Ηπατίτιδα C.

[Argirios Argiriou]

Ηπατίτιδα C.

[Argirios Argiriou]

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
 
Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΝΟΣ, Ειδικός παθολόγος, BSc, MD, PhD, DTM&Η (Lon), FRCP, επ. καθηγητής Παθολογίας & Λοιμωδών Νοσημάτων, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών


28 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ

Ηπατίτιδα C, η βραδυφλεγής βόμβα.

 Η ηπατίτιδα C είναι μία από τις ηπατίτιδες που μπορεί να προσβάλουν τον άνθρωπο. Αν μείνει αδιάγνωστη και χωρίς αγωγή, μπορεί σε ικανό αριθμό ασθενών να εξελιχθεί σε κίρρωση έπειτα από περίπου μία εικοσαετία και εν συνεχεία σε καρκίνο του ήπατος.
 Στην Ελλάδα ο επιπολασμός υπολογίζεται σε 1%-1,9% ενώ η επίπτωση υπολογίστηκε σε 5.0/10000 το 1990. Ο ιός της ηπατίτιδας C (HCV) βρίσκεται στο αίμα και στα σωματικά υγρά ενός μολυσμένου ατόμου. Η μέση περίοδος επώασης είναι από 7 έως 9 εβδομάδες.

Τα συμπτώματα της νόσου : αδυναμία, καταβολή, ανορεξία, πυρέτιο, επιγαστραλγία, διάρροια, σκοτεινόχροα ούρα, αποχρωματισμός κοπράνων, ίκτερος. Δεν παρουσιάζονται πάντοτε συμπτώματα.

Ο ιος κυρίως μεταδίδεται:

**με τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών (50%-70% χρηστών μολύνονται με HCV στα πρώτα 5 χρόνια από την έναρξη χρήσης),

**με ερωτικές σχέσεις, με κοινή χρήση οδοντόβουρτσας, νυχοκόπτη/ξυραφιών,

**με εκτέλεση τατουάζ και «piercing», κατά τον τοκετό (μητέρα μολυσμένη από HCV).

Η σεξουαλική μετάδοση του HCV συμβαίνει σε χαμηλά ποσοστά (1,5%-3%). Με καθημερινή «οικιακή» συμβίωση μεταξύ ατόμων η μετάδοση είναι σπάνια αλλά όχι ανύπαρκτη.

Η διάγνωση του HCV γίνεται ύστερα από κλινική εξέταση αλλά σε όλες τις περιπτώσεις χρειάζονται ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις που γίνονται έπειτα από αιμοληψία. Ενδείκνυται να ελέγχονται για HCV άτομα που έχουν κάνει ή κάνουν χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών, άτομα που έχουν λάβει παράγωγα αίματος πριν από το 1987, άτομα που βρίσκονται σε χρόνια αιμοκάθαρση, και άτομα στα οποία υπάρχουν ενδείξεις για ηπατική βλάβη, παλαιότεροι λήπτες οργάνων από μεταμοσχεύσεις, όπως επίσης και άτομα που έλαβαν αίμα και κυρίως έπειτα από μετάγγιση αίματος πριν το 1993, άτομα με ιστορικό τατουάζ ή «piercing», άτομα με ιστορικό σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων ή με εναλλαγή πολλών ερωτικών συντρόφων, άτομα με σταθερή μακροχρόνια σχέση με HCV-οροθετικό ερωτικό σύντροφο.

Παράγοντες που ενισχύουν την εξέλιξη του HCV:

**αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ,

**ηλικία μεγαλύτερη των 40 ετών τη στιγμή της μόλυνσης,

**συλλοίμωξη με ιό HIV/AIDS, *χρόνια συλλοίμωξη με ηπατίτιδα Β.

Η εξάλειψη του κινδύνου ιατρογενούς μετάδοσης του HCV έχει επιτευχθεί με τον αυστηρό και ενδελεχή έλεγχο δοτών αίματος και παραγώγων του αίματος.

Η μείωση του κινδύνου εξέλιξης της ηπατίτιδας C αλλά και της περαιτέρω μετάδοσής της απαιτεί:

**εντοπισμό ατόμων που εκτίθενται στον ιό της ηπατίτιδας C και προσδιορισμό της κατάστασης της λοίμωξης

**παροχή ιατρικής αξιολόγησης και θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Η θεραπεία της ηπατίτιδας C, που χορηγείται αναλόγως με την κατάσταση της λοίμωξης, δεν εκριζώνει τον ιό αλλά τον καταστέλλει σημαντικά έτσι ώστε να παραμένει στο αίμα των ασθενών, που έλαβαν την ειδική αγωγή, σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα. Αυτό έχει αποτέλεσμα ο HCV να μη δύναται να προκαλεί ηπατική βλάβη και έτσι αναστέλλεται η εξέλιξη προς την κίρρωση ήπατος και στη συνέχεια, σε αριθμό ασθενών, αναστέλλεται η εξέλιξη προς τον καρκίνο του ήπατος.

Η θεραπεία της ηπατίτιδας C δεν έχει το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα σε όλους τους ασθενείς καθ' ότι ο ιός που την προκαλεί κατατάσσεται σε διαφορετικούς γονότυπους. Στην Ελλάδα οι πιο συχνοί γονότυποι με αντίστοιχα ποσοστά είναι ο γονότυπος 1 (47%), 2 (7%), 3 (28%), 4 (14%). Οι γονότυποι 2 και 3 απαντούν πιο εύκολα στην τρέχουσα θεραπευτική αγωγή με υψηλά ποσοστά διαρκούς καταστολής του ιού σε μη ανιχνεύσιμο επίπεδο ύστερα από συνήθως εξάμηνη αγωγή. Αντιθέτως, οι γονότυποι 1 και 4 δεν απαντούν εύκολα στην τρέχουσα θεραπευτική αγωγή με ποσοστά διαρκούς καταστολής του ιού σε μη ανιχνεύσιμο επίπεδο γύρω στα 50% περίπου στο τέλος της αγωγής που συνήθως διαρκεί ένα έτος. Η τρέχουσα διπλή αγωγή που χορηγείται σε διάρκεια χρόνου ανάλογα με την κατάσταση της λοίμωξης είναι πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη-ακαι *ριμπαβιρίνη.

Δύο νέες ουσίες (αναστολείς πρωτεάσης), η μποσεπρεβίρη (boceprevir) και η τελαπρεβίρη (telaprevir), παρουσιάζουν σημαντική δραστικότητα κατά του HCV. Σε πρόσφατες διεθνείς μελέτες φάνηκε ότι σε ασθενείς με γονότυπο 1 η πρόσθεση ενός αναστολέα της πρωτεάσης όπως η μποσεπρεβίρη ή η τελαπρεβίρη δείχνει εντυπωσιακά αποτελέσματα διαρκούς ιικής καταστολής.

Ηδη η μποσεπρεβίρη έχει πάρει έγκριση από τον Αμερικανικό και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για συγχορήγηση με την τρέχουσα διπλή θεραπευτική αγωγή και μπορεί να χορηγείται στην Ευρωπαϊκή Ενωση ενώ η τελαπρεβίρη έχει επί του παρόντος εξασφαλίσει την έγκριση από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων.



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος