Ο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος (datura strammonium ή inoxia ή βρωμόχορτο ή διαβολόχορτο) είναι ένα χορταρικό αυτοφυές τουλάχιστον στην Β. Ελλάδα, με ισχυρότατες ψυχωσεομιμητικές δράσεις, που το τρώγανε μια φορά οι τύποι που «ψάχνονταν» με ουσίες, επειδή δεν ήταν στον παλαιότερο κατάλογο του Νόμου περί Ναρκωτικών 1729/1987 πριν τροποποιηθεί με Ν. 3459/2006 και Ευρωπαϊκές Οδηγίες 273/2004 και 111/2005.
Καταναλώνονταν σε απειροελάχιστες δόσεις (μπορεί και να χάζευες μόνιμα απ' το τριπ). Ο Γάλλος φιλόσοφος-συγγραφέας Ζαν Κοκτώ περιέγραψε την κατάσταση στην οποία περιέπεσε από τη χρήση του διαβολόχορτου ως «οριζόντια πτώση».
Το ίδιο φυτό φύεται και στο Μεξικό, όπου το κατανάλωναν οι Σαμάνοι (μάγοι-ιερείς) των Μάγιας για να "εκστασιάζονται" και τέτοια.
Σχετικά με την "προδιαγεγραμμένη" κατάληξη των (άπορων και καταφρονεμένων) χρηστών αλκαλοειδών, οπιούχων ή άλλων ευτελών ουσιών εν γένει, μπορεί κάποιος να μπει στον κόπο ν΄ακούσει στο youtube το τραγούδι του Γιοβάν Τσαούς (Ιωάννης Εϊτζιρίδης, Κασταμονή 1893 - Πειραιάς 1942) "Είμαι πρεζάκιας":
«Είμαι πρεζάκιας μάθε το, μα όπου και αν πάω
όλοι φύγε με λέγουνε, νομίζουν θα τους φάγω.
Με βλέπουν και σιχαίνονται, μα ’γω δυάρα δε δίνω
την πρέζα μόνο να τραβώ και ό,τι θέλει ας γίνω.
Μεσ’ το βαγόνι κάθομαι, για σπίτι δε θυμούμαι
κι ένα τσουβάλι βρώμικο το στρώνω και κοιμούμαι.
Τα ρούχα μου ελιώσανε, φάνηκε το κορμί μου,
η πρέζα με φαρμάκωσε τελείωσε η ζωή μου.
Χαρμάνης όταν κάθουμαι, πώς σκέφτομαι την πείνα,
σαν μαστουρώσω βρε παιδιά, δική μου είν’ η Αθήνα.
Σαν αποθάνω φίλε μου έρχετ’ Αστυνομία,
με κάρο σκουπιδιάρικο και κάνει την κηδεία».