ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - ΔΝΤ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ

[GOULIANOS]

Διαβάστε τι έλεγε ο διακεκριμένος οικονομολόγος Mark Weisbrot, που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής.

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που... θυμάμαι (και μ' έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας...
Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ' ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και ! την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι' αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ' αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.
 ΠΗΓΗ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[GOULIANOS]

31/10/2010
Χρεοκοπούν πολιτικά όσοι καταφεύγουν στο ΔΝΤ(ΚΥΡ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
Του ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ
Μία εικόνα από τις αρχές του 1998 είναι χαραγμένη βαθιά στη μνήμη του καθηγητή Τζ. Στίγκλιτζ, κατόχου του Νόμπελ Οικονομίας για το 2001. Την αναφέρει στο βιβλίο του «Η μεγάλη αυταπάτη» για τη σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα:
 1. Ο επί τρεις δεκαετίες δικτάτορας της Ινδονησίας Σουχάρτο υπογράφει τη συμφωνία με το ΔΝΤ υπό την «επιτήρηση» του Μισέλ Καμντεσί. «Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Μ. Καμντεσί, ένας κοντός, καλοντυμένος πρώην γραφειοκράτης του υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας, ο οποίος κάποτε ισχυριζόταν ότι είναι σοσιαλιστής, στέκεται όρθιος, βλοσυρός, και με τα χέρια σταυρωμένα πάνω από τον καθισμένο και ταπεινωμένο πρόεδρο της Ινδονησίας. Ο άτυχος πρόεδρος αναγκαζόταν, στην πραγματικότητα, να παραδώσει την οικονομική κυριαρχία της χώρας του στο ΔΝΤ, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που η χώρα του χρειαζόταν».
1 Η φωτογραφία αυτή είναι από την υπογραφή της συμφωνίας Ινδονησίας-ΔΝΤ, τον Ιανουάριο του 1998. Ο «άτυχος πρόεδρος» ήταν ο στρατηγός Σουχάρτο ο οποίος τον Μάιο του ίδιου χρόνου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, ύστερα από ένα μήνα μαζικών διαδηλώσεων. Το πρόγραμμα που επέβαλε το ΔΝΤ στην Ινδονησία, οδήγησε σε διάλυση της οικονομίας, στην ελεύθερη πτώση της ρουπίας, την έκρηξη της ανεργίας και των τιμών. Το 40% του πληθυσμού βρέθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι ταραχές που ξέσπασαν οδήγησαν τον Σουχάρτο, σε παραίτηση, έπειτα από 32 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης. Πρόεδρος ανέλαβε ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος Γ. Χαμπίμπι, η κατάσταση όμως στη χώρα παρέμενε έκρυθμη. Τον επόμενο χρόνο πρόεδρος εξελέγη ύστερα από εκλογές ο Α. Ουαχίντ, για να καθαιρεθεί δύο χρόνια αργότερα από το κοινοβούλιο, για διαφθορά και ανικανότητα.
Η Ινδονησία και οι υπόλοιπες «ασιατικές τίγρεις» που αντιμετώπισαν το φάσμα της χρεοκοπίας το 1997-1998, βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα. Το ίδιο η Αργεντινή και οι άλλες λατινομερικανικές χώρες που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση λίγα χρόνια αργότερα. Πλην όμως το χαρακτηριστικό της πολιτικής αστάθειας που συνοδεύει τα προγράμματα σταθερότητας του ΔΝΤ, δεν απαντάται μόνον στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και στην Ευρώπη, οι θεραπείες σοκ είχαν τα ίδια πάνω κάτω αποτελέσματα: ύφεση, κοινωνική ένταση και πολιτικές ανακατατάξεις.
