Γενικά > Νομικά θέματα
Συμβούλια Κρίσεως
D-Michalis:
Κάποτε τέθηκε στην Επιτροπή ΠΦΥ του ΚΕΣΥ το θέμα: Αν κάνεις τόσες εργασίες, πότε ασχολείσαι με τον ασθενή σου (ή τον υγιή για να μην γίνει ασθενής)?
Προτάθηκε, οι εργασίες, να έχουν ασήμαντη μοριοδότηση και πάντως να υπάρχει ένα ετήσιο πλαφόν "παραγωγής" εργασιών, πέραν του οποίου να μη προσμετρώνται οι πλεονάζουσες εργασίες.
Τι κι' άμα προτάθηκε?
Αυτιά πρόθυμα σε τέτοιες ιδέες στη χώρα που δυναστεύεται όλη η επιστημονική, κοινωνική και πολιτική ζωή, από το καθηγητικό κατεστημένο (και όχι μόνο) τι θα περίμενε κανείς?
Και τα Παν-ελλ-ήνια Συνέδρια με τι θα κινούνταν?
Στη χώρα Έλ (κατά την προσφιλή έκφραση "συν-φορουμιστών") τι περισσότερο από το "έλ-α μωρέ τώρα !!! που ζείς εσύ? Εδώ είναι Ελ-λάδα" θα περίμενε να ακούσει?
Υ.Γ. Τα περί θεραπειών και αγίων αφορούν εργασίες πάνω στην "ιστορία της ιατρικής" και -αν και διαφωνώ με τους τριψήφιους αριθμούς εργασιών- δεν βρίσκω γιατί το θέμα είναι κατακριτέο. Αποτελεί στοιχείο πολιτισμικό (και εγγενές στοιχείο της εξέλιξης της ιατρικής) το μπέρδεμα θρησκευτικών πεποιθήσεων -και μαγείας- στα της υγείας. Υπό αυτή την άποψη, σαφώς και έχουν θέση μελέτες με αυτά τα θέματα στο πλαίσιο της "ιστορίας"
Σπ. Α. Μάρκου:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΚάποτε τέθηκε στην Επιτροπή ΠΦΥ του ΚΕΣΥ το θέμα: Αν κάνεις τόσες εργασίες, πότε ασχολείσαι με τον ασθενή σου (ή τον υγιή για να μην γίνει ασθενής)?
Προτάθηκε, οι εργασίες, να έχουν ασήμαντη μοριοδότηση και πάντως να υπάρχει ένα ετήσιο πλαφόν "παραγωγής" εργασιών, πέραν του οποίου να μη προσμετρώνται οι πλεονάζουσες εργασίες.
Τι κι' άμα προτάθηκε?
Αυτιά πρόθυμα σε τέτοιες ιδέες στη χώρα που δυναστεύεται όλη η επιστημονική, κοινωνική και πολιτική ζωή, από το καθηγητικό κατεστημένο (και όχι μόνο) τι θα περίμενε κανείς?
Και τα Παν-ελλ-ήνια Συνέδρια με τι θα κινούνταν?
Στη χώρα Έλ (κατά την προσφιλή έκφραση "συν-φορουμιστών") τι περισσότερο από το "έλ-α μωρέ τώρα !!! που ζείς εσύ? Εδώ είναι Ελ-λάδα" θα περίμενε να ακούσει?
Υ.Γ. Τα περί θεραπειών και αγίων αφορούν εργασίες πάνω στην "ιστορία της ιατρικής" και -αν και διαφωνώ με τους τριψήφιους αριθμούς εργασιών- δεν βρίσκω γιατί το θέμα είναι κατακριτέο. Αποτελεί στοιχείο πολιτισμικό (και εγγενές στοιχείο της εξέλιξης της ιατρικής) το μπέρδεμα θρησκευτικών πεποιθήσεων -και μαγείας- στα της υγείας. Υπό αυτή την άποψη, σαφώς και έχουν θέση μελέτες με αυτά τα θέματα στο πλαίσιο της "ιστορίας"
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ απόλυτα μόνον που στις συγκεκριμένες εργασίες δεν συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι. Πρόκειται για εγκυκλοπεδικό υλικό και όχι για πρωτογενή γνώση. Οσοι έτυχε να τις εχουν διαβάσει θα αντιληφθούν καλύτερα τι ακριβώς εννοώ. Η δεοντολογία του Forum δεν μου επιτρέπει να κάνω λεπτομερή κριτική ανάλυση για το περιεχόμενο των εργασιών.
D-Michalis:
Ουσιαστικά δεν υπάρχει διαφωνία.
Εγώ είπα ότι: "... Υπό αυτή την άποψη, σαφώς και έχουν θέση μελέτες με αυτά τα θέματα στο πλαίσιο της "ιστορίας"
Τώρα, αν δεν είναι "μελέτες" αυτές τις οποίες έχεις κατά νου, σαφώς δεν καλύπτουν το σκεπτικό μου.
Συμφωνώ και εγώ ότι το forum δεν είναι ο τόπος που θα μας νομιμοποιούσε να πάρουμε τέτοιες εργασίες και να τις αναλύσουμε.
Προβληματισμούς, ιδέες, προτάσεις, κριτική δημιουργική υπηρετεί. Όχι περιπτωσιολογικές αναλύσεις.
Koterakis:
.
Δ. Κουναλάκης:
Η επιλογή (κρίση) ιατρών για το ΕΣΥ, έπασχε, πάσχει και θα πάσχει κατά την γνώμη μου όσο δεν μπορεί να μετρηθεί αντικειμενικά το κλινικό ιατρικό έργο. Δεν μπορεί το ερευνητικό έργο να καθορίζει την πρόσληψη σε μια θέση με αντικείμενο το κλινικό έργο και δεν μπορεί το κλινικό έργο να μετρηθεί με τα "χρόνια υπηρεσίας" και το δουλικό καθεστώς της αξιολόγησης από τους προϊσταμένους που δεν αξιολογούνται ή αξιολογούνται και αυτοί με την σειρά τους για την δουλικότητα τους. Η κρίση του κλινικού έργου όμως προϋποθέτει ιατρικό και μάλιστα ηλεκτρονικό φάκελο ασθενή, ενοποιημένο σε κάθε χρήση υπηρεσιών (ιδιωτικής & δημόσιας) υγείας του κάθε ασθενή και δεικτών υγείας για κάθε ιατρικό έργο που ασκείς.
Και είμαι σίγουρος ότι οι μόνοι που δεν θέλουν τα παραπάνω είμαστε εμείς οι γιατροί.
Μια εναλλακτική λύση αλλά μόνο επικουρικά και όχι καθ' ολοκληρία θα ήταν η συνεχιζόμενη εκπαίδευση με την μορφή credits και η ανανέωση του τίτλου ειδικότητας κάθε πενταετία με εξετάσεις που είναι αδύνατο ο εξεταστής να γνωρίζει ποιος είναι ο εξεταζόμενος. Ουτοπικό δεν είναι, σε κάποιο αποδεκτό ποσοστό εφαρμόσιμο είναι.
Να υποθέσω ότι πάλι εμείς οι ιατροί δεν το θέλουμε;
Τα τερτίπια των συμβουλίων κρίσης έχουν ένα καλό: Ότι εάν αδικηθείς και μπορείς να το τεκμηριώσεις (δύσκολο αυτό) μέσω της δικαστικής οδού λαμβάνεις τελικώς μαζί με την ζητούμενη θέση και τους μισθούς μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου έντοκα, και μια αποζημίωση για ηθική βλάβη, ενώ τα χρόνια μετράνε ως προϋπηρεσία στο δημόσιο, ειδικά εάν ήσουν στον ιδιωτικό τομέα αυτό το διάστημα. Η μαγεία του συστήματος.
Τελικά στην Ελλάδα ζούμε, και πας μη κινούμενος με το κοινό περί αξιολόγησης αίσθημα, λιθοβολείται. Δασκάλους σε αυτό έχουμε από την αρχαιότητα.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση