Θα ήθελα να προσθέσω και τα εξής: Η μηνυτήρια αναφορά δεν μπορεί να δικαιώσει κάποιον - εμένα στην προκειμένη περίπτωση - επί της ουσίας, δηλαδή να του επιδικάσει τη θέση. Αυτή είναι δουλειά των διοικητικών δικαστηρίων. Το διοικητικό εφετείο λαμβάνει αποφάσεις μετά από τρία χρόνια, συνήθως, όταν πλέον έχουν μεταβληθεί και τα κίνητρα για την κατάκτηση μια θέσης.
Μετά το ποινικό δικαστήριο, εάν δικαιωθεί ο μηνυτής, συνήθως ακολουθεί και αγωγή για ηθική βλάβη και οικονομική ζημία.
Νομίζω ότι στην χώρα μας είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η αυθαιρεσία των διορισμένων κρατικών αξιωματούχων.
Υπάρχει ήδη δεδικασμένο για Συμβούλιο Κρίσεως που αφού καταδικάστηκε ποινικά υποχρεώθηκαν τα μέλη του σε αποζημιώσεις.
Κάτι άλλο που είναι ρηξικέλευθο προκειμένου ένας υποψήφιος να πάρει εχέγγυα για ορθή κρίση και γίνονται και οι περισσότερες αυθαιρεσίες, είναι το συγγραφικό έργο. Παρουσιάζονται υποψήφιοι με συγγραφικό έργο «τεράστιο» που αντιστοιχεί , αρκετές φορές, και σε περισσότερες από μια εργασίες ανά μήνα. Υπάρχει Γενικός Γιατρός - Διευθυντής – που έχει πάνω από 400 τέτοιες εργασίες. Η συντριπτική πλειοψηφία τους αφορά τις θεραπευτικές ιδιότητες αγίων και αλλά συναφή! Σε παλιά συνέδρια της ΕΛΕΓΕΙΑ – τώρα δεν τα παρακολουθώ καν – παρουσίαζε έως και 10 εργασίες μαζί.
Βέβαια αυτή η «εργασιομανία» ξεκινά από τα πανεπιστήμια. Πρόσφατα πανεπιστήμιο στο οποίο ήμουν υποψήφιος χαρακτήρισε φτωχό το συγγραφικό μου έργο επειδή τα τελευταία πέντε χρόνια είχα μόνον εννέα εργασίες.
Συνιστώ λοιπόν σε όσους είναι αντιμέτωποι με υποψηφίους με δυσανάλογο συγγραφικό έργο, να ζητούν στην ένσταση τους τα λεπτομερή στοιχεία καθεμίας εργασίας που απαιτεί ο νόμος. Δηλαδή όλον τον φάκελο που έχει τα κλινικά στοιχεία των ασθενών, τη συναίνεση τους, τον χρόνο εκτέλεσης της εργασία, τους οικονομικοί πόρους κλπ. Είναι μια δουλειά που οφείλουν να την κάνουν οι εισηγητές. Ειδικότερα όταν υπάρχουν ενστάσεις
Μόνο έτσι θα αποκαλυφθούν ποιες εργασίες είναι αληθείς και ποιες όχι. Στα ξένα πανεπιστήμια αξιολογούνται μόνον οι εργασίες που χρηματοδοτούνται – όχι από φαρμακευτικές εταιρείες - διότι μόνον αυτές αξιολογούνται, ως προς την αξιοπιστία τους, από ανεξάρτητες επιτροπές.