2 Στην Ουγγαρία η συμφωνία με το ΔΝΤ, στο τέλος του 2008, για την παροχή δανείου 25 δισ. δολαρίων οδήγησε στην υποτίμηση του νομίσματος κατά 20% σε πρώτη φάση, πάγωμα των μισθών, κατάργηση του δώρου και μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Γ. Μπαϊνάι απέτυχε να περάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές που προωθούσε στους τομείς της υγείας και της παιδείας τη χρονιά του μνημονίου. Συνάντησε αντιστάσεις, κατά περιόδους, όχι πάντως καθολική κοινωνική αντίδραση. Στις εκλογές του Απριλίου 2010 συγκέντρωσε ποσοστό 19,3%. Ο δεξιός συνασπισμός (Fidesz) του Β. Ορμπαν, που είχε εναντιωθεί στην συμφωνία με το ΔΝΤ, πήρε τις εκλογές με 52,7%. Η νέα κυβέρνηση δεν εγκατέλειψε το μνημόνιο.
3 Η Ρουμανία, η οποία επίσης από το 2004 είναι μέλος της Ε.Ε., για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις που δεχόταν το νόμισμά της, συμφώνησε τον Μάιο του 2009 δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Παγκόσμια Τράπεζα. Η κυβέρνηση του Ε. Μποκ, που είχε εκλεγεί τον προηγούμενο χρόνο, υποχρεώθηκε σε παραίτηση τον Οκτώβριο του 2009 ύστερα από πρόταση μομφής. Το κοινοβούλιο κατά πλειοψηφία εξέλεξε στη θέση του τον Κ. Γιοχάνις. Ο πρόεδρος Τ. Μπασέσκου απέρριψε τον Κ. Γιοχάνις και διόρισε πρωθυπουργό τον Λ. Κροϊτόρου. Ο Τ. Μπασέσκου, του δεξιού δημοκρατικού κόμματος, επανεξελέγη πρόεδρος τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου και τοποθέτησε ξανά πρωθυπουργό τον Ε. Μποκ. Το τελευταίο δίμηνο έχουν αντικατασταθεί έξι υπουργοί της κυβέρνησης, όλοι του οικονομικού κύκλου.
4 Η Λετονία κατέφυγε στο ΔΝΤ τον Δεκέμβριο του 2008, τέσσερις μήνες μετά το δημοψήφισμα που είχε διεξαχθεί για την αύξηση των συντάξεων. Το δημοψήφισμα κρίθηκε άκυρο λόγω χαμηλής προσέλευσης. Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση αμέσως μετά, στο πλαίσιο της συμφωνίας για το δάνειο ύψους 7,5 δισ. ευρώ, ήταν τα κλασικά (μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών). Ξέσπασε κύμα διαδηλώσεων στη Ρίγα τον Ιανουάριο του 2009, με αίτημα τη διάλυση της Βουλής. Ο πρόεδρος Β. Ζλάτερς δήλωσε ότι θα ικανοποιήσει το αίτημα των διαδηλωτών εάν δεν ληφθούν διορθωτικά μέτρα. Τον Φεβρουάριο ο πρωθυπουργός Ι. Γκοντμάνις υπέβαλε παραίτηση και στη θέση του ο Β. Ζάτλερς διόρισε τον Β. Ντομπρόφσκις, ο οποίος σχημάτισε πεντακομματική κυβέρνηση. Ο κεντροδεξιός συνασπισμός πήγε σε εκλογές στις 2 Οκτωβρίου 2010 και τις κέρδισε με 57%. Το Λαϊκό Κόμμα, το μεγαλύτερο του συνασπισμού, απέσυρε την υποστήριξή του. Κατά τις περιόδους πολιτικής αστάθειας το ΔΝΤ διέκοψε τη ροή της χρηματοδότησης, θεωρώντας ότι η Λετονία δεν επιδεικνύει επαρκή πολιτική βούληση.
5 Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που κατέφυγε στο ΔΝΤ μετά τη χρηματοπιστωτική φούσκα είναι η Ισλανδία. Τον Νοέμβριο του 2008 υπό την απειλή της χρεοκοπίας προχώρησε στη σύναψη δανείου 2,4 δισ. δολαρίων. Για πρώτη φορά από το 1949, όταν είχαν ξεσπάσει διαμαρτυρίες κατά του ΝΑΤΟ, εκδηλώθηκε κύμα διαδηλώσεων και ταραχών. Υπό το βάρος των εξελίξεων ο πρωθυπουργός Γ. Χάαρντε υπέβαλε την παραίτησή του επικαλούμενος λόγους υγείας. Η διάδοχός του, Γ. Σιγκουρνταντότιρ, αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, σχημάτισε κυβέρνηση με το κίνημα των αριστερών-Πρασίνων. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2010 το Κοινοβούλιο αποφάσισε την παραπομπή του Γ. Χάαρντε σε δίκη για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
6 Τον ευρωπαϊκό δρόμο για το ΔΝΤ άνοιξε η Βρετανία, το 1976, με κυβέρνηση Εργατικών. Εως τότε το Ταμείο χορηγούσε δάνεια και εφάρμοζε σταθεροποιητικά προγράμματα μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ο πρωθυπουργός Χ. Ουίλσον για να ανακόψει τον κατήφορο της στερλίνας έναντι του δολαρίου και τις πιέσεις από την πετρελαϊκή κρίση, σύναψε δάνειο 2,3 δισ. λιρών. Τον επόμενο χρόνο αποχώρησε για λόγους υγείας και στη θέση του ανέλαβε ο Τζ. Κάλαχαν. Το πρόγραμμα που κλήθηκε να εφαρμόσει ο υπουργός Οικονομικών Ρ. Ρέι ήταν το αυστηρότερο μετά τον πόλεμο. Ο χειμώνας του 1978 ονομάστηκε «χειμώνας της δυσαρέσκειας», με τα συνδικάτα να βρίσκονται σε απεργίες διαρκείας και τον δημόσιο τομέα σε παράλυση. Στις εκλογές που ακολούθησαν, τον Μάρτιο του 1979, κέρδισε πανηγυρικά η Μ. Θάτσερ.
7 Η πρώτη κρίση με χαρακτηριστικά ντόμινο, ήταν η κρίση του Μεξικού, το 1994, «η κρίση της τεκίλας» όπως έμεινε στην ιστορία. Το έλλειμμα της χώρας στο κλείσιμο της χρονιάς που ήταν προεκλογική, ξεπέρασε το 7% και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα υποχώρησαν επικίνδυνα με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το πέσο. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ε. Σεντίγιο απέδωσε την ευθύνη στον προκάτοχό του Κ. Σαλίνας, για τις παροχές που είχε κάνει προκειμένου να επανεκλεγεί. Η χώρα μπήκε το 1995 σε βαθιά ύφεση (πάνω από 6%). Το ΔΝΤ συνεργάστηκε με τις ΗΠΑ για την χορήγηση δανείου ύψους 30-50 δισ. δολαρίων και το Μεξικό υποχρεώθηκε σε ένα περιοριστικό πρόγραμμα που συνεχίζεται ακόμη με διάφορες παραλλαγές.
8 Η «κρίση της τεκίλας» δεν πέρασε στις ΗΠΑ. Ταλαιπώρησε όμως για πολύ τη Λατινική Αμερική και τελικά προκάλεσε ντόμινο πολιτικών εξελίξεων. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι της Αργεντινής. Το 1999 ο συνασπισμός του δημάρχου του Μπουένος Αϊρες Φ. Ντε Λα Ρούα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές. Στο τέλος του 2000 υπό την απειλή της χρεοκοπίας παίρνει δάνειο 40 δισ. δολαρίων από το ΔΝΤ, με όρους παρόμοιους με αυτούς που είχαν τεθεί στην ασιατική κρίση. Το 2001 η χώρα δεν αποφεύγει τη χρεοκοπία και η κυβέρνηση καταρρέει. Ο Φ. Ντε Λα Ρούα φεύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου.
9 Παρόμοια πορεία είχε και ο Ισημερινός. Η συμφωνία που υπέγραψε με το ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2003 ο πρόεδρος Λ. Γκουτιέρες, έφερε τον πρώτο χρόνο ρυθμό αύξησης 6%, ωστόσο το 2004 άρχισαν τα πρώτα σημάδια κατάρρευσης. Τον Απρίλιο του 2005 ο πρωθυπουργός βρίσκει καταφύγιο στην πρεσβεία της Βραζιλίας και από εκεί φυγαδεύεται μεταμφιεσμένος. Το ντόμινο των πολιτικών ανατροπών στη Λατινική Αμερική επεκτάθηκε στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα και με ηπιότερο τρόπο στη Βραζιλία.
10 Η Ρωσία και η Τουρκία ακολούθησαν διαφορετικό μοντέλο συνεργασίας με το ΔΝΤ. Ακολουθούσαν σταθεροποιητικά προγράμματα για ορισμένο χρονικό διάστημα και κατόπιν διέκοπταν τη συμφωνία και ξεκινούσαν διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Οι διακοπές λειτουργούσαν σαν βαλβίδες εκτόνωσης των κοινωνικών αντιδράσεων.
Η Ρωσία από το 1992 μέχρι το 1996, επί Μπ. Γέλτσιν, πήρε δάνεια ύψους περίπου 20 δισ. δολαρίων και το 2008 κατέφυγε πάλι σε δανεισμό από το ΔΝΤ ύψους 41 δισ. δολαρίων. Η Τουρκία σύναψε το πρώτο δάνειο το 1999, ύψους 4 δισ. δολαρίων, τον επόμενο χρόνο πήρε άλλα 7,5 δισ. δολάρια και ακολούθησε τρίτο πακέτο το 2004 ύψους 10 δισ. δολαρίων με τριετή διάρκεια. Η κυβέρνηση του Τ. Ερντογάν απέφυγε να προσφύγει στο ΔΝΤ για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Υπήρξαν βεβαίως και χώρες όπου το ΔΝΤ εφάρμοσε τις συνταγές του χωρίς πολιτικές αναταράξεις. Στην ασιατική κρίση, 1997-1998 στην Ταϊλάνδη το πρόγραμμα δεν πέρασε από την εθνοσυνέλευση, αλλά εγκρίθηκε με τέσσερα διατάγματα εκτάκτου ανάγκης. Το 2002 ο αντιπρόεδρος έγινε επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Στην Κορέα επίσης δεν υπήρξε πολιτική αστάθεια. Το τέλος των διαπραγματεύσεων με το ΔΝΤ συνέπεσε με τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές, τον Δεκέμβριο του 1997. Το ΔΝΤ έκανε γνωστό ότι δεν θα αποδεσμεύσει το δάνειο εάν οι τέσσερις επικρατέστεροι υποψήφιοι δεν δεσμεύονταν ότι θα ακολουθούσαν κατά γράμμα τη συμφωνία. Ολοι δεσμεύτηκαν στις 10 Δεκεμβρίου, γραπτώς. Χαρακτηρίστηκε ημέρα εθνικής ταπείνωσης της Κορέας.

