Χάη παίδες. Δεν πολυ-παρακολούθησα λεπτομερώς τις αντεγκλήσεις, και ομολογώ ότι το' χα πάρει λίγο στην πλάκα στην αρχή, ε, λέω κι αυτό θα περάσει, όπως και τόσες άλλες συζητήσεις σ' αυτό το Φόρουμ για το πόσο πάει το απίδι και πόσο το φιρίκι. Νατυρελμών, μπορεί τα παρακάτω να αποτελούν απλά μπουρδολογίες, οπότε παρακαλείται η ομήγυρις προκαταβολικά όπως τις εγγράψει αρμοδίως...
Ο Παρωπιδισμός είναι μια ασθένεια όπου η αντίληψη περιορίζεται από την άγνοια, διαστρεβλώνεται από τα συμφέροντα και πολλαπλασιάζεται όταν ο εγκέφαλος είναι λιγότερο δραστήριος απ' τον εγωισμό (kdiwannou). Το ίδιο μπορεί να (σου) συμβεί εάν υπηρετήσεις περισσότερο από ένα κρίσιμο χρονικό όριο στον Έψιλον Σου.
Είναι γνωστή σε όλους μας η ρήση “Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο Στρατός”, αν και στα φοιτητικά έδρανα του ΑΠΘ γνώρισα ανάμεσα στους ΣΣΑΣίτες μερικά από τα πιο διαβαστερά και συνάμα cool άτομα της φοιτητικής μου ζωής. Ωστόσο, η παραπάνω ρήση, κττμγ, συνοψίζει με τον πιο εύστοχο τρόπο μια από τις πιο θεμελιώδεις αλήθειες της ελληνικής πραγματικότητας: Ο Στρατός είναι για τον νέο-ελ ουσιαστικά ο προθάλαμος στον παραλογισμό του ελληνικού δημοσίου, στη λογική του βύσματος, της κομπίνας και του βολέματος.
Δύο βασικοί άξονες λειτουργίας του ελληνικού στρατού είναι ο προβλεπόμενος τρόπος που πρέπει να γίνεται το καθετί και η άκαμπτη γραφειοκρατία. Αυτά οδηγούν σε καταναγκαστικούς παραλογισμούς, περιττές ακαμψίες και γελοίες διαδικασίες χωρίς κανένα νόημα. Μπορούν να αναφερθούν πάμπολλα παραδείγματα, όπως η τελετουργική παρασκευή φακέλου με το πανωσέντονο-κατωσέντονο-μαξιλάρι-κουβέρτα όταν στην πραγματικότητα βάζεις σεντόνι ή υπνόσακο και κοιμάσαι από πάνω, αλλά αυτά δεν προβλέπονται, οπότε επίσημα τελείς σε καθεστώς παρανομίας. Επίσης, στη λογική των καραβανάδων, ο σάκος ιματισμού (γυλιό) ή αλλιώς “λουκάνικο” κατέχει θέση αντικειμένου εξαιρετικά υψηλής τεχνολογίας αιχμής - top secret, αφού απαγορεύεται να τον πάρεις έξω από το στρατόπεδο. Αντιθέτως μπορείς να πάρεις όοολα τα πράγματα από μέσα και να τα πας σπίτι σου (αφού κανείς δεν θα σε ψάξει στην Πύλη), αλλά σε άλλες τσάντες ή βαλίτσες. Το λουκάνικο μένει υποχρεωτικώς στο στρατόπεδο.
Χρειάζεται να θυμίσω κι άλλα; Οι σκοπιές γίνονται με άδεια όπλα. Για να βάλεις τον γεμιστήρα στο όπλο πρέπει να ειδοποιήσεις μέσω Κ.ΕΠΙΚ. τους ανωτέρους (ΑΥΔΜ), να πάρεις θετική εντολή, να ξηλώσεις την ραμμένη τελαμώνα, να προσαρμόσεις τον γεμιστήρα και να οπλίσεις, και όλα αυτά μόνο και μόνο για να ρίξεις στον αέρα μια αβολίδωτη, όπως προβλέπεται. Μέχρι τότε, και ανεξαρτήτως της έως τούδε ανατροφής που έτυχε ο καθείς στρατευμένος, μπορεί να πολεμήσει μόνο με μπινελίκια. Το εκνευριστικότερο δε όλων ήταν να εκτελείς γερμανικό νούμερο στα Τζουμέρκα στους -22οC για να φυλάττεις τα αυτοκίνητα των αλλοδαπών (εκ Georgia) συναδέλφων που κατατάχτηκαν για να υπηρετήσουν τρίμηνο.
Σε ότι αφορά το θαλαμοφυλίκι, όλα τα θαλαμοντόγκ της επόμενης μέρας μαζεύονται και πηγαίνουν μετά την αναφορά στο φρουραρχείο, όπου κάποιος ανώτερος που λέγεται “Όργανο” τους αναλύει υποτίθεται τις υποχρεώσεις τους, σε καθημερινή βάση. Βέβαια μετά την δεύτερη φορά που θα τα ακούσεις δεν χρειάζεται να τα ξανακούσεις, γι' αυτό στο τέλος βαριέται και το Όργανο να έρθει να τα πει, οπότε μετά από την απαραίτητα μεγάλη αναμονή επιστρέφεις εθνικά υπερήφανος που επιτέλεσες το καθήκον σου, ήσουν προβλεπέ και δεν έφαγες καμπάνα.
Η εκπαίδευση του στρατού προκειμένου για τους κληρωτούς, συνίσταται στο να περιμένεις ατελείωτες ώρες και να σπαταλάς το μέγιστο δυναμικό για να κάνεις πράγματα που έχουν την ελάχιστη αποτελεσματικότητα. Το χάσιμο χρόνου και η έλλειψη νοήματος στον Στρατό, κάνει τη ζωή και του μεγαλύτερου τεμπελχανά να φαίνεται επιτυχημένη σταδιοδρομία και γι΄αυτό βάζει σε πειρασμό πολλούς να δηλώσουν μονιμότητα.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους φοιτητές της ΣΣΑΣ ή των άλλων Παραγωγικών Σχολών του Ε.Σ. που όντως το ιδρώνουν το χιτώνιό τους. Ωστόσο, όπως σωστά παρατήρησε ο @ VasiPap, οι Στρατιωτικοί Ιατροί και Οδοντίατροι, ειδικά σε παραμεθόριες - εθνικά “ευαίσθητες” περιοχές, προβαίνουν σε κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης τους στην αγορά των υπηρεσιών υγείας (άρα αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των ελευθεροεπαγγελματιών συναδέλφων), και καταλήγουν τελικά να αφιερώνονται στο ιδιωτιλίκι, σε τέτοιο βαθμό, που τα καθήκοντά τους εντός του Ε.Σ. καταντούν πάρεργο. Επιπλέον, οι Αξ/κοι της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, του Οικονομικού, του Μηχανικού κ.λπ. μετατρέπονται σε πτωχούς συγγενείς τους, αφού δεν μπορούμε να διανοηθούμε π.χ. έναν Στρατιωτικό Εισαγγελέα να παριστάνει τον δικηγόρο όταν είναι εκτός υπηρεσίας.
Τέσπα, αρχίζει και το δεύτερο ημίχρονο, τα χειρότερα έρχονται μετά την απόλυση....ανεργία, τραγικοί μισθοί όταν τελικά βρείς δουλειά, οικογενειακές υποχρεώσεις, χρέη και δανειοδάνεια, υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν ποτέ...
Θέμα: Στρατιωτικά Νοσοκομεία και Στρατιωτικοί ιατροί (Αναγνώστηκε 158724 φορές)
6 Μαΐου 2009, 19:24:16