Η ηλεκτρονική συνταγογραφία θέλει θεσμική κατοχύρωση και σίγουρα απέχουν όχι πολύ μακριά και στην Ελλάδα καθώς το κόστος της συνταγογραφίας έχει ξεφύγει τελείως και στην Ελλάδα. Αλλά για μένα η εξάλειψη του χαρτιού δεν είναι ο αυτοσκοπός και εξηγώ παρακάτω τι θεωρώ στόχο και σκοπό για μένα.
Μια λύση για να κάνεις περισσότερη ιατρική και λιγότερη γραφειοκρατία είναι να το έχεις πιστέψει ότι το θέλεις ο ίδιος πρώτα (προσωπική εμπειρία). Επίσης, χρειάζεται λίγος χρόνος να οργανωθούν κάποια πράγματα και όχι από την μια μέρα στην άλλη. Βρέθηκα κάποιες φορές σε περιφερειακά ιατρεία που ο ιατρός απουσιάζει για μήνες, η επίσκεψη είναι μια φορά την εβδομάδα και οι ασθενείς είναι σε άγριες διαθέσεις. Μια λύση που ακολούθησα ήταν να πάρω τον φορητό μαζί μου και στην πρώτη επίσκεψη κάθε ασθενή, να εισάγω στο φάκελο τα δημογραφικά τους, στην δεύτερη επίσκεψη χρόνια νοσήματα-φάρμακα και από την τρίτη να δουλεύω με εξετάσεις-επισκέψεις πλήρως το φάκελο και να μπορώ να έχω περιθώριο και για τρίμηνες. Αυτή η διαδικασία ήθελε το ελάχιστο 4 μήνες όπου μπορεί να έφευγα και 15:30 από το ιατρείο. Τα στατιστικά μου όμως στο τέλος του τετραμήνου έδειχναν μείωση 50% στις επισκέψεις ανά ασθενή καθώς δεν ερχόνταν δύο φορές το μήνα για "ξεχασμένα φάρμακα" που δεν έγραψα. Βλέπεις ο φάκελος μου είχε όλη τη χρόνια αγωγή και πόσα κουτιά χρειαζόταν κάθε μήνα από την δεύτερη επίσκεψη. Επίσης, μετά την πρώτη επίσκεψη έψαχνα να βρω από το αρχείο των εξετάσεων στο ΚΥ, παλαιότερες τους εξετάσεις.
Πάντα προσπαθώ να είμαι απόλυτα ήρεμος όσο εξαγριωμένος κι αν είναι ο ασθενής, δεν παζαρεύω ποτέ τι θα κάνω, και κάθε απόφαση μου που γνωστοποιείται στον ασθενή έχει τεκμηρίωση γιατί αποφάσισα έτσι κι όχι αλλιώς. Έχοντας από τον Η/Υ πρόσβαση στο συνταγολόγιο για το τι κάνει το κάθε φάρμακο, πόσο κοστίζει, πόσα χάπια έχει μέσα και τι αλληλεπιδράσεις-παρενέργειες έχει συνήθως και με μια απλή ερώτηση όσο έγραφα την συνταγή τι παρατηρεί, σε τι δοσολογία τα λαμβάνει, με τρόπο ήρεμο και ευγενικό, την πρώτη φορά με αγριοκοιτάζαν με κυνικές εκφράσεις από μέσα τους, την δεύτερη επίσκεψη κάναν υπομονή, και την τρίτη φορά με ανέχονταν με σεβασμό. Όταν έπαυα να πηγαίνω σε αυτό το ιατρείο με έψαχναν στο ΚΥ, όπου πλέον ελάμβαναν τρίμηνη συνταγή και δεν τους ενοχλούσε πλέον μια τριμηνιαία επίσκεψη στο κέντρο υγείας.
Το ότι γινόταν πανικός δεν με έκανε να ξεχνώ ότι υπάρχει κλινική εξέταση που είναι εξίσου απαραίτητη με την συνταγογραφία. Δεν είχα την ευκαιρία να την πραγματοποιήσω σε κάθε ασθενή αλλά προς το τέλος της ημέρα που λιγόστευε ο κόσμος το επιδίωκα παρά την κούραση μου. Από μόνο του ήταν είδηση στο χωριό: "Ο γιατρός που ήρθε εξετάζει!!!" Επίσης, τασάκια και άλλα σύνεργα νικοτινο-ναρκωμανών εξαφανιζόντουσαν από την πρώτη μου επίσκεψη στο ιατρείο.
Μπορείς να κατηγορηθείς με αυτό τον τρόπο ότι αυξάνεις την κίνηση στο κέντρο υγείας και αποδυναμώνεις τα περιφερειακά ιατρεία ή χαλάς την πιάτσα. Είναι όμως μια εναλλακτική πρακτική, που δεν σας λέω ότι μπορεί να εφαρμοστεί παντού αυτούσια, ούτε μπορώ να εγγυηθώ τους χρόνους που αναφέρω αλλά σε μένα στην περιοχή μου δούλεψαν.