[GOULIANOS]

10/09/2010
Ρουμανία- Απολύσεις 74.000 δημοσίων υπαλλήλων (ΑΠΕ)
 
    Συνολικά 74.000 υπάλληλοι του δημοσίου τομέα, στη Ρουμανία, θα απολυθούν μέχρι το τέλος του 2010, σύμφωνα με όσα προκύπτουν από την πρόσθετη επιστολή πρόθεσης, την οποία συνυπέγραψαν η ρουμανική κυβέρνηση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
    Παρά τη δυσμενή οικονομική συγκυρία, η Ρουμανία κατάφερε, στο τέλος του α’ εξαμήνου του 2010, να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες και να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων κατά 27.000, επισημαίνεται στην επιστολή.
    Εξάλλου, αναφέρεται ότι η Ρουμανία τηρεί τις δεσμεύσεις της δανειοδοτικής συμφωνίας, που έχει συνάψει με τους διεθνείς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και Ε.Ε.) και μπορεί να πετύχει το στόχο περιορισμού του ελλείμματος του προϋπολογισμού στο 4,4%, το 2011.
    Στην ίδια επιστολή τονίζεται ότι οι συντάξεις θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα και το 2011, ενώ θα καταργηθούν τα επιδόματα αδειών και θέρμανσης.