Ορθοδοξία και Ιατρική

[Denominator]

Προσωπικά κάτω από τον τίτλο "Ορθοδοξία και Ιατρική" θα έβαζα ιστορίες και εμπειρίες που αναδεικνύουν τον ιατρό που βγαίνει από το εγώ του όντας στην πράξη συνειδητός χριστιανός.
Όλοι μας θέλουμε να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο (όπως λέμε). Όμως η ορθόδοξη χριστιανική πίστη πρεσβεύει την απροϋπόθετη αγάπη και αυτό είναι κάτι υπερβατικό.

[medicus]

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
Όταν μιλάμε για Αγίους Αναργύρους, συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει κάπως αόριστα στον Κοσμά και τον Δαμιανό. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αυτό το προσωνύμιο. Πολλοί Άγιοι είχαν σπουδάσει την ιατρική και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους τις είχαν ανάγκη, χωρίς χρήματα και όχι μόνο σε Χριστιανούς. Οι Ανάργυροι, όχι μόνο δεν λάβαιναν χρήματα, αλλά έδιναν και από τα δικά τους όταν χρειαζόταν.
Οι τρεις δυάδες Αγίων - ιατρών που ακολουθούν είναι ίσως οι γνωστότεροι Ανάργυροι. Η μνήμη τους έχει φτάσει ως τις ημέρες μας. Τα θαύματά τους ήταν και είναι πολλά και μεγάλα, γι' αυτό τους τιμούσαν ιδιαίτερα στο Βυζάντιο αλλά και σήμερα.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ρωμαίοι. ( Το πρώτο ζευγάρι, εορτάζει την 1η Ιουλίου). Ήταν αδέλφια, πολύ γνωστοί στην Ρώμη όπου γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και μαρτύρησαν το έτος 284 μ.Χ.. Προσέφεραν ανιδιοτελώς τις ιατρικές συμβουλές τους σε φτωχούς αλλά και σε πλούσιους. Πρώτος από όλους τους γιατρούς, ο ίδιος ο δάσκαλός τους, τους μίσησε για το θεραπευτικό και θαυματουργικό έργο τους και στην συνέχεια ακολούθησαν στον φθόνο και οι υπόλοιποι γιατροί της συντεχνίας. Τελικά τους δολοφόνησαν οι ομότεχνοί τους. Μια μέρα που οι Άγιοι μάζευαν βότανα σε μια απόκρημνη πλαγιά τους επιτέθηκαν και τους έριξαν στον γκρεμό.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ασιάτες. (Δεύτερο ζευγάρι, εορτάζουν 1η Νοεμβρίου). Αυτοί οι Άγιοι ιατροί, κατάγονταν από την Ασία και απλώς είναι συνονόματοι με την πρώτη δυάδα. Οι γονείς τους ήταν πολύ καλοί Χριστιανοί και τους δίδαξαν την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Τα δύο αδέλφια σπούδασαν την ιατρική και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους ασθενείς, χωρίς διάκριση. Δεν έπαψαν όμως να διδάσκουν και τον λόγο του Θεού γιατρεύοντας έτσι και τις ψυχές των ασθενών τους. Οι Άγιοι αυτοί Ανάργυροι, κοιμήθηκαν ειρηνικά και θάφτηκαν στην τοποθεσία Θερεμά.
Κύρος και Ιωάννης. Εορτάζουν στις 31 Ιανουαρίου. Οι Άγιοι εργάστηκαν στην Ασία και μαρτύρησαν το έτος 292 μ.Χ., την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Διοκλητιανός. Αρχικά ο Κύρος ήταν γιατρός. Δίπλα του όμως στάθηκε και ο άλλος φωτισμένος θεραπευτής, ο Ιωάννης. Μαζί ασκήτεψαν, μαζί θεράπευσαν και μαζί θαυματούργησαν σε όσους με πίστη πλησίαζαν την σκήτη τους και ζητούσαν την βοήθειά τους.

ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
Αντίπας ο Οδοντίατρος. Ήταν ιατρός, που ασχολούνταν ιδιαιτέρως με τις οδοντιατρικές και στοματολογικές παθήσεις. Χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους, Επίσκοπος Περγάμου και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη από τους Εθνικούς. Όταν η προσπάθεια του ηγεμόνα της Περγάμου να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του απέτυχε, θανατώθηκε μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητος, ο Άγιος Αντίπας θεωρείται θεραπευτής των παθήσεως του στόματος. Και ακόμα, είναι προστάτης του οδοντιατρικού σώματος και μάλιστα υπάρχει εκκλησάκι του έξω από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδί (εορτάζει 11 Απριλίου).
Βλάσιος ο ιατρός, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ο Άγιος γεννήθηκε και έδρασε στον 4ο αιώνα. Σπούδασε ιατρός και αυτό ήταν που τον έκανε, από θαυμασμό του ανθρώπινου οργανισμού, να αναζητήσει τον ένα και μοναδικό Θεό - Δημιουργό. Ο Άγιος την επιστήμη του την χρησιμοποίησε αφιλοκερδώς για το καλό όποιου την χρειαζόταν. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με τον λαιμό και εξ' αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο σφηνωμένο στο λαρύγγι του. Την ημέρα της εορτής του (11 Φεβρουαρίου), για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι αργία, και γι' αυτούς και για τα ζώα τους. Η εορτή του μάλιστα σε πολλά μέρη δίνει την αφορμή για συνεστίαση. Στην Κέρκυρα προσφέρουν και μοιράζονται χειμωνιάτικο καρπούζι.
Διομήδης ο ιατρός από την Κιλικία. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και ήταν πολύ γνωστός ιατρός στην περιοχή του. Γιάτρευε δωρεάν σώματα και ψυχές, ήταν και αυτός ένας Ανάργυρος. Επί Διοκλητιανού διατάχθηκε η σύλληψή του, αλλά πριν ακόμα τον πλησιάσουν οι στρατιώτες ο Άγιος πέθανε. Ακόμα και πεθαμένο όμως, οι διώκτες του τον αποκεφάλισαν. Τέτοιο ήταν το μίσος και η ζήλια τους για τον Άγιο ιατρό και το έργο του.
Θαλαλαίος ο ιατρός από τον Λίβανο. Έξυπνος και επιμελής, υιός ευσεβών Χριστιανών, μαθήτευσε σε πολλές σχολές, αλλά αφιερώθηκε τελικά στην ιατρική επιστήμη. Μόνο που την ιατρική την υπηρέτησε σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου. Όπως και Εκείνος, από τους ανθρώπους που γιάτρευε δεν έπαιρνε καμία αμοιβή. Είναι δηλαδή και αυτός ένας Άγιος Ανάργυρος. Δεν περιορίσθηκε όμως να γιατρεύει μόνο σώματα αλλά με την διδασκαλία και το παράδειγμά του γιάτρευε και τις ψυχές των ανθρώπων. Φυσικά, κυρίως από τους ομότεχνούς του, καταγγέλθηκε, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.
Λουκάς, ο ιατρός Απόστολος. Είναι ο συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου, του «κατά Λουκά» και των «Πράξεων των Αποστόλων». Χριστιανός έγινε τους μετά τον Χριστό χρόνους, μέσω του λόγου του Παύλου. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, αναφέρεται όμως και ως άριστος ιατρός. Πέθανε στην Θήβα της Βοιωτίας (εορτάζει 10 Σεπτεμβρίου).
Παντελεήμονας ή απλώς Ελεήμονας. Γιατρός που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους αρρώστους χωρίς χρήματα. Γι' αυτό και αποκαλείται και αυτός «Ανάργυρος». Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού. Σπούδασε ιατρική κοντά στον διάσημο ιατρό της εποχής Ευφρόσυνο. Επισκεπτόταν πάντα τους φτωχούς ασθενείς του και δεν τους προσέφερε μόνο τις ιατρικές γνώσεις του, αλλά και ψωμί σε όσους δεν είχαν να φάνε. Προσέφερε ακόμα τον καλό του λόγο και την διδαχή των λόγων του Κυρίου σώζοντας έτσι και τις ψυχές πολλών ασθενών. Λέγεται ότι θεράπευσε έναν τυφλό που έγινε Χριστιανός. Οι αρχές όμως έπιασαν και τον πρώην τυφλό και τον Άγιο. Σκότωσαν τον θεραπευμένο, για να μην υπάρχει μαρτυρία και βασάνισαν τον Άγιο. Επειδή ο Παντελεήμων δεν αρνιόταν την πίστη του, τελικά τον αποκεφάλισαν. Ο Άγιος παρουσιάζεται να κρατά πάντα ένα κουτί ανοιχτό, που στο εσωτερικό του διακρίνονται ιατρικά - χειρουργικά εργαλεία. Τυφλοί, χωλοί και παραμορφωμένοι, όλοι προστατεύονται και θεραπεύονται από τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος εμφανίζεται, όμως, και ως πραγματικός ελεήμων, γιατί ελεεί όσους τον έχουν ανάγκη. Εκτός από ίαση και ψυχική σωτηρία, προσέφερε και άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε. Παρουσιάζεται λοιπόν και σαν προστάτης των παρασκευαστών άρτου. Ο Άγιος έδινε τροφή σε όσους την χρειάζονταν και δεν θα μπορούσε να μην εξασφαλίσει τροφή και για τα μωρά. Στις Καστανιές όσες γυναίκες δεν «κατέβαζαν γάλα», πήγαιναν στο κρυφό αγίασμα του Αγίου (προφανώς βρισκόταν σε σπηλιά). Εκεί κρέμονταν τρεις σταλακτίτες. Οι γυναίκες θυμιάζανε στο όνομα του Αγίου και έπιναν από τις σταγόνες που έσταζαν. Έτσι «κατέβαζαν» γάλα για τα μωρά τους (εορτάζει 27 Ιουλίου).
Παυσίκακος, για να παύσει κάθε κακό. Ο Άγιος σπούδασε ιατρός και αργότερα έγινε μοναχός. Οι ιατρικές του γνώσεις δίδονταν δωρεάν (Ανάργυρος) σε όσους τις είχαν ανάγκη. Έγινε κληρικός και ανέβηκε γρήγορα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Πολέμησε πολλές αιρέσεις αλλά γιάτρεψε και πολύ κόσμο. Ένας που θεραπεύθηκε από αυτόν ήταν και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, ο οποίος ως αμοιβή αποφάσισε να δίνει κάθε χρόνο στον Άγιο ένα κομμάτι καθαρού χρυσού. Ο Άγιος προτίμησε όμως, να παραμείνει Ανάργυρος. Δέχτηκε τον χρυσό, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα τον διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη (εορτάζει 13 Μαΐου).
Πάπυλος, ιατρός από την Πέργαμο. Ο Πάπυλος είχε σπουδάσει ιατρική και προσέφερε και αυτός τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα. Ήταν ένας Άγιος Ιατρός Ανάργυρος. Αποκεφαλίσθηκε κατά την εποχή του Δεκίου από τον Ουαλέριο (εορτάζει 13 Οκτωβρίου).
Σαμψών, ο ιατρός και ξενοδόχος. Ο Σαμψών ήταν Ρωμαίος από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Ήταν πολύ έξυπνος, αλλά είχε μέσα του από μικρό παιδί σεβασμό και αγάπη προς τον Θεό. Ταυτόχρονα έδειχνε μεγάλη ευσπλαχνία προς τους αδυνάτους και αρρώστους συνανθρώπους του. Γρήγορα ο Όσιος απέκτησε την φήμη του Ανάργυρου γιατρού των φτωχών. Έναν από τους ορόφους του σπιτιού του τον μετέτρεψε αρχικά σε νοσοκομείο και κοίμιζε εκεί όσους άστεγους - αρρώστους μπορούσε (ξενοδόχος). Με τον θάνατο των γονιών του, αφιέρωσε όλη του την ζωή και την περιουσία του σε αυτόν τον σκοπό. Μετέφερε μάλιστα το «νοσοκομείο» του στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί υπήρχε πληθώρα αστέγων και φτωχών. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και ο Πατριάρχης Μηνάς αναγνώρισαν το έργο του και τον βοήθησαν σε αυτό. Χειροτονήθηκε ιερέας και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τη φιλανθρωπία. Πέθανε γαλήνια σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 27 Ιουνίου).
Ζηνόβιος, ο πλούσιος ιατρός από την Κιλικία. Ο Άγιος Ζηνόβιος σπούδασε ιατρική, θεράπευσε και θαυματούργησε στην περιοχή του. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να την μοιράσει στους φτωχούς. Ο Άγιος ιατρός θεράπευε χωρίς χρήματα. Αποκεφαλίσθηκε μαζί με την αδελφή του Ζηνοβία από τον έπαρχο Λυσία (εορτάζει 30 Οκτωβρίου).

[medicus]

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ
Η επίσημη επιστημονική κοινότητα αλλά και οι ίδιοι οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής ομολογούν ότι σε καμιά χώρα του αναπτυγμένου κόσμου, δεν υφίσταται η ομοιοπαθητική σαν επίσημη κρατική πανεπιστημιακή ειδικότητα. Αντίθετα είναι ένα «θεραπευτικό» σύστημα που βασίζεται στην ολιστική θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου.

ΙΔΡΥΤΗΣ
Ιδρυτής της ομοιοπαθητικής ήταν ο Σάμουηλ Χάνεμαν, Γερμανός ιατρός με άριστη γνώση της χημείας και μεγάλη επίγνωση της αλχημείας(με την μεταφυσική έννοια). Ήταν ένα άτομο με έντονες φιλοσοφικές αναζητήσεις που είχε εισχωρήσει σε πνευματικούς και αποκρυφιστικούς κόσμους. Οι φιλοσοφικές και θρησκευτικές του ιδέες ήταν επηρεασμένες από τις εμπειρίες του ως μέλος μασονικής στοάς σε νεαρή ηλικία. Θαύμαζε τον Κομφούκιο του οποίου την διδασκαλία θεωρούσε ανώτερη της χριστιανικής και χαρακτήριζε τον Ιησού «ένθερμο συναισθηματία».

ΘΕΜΕΛΕΙΩΔΕΙΣ ΙΔΕΕΣ
Όλοι οι ομοιοπαθητικοί ακολουθώντας τα πιστεύω του ιδρυτή τους, υποστηρίζουν την μεγάλη ποικιλία δύναμης που βρίσκεται κρυμμένη στα φυτά. Ισχυρίζονται πως μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των φυτών είναι γνωστά στους ανθρώπους και όχι οι ψυχές τους, που περικλείουν μια δυναμική ουσία που είναι ο ίδιος ο θεός, από τον οποίο απορρέουν τα πάντα.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
-Η κυριότερη αρχή τους είναι η κοσμοθεωρία του απόλυτου πανθεϊστικού μονισμού. Πιστεύουν ότι η ζωή υπάρχει όσο ¨ο υπέρτατος θεός¨, δηλαδή η δυναμική ουσία των φυτών ρέει συνεχώς προς τα όντα. Η διατάραξη αυτή της ροής δημιουργεί την ασθένεια.
-Αυτή η θεία ουσία που υπάρχει και μέσα στον άνθρωπο και στην οποία επιδρά το ομοιοπαθητικό φάρμακο, ονομάζεται «ζωτική ή συμπαντική ενέργεια» και συναντάται σε ανατολικές θρησκείες και αποκρυφιστικές ιδεολογίες.
-Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την εσωτερική δύναμη να προκαλέσει αλλά και να θεραπεύσει κάποια δική του σωματική ασθένεια.
-Η θεραπεία της ασθένειας γίνεται με:
α) Νοητικές τεχνικές κυρίως, με βασικό εκπρόσωπο τους τον διαλογισμό.
β) Ομοιοπαθητικά φάρμακα που παίζουν επικουρικό ρόλο και βοηθούν στο να αποδώσουν οι τεχνικές αυτοεξέλιξης των ανατολικών θρησκειών , τα μέγιστα στον ασθενή.

ΡΟΛΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: Ο ομοιοπαθητικός θεραπευτής αποτελεί μόνο ένα αγωγό που μέσα από την σύνδεση του με τον ασθενή κινητοποιεί την θεραπευτική δύναμη της ζωής. Για να το επιτύχει αυτό όμως απαιτείται γνώση και εμπειρία των παραδοσιακών αλλά και νέων τεχνικών των παραφυσικών φαινομένων τα οποία υποστηρίζει η ομοιοπαθητική.
Ο θεραπευτής αρχικά λαμβάνει από τον άρρωστο ένα ιστορικό που ονομάζεται «εξομολόγηση» και ενδιαφέρεται όπως ισχυρίζεται : ¨για αυτά που στην χριστιανική αντίληψη θεωρούνται βαθειά, σκοτεινά αμαρτήματα¨.
Κατά την εξέταση χρησιμοποιεί ομοιοπαθητικές τεχνικές, τον βελονισμό και την μέθοδο ¨δια επιθέσεως των χεριών¨. Επιπλέον δίνει συμβουλές για την εξασφάλιση της σωματικής, ψυχικής και ηθικής υγιεινής και προτρέπει τους πελάτες του να αποφεύγουν την διάπραξη αμαρτημάτων που προκαλούν ασθένειες.
Το ομοιοπαθητικό κίνημα προκλητικά υποβαθμίζει την αξία των λειτουργών της κλασικής ιατρικής καθώς τους θεωρεί θεραπευτές ενός υλικού, φθαρτού σώματος που απορρίπτεται με τον θάνατο. Αντίθετα εξυμνεί τους δικούς του θεραπευτές που ασχολούνται με τον ζώντα άνθρωπο ως έννοια που καμιά κλασσική επιστήμη δεν έχει προσδιορίσει.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ: Η παρασκευή του φαρμάκου στηρίζεται στην τεχνική της δυναμοποίησης, δηλαδή στις διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις της φαρμακευτικής ουσίας που πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα να μην απομένει ούτε ένα μόριο της μέσα στο διάλυμα του φαρμάκου. Ο σκοπός αυτής της μεθόδου είναι να φτάσει στην απλή, θεία ουσία.

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
-Ο υπέρτατος θεός των ομοιοπαθητικών είναι ένα με τα κτίσματα του, αφού αποτελούνται όλοι από την ίδια ουσία. Ο Θεός- Δημιουργός των χριστιανών όμως είναι άκτιστος και διαφορετικός από τα κτίσματα του.
-Στην ομοιοπαθητική δεν υπάρχει διάκριση της θείας ουσίας από την θεία ενέργεια. Οι χριστιανοί όμως γνωρίζουν ότι μπορούν να μετέχουν στην Θεία Ενέργεια, ενώ στην Θεία Ουσία όχι.
-Η αιτία και το αποτέλεσμα της ύπαρξης του κόσμου γίνονται γνωστά στον άνθρωπο μέσα από αποκρυφιστικές, εσωτεριστικές διαδικασίες, αφού τα πάντα βρίσκονται μέσα μας. Η εκκλησία όμως διδάσκει ότι αυτές οι γνώσεις είναι αποτέλεσμα Θείας αποκάλυψης και όχι εσωτερικής αναζήτησης.
-Η ομοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό και πνευματισμό και ο βασικός θεραπευτικός νόμος της εμπεριέχεται στην τέχνη της μαγείας. Η μαγεία φυσικά δεν συμβιβάζεται με την ορθόδοξη πίστη.
-Οι ομοιοπαθητικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι αν σκέφτονται το κακό, προετοιμάζουν το σώμα τους να δεχτεί την ασθένεια. Η ορθόδοξη παράδοση δηλώνει όμως ότι μια σωματική ασθένεια δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα αμαρτωλής σκέψης ή πράξης του ασθενούς.
-Η ομοιοπαθητική είναι ένα σωτηριολογικό σύστημα που μπορεί να αντιστρέψει τις πνευματικές και σωματικές συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Για τον ορθόδοξο χριστιανό όμως η ηθική ζωή και η θεραπεία των πνευματικών παθών γίνεται μέσω της μυστηριακής εκκλησιαστικής ζωής μόνο και όχι μέσω φαρμάκου.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
ΤA ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ: Η πολυφαρμακία, η απρόσωπη, βιαστική αξιολόγηση και αντιμετώπιση του ασθενούς από τον γιατρό και τα ιατρικά λάθη, οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην επιλογή των εναλλακτικών θεραπειών.
Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ: Είναι γνωστό πως ο δαίμονας μπορεί να θεραπεύσει το σώμα και να κερδίσει την ψυχή του ανθρώπου. Αυτό γίνεται πιο εύκολο, καθώς με την εφαρμογή των τεχνικών ανατολικής προέλευσης, επικαλείται το σατανικό στοιχείο να συμμετέχει στην θεραπεία. Από την πρακτική πλευρά, η επιτυχής δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου οφείλεται στο ότι δίδεται σε ασθενείς με ψυχοσωματικές νόσους, στους οποίους δρα ως placebo(εικονικό φάρμακο). Στα οξέα περιστατικά δεν έχουν κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η «ΑΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ: Οι ομοιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι τα φάρμακα τους είναι ακίνδυνα. Αυτό είναι σωστό αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν περιέχουν καμιά ενεργή ουσία. Άρα φάρμακο μη ενεργό= ακίνδυνο= αναποτελεσματικό.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ¨νοσωδών ομοιοπαθητικών φαρμάκων¨ που παρασκευάζονται από επικίνδυνα σωματικά υγρά(καρκινωματώδεις ιστούς, εκκρίματα φυματιωδών σπηλαίων, συφιλιδικά εκκρίματα, κλπ). Η χρήση τους αντιβαίνει στην ιατρική ηθική και δεοντολογία και οι ασθενείς καταλήγουν σε μια κατάσταση επιβαρυμένη και μη αναστρέψιμη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γίνεται φανερό ότι η ομοιοπαθητική ενώ δεν έχει καμιά επιστημονική βάση, έχει σαφή θεμελίωση στο χώρο του αποκρυφισμού και των ανατολικών θρησκειών. Δυστυχώς λόγω αυτής της θεμελίωσης, υπάρχει κίνδυνος η ομοιοπαθητική και οι λοιπές εναλλακτικές θεραπείες της Νέας Εποχής να δράσουν ως γέφυρα που θα οδηγήσει ανύποπτους χριστιανούς στις ανατολικές θρησκείες. Για αυτό απαιτείται επαγρύπνυση και εγρήγορση.

[Denominator]

Aς φιλοξενούμε και την αντίθετη άποψη, όπως πολύ σωστά λέει ο Δ. Κουναλάκης.


Από Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


Η Εκκλησία μπορεί ή πρέπει να παρεμβαίνει στην ιατρική;

Μερικοί παραεκκλησιαστκοί λειτουργοί, που όμως έχουν μια σημαντική δύναμη πάνω στους πιστούς που τους ακολουθούν, φαίνεται ότι εξάντλησαν τα καυτά πνευματικά προβλήματα της εποχής μας και υπεισέρχονται τώρα στην ... Ιατρική. Προσπαθούν με μεσαιωνικές μεθόδους και πρακτικές να αποτρέψουν τους οπαδούς τους να ακολουθήσουν θεραπείες Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που όχι μόνο θα τους ωφελούσαν αλλά δεν θα είχαν και καμιά απολύτως παρενέργεια.
Ισχυρίζονται ότι τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής είναι από απλό νεράκι έως ... σατανικά. Αλλά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί απλά βότανα όπως το γιασεμί, (Gelsemium), την Βρυονία (Bryonia), την ανεμόνη (Pulsatilla), το γκι (Viscum album), το κρεμύδι (Allium cepa), την Μπελαντόνα (Belladona) κτλ, ή ορυκτά όπως ο σίδηρος (Ferrum metallicum), το θειάφι (Sulphur) ο φώσφορος (Phosphorus), το ασβέστιο (Calcarea carbonica) το χλωριούχο νάτριο (Natrum muriaticum) και πολλά άλλα και τίποτε το κρυφό ή το απόκρυφο δεν υπάρχει στο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή στην παρασκευή του.

