Μόλις επέστρεψα από ένα locum στην Σουηδική κωμόπολη Strömstad.
Μια από τις πρώτες μέρες μου εκεί, μου ήρθε μια Γερμανίδα τουρίστρια που την προηγούμενη είχε πέσει από το ποδήλατο και είχε χτυπήσει τον δεξιό της ώμο. Την έστειλα για μια συμβατική ακτινογραφία στον πάνω όροφο του Κέντρου Υγείας που δούλευα. Μετά από λίγο μου ήρθε ηλεκτρονικά το πόρισμα του Ακτινολόγου όπου έγραφε ότι η Γερμανίδα είχε ένα κάταγμα στην δεξιά κλείδα. Όταν θέλησα να μιλήσω με τον Ακτινολόγο συνειδητοποίησα ότι ναι μεν την ψηφιακή ακτινογραφία την είχε κάνει η ασθενής στην Strömstad με την βοήθεια ειδικά εκπαιδευμένων Νοσηλευτριών, αλλά τις εικόνες τις είχε μελετήσει και γράψει το πόρισμά του για αυτές Ακτινολόγος που βρισκόταν σε μια άλλη πόλη (την Uddevalla) περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά από την Strömstad (οι ακτινογραφίες, του είχαν σταλεί φυσικά σε ηλεκτρονική μορφή). Αφού μίλησα με τον Ακτινολόγο ήταν η σειρά να πάρω τηλέφωνο για να συμβουλευτώ και τον εφημερεύοντα Ορθοπεδικό που ήταν και αυτός στην Uddevalla αλλά σε άλλη κλινική. Αυτός με την σειρά του έκανε log in στο κοινό τηλεϊατρικό μας πρόγραμμα, είδε τις ακτινογραφίες, μου είπε ότι δεν χρειάζεται εγχείρηση, πρότεινε να βάλουμε στην ασθενή έναν ειδικό ελαστικό νάρθηκα που ονομάζεται mitella και να πω στην Γερμανίδα, η οποία έτσι και αλλιώς θα έφευγε για την πατρίδα της την επαύριο, να απευθυνθεί στο γιατρό της μόλις φτάσει εκεί. Η Γερμανίδα πάλι, μου ζήτησε τα τηλέφωνα του ακτινολογικού τμήματος της Strömstad μήπως και μπορέσουν οι Γερμανοί Ορθοπεδικοί να δούνε από την πατρίδα τους τις ακτινογραφίες μας τηλεϊατρικά και γλυτώσει έτσι να δεχτεί περιττή ακτινοβολία..