιστικό εξασφάλισε 309. Το 3,3%! Που και αυτό θα αποδειχθεί λιγότερο στην πραγματικότητα μετά τις αλλαγές που έγιναν στη Βουλή (βαρέα και ανθυγιεινά και κυρίως σύνταξη μετά από 37 χρόνια εργασίας ανεξαρτήτως ηλικίας).

  Σε σχέση με το πρόβλημα, ο νέος ασφαλιστικός νόμος είναι μια σαχλαμάρα.

   

[πρώτη & καλύτερη]

Από το blog του Στ. Μάνου, ένα ουσιαστκό σχόλιο για τα τεκταινόμενα στη Μανωλάδα Ηλείας. Πολλές φορές η "κοινή λογική" είναι η πιο πολιτική θέση:

Έχω πολλές φορές γράψει για την ανομία που επικρατεί στην Ελλάδα. Για νόμους που εφαρμόζονται επιλεκτικά. Για νόμους που επιβάλλονται μόνο στους ηλίθιους και αδύναμους.

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι η διαμάχη στη Μανολάδα για το μεροκάματο όσων ασχολούνται με τη συγκομιδή της φράουλας. Ζητούν να αυξηθεί το μεροκάματο από 23 ευρώ σε 26. Τα τηλεοπτικά δελτία παρουσίασαν διεξοδικά τις εκατέρωθεν απόψεις. Μάθαμε ότι οι παραγωγοί δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα διότι δεν βγαίνουν και ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζήσουν με μεροκάματο 23 ευρώ.

Το ζήτημα είναι ότι σύμφωνα με το νόμο κανένα μεροκάματο δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ορισμένο ελάχιστο της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που από 1/1/2008 είναι 33,4 ευρώ. Ο νόμος ισχύει για τους Έλληνες εργαζόμενους και για τους ξένους, είτε είναι νόμιμοι είτε παράνομοι. Για το ζήτημα υπάρχει και πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Αρείου Πάγου (36/2007).

Οι παραγωγοί που πληρώνουν τους μετανάστες εργαζόμενους 23 ευρώ και όχι το νόμιμο κατώτατο μεροκάματο θα έπρεπε να οδηγηθούν στο αυτόφωρο, αν το κράτος λειτουργούσε στη Μανολάδα. Οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας που ανέχονται αυτή την κατάσταση θα έπρεπε να διωχθούν για παράβαση καθήκοντος. Η Υπουργός Απασχόλησης θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις για όσα συμβαίνουν.

Εκτός αν η κυβέρνηση (στα ...πλαίσια επανίδρυσης του κράτους) μελετά την καθιέρωση του θεσμού της προαιρετικής εφαρμογής των νόμων. Ιδίως όταν αφορούν μετανάστες.