Στην αρχική μου αναφορά για την επιτροπή εξετάσεων παρέθεσα ένα υστερόγραφο με ημερομηνία 9-9-2010.
Επίσης, παρακαλώ η αντιπαράθεση να αφορά θέσεις και όχι κρίσεις προσωπικές των αντιπαρατιθεμένων. Ακόμη, επειδή εδώ έχουμε βάλει αναφορές στην ιστορία, ο εκτενής διάλογος –αν συνεχιστεί- θα μεταφερθεί σε άλλο σημείο με σχετικό τίτλο για να μη διασπάται η συνέχεια των ιστορικών αναφορών.
Επειδή όμως προκλήθηκα από τον κ. Βέρρα, θα πώ τα εξής σύντομα:
1. Επί σειρά ετών δεν υπήρχε Γ.Γ. Πανεπιστημιακός. Ούτε σήμερα υπάρχει πρώτης βαθμίδας.
Υπάρχει ένας λέκτορας στη Θεσσαλία που είναι μεν Γ.Γ. αλλά το γνωστικό του αντικείμενο με το οποίο είναι πανεπιστημιακός είναι άλλο (πνευμονολογικό θέμα, αν δεν απατώμαι).
Υπάρχει ένας ακόμη στα Γιάννενα που είναι Γ.Γ. και λέκτορας στο αντικείμενο της Γ.Ι. αυτός είναι όντως πανεπιστημιακός Γ.Γ., αλλά με το βαθμό του (λέκτορας) δεν μπορεί να είναι στην επιτροπή. (ζητώ συγνώμην που δεν αναφέρω ονόματα, αλλά δεν τα γνωρίζω και δεν δύναμαι τώρα να τα αναζητήσω).
2. Ο κ. Λιονής είναι Παθολόγος και Κοινωνικής ιατρικής, όπως ακριβώς τα ανέφερε ο κ. Μάρκου.
Όμως, στο Πανεπιστήμιο δεν έχει σημασία (καλώς ή κακώς) τι ειδικότητα έχεις αλλά ποιο είναι το γνωστικό σου αντικείμενο. Το μνημόνευσε ήδη και ο κ. Κουναλάκης. Να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν ακόμη και καθηγητές 1ης βαθμίδας που δεν έχουν καμία ειδικότητα ή έχουν τελείως άσχετη με το γνωστικό τους αντικείμενο.
Ο κ. Λιονής όλα αυτά τα χρόνια όντως δεν είχε ως γνωστικό του αντικείμενο την Γ.Ι., αλλά την Κοινωνική και Οικογενειακή Ιατρική, αν και ασχολούταν με τη Γ.Ι.
Από έτους και πλέον έχει γίνει καθηγητής 1ης βαθμίδας με γνωστικό αντικείμενο την Γ.Ι.
Με δεδομένο λοιπόν ότι ο κ. Λιονής δεν ήταν μεν Γ.Γ., είχε όμως ενασχόληση και με την Π.Φ.Υ. και με την Γ.Ι., ήταν ο Πανεπιστημιακός που ήταν πιο κοντά στο θέμα μας και αυτό τον έκανε αποδεκτό για την θέση που κατείχε στην επιτροπή εξετάσεων, ακόμη και πριν γίνει καθηγητής Γ.Ι.
Εξ’ άλλου αν πρέπει να πούμε κάτι είναι ότι ο κ. Λιονής είναι πανέξυπνος άνθρωπός και ήξερε πώς να πάρει από την Γ.Ι. –από την οποία πήρε πολλά- και πώς να δώσει σε αυτή –στην οποία έδωσε πολλά. Είναι μία δίκαια –θεωρώ- «ανταλλαγή».
3. Προσωπικά ορίστηκα τακτικός εξεταστής στην επιτροπή που προαναφέραμε και παραιτήθηκα αμέσως, χωρίς ποτέ να συμμετέχω στις εξετάσεις.
Ξαναδιορίστηκα μετά (2006 έως πρόσφατα) ως αναπληρωτής λόγω της θέσης μου στην Ένωση. Ποτέ δεν διορίστηκα στην επιτροπή ως ένας επιστήμονας Δ/ντης ΕΣΥ, επιλεγόμενος για τις ικανότητές του, το έργο του, το ήθος του, ή οτιδήποτε άλλο, αλλά μόνο με τη θεσμική μου ιδιότητα και μόνον.
Όσο για την θέση του κ. Λιονή σε αυτή την επιτροπή: Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο εντάξει από τον μέσο όρο αναμενόμενης προσαρμογής, αν και δεν είναι Γ.Γ. Βέβαια έχει τις ιδιαιτερότητές του και πολλοί εξεταζόμενοι τον θεωρούσαν πολύ θεωρητικό (ή άλλα). Ήταν και κατά τη δική μου άποψη. Σα πανεπιστημιακός δεν περίμενα να είναι αλλιώς. Αυτό αντισταθμίζονταν όμως πιστεύω από τους ΕΣΥτες εξεταστές.
Δεν είχα κανέναν λόγο να μη τον θέλω –ως θεσμικός- στην επιτροπή. Νομίζω δε ότι πρέπει να πώ πως δεν είχα και καμία άλλη επιλογή για την θέση αυτή, αν ληφθούν υπ’ όψιν όσα προανέφερα περί πανεπιστημιακών.
Ο αντίλογος λέει ότι υπήρχαν και άλλοι πανεπιστημιακοί στην κοινωνική ιατρική. Αυτό είναι αλήθεια. Όμως η εντριβή του κ. Λιονή με τα της Γ.Ι. ήταν σαφώς υπερτέρα. Αυτός είναι θεωρώ και ο λόγος που χρόνια τώρα είναι στην επιτροπή.