Γενικά > Γενική συζήτηση
Στρατιωτικά Νοσοκομεία και Στρατιωτικοί ιατροί
kapioskanis:
Αδαμάντιε γνωρίζεις πολλά αλλά όχι όλα, εάν δεν τα ζήσεις από μέσα δεν γίνεται.
- Μήπως γνωρίζεις ποιοί άλλοι έχουν δικαίωμα ιδιωτικού επαγγέλματος από τους στρατιωτικούς, επίσημα και με νόμο;
Σε πληροφορώ ότι ενώ οι ιατροί και οδοντίατροι προσφέρουν το λειτούργημά τους (και εάν είναι καλοί σ'αυτό που κάνουν θα προτιμηθούν)
οι του μουσικού τι προσφέρουν; (είναι οι ανισότητες που υπάρχουν)
- 3-4 χρόνια για γενικές ειδικότητες (παθολογία, γεν.χειρουργική, εργαστήρια), για κάτι άλλο μπορεί και 6-7 και με τον ''θείο" από την Κορώνη.
Υπ'όψη ότι άλλα ισχύουν στο ΣΞ, άλλα στο ΠΝ και άλλα στην ΠΑ.
- Όπως γνωρίζεις οι "βάσεις" των ΕΔ είναι σε Αθήνα- Θεσ/νίκη, δεν απαιτούνται ανά την χώρα στρατιωτικά νοσοκομεία, ούτε η ύπαρξη εξειδικευμένων συναδέλφων σε ακριτικές μονάδες, παρά άριστη υγειονομική κάλυψη (πάντα σε καιρό ειρήνης), για το άλλο ενδεχόμενο η συζήτηση εμπίπτει σε "λογοκρισία".
- Οι επιλογές είναι προσωπικές και ας κοιτάξουμε όλοι πρώτα τα του οίκου μας και μετά τα των άλλων.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Σίγουρα ξέρεις πολύ περισσότερα.
Βασικά αναφερόμουν στους αξιωματικούς από σχολή Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων κι αν έχουν δικαίωμα άσκησης ιδιωτικού έργου παράλληλα με τη θητεία τους στο στράτευμα.
Πολύ ενδιαφέρον, και εξοργιστικό, αυτό με τους στρατιωτικούς μουσικούς!
Οι "σπάνιες" ειδικότητες όπως ανέφερες μπορεί να αργούν (με τη βοήθεια του "θείου" πάντα) αλλά θα κάνουν "απόσβεση" στη συνέχεια υποθέτω!
Ειλικρινά πιστεύεις ότι παρέχεται άριστη υγειονομική κάλυψη (από το στρατό) στις απομακρυσμένες μονάδες εν καιρό ειρήνης; (θα μου πεις, γίνεται κάτι ανάλογο από το κράτος για τις απομακρυσμένες περιοχές; )
EzeΤΡΟΛ:
Χάη παίδες. Δεν πολυ-παρακολούθησα λεπτομερώς τις αντεγκλήσεις, και ομολογώ ότι το' χα πάρει λίγο στην πλάκα στην αρχή, ε, λέω κι αυτό θα περάσει, όπως και τόσες άλλες συζητήσεις σ' αυτό το Φόρουμ για το πόσο πάει το απίδι και πόσο το φιρίκι. Νατυρελμών, μπορεί τα παρακάτω να αποτελούν απλά μπουρδολογίες, οπότε παρακαλείται η ομήγυρις προκαταβολικά όπως τις εγγράψει αρμοδίως...
Ο Παρωπιδισμός είναι μια ασθένεια όπου η αντίληψη περιορίζεται από την άγνοια, διαστρεβλώνεται από τα συμφέροντα και πολλαπλασιάζεται όταν ο εγκέφαλος είναι λιγότερο δραστήριος απ' τον εγωισμό (kdiwannou). Το ίδιο μπορεί να (σου) συμβεί εάν υπηρετήσεις περισσότερο από ένα κρίσιμο χρονικό όριο στον Έψιλον Σου.
Είναι γνωστή σε όλους μας η ρήση “Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο Στρατός”, αν και στα φοιτητικά έδρανα του ΑΠΘ γνώρισα ανάμεσα στους ΣΣΑΣίτες μερικά από τα πιο διαβαστερά και συνάμα cool άτομα της φοιτητικής μου ζωής. Ωστόσο, η παραπάνω ρήση, κττμγ, συνοψίζει με τον πιο εύστοχο τρόπο μια από τις πιο θεμελιώδεις αλήθειες της ελληνικής πραγματικότητας: Ο Στρατός είναι για τον νέο-ελ ουσιαστικά ο προθάλαμος στον παραλογισμό του ελληνικού δημοσίου, στη λογική του βύσματος, της κομπίνας και του βολέματος.
Δύο βασικοί άξονες λειτουργίας του ελληνικού στρατού είναι ο προβλεπόμενος τρόπος που πρέπει να γίνεται το καθετί και η άκαμπτη γραφειοκρατία. Αυτά οδηγούν σε καταναγκαστικούς παραλογισμούς, περιττές ακαμψίες και γελοίες διαδικασίες χωρίς κανένα νόημα. Μπορούν να αναφερθούν πάμπολλα παραδείγματα, όπως η τελετουργική παρασκευή φακέλου με το πανωσέντονο-κατωσέντονο-μαξιλάρι-κουβέρτα όταν στην πραγματικότητα βάζεις σεντόνι ή υπνόσακο και κοιμάσαι από πάνω, αλλά αυτά δεν προβλέπονται, οπότε επίσημα τελείς σε καθεστώς παρανομίας. Επίσης, στη λογική των καραβανάδων, ο σάκος ιματισμού (γυλιό) ή αλλιώς “λουκάνικο” κατέχει θέση αντικειμένου εξαιρετικά υψηλής τεχνολογίας αιχμής - top secret, αφού απαγορεύεται να τον πάρεις έξω από το στρατόπεδο. Αντιθέτως μπορείς να πάρεις όοολα τα πράγματα από μέσα και να τα πας σπίτι σου (αφού κανείς δεν θα σε ψάξει στην Πύλη), αλλά σε άλλες τσάντες ή βαλίτσες. Το λουκάνικο μένει υποχρεωτικώς στο στρατόπεδο.
Χρειάζεται να θυμίσω κι άλλα; Οι σκοπιές γίνονται με άδεια όπλα. Για να βάλεις τον γεμιστήρα στο όπλο πρέπει να ειδοποιήσεις μέσω Κ.ΕΠΙΚ. τους ανωτέρους (ΑΥΔΜ), να πάρεις θετική εντολή, να ξηλώσεις την ραμμένη τελαμώνα, να προσαρμόσεις τον γεμιστήρα και να οπλίσεις, και όλα αυτά μόνο και μόνο για να ρίξεις στον αέρα μια αβολίδωτη, όπως προβλέπεται. Μέχρι τότε, και ανεξαρτήτως της έως τούδε ανατροφής που έτυχε ο καθείς στρατευμένος, μπορεί να πολεμήσει μόνο με μπινελίκια. Το εκνευριστικότερο δε όλων ήταν να εκτελείς γερμανικό νούμερο στα Τζουμέρκα στους -22οC για να φυλάττεις τα αυτοκίνητα των αλλοδαπών (εκ Georgia) συναδέλφων που κατατάχτηκαν για να υπηρετήσουν τρίμηνο.
Σε ότι αφορά το θαλαμοφυλίκι, όλα τα θαλαμοντόγκ της επόμενης μέρας μαζεύονται και πηγαίνουν μετά την αναφορά στο φρουραρχείο, όπου κάποιος ανώτερος που λέγεται “Όργανο” τους αναλύει υποτίθεται τις υποχρεώσεις τους, σε καθημερινή βάση. Βέβαια μετά την δεύτερη φορά που θα τα ακούσεις δεν χρειάζεται να τα ξανακούσεις, γι' αυτό στο τέλος βαριέται και το Όργανο να έρθει να τα πει, οπότε μετά από την απαραίτητα μεγάλη αναμονή επιστρέφεις εθνικά υπερήφανος που επιτέλεσες το καθήκον σου, ήσουν προβλεπέ και δεν έφαγες καμπάνα.
Η εκπαίδευση του στρατού προκειμένου για τους κληρωτούς, συνίσταται στο να περιμένεις ατελείωτες ώρες και να σπαταλάς το μέγιστο δυναμικό για να κάνεις πράγματα που έχουν την ελάχιστη αποτελεσματικότητα. Το χάσιμο χρόνου και η έλλειψη νοήματος στον Στρατό, κάνει τη ζωή και του μεγαλύτερου τεμπελχανά να φαίνεται επιτυχημένη σταδιοδρομία και γι΄αυτό βάζει σε πειρασμό πολλούς να δηλώσουν μονιμότητα.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους φοιτητές της ΣΣΑΣ ή των άλλων Παραγωγικών Σχολών του Ε.Σ. που όντως το ιδρώνουν το χιτώνιό τους. Ωστόσο, όπως σωστά παρατήρησε ο @ VasiPap, οι Στρατιωτικοί Ιατροί και Οδοντίατροι, ειδικά σε παραμεθόριες - εθνικά “ευαίσθητες” περιοχές, προβαίνουν σε κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης τους στην αγορά των υπηρεσιών υγείας (άρα αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των ελευθεροεπαγγελματιών συναδέλφων), και καταλήγουν τελικά να αφιερώνονται στο ιδιωτιλίκι, σε τέτοιο βαθμό, που τα καθήκοντά τους εντός του Ε.Σ. καταντούν πάρεργο. Επιπλέον, οι Αξ/κοι της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, του Οικονομικού, του Μηχανικού κ.λπ. μετατρέπονται σε πτωχούς συγγενείς τους, αφού δεν μπορούμε να διανοηθούμε π.χ. έναν Στρατιωτικό Εισαγγελέα να παριστάνει τον δικηγόρο όταν είναι εκτός υπηρεσίας.
Τέσπα, αρχίζει και το δεύτερο ημίχρονο, τα χειρότερα έρχονται μετά την απόλυση....ανεργία, τραγικοί μισθοί όταν τελικά βρείς δουλειά, οικογενειακές υποχρεώσεις, χρέη και δανειοδάνεια, υποχρεώσεις που δεν τελειώνουν ποτέ...
Harper:
Πολυ γλαφυρη η περιγραφη @Διακομιστη!Ομολογω πως ξυπνησες μεσα μου θυμισες που ειχα κάνει ολοκληρωτικα delete... ;D
Είναι γεγονος πως ο ΕΣ αποτελει προθάλαμο και μικρογραφια της ελληνικης κοινωνιας-δημοσιου και συχνα πυκνα απανταει κανεις στρατιωτικου τυπου αντιλήψεις-τακτικες όμοιες με του ΕΣ.Πχ η απόλυτη εξουσία ενός καθηγηταρα-διευθυνταρα ιατρικης ή οι προσοχες και τα γλυψίματα άλλων στο πρόσωπά τους,οι γνωστοι YES SIR ή OI "για να σε κάνω λέκτορα κουβάλα τον προτζεκτορα" κτλ...Ομολογω όμως πως οι τακτικες αυτές με πείραζαν λιγότερο στον ΕΣ δεδομενου ότι εκει η παράνοια ειναι κανόνας ενώ στον ΔΗΘΕΝ πολιτισμενο πολιτικο κόσμο τα πραγματα ειναι ΔΗΘΕΝ αλλιως...Κοινώς...bullshit!!!
Με ανάλογο λοιπόν τρόπο ουδεις πολιτης διορισμενος δημόσιος υπάλληλος-λειτουργος ήτοι δικαστικος,οικονομολογος,μουσικος,οδηγός κτλ δε επιτρεπεται να ασκει δικηγορια ή να συντασει εξτραδακια φορολογικες δηλωσεις ή να παιζει σε πανηγυρια-σκυλάδικα ή να γινεται ο σωφερ της κυριας Νταιζυ αντιστοιχα στον ελευθερο χρόνο του ΠΛΗΝ κάποιων ιατρων πχ πανεπιστημιακων που ακόμη και σε περιπτωση κρισης δικαιουνται προκλητικα και με τροπολογια Λοβερ να διατηρουν ιδιωτικα ιατρεια ή κάποιων άλλων επιμελητων να μετεχουν σε ολοημερα ιατρεια με αμοιβη ή τέλος και κάποιων ιατρων ΙΚΑ που το πρωι δουλευουν ως ΙΚΑτζηδες (και αυτοι κομμάτι ΕΣΥ είναι αν δε διαφωνεις) και το απογευμα διατηρουν ιδιωτικα ιατρεια.Για να μην αναφερθω σε διαφόρους ΕΣΥτες που κάνουν μαυρες επισκεψεις τα απογευματα χωρις να κοβουν αποδειξεις...Οπότε όπως βλεπεις η ευγενης κάστα των ιατρων ειτε εντος ειτε εκτος στρατοπεδου κρατει καλα τα προνομια της σε σχεση με άλλους επιστημονες (ή μη) δημοσιους υπαλληλους και η παρανοια συνεχίζεται σε όλο της το μεγαλειο είτε με χακι είτε με λευκη μπλουζα
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Του Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini. gr
«Mε δυο λόγια αυτό που μου έμεινε είναι ότι υπάρχει ακόμη μια Ελλάδα που κατά κυριολεξία περιβάλλεται από ένα συρματόπλεγμα και ζει σε ένα δικό της πλανήτη. Αφού, για να καταλάβεις, ένας ανεκδιήγητος “μονιμάς” μάζευε κάθε μέρα τα περισσευούμενα κρουασάν για να τα πουλήσει έξω, ενώ ένας άλλος έπαιρνε τα γάλατα για να τα πάει σπίτι του»...
Οι άνδρες αναγνώστες θα έχουν καταλάβει ότι η προλογική εμπειρία είναι «στρατιωτική». Αυτό, ωστόσο, που κι εγώ δυσκολεύτηκα να πιστέψω είναι ότι όσα τραγελαφικά θυμήθηκα από την προ 15ετίας θητεία μου συμβαίνουν και σήμερα.
Με αφορμή τη διήγηση του φίλου που μόλις απολύθηκε, είπα να αφιερώσω τη στήλη σε μια νοσηρότατη κατάσταση που σπανίως απασχολεί τα ΜΜΕ: στη χειρότερη, κατά την άποψή μου, εκδοχή του Δημοσίου, τον Στρατό. Οσοι έχουμε ξοδέψει δύο χρόνια της ζωής μας θητεύοντες δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι γνωρίσαμε εκατοντάδες ανθρώπους, χωρίς να καταλάβουμε ποιο ήταν το αντικείμενο της «εργασίας» τους.
Ε, λοιπόν, μέσα στην κρίση, ας πούμε την αλήθεια και γι’ αυτό. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σε όλα τα μη μάχιμα στρατόπεδα, οι μόνιμοι στην πλειοψηφία τους, μην έχοντας τίποτα παραγωγικό να κάνουν, ολημερίς χαζεύουν τηλεόραση, κουτσομπολεύουν και ποδοσφαιροφιλοσοφούν, σκαρφίζονται τρόπους να αυξήσουν τις αποδοχές τους και για να σπάσουν τη μονοτονία δίνουν και εντολές στους φαντάρους που «υπάρχουν» απλώς για τα θελήματά τους. «Κουβάλα αυτό, σκούπισε εκείνο, συνόδευσε την κόρη μου σχολείο» και γενικώς μια κατάσταση άκρως ατιμωτική για όλους, που ουδεμία σχέση έχει με στρατιωτική εκπαίδευση.
Εν ολίγοις, καθώς όλοι καλούμαστε πια να προσαρμοσθούμε σε μια νέα εποχή, η παρωδία που λέγεται ελληνικό στράτευμα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να κάνουν όλοι αυτοί οι αργόμισθοι σε καιρούς ειρήνης. Ας αναλάβουν τον καθαρισμό και την προστασία των δασών, τη βελτίωση της εικόνας των πόλεων, ας βοηθήσουν ακόμη και τους Ατενίστας. Διότι, αν μη τι άλλο, τους πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά, χώρια που όσοι υπηρετήσαμε γνωρίζουμε ότι οι «συλλέκτες» κρουασάν είναι οι τελευταίοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση