Πολλοί γιατροί, φθηνότερα φάρμακα, αλλά το σύστημα δεν σώζεται - Θ. Αμπατζόγλου

[alfie]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Σε όλα τα σύγχρονα κράτη η πολιτική Υγείας πρέπει να εξυπηρετεί  ένα τριπλό στόχο ο οποίος είναι:

1. Διαρκής βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών

2. Αύξηση της αποδοτικότητας

3. Εξοικονόμηση πόρων (ή μάλλον καλύτερα ορθολογική διαχείριση των πόρων που διατίθενται)

Η εξυπηρέτηση αυτών των στόχων αντιστοιχεί στο σκοπό της εξυπηρέτησης των πολιτών στο μέγιστο κοινωνικό αγαθό που είναι η Υγεία. Στην Ελλάδα οι  ασφαλισμένοι είναι (δικαίως ) δυσαρεστημένοι από το Σύστημα Υγείας. Στο Ευρωβαρόμετρο η χώρα μας κατατάσσεται  στις τελευταίες θέσεις του πίνακα των 27 χωρών, ως προς τον βαθμό ικανοποίησης των πολιτών.

Διαθέτουμε πληθώρα Νοσοκομείων και άλλων δομών Υγείας  (πολυϊατρεία ΙΚΑ, κέντρα υγείας κλπ.) Έχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ ιατρών και φαρμακοποιών σε σχέση με τον πληθυσμό μας.

Κατέχουμε  τα σκήπτρα στον αριθμό ιδιωτικών μονάδων  και στον αριθμό μηχανημάτων Υψηλής  τεχνολογίας. Παρά το γεγονός ότι είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στην ύπαρξη υποδομών, δημόσιων και ιδιωτικών και στην ύπαρξη έμψυχου επιστημονικού δυναμικού (ιατροί, φαρμακοποιοί κλπ.), δεν είμαστε ακόμη σε θέση να δώσουμε ένα αποδοτικό και αποτελεσματικό Δίκτυο παροχής Υπηρεσιών στον Έλληνα πολίτη. Αυτά όλα συμβαίνουν επειδή επί πολλά χρόνια δεν έχει εκπονηθεί ένα σταθερό Εθνικό Σχέδιο εκσυγχρονισμού και, συνεπώς, το Σύστημα Υγείας δεν ανταποκρίνεται:

-        Στα σύγχρονα πρότυπα οργάνωσης

-        Στην απαιτούμενη σχέση εσόδων – εξόδων

-        Στην συνετή χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας

-        Στα επιδημιολογικά προφίλ

Το σταθερό Εθνικό Σχέδιο απαιτείται γιατί  κάθε υπουργός αγνοεί το έργο των προηγούμενων και ξεκινά τα πάντα από  το μηδέν. Κατά τον τρόπο αυτό, τίποτα δεν ολοκληρώνεται. Αν ελέγξει κανείς τα οικονομικά στοιχεία των Δημόσιων Νοσοκομείων θα δει ότι το σύνολο των εσόδων τους δεν αρκεί να καλύψει το κόστος μισθοδοσίας! Πώς μπορεί να λειτουργήσει, έτσι, ένα Νοσοκομείο;

Γίνεται τελευταία μια μεγάλη συζήτηση για τον Καλλικράτη της Υγείας

Ο πίνακας που ακολουθεί είναι διαφωτιστικός:


Εξοικονόμηση στις Δαπάνες θα έχουμε όταν περέμβουμε σε όλο τον πίνακα. Όχι μόνο στο 25% των ταμείων αλλά στο 100% των Δαπανών.

Η πραγματική εξοικονόμηση θα καταστεί δυνατή όταν ακολουθήσουμε την εξής σειρά:

Μηχανογραφούμε όλο το Σύστημα και συνδέουμε τα δεδομένα σε ενιαία βάση
Ελέγχουμε εξετάσεις, παραπεμπτικά, συνταγογραφία και πρόσθετη περίθαλψη.
Συνδέουμε το  ιστορικό του ασθενούς  και χρησιμοποιούμε τα Διεθνή πρότυπα για θεραπευτικά και Διαγωνστικά πρωτόκολλα.
Θεσπίζουμε ενιαίους κανόνες παροχών Υγείας για τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων.
Θεσπίζουμε τρόπους συνεργασίας ανάμεσα στις Δημόσιες και τις ιδιωτικές μονάδες περίθαλψης.
Για όλα τα παραπάνω δεν χρειάζεται να σχεδιάσουμε από το μηδέν ούτε να “ανακαλύψουμε” την Αμερική. Αρκεί να συνδέσουμε τα ήδη υπάρχοντα αλλά σκόρπια “κομμάτια του πάζλ”  και να ακολουθήσουμε τη Διεθνή εμπειρία και την επιστημονική γνώση. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να συγκρατήσουμε το κόστος με δίκαιο και  αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς να υποβαθμίσουμε  το επίπεδο της περίθαλψης. Όλα αυτά απαιτούν πολιτική βούληση, σχέδιο, όραμα και πρακτικές αποφάσεις . Όλα αυτά είναι το ζητούμενο…

* Ο Θόδωρος Αμπατζόγλου είναι πολιτικός επιστήμονας και Πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου.

πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος