Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
Βοηθήματα στην κλινική διάγνωση για το γιατρό
Denominator:
Επιτρέψτε μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη χρήση ιατρικών μηχανημάτων και τεχνικών από ιατρούς της ΠΦΥ.
Η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ κάποια μηχανήματα, τα οποία, με εξαίρεση τον ηλεκτροκαρδιογράφο και το οξύμετρο, σπάνια τα χρησιμοποιώ.
Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσω τον υπερηχογράφο όταν το περιστατικό είναι επείγον (π.χ. ένα κοιλιακό άλγος για να δω πιθανή χολολιθίαση ή διάταση του χοληδόχου πόρου ή διάταση του πυελοκαλυκικού ή ένα θωρακικό άλγος για να δω πιθανό πλευριτικό υγρό) και μόνο όταν δεν υπάρχει άμεσα διαθέσιμος ακτινολόγος (π.χ. προχωρημένη ώρα καθημερινής, Σαββατοκύριακο κ.λ.π. ή είμαι σε χωριό μακριά από την έδρα μου).
Με την ίδια λογική χρησιμοποιώ ένα σπιρόμετρο τσέπης (που μετράει μόνο FEV1).
Σε κάθε περίπτωση που από την κλινική εξέταση και τα συνηθισμένα βοηθήματα για ένα παθολόγο δεν έχω διάγνωση, θα συνεχίσω με τη συνδρομή ειδικού ιατρού (είτε ακτινολόγου είτε κλινικού) εφόσον είναι δυνατόν. Ειδάλλως, αν το περιστατικό είναι επείγον, θα το παραπέμψω αρμοδίως.
Σαφώς και δε θα χρεώσω τίποτε για τη χρήση των βοηθητικών μέσων.
Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται το καλό του ασθενούς και η σωστή συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων.
Γ.Κτιστάκης:
Όταν κάποιος κάνει χρήση διαγνωστικών μέσων σαν «βοήθημα στην διάγνωση» που έχει κάνει την στοιχειώδη εκπαίδευση για την χρήση των εξειδικευμένων μέσων (σπιρομετρο, υπέρηχο, κτλ)? Πως πιστοποιείται η γνώση στην χρήση των παραπάνω? Μήπως είναι εφικτό (νόμιμο και ηθικό) να κάνει χρήση όποιος το επιθυμεί και ας μην έχει καθόλου γνώση ? μήπως τότε δεν είμαστε στην κατηγορία αυτών που στην ουσία κοροϊδεύουμε τον ασθενή? Τι γίνεται στις περιπτώσεις που γίνετε χρήση πχ υπέρηχου και υπάρχει εύρημα αλλά λόγο μη ειδίκευσης στην χρήση του ο ιατρός δεν το βρει, παρά το ότι έγινε υπέρηχος και ο ασθενής δεν παραπεμφθεί σε ειδικό και καθυστερήσει η διάγνωση? Τότε ποιος ευθύνεται? Μήπως ο ιατρός και ηθικά και νομικά?
Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.
Μου έχουν τύχει διάφορα περιστατικά πχ σε πτώση με ένα ήπιο κοιλιακό άλγος που εγώ συνέστησα εκτίμηση από χειρουργό και η γνώμη μου ήταν τουλάχιστον!! Υπερηχογραφικός έλεγχος, από ειδικό, Ο ασθενής προτίμησε ιδιώτη ιατρό τις περιοχής που είχε υπέρηχο (όχι πιστοποιημένα αλλά χρήση σαν «βοήθημα στην διάγνωση», όπως λέτε, δεν βρήκε κάποιο εύρημα, δεν ήταν σκληρή η κοιλιά, δεν πονούσε πολύ, δεν είχε αιματουρία, αλλά όταν μου επέστρεψε τρις τα ξημερώματα με έντονο πόνο, οξεία κοιλία και χαμηλή πίεση διακομίστηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο και μόλις που πρόλαβε να χειρουργηθεί και να σωθεί από την ρήξη εντέρου που είχε από την αρχή. Πιστεύω ότι εάν από την αρχή γινόταν ο σωστός έλεγχος από τους ειδικούς , θα είχαν εντοπίσει νωρίτερα το πρόβλημα και δεν θα κινδύνευε ο ασθενής να χάσει την ζωή του.
Εδώ που είναι το νομικό και που το ηθικό?
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Το κείμενο του κ. Κτιστάκη είναι ο ορισμός αυτού που λέμε "Μέσα από το στόμα μου το πήρες"! Στην περίπτωσή μας βέβαια είναι "μέσα από το πληκτρολόγιό μου".
Έχω μπροστά μου γνωμάτευση υπερήχου θυρεοειδούς από ενδοκρινολόγο που στο υποσέλιδο γράφει: "Άδεια εκτέλεσης υπερήχων ενδοκρινολογίας βάσει της υπ' αριθμ......... απόφασης του ΚΕΣΥ".
Μήπως τελικά δεν απαιτείται άδεια για γνωμάτευση αλλά και για εκτέλεση κάποιων εξετάσεων;
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος Για παράδειγμα, στους ασθενείς που κάνω υπέρηχο θυρεοειδούς, περίπου 2 στους 100 έχουν κάποια ένδειξη θυρεοειδοπάθειας. Αυτούς τους 2 τους παραπέμπω, απ'ευθείας, σε ειδκό ενδοκρινολόγο χωρίς να τους δώσω μία διάγνωση παρά μόνο ότι χρήζουν εξέταση από ειδικό. Οι υπόλοιποι 98, που δεν χρήζουν επιπλέον εξέταση από ειδικό, απλά γλιτώνουν την όποια ταλαιπωρία. Το ίδιο ισχύει και για το καρδιογράφημα, την σπιρομέτρηση και ούτω καθ'εξής.
--- Τέλος παράθεσης ---
Είσαι σίγουρος ότι αν ο υπέρηχος γινόταν από ακτινοδιαγνωστή ή από πιστοποιημένο από ΚΕΣΥ ενδοκρινολόγο, το ποσοστό θα ήταν το ίδιο; Μήπως θα ήταν παραπάνω και στις περιπτώσεις αυτές δεν γλιτώνουν την ταλαιπωρία αλλά υφίστανται καθυστέρηση (ή έλλειψη) διάγνωσης και θεραπείας;
Με ποιο τρόπο πιστοποιείται η ικανότητα κάποιου να εκτελεί και να "διαβάζει" υπερήχους (και άλλες εξετάσεις); Έχοντας διαβάσει 2-3 βιβλία; Έχοντας παρακολουθήσει 2-3 σεμινάρια; Έχοντας "θητεύσει" για κάποιο διάστημα δίπλα σε κάποιον που έχει το αναγνωρισμένο δικαίωμα να τις εκτελεί κι έχει δει ("αρπάξει", "κλέψει") ένα μέρος από τις γνώσεις και δεξιότητές του;
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΗ γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ απολύτως με αυτή τη θέση αρκεί να δίνεται πράγματι η δυνατότητα στους συναδέλφους που το επιθυμούν να εκπαιδεύονται και να αξιολογούνται. Δεν είναι σωστό κάποιος παθολόγος που πράγματι επιθυμεί να εκπαιδευτεί π.χ. στον υπέρηχο κοιλίας να καταφεύγει στη λύση του εξωτερικού, ενώ ταυτόχρονα σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συγκεκριμένη γνώση είναι προαπαιτούμενη για τη λήψη της ειδικότητας.
medicus:
Πολύ ορθές και σεβαστές οι τοποθετήσεις σας.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι ουδέποτε δήλωσα ότι είμαι αυθεντία και ότι γνωρίζω όλη την Παθολογία και ειδικότερα την έκφρασή της σε διαγνωστικές εξετάσεις. Μετά το πέρας των σπουδών μου, στην Ιατρική Σχολή, και για 8 χρόνια(2 κατά την στρατιωτική θητεία, 1 κατά την υπηρεσία υπαίθρου και 5 κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής μου στην Παθολογική Ανατομική) αφιέρωνα επιπλέον χρόνο, πηγαίνοντας στους ανάλογους χώρους(3-4 φορές εβδομαδιαίως) προκειμένω να μάθω να ξεχωρίζω, τουλάχιστον, το παθολογικό από το φυσιολογικό σε ότι αφορούσε το υπερηχογράφημα, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και την σπιρομέτρηση. Φυσικά πρέπει να προσθέσουμε και όποια γνώση πήρα και κατά την διάρκεια των ετών που φοιτούσα στην Ιατρική Σχολή. Πιστεύω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις, των επιστημονικών ορίων που έχω θέσει στο ιατρείο μου, πάντα σύμφωνα με τον Νόμο και την Ηθική.
Όσον αφορά το ηθικό κομμάτι, αισθάνομαι ανήθικος για ένα πράγμα. Έχω μετεκπαιδευτεί στην Παθολογική Ανατομική χωρίς να έχω πραγματοποιήσει, ΕΠΙΣΗΜΑ, ούτε μία(!!!) νεκροψία. Και οι περισσότεροι(αν όχι όλοι) συνάδελφοι Παθολογοανατόμοι δεν έχουν πραγματοποιήσει, επίσης, διότι αν και υποχρεωτικό στο πρόγραμμα σπουδών της ειδίκευσής μας, επειδή δεν υπήρχε ο χρόνος να μας αφήσουν από την «λάντζα» του νοσοκομείου για τέτοιες «πολυτέλειες», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι επιμελητές μας. Ο κουμπάρος μου, Ειδικός Χειρουργός, τελείωσε την ειδίκευσή του χωρίς να πραγματοποιήσει, πέραν από κάποιες σκωληκοειδεκτομές, άλλη χειρουργική επέμβαση. Ή μήπως δεν υπάρχουν συνάδελφοι της Γενική Ιατρικής που δεν έχουν μείνει ευχαριστημένοι από την εφαρμογή του όποιου προγράμματος σπουδών;
Το ξέρετε ότι κέρναγα πίτσες, καφέδες και κρουασάν για να με αφήσουν να κάνω το αυτονόητο, που ήταν οι νεκροτομές; Μόνο με αυτή την μέθοδο κατάφερα, στα κρυφά, να παρακολουθήσω καμμιά 20αριά νεκροτομές και να συμμετάσχω σε άλλες 15. Όπως και το ότι δεν έκανα διατριβή γιατί δεν είχα τις ικανότητες(«συστάσεις») που είχαν κάποιοι συνάδελφοί μου. Είχα όμως τις ικανότητες να πουλάω(για να ζήσω την οικογένειά μου) στους «ικανούς» αυτούς συναδέλφους μου, γνώσεις βιοστατιστικής προκειμένω να ολοκληρώσουν τη διατριβή τους. Βέβαια αυτοί έχουν τον τίτλο και εγώ την «ικανοποίηση».
Τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Τώρα νιώθω ευτυχισμένος. Απολαμβάνω αυτές τις λίγες γνώσεις που έχω και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον και όσο μπορώ. Τουλάχιστον μη με κατηγορείται γι’αυτό. Μπορείτε να με αποκαλείτε «άσχετο» ή «ανίκανο» αλλά, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, όχι «ανήθικο». Και ας αφήσουμε και μια φορά να μιλήσουν οι ασθενείς. Από αυτούς θέλω να ακούω τόσο τα θετικά όσο και τ’αρνητικά σχόλια.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση