Χορηγός η μεσσαία τάξη και η υποκρισία στο μάξιμουμ....

[Δ. Κουναλάκης]

Σήμερα διαβάζοντας Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος έπεσε το μάτι μου στην επισυναπτόμενη εικόνα. Εκεί φαίνεται ότι με το μέχρι τώρα φορολογικό σύστημα σχεδόν οι μισοί έλληνες (4 εκατ) δεν πληρώνουν κανένα άμεσο φόρο. Η δε μεσαία τάξη είναι αυτή που χρηματοδοτεί το φορολογικό σύστημα με άμεσους φόρους.

Βέβαια, εκτός από τους άμεσους φόρους, υπάρχουν και οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, φορολογία καπνού-οινοπνεύματος-καυσίμων, χρέωση υπηρεσιών, μεταβιβάσεις κινητών-ακίνητων αξιών, κλπ) αλλά δεχτούμε ότι οι μισοί έλληνες είναι τόσο χαμηλά σε εισοδήματα που να μην φορολούνται άμεσα, τότε τι ακίνητα, ή τι κατανάλωση θα κάνουν για να πληρώσουν και πολλούς έμμεσους φόρους; Πρακτικά, μόνο τους πολίτες μαύρο χρήμα και τους πολύ πλούσιους που όλα τους τα έξοδα και η διαβίωση τους είναι εταιρικά έξοδα πιάνουν.... Αυτοί είναι και οι πιο έξυπνοι από τούς χαζούς 500 φορολογούμενους που δηλώνουν ατομικό εισόδημα άνω των 400.000 ευρώ.

Θα μου κάποιος ότι με τόση φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, μια τέτοια εικόνα είναι αναμενόμενη, εγώ πάλι αναρωτιέμαι για την υποκρισία των πολιτικών μας...... Γιατί:
α) εάν μειωθούν οι έμμεσοι φόροι, ωφελημένοι βγαίνουν οι πολλοί πλούσιοι που δεν δηλώνουν μεγάλο ατομικό εισόδημα καθώς όλα τους τα εισοδήματα είναι κρυμμένα μέσα σε εταιρίες και εταιρικά έξοδα (πχ ο κ. Χ κυκλοφορεί με αμαξι mercedes, μένει στο κολωνάκι σε 300τμ σπίτι με πισίνα, και έχει μια προπληρωμένη πιστωτική κάρτα, όλα έξοδα της εταιρίας που τον πληρώνει μισθό 2000 ευρώ το μήνα)
β) εάν μειωθούν οι έμμεσοι φόροι, όποιοι καταναλώνουν και φοροδιαφεύγουν, δεν συμμετέχουν στα έσοδα του κράτους ούτε με τους έμμεσους φόρους.
γ) Με βάση τα παραπάνω η πλουτοκρατία που αν πούμε ότι είναι οι φορολογούμενοι με άνω του 100.000 ατομικό εισόδημα ακόμη και το 80% να του πάρεις ως φόρο (μια χρονια μπορεί να το κάνεις αυτό, δεύτερη δεν θα έχει), θα έχεις τα ίδια έσοδα με φόρο 700 ευρώ το άτομα από όσους δηλώνουν κάτω των 12000 ευρώ ατομικό εισόδημα.
γ) με τα οριζόντια μέτρα (όλοι οι πληρώνουν 300 ευρώ εισφορά), επωφελείται αυτός που κλέβει περισσότερο και επιβαρύνεται ο πιο αδύναμος. Είναι συχνό δε αποτέλεσμα της αποδοχής της ανικανότητας να εισπράξεις φόρους αναλογικά με τα εισοδήματα.

Όλη αυτή όμως η φοροκαταιγίδα με την ταυτόχρονη δήλωση ότι οι οικονομικά αδύνατοι δεν θα πληγούν σημαίνει πρακτικά ένα πράγμα, ότι τα πολλά έσοδα θα προέλθουν είτε με νέους έμμεσους φόρους είτε με φορολόγηση της μεσαίας τάξης μέχρι της τελικής της εξαφάνισης. Εναλλακτικά, υπάρχει η μείωση των εξόδων με την μείωση των υπηρεσίων που είναι δωρεάν διαθέσιμες στον πολίτη.

Τα παραπάνω δεν τα λέω για να ξυπνήσω τα αντανακλαστικά κάποιων αλλά γιατί αυτά έχουν σημαντικές αποφάσεις σε κάποιο δεύτερο στάδιο και αναρωτιέμαι που πάμε... Σκεφτόμουν ότι υπάρχουν διάφορα μοντέλα όταν σχεδιάζεις δωρεάν υπηρεσίες για τον πολίτη:

α) Ένα μοντέλο σαν αυτό της χορηγίας της αρχαίας Αθήνας, δηλαδή οι πλούσιοι πολίτες χορηγούν χρήματα ώστε να υπάρχει ένα ελάχιστο επίπεδο υπηρεσιών, αξιοπρεπές αλλά όχι το καλύτερο.
β) Ένα αναδιανεμητικό μοντέλο όπου όλοι συμμετέχουν αλλά η συμμετοχή του καθενός είναι ανάλογη του εισοδήματος του και η συμμετοχή του πολίτη στο να επιλέγει επίπεδο υπηρεσιών που επιθυμεί.

Η Ελλάδα δεν είχε κανένα από τα παραπάνω. Μάλλον το δεύτερο είχε, αλλά οικονομικά συμμετείχαν οι λίγοι καθώς οι περισσότεροι φοροδιαφεύγαν. Όμως η αίσθηση μου είναι ότι περνάμε σιγα-σιγά στο πρώτο μοντέλο. Τι σημαίνει αυτό;

Ας το δούμε στο χώρο μας:
Το ΕΣΥ είναι ένα μικτά χρηματοδοτούμενο σύστημα από τη φορολογία (μισθοί, υποδομές, επιχορηγήσεις) και από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς (τα ταμεία) που επίσης επιχορηγούνται από το κράτος. Όμως τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν αρχίσει να φτάνουν στο όριο τους, από τα έσοδα του κράτους υπάρχουν ελλείμματα και αυτό σημαίνει πρακτικά ότι πρέπει να επιλέξουμε τι υπηρεσίες κρατάμε, τροποποιούμε, κόβουμε.

Βλέπω λοιπόν αργά ή γρήγορα μια μετάβαση στο πρώτο σύστημα όπου οι υπηρεσίες που θα παρέχονται θα είναι λίγες και δωρεάν και στις περισσότερες θα αρχίσει να υπάρχει συμμετοχή του ασθενή μέχρι κάποια οροφή που θα είναι πλήρως επί πληρωμή.
Εάν σκεφτείτε τα απογευματινά ιατρεία (όχι οι εξετάσεις), τα 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία, τα μη καλυπτόμενα φάρμακα, σε λίγο θα έχουμε τις εξετάσεις και τα ακριβά φάρμακα.

Όλα τα παραπάνω είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει και καλό θα ήταν να αφήσουμε τους λαϊκισμούς για τους επαγγελματίες του είδους, τους πολιτικούς μας. Δυστυχώς, και οι αγανακτισμένοι έχουν αποδειχθεί το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το λαϊκισμό των πολιτικών μας. Πρέπει αργά ή γρήγορα να σκεφτούμε τι θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας χωρίς παρωπίδες, όσοι τουλάχιστον μπορούμε να σκεφτούμε ψύχραιμα και ανεπηρέαστα.

[Denominator]

Ας το δούμε στο χώρο μας:
Το ΕΣΥ είναι ένα μικτά χρηματοδοτούμενο σύστημα από τη φορολογία (μισθοί, υποδομές, επιχορηγήσεις) και από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς (τα ταμεία) που επίσης επιχορηγούνται από το κράτος. Όμως τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν αρχίσει να φτάνουν στο όριο τους, από τα έσοδα του κράτους υπάρχουν ελλείμματα και αυτό σημαίνει πρακτικά ότι πρέπει να επιλέξουμε τι υπηρεσίες κρατάμε, τροποποιούμε, κόβουμε.

Βλέπω λοιπόν αργά ή γρήγορα μια μετάβαση στο πρώτο σύστημα όπου οι υπηρεσίες που θα παρέχονται θα είναι λίγες και δωρεάν και στις περισσότερες θα αρχίσει να υπάρχει συμμετοχή του ασθενή μέχρι κάποια οροφή που θα είναι πλήρως επί πληρωμή.
Εάν σκεφτείτε τα απογευματινά ιατρεία (όχι οι εξετάσεις), τα 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία, τα μη καλυπτόμενα φάρμακα, σε λίγο θα έχουμε τις εξετάσεις και τα ακριβά φάρμακα.

Όλα τα παραπάνω είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει και καλό θα ήταν να αφήσουμε τους λαϊκισμούς για τους επαγγελματίες του είδους, τους πολιτικούς μας. Δυστυχώς, και οι αγανακτισμένοι έχουν αποδειχθεί το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το λαϊκισμό των πολιτικών μας. Πρέπει αργά ή γρήγορα να σκεφτούμε τι θέλουμε για εμάς και τα παιδιά μας χωρίς παρωπίδες, όσοι τουλάχιστον μπορούμε να σκεφτούμε ψύχραιμα και ανεπηρέαστα.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η συρρίκνωση της δημόσιας δωρεάν υγείας θα ωθήσει τους ασφαλισμένους προς τα κατώτατα στρώματα της ιδιωτικής υγείας, δηλαδή τους ιατρούς-ψιλικατζήδες (όπως είμαι και εγώ), με την ελπίδα να βρούν περίθαλψη με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος. Η επιχορήγηση των ψιλικατζήδων με ψίχουλα (βλέπε "συνεργασία" με το ΙΚΑ σήμερα, ποιος ξέρει με τι όρους σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ αύριο, κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας - εγκύκλιος ΙΚΑ 43/26-6-11) είναι μία έξυπνη τακτική των ιθυνόντων που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη ισχύ λόγω των τραγικών οικονμικών συνθηκών. Έχοντας λοιπόν στο χέρι το 90% των γιατρών, μπορούμε κάλλιστα να αφήσουμε την αφρόκρεμα του 10% να κάνει την "ελίτ" υγεία, η οποία και πολύ σωστά λέει ο Δημήτρης ότι θα πληρώνεται εξολοκλήρου. Με αυτόν τον τρόπο, η "δωρεάν" υγεία θα κοστίζει λίγο, ενώ η αμοιβόμενη υγεία θα μπορεί να θηρεύει όποιο κομμάτι της δωρεάν υγείας θεωρείται "προβληματικό" και "ζημιογόνο".
Αυτό που μπορούμε να έχουμε ως όραμα είναι επάγγελμα ανοικτό σε όλους, με αμοιβή κατά πράξη, και με ελέυθερη πρόσβαση των ασφαλισμένων. Με οδηγό αυτό μπορούμε να προσαρμόσουμε την πίτα της υγείας στις τρέχουσες συνθήκες και να επιτύχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα (το οποίο δυστυχώς δε θα δίνει τη δυνατότητα συνωστισμού οκταψήφιων αριθμών σε τραπεζικούς λογαριασμούς πεφωτισμένων).

[Δ. Κουναλάκης]

Έτσι για να βλέπουμε και την συνέχεια.....

Τι συμφέρει περισσότερο την Ελλάδα; Να δηλώνεις το πραγματικό εισόδημα των 25.000 ευρώ και να συμβάλλεις τα μέγιστα στη χρηματοδότηση του «κοινωνικού κράτους» μέσα από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, ή να εμφανίζεσαι με ένα πενιχρό εισόδημα της τάξεως των 6.000 ευρώ αποφεύγοντας κάθε επιβάρυνση και αποκτώντας πρόσβαση σε επιδόματα και παροχές;

Η απάντηση εκτός από αυτονόητη είναι και μετρήσιμη: ο φοροφυγάς στην Ελλάδα θα απολαμβάνει καθαρό πραγματικό εισόδημα ακόμη και 267% υψηλότερο από τον νομοταγή. Μάλιστα, η εμμονή της κυβέρνησης να δείξει ότι βασική της μέριμνα είναι η ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων, οδήγησε σε μια οικονομική πολιτική η οποία καθιστά ακόμη πιο ισχυρό το κίνητρο της φοροδιαφυγής.

Τα επιδόματα τέκνων και στέγασης αλλά και η μειωμένη συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, ο νέος τρόπος υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών για τους επαγγελματίες αλλά και η πολιτική προστασίας της πρώτης κατοικίας από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, καθιστούν ακόμη πιο ισχυρό το κίνητρο της φοροδιαφυγής.

Μέχρι και στα εικονικά διαζύγια θα φτάσουν οι ενδιαφερόμενοι, ειδικά όταν θα αντιληφθούν το νέο καθεστώς που θα ισχύσει από την 1/1/2019 υπό την προϋπόθεση βεβαίως εκπλήρωσης των δημοσιονομικών στόχων αλλά και της ενεργοποίησης των θετικών μέτρων που προγραμματίζονται για τη συγκεκριμένη χρονιά.

Η «Κ» επεξεργάστηκε ένα ρεαλιστικό παράδειγμα το οποίο αποτυπώνει το μέγεθος του παραλογισμού. Συγκρίνεται η πραγματική οικονομική κατάσταση δύο ελεύθερων επαγγελματιών οι οποίοι έχουν από δύο ανήλικα παιδιά ο καθένας. Ο πρώτος αν και έχει πραγματικό εισόδημα 25.000 ευρώ εμφανίζει στην εφορία τα 6.000 ευρώ, ενώ ο δεύτερος εμφανίζει το σύνολο του πραγματικού του εισοδήματος.

• Ο πρώτος επαγγελματίας λόγω της φορολογικής δήλωσης με το πενιχρό εισόδημα, αποκτά πρόσβαση σε μια σειρά από κοινωνικά επιδόματα και παροχές. Το ηλεκτρικό ρεύμα, λόγω της εφαρμογής του κοινωνικού τιμολογίου, θα του κοστίζει (μαζί με τις μονοπωλιακές χρεώσεις) όχι περισσότερα από 565 ευρώ τον χρόνο, όταν ο αντίστοιχος νομοταγής θα πληρώνει το ρεύμα στην κανονική του τιμή, δηλαδή στα 717 ευρώ.

Το «πακέτο» του 2019 προβλέπει επίδομα στέγασης 100 ευρώ τον μήνα για όσους έχουν δύο παιδιά αλλά μόνο για όσους εμφανίζουν χαμηλό εισόδημα. Ετσι, ο φοροφυγάς του παραδείγματος, είτε πληρώνει ενοίκιο είτε στεγαστικό δάνειο, θα έχει ένα πρόσθετο εισόδημα (πιθανότατα αφορολόγητο) της τάξεως των 1.200 ευρώ τον χρόνο, το οποίο θα στερείται ο νομοταγής. Οσον αφορά το επίδομα τέκνων, με την αύξηση του ποσού που προβλέπεται (σ.σ. η κυβέρνηση έχει ετοιμάσει το σχέδιο υπουργικής απόφασης που θα καθορίσει το επίδομα εφόσον ενεργοποιηθεί το συγκεκριμένο θετικό μέτρο) ο φοροφυγάς θα εισπράττει περί τα 1.800 ευρώ τον χρόνο, σε αντίθεση με τα 600 ευρώ που θα δίδονται στον νομοταγή.

Η συμμετοχή στα φάρμακα θα μηδενιστεί μόνο για όσους έχουν εισόδημα κάτω των 600-700 ευρώ τον μήνα. Ετσι, ο αποκρύπτων θα γλιτώνει 250 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ φαρμάκων που θα αγοράσει για την οικογένειά του, ενώ ο νομοταγής θα πληρώνει κανονικά το 25% επί της τιμής λιανικής. Μια πολύ μεγάλη δαπάνη για τις οικογένειες με παιδιά, είναι ο παιδικός σταθμός. Με το ισχύον καθεστώς –και ανεξάρτητα αν θα ισχύσει η δέσμευση της κυβέρνησης για δημιουργία περισσότερων θέσεων δωρεάν φοίτησης των νηπίων στο πλαίσιο του θετικού πακέτου μέτρων– ο φοροφυγάς εξασφαλίζει άνετα μια δωρεάν θέση στον παιδικό σταθμό της επιλογής μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ. Ο νομοταγής από την άλλη, πληρώνει κανονικά το αντίτιμο για τη φοίτηση σε έναν ιδιωτικό σταθμό, το οποίο πολύ δύσκολα πέφτει κάτω από τα 2.700-3.000 ευρώ τον χρόνο.

• Προφανώς ευνοημένος είναι αυτός που αποκρύπτει εισοδήματα και λόγω της μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Στο εισόδημα των 6.000 ευρώ, για τον ελεύθερο επαγγελματία αντιστοιχεί φόρος 1.320 ευρώ έναντι 5.850 ευρώ που πληρώνει αυτός που δηλώνει το εισόδημα των 25.000 ευρώ. Επίσης, ο ένας απαλλάσσεται της εισφοράς αλληλεγγύης, ενώ ο δεύτερος πληρώνει 426 ευρώ. Τέλος επιτηδεύματος πληρώνουν και οι δύο.

Χωρίς μηχανισμό ελέγχου παροχές και επιδόματα

Το ελληνικό Δημόσιο επιμένει να στηρίζει το σύνολο σχεδόν της επιδοματικής του πολιτικής στις φορολογικές δηλώσεις, χωρίς να διαθέτει κανέναν ουσιαστικό μηχανισμό ελέγχου. Πέραν των τεκμηρίων διαβίωσης που εύκολα ξεπερνιούνται από όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις φορολογικών, άλλη «ασπίδα προστασίας» δεν υπάρχει.

Ο φοροελεγκτικός μηχανισμός δεν διαθέτει τις δυνάμεις για να ελέγχει εκατομμύρια δηλώσεις στις οποίες εμφανίζονται... ψίχουλα και επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε μερικές εκατοντάδες υποθέσεις που παρουσιάζουν «ελεγκτικό ενδιαφέρον».

Ετσι, οι φτωχοί ανακατεύονται με τους φοροφυγάδες σε μια χώρα που εμφανίζει 3.575.990 νοικοκυριά –περίπου τα 57 στα 100– να επιβιώνουν με λιγότερα από 10.000 ευρώ τον χρόνο. Οχι μόνο χάνονται φόροι και ασφαλιστικές εισφορές αλλά κατασπαταλώνται και οι περιορισμένοι πόροι για την άσκηση της κοινωνικής πολιτικής.

Τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών αποκαλύπτουν φαινόμενα που δυσκολεύεται να πιστέψει και ο πιο ευκολόπιστος:

1. Από τις 611.849 οικογένειες που εμφανίζονται να έχουν ένα προστατευόμενο μέλος (δηλαδή ένα ανήλικο παιδί ή έναν φοιτητή), οι 264.832 δηλώνουν φορολογητέο εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ τον χρόνο. Το ότι το 43,28% των οικογενειών με ένα παιδί εμφανίζεται με εισόδημα έως 10.000 ευρώ είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Το ότι 264.832 ανήλικα παιδιά συντηρούνται μαζί με τον πατέρα και τη μητέρα τους με 3.604 ευρώ τον χρόνο έκαστο, φαντάζει αδιανόητο.

2. Συνολικά 589.459 νοικοκυριά αναθρέφουν δύο παιδιά. Από αυτούς, οι 230.337 δηλώνουν εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ τον χρόνο.

3. Τρία παιδιά έχουν 125.904 οικογένειες εκ των οποίων οι 55.329 δηλώνουν ότι τα αναθρέφουν με λιγότερα από 10.000 ευρώ.

4. Τέσσερα παιδιά έχουν 23.337 οικογένειες και οι 11.479 εμφανίζονται και πάλι με εισόδημα κάτω από 10.000 ευρώ.

Τα κέρδη των... χωρισμένων

Ιδιαίτερα «δημοφιλής» το τελευταίο διάστημα τείνει να γίνει η πρακτική του «εικονικού διαζυγίου». Σε μια τέτοια περίπτωση, η μητέρα που συνήθως αναλαμβάνει την επιμέλεια των παιδιών, εμφανίζεται στη φορολογική δήλωση να προστατεύει δύο παιδιά και να έχει μηδενικό εισόδημα. Ετσι, αποκτά πρόσβαση σε όλα τα επιδόματα που προβλέπει ο κοινωνικός προϋπολογισμός και ενδεχομένως και στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Ευνοϊκή μεταχείριση γι’ αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει μέχρι και ο «νόμος Κατσέλη», καθώς ο επικεφαλής μονογονεϊκής οικογένειας έχει τεράστιες πιθανότητες να εξασφαλίσει ένα γενναίο «κούρεμα» στο στεγαστικό του δάνειο ακόμη και μετά την αλλαγή του σχετικού νόμου.

Οι έντιμοι πληρώνουν χωρίς αντίκρισμα

Οι ασφαλιστικές εισφορές με βάση το χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναλύεται δίπλα, για τον φοροφυγά διαμορφώνονται στα 2.016 ευρώ (ουσιαστικά καταβάλλεται το ελάχιστο ποσό), όταν ο νομοταγής είναι υποχρεωμένος να πληρώνει το 26,95% του πραγματικού εισοδήματός του (δηλαδή 6.737,5 ευρώ), χωρίς μάλιστα να έχει το παραμικρό προβάδισμα όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών υγείας. Ακόμη και η σύνταξή του δεν θα έχει αισθητή διαφορά λόγω του θεσμού της εθνικής σύνταξης.

Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι από την πρόσφατη αλλαγή προς το χειρότερο του τρόπου υπολογισμού των εισφορών αυτοί που θίγονται είναι όσοι εμφανίζουν ετήσια εισοδήματα άνω των 7.000 ευρώ. Οι υπόλοιποι, το κατώτερο πλήρωναν, το κατώτερο θα πληρώνουν. Αν προστεθούν τα επιδόματα που θα εισπράττει ο φοροφυγάς στο εισόδημα που αποκρύπτεται αλλά και στο φανερό εισόδημα όπως αυτό θα διαμορφωθεί μετά την αφαίρεση φόρων και εισφορών, τότε προκύπτει ότι το καθαρό διαθέσιμο εισόδημά του θα φτάνει στα 23.449 ευρώ με πληρωμένο το ρεύμα, τους φόρους, τις εισφορές αλλά και τα δίδακτρα του νηπίου. Από την άλλη, ο νομοταγής των 25.000 ευρώ, αφού καλύψει αυτές τις υποχρεώσεις που προαναφέρθηκαν, μένει ουσιαστικά με εισόδημα 8.769 ευρώ για όλες τις ανάγκες του.

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[GirousisN]

Αν σκεφθεί κανείς και το μάλλον απίθανο σενάριο , ο ελεύθερος επαγγελματίας των 6.000€ του παραδείγματος να είναι ειλικρινής και όχι φοροφυγάς, ας υπολογίσουμε ότι θα πληρώσει φόρο εισοδήματος 1.320€,  τέλος επιτηδεύματος 650€, ασφαλιστικές εισφορές 2.016€ (το ελάχιστο ποσό). Σύνολο :3.986.
Τα 2.000€ που του περισσεύουν δεν ξέρει τι να τα πρωτοκάνει, οπότε η λογική απόφαση είναι να σταματήσει το ελ. επάγγελμα και να έχει όλο το χρόνο δικό του, για να περιμένει στις ουρές για το επίδομα που συνοδεύει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Προφανώς από τα παραπάνω, αυτοδικαίως στο thread του forum ''Υπάρχει ελπίδα ?'' η τελική απάντηση είναι ΟΧΙ.