Σε παλαιότερο τεύχος είχαμε αναφερθεί στην έρευνα που έκαναν στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο καθηγητής κ. Π.Μπούρκας και ο λέκτορας κ. Κ.Καραγιαννόπουλος όπου με μια ειδική ηλεκτρονική συσκευή μετρούν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του δυναμοποιημένου φαρμάκου. Το ερώτημα λοιπόν είναι: αυτές οι απλές φυσικές ουσίες που βρίσκονται αυτούσιες μέσα στη φύση που έπλασε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μπορεί να είναι αυτά υλικά πνευματιστικα ή σατανικά; Και δεν είναι σατανικά τα φάρμακα που έφτιαξε το ανθρώπινο μυαλό όπως η θαλιδομίδη που κατέστρεψε και παραμόρφωσε μαι ολόκληρη γενιά παιδιών, η βενοξαπροφένη που στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας της προξένησε 61 θανάτους και 3500 περιπτώσεις πολύ σοβαρών παρενεργειών ή η φαινυλοβουταζόνη με παρόμοιες παρενέργειες ή το μεξαφόρμ που απεσύρθη λόγω των τρομερών παρενεργειών του, και πολλά άλλα από αυτά τα χημικά φάρμακα που απεσύρθησαν κατά εκατοντάδες με εντολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας γιατί προκαλούσαν τρομακτικές παρενέργειες στον οργανισμό του ανθρώπου μέχρι και το θάνατο; Δεν είναι λοιπόν σατανικά αυτά τα κατασκευάσματα του βιοχημικού εργαστηρίου και είναι σατανικά τα φάρμακα που γίνονται από τις πιο αγνές, τις πιο φυσικές και επομένως και τις πιο αθώες ουσίες που υπάρχουν πάνω στη φύση;

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του μοναχού του Αγίου όρους του Πατρός Παίσίου, μιας από τις μεγαλύτερες σύγχρονες πνευματικές μορφές της ορθοδοξίας σχετικά με τα φάρμακα της συμβατικής ιατρικής "Δεν παίρνω φάρμακα όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί έχω καταλάβει καλά ότι με ένα φάρμακο μπαλώνεις μια τρύπα, αυτό όμως σου ανοίγει αλλού άλλη" Αυτά τα έλεγε από την πικρά πείρα που είχε ο Γέροντας από τα χημικά φάρμακα σύμφωνα με το βιογράφο του Χριστόδουλο (από την βιογραφία "Ο Γέρων Παϊσιος" του ιερομόναχου Χριστοδούλου, σελ. 53.)

Για όνομα του Θεού κύριοι της παραεκκλησίας, μην φέρνετε τον σκοταδισμό ξανά σ' αυτό τον άμοιρο πλανήτη που πασχίζει να επιβιώσει τόσο τραγικά και από τις λίγες ελπίδες που έχει είναι και αυτό το φυσικό θερα-πευτικό σύστημα που λέγεται Ομοιοπαθητική Ιατρική.

Εάν μερικοί γιατροί χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική σαν πρόσχημα παριστάνοντας τους γκουρού ή τους πνευματικούς δασκάλους και παρασύρουν άτομα σε ανατολικές θρησκείες και κοινόβια δεν είναι πρόσχημα για να επιτίθεσθε στην Ομοιοπαθητική Ιατρική σαν επιστήμη. Σαν βεβαιώνω ότι όλοι οι σωστοί ομοιοπαθητικοί γιατροί καταδικάζουν απερίφραστα τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια άτομα.

Αλλά από την άλλη μεριά η προσπάθεια εμπλοκής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής με θρησκευτικές πεποιθήσεις αφήνει την αίσθηση ότι μαζί με την ανατολή του 21ου αιώνα - στην χώρα μας κατά αποκλειστικότητα - αναβιώνει και πάλι η Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα.

Γ. Βυθούλκας
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 13, 1995


Και ο αντίλογος σύμφωνα με τον πατέρα Παίσιο, τον οποίο δέχεται ο κ. Βυθούλκας:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


Οι αποψεις του γέροντα Παΐσιου περι ομοιοπαθητικής


"Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεο­λογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολ­λές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του...- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως ...υπο­στηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!


α. Κατ' αρχάς, στην περίπτωσιν του προαναφερθέντος ομοιοπαθητικού, που είχε επισκεφθεί τον Γέροντα -και ο οποίος ως υποστήριξιν της ομοιοπαθητικής (!) εξέλαβε την συνηθισμένη προς όλους αγάπη και διακριτικότητα με την οποίαν του συμπεριφέρθηκε ο πατήρ Παΐσιος- γνωρίζομεν καλώς ότι ο Γέροντας αρνήθηκε σταθερά να εξετασθή απ' αυτόν (υπέφερε τότε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που υπέμεινε καρτερικά περισσότερο από έξι χρόνια), όπως επίσης και να λάβη τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Στενοχωρήθηκε μάλιστα πολύ από την πιεστικότητά του και από την μεγάλη αυτοπεποίθησί του, σαν να ήταν ικανός να θεραπεύση τα πάντα! Στην δε επιμονή του ομοιοπαθητικού, και ιδίως στην διαβεβαίωσί του ότι τα φάρμακά τους είναι εντε­λώς ακίνδυνα, επειδή είναι φυσικά, τον ρώτησε αφοπλιστικά:

-Τα φτιάχνεις μόνος σου;

-Όχι... Μας τα φέρνουν απ' έξω, ωμολόγησε αμήχανα ο ομοιοπαθητικός.

- Ε, τότε, που ξέρεις τί κάνουν αυτοί;


β. Επίσης, έχομε υπ' όψιν μας μερικές μαρτυρίες, κατά τις οποίες, ερωτώμενος ο πατήρ Παΐσιος σχετικώς, απέτρεπε στα­θερά την προσφυγήν στην βοήθεια της ομοιοπαθητικής με τις εξής φράσεις:

-Να μην πάτε! Είναι μπερδεμένο πράγμα! Να μην της έχε­τε εμπιστοσύνη!


γ. Στην ακόλουθη, όμως, περίπτωσι μίλησε σαφέστερα: Δύο γνωστοί του μοναχοί, υστέρα από συζήτησί τους με έτερο μοναχό ασθενή, που είχε καταφύγει για θεραπεία στην ομοιοπαθητική, πήγαν προβληματισμένοι στον πατέρα Παΐσιο και τον ρώτησαν αν είναι δυνατόν τα ομοιοπαθητικά φάρμα­κα να προσφέρουν κάποια βοήθεια, αν είναι απλή απάτη ή μήπως κάτι ακόμη το χειρότερον... Ο Γέροντας τους βοήθη­σε να καταλάβουν ότι συμβαίνει και αυτό το τελευταίο -δη­λαδή, ύπαρξις δαιμονικής ενεργείας- τονίζοντας μάλιστα στο τέλος χαρακτηριστικά:

-Εδώ αυτοί χρησιμοποιούν τα φάρμακά τους, όπως εμείς χρησιμοποιούμε τον Αγιασμό!!!


δ. Την ανωτέρω θέσιν του Γέροντος κατέθεσε στην εισήγησίν του σε σχετική θεολογική και ιατρική ημερίδα και ο παιδοψυχίατρος Αρχιμανδρίτης π. Αντώνιος Στυλιανάκης: «Πριν λίγους μήνες ήμουν στο Άγιον Όρος και με ικανοποίησι έμαθα από αξιόπιστο μοναχό, επιστήμονα, ότι και ο γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα σαν δαιμονικό υποκατάστατο του Αγιασμού και δεν δεχόταν αυτού του είδους θεραπείες»(*).


ε. Έχοντας αυτήν την βεβαιότητα περί ομοιοπαθητικής ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε νε­αρός ιατρός και του ανέφερε ότι εξειδικεύεται στην ομοιοπα­θητική, τον απέπεμψε απότομα, χωρίς να δεχθή να συζητήση καθόλου μαζί του. Η ασυνήθης αυτή στάσις του πραοτάτου Γέροντος θεωρούμε ότι αποσκοπούσε στο να συγκλονίση τον επισκέπτη του και να τον βοηθήση να συνειδητοποιήση τον επικίνδυνο δρόμο, στον οποίον είχε εισέλθει.


(*). Αθανασίου Αβραμίδη, «Η ...Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της Ιατρικής Επι­στήμης», Αθήναι 1996, σ. 39. Ο ίδιος εισηγητής στην συνέχεια διαβεβαίωσε ότι: "...και ο άγιος γέρων Πορφύριος, δεχόταν μόνο την κλασσική ιατρική και όχι τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες (στις οποίες υπάγεται και η ομοιοπαθη­τική)" (ενθ. αν.) Περί του γέροντος Πορφυρίου ανέφερε -επίσης στην αυτήν ημε­ρίδα- και ο αγιορείτης ιερομόναχος πατήρ Αρτέμιος Γρηγοριάτης ότι, όταν του εζητήθη από πνευματικό του παιδί ευλογία (άδεια) δια προσφυγή στην βοήθεια των ομοιοπαθητικών, του απήντησε (ο γ. Πορφύριος): "Όχι. Να μην πάτε σ' αυτούς. Διότι θα της δώσουν (της συζύγου του ερωτώντος) κάποια ύποπτα χά­πια. Τα μεν μικρά χάπια είναι ακίνδυνα. Όμως το μεγάλο χάπι, που θα της δώ­σουν, είναι παραγγελία από εργοστάσιο της Ολλανδίας και έχει διαβαστεί από μάγους". (ενθ. αν.)"


(Από το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης. 1924-1994", Εκδόσεις "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ", Επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγός Ε.Α., Κεφ. Δ': Μαρτυρίες Αγιορείτου Μοναχού Η., σελ. 118-120)

[medicus]

ΓΙΟΓΚΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ: Ο όρος γιόγκα προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα yuj, που σημαίνει επαφή της ψυχής με τον Θεό, ο οποίος είναι το απόλυτο ¨ένα¨ του Ινδουισμού ή το ¨κενό¨ του Βουδιστικού νιρβάνα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ: Η γιόγκα είναι μια αρχαία πρακτική που αποτελεί μία από τις 6 κλασσικές σχολές του Ινδουισμού(Νυάγια, Βαϊσέσικα, Σάνκυα, Μισάμσα, Βεντάντα, Γιόγκα) και περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναπνευστικές κινήσεις και στάσεις του σώματος, με σκοπό την συνένωση σώματος, πνεύματος και ψυχής.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Οι ρίζες της γιόγκα ανήκουν στην Ινδουιστική παράδοση και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που το επιβεβαιώνουν:
1) Η πρώτη αναφορά στην γιόγκα γίνεται στις Βέδες, τα αρχαιότερα ιερά κείμενα των Ινδών.
2) Σύμβολα της βρέθηκαν σε εικονογραφήματα της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, που χρονολογούνται από το 2000π.Χ
3) Οι βασικές αρχές της γιογκικής διδασκαλίας αναφέρονται στα ιερά βιβλία των Ινδών(Ουπανισάδες, Μπαγκαβάτ).
4) Η Ινδουιστική θεότητα Σίβα αναφέρεται ως ¨Κύριος της Γιόγκα¨
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΡΦΗ: Η Γιόγκα εξαπλώθηκε στην Δύση διαφημιζόμενη ως ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα γυμναστικής που οδηγεί τον άνθρωπο σε χαλάρωση και ψυχοσωματική ευεξία, απαλλαγή από το άγχος, καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού, κυκλοφορικού και νευρικού συστήματος και αύξηση του IQ.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Η ΓΙΟΓΚΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΜΑ:
Οι ίδιοι οι δάσκαλοι της γιόγκα ισχυρίζονται πως η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, αλλά ένα πνευματικό μονοπάτι που βοηθά τον άνθρωπο μέσω ειδικών τεχνικών να απαλλαγεί από το βάρος του κάρμα και των αλλεπάλληλων μετενσαρκώσεων του και να αποκτήσει Αυτογνωσία. Οι τεχνικές αυτές είναι:
1) Κάρμα γιόγκα: Χρησιμοποιεί τελετουργικές εκδηλώσεις
2) Γκνάνα γιόγκα: Η βάση της είναι ο μυστικισμός
3) Μπάκτι γιόγκα: Στηρίζεται στην λατρεία μιας θεότητας ή του ίδιου του γκουρού.
4) Χάθα γιόγκα: Είναι το πλέον διαδεδομένο είδος γιόγκα στη Δύση που κάνει χρήση των σωματικών ασκήσεων.
Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ:
Ο σκοπός της γιόγκα και των πολεμικών τεχνών είναι να βοηθήσουν τον άνθρωπο, ασκώντας το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του,να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του, να αποκτήσει σοφία και να μεταμορφωθεί στον Νέο Άνθρωπο που θα παίξει κύριο ρόλο στη Νέα Εποχή που θα κυριαρχήσει στη γη.
ΤΑ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ:
Η γιόγκα διδάσκει πως ο άνθρωπος διαθέτει δύο σώματα:
1) Το υλικό σώμα που είναι ο φορέας της ψυχής
2) Το αέρινο ή αιθέριο σώμα το οποίο είναι ενεργειακό και περιβάλλει το υλικό. Το αέρινο σώμα αποτελείται από 7 ενεργειακά κέντρα που ονομάζονται τσάκρα και 70000 ενεργειακούς διαύλους που καλούνται νάντι. Στόχος της γιόγκα είναι με τις κατάλληλες γυμναστικές ασκήσεις να ενεργοποιήσει ο άνθρωπος τα τσάκρα του, να κυριαρχήσει στην ενέργεια που τον περιβάλλει και να ολοκληρωθεί πνευματικά.
Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ:
Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, σύμφωνα με τους οπαδούς της γιόγκα, υπάρχουν δύο ενεργειακά ρεύματα που ονομάζονται Πινγκάλα και Ίντα. Μέσα στον νωτιαίο μυελό επίσης υπάρχει ένας αγωγός, ο Σουσούμνα, στο άκρο του οποίου υπάρχει μια συσπειρωμένη δύναμη που καλείται Κουντανίλι. Ο ρόλος της γιόγκα είναι να ενεργοποιηθεί η Κουντανίλι και να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα του ανθρώπου, ώστε να πετύχει την κατάκτηση της Θείας Σοφίας.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Η πρακτική της γιόγκα περιλαμβάνει 8 στάδια:
1. Γιάμα: Συγκράτηση, έλεγχος
2. Νιγιάμα: Τήρηση ηθικών κανόνων
3. Ασάνα: Στάσεις σώματος, σωματική άσκηση
4. Προναγιάμα: Έλεγχος αναπνοής
5. Πρατιαχάρα: Έλεγχος αισθήσεων
6. Νταράνα: Αυτοσυγκέντρωση
7. Ντιάνα: Διαλογισμός
8. Σαμάντι: Ταύτιση με το Απόλυτο, φώτιση
Το πιο γνωστό στάδιο είναι οι ασάνες, οι σωματικές ασκήσεις της γιόγκα δηλαδή, οι οποίες προετοιμάζουν τον άνθρωπο για διαλογισμό που θα τον οδηγήσει στην ένωση του με το θείο. Παρόλο που οι ασάνες παρουσιάζονται ως στάσεις γυμναστικής, στην πραγματικότητα είναι στάσεις που τιμούν Ινδουιστικές θεότητες και εκδηλώνονται με μορφές όπως ο ήλιος, η τίγρη το δέντρο και το φίδι.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΟΡΙΣΜΟΣ: Ο διαλογισμός είναι μια βουδιστική άσκηση που χρησιμοποιώντας την γιόγκα βοηθά τον άνθρωπο υπερβεί την ατομική του υπόσταