Αγαπητέ ioka να διευκρινίσω κάποια πράγματα, τα οποία μπορεί να έχουν λεχθεί με έναν τρόπο και έχουν γίνει αντιληπτά με άλλον, προς αποφυγή περιπετειών στην επαγγελματική σου ζωή.
Από αυτά που γράφεις φαίνεσαι νέος και φρέσκος πτυχιούχος. Όπως είδες στο φόρουμ υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, για διάφορα θέματα. Ειδικότερα στον επαγγελματικό τομέα, που σίγουρα σ’ενδιαφέρει άμεσα, διάβασες πολλά και διάφορα. Πέρα από κάθε «λεπτομέρεια», που αναλύεις στις συζητήσεις μας, να επικεντρωθείς σε κάτι, που νομίζω είναι αρκετά σημαντικό. Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι που τοποθετούμαστε και πολλές φορές «πλακωνόμαστε», ευτυχώς λεκτικά, στη θεματολογία με την επαγγελματική αποκατάσταση του ιατρού είμαστε στον επαγγελματικό χώρο κάποια χρόνια. Ο καθένας από εμάς κουβαλάει τις δικές του εμπειρίες και επιτυχίες-αποτυχίες. Αυτά τα λίγα, έως και περισσότερα χρόνια εμπειριών, τα μοιραζόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε τη χρυσή τομή σε φλέγοντα θέματα της Ιατρικής, είτε αφορά στο επιστημονικό είτε στο επαγγελματικό κομμάτι της. Οι απόψεις μας, όπως είναι φυσικό, δεν ταιριάζουν πάντα και πολλές φορές καταλήγουμε σε «γαλλικές» εκφράσεις και τοποθετήσεις τόσο κατά συναδέλφων όσο και κατά άλλων επιστημονικών ή επαγγελματικών ομάδων.
Πολλές φορές παρασυρόμαστε από φορτισμένες καταστάσεις, που καθημερινά πρέπει ν’αντιμετωπίσουμε ως άνθρωποι και ως επιστήμονες. Για παράδειγμα προ 10ημέρου συνάδελφος(στο ΕΣΥ), γνωρίζοντας την ιδιότητά μου, απαίτησε χοντρό φακελάκι προκειμένω να αντιμετωπίσει επεμβατικά και με τη μορφή επείγοντος δικό μου άτομο(Α’ βαθμού συγγένειας). Τα έδωσα και απλά το «κατάπια», χωρίς να πω τίποτα, παρά μόνο ευχαριστώ! Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλοι οι ιατροί έτσι(το αντίθετο ισχύει), αλλά η ψυχολογική μου φόρτιση με ώθησε σε ένα ξέσπασμα ανεπίτρεπτο και πολύ καλά μου τα είπε ο jack, όπως και εσύ. Όπως, επίσης ορθά, μίλησε(μάλλον έγραψε) και ο Zachariadis, δεν είμαι «Θεματοφύλακας της Ιατρικής». Και τους ευχαριστώ και τους δύο για τις τοποθετήσεις τους.
Πριν λοιπόν αποφασίσεις εν θερμώ οποιαδήποτε επαγγελματική σου κίνηση, γνώμη μου είναι, να μην βασιστείς απόλυτα στα δικά μου εισοδήματα ή στου jack ή διαφόρων φίλων σου. Η νομοθεσία που παραθέτουμε, κατά καιρούς, θα σε ωφελήσει στο διαδικαστικό κομμάτι. Όσον αφορά όμως το που και πως θα εργαστείς αυτό εξαρτάται από εσένα. Από τις δικές σου γνώσεις, ασφάλειες και ανασφάλειες, πιέσεις(οικονομικές και ψυχολογικές) και γενικότερα τις δικές σου εκτιμήσεις.
Αυτά τα γράφω, γιατί δεν θέλω να υπάρχει καμμία χειραγώγηση της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας, τουλάχιστον από μεριάς μου. Πριν λοιπόν ξεκινήσεις οτιδήποτε σκέψου ότι ο καθένας από εμάς, τους ήδη «επαγγελματίες» λειτουργεί αρκετό χρονικό διάστημα, έχοντας περάσει από διάφορα στάδια(που ο καθένας από μόνος του γνωρίζει) και έχει πάρει και συνεχίζει να παίρνει τα δικά του ρίσκα.
Θα ήθελα επιπλέον να ζητήσω και δημόσια συγγνώμη απ’όλους τους συναδέλφους για οποιαδήποτε προσβλητική φράση ή έκφραση χρησιμοποιήθηκε από μέρους μου, πάντα άθελά μου. Αν και ανειδίκευτος, θα επιθυμούσα να συνεχίσω στην παρέα σας και να γράφω που και που την άποψή μου για το χώρο της Πρωτοβάθμιας Υγείας που, έστω και ως μη ειδικός την υπηρετώ και εγώ με κάποιο ελάχιστο τρόπο. Ειδάλλως, το αντιλαμβάνομαι και θα το δεχτώ, μπορώ και να «φύγω» από το φόρουμ εφόσον το επιθυμείτε.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να πάψουμε τις αντιπαλότητες και τις μικροπρέπειες γιατί, όπως ορθά το έθεσε ο jack ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ.
Θέμα: Επιβίωση ιδιώτη Ιατρού χωρίς σύμβαση με Ταμεία; (Αναγνώστηκε 38163 φορές)
30 Ιουνίου 2017, 15:01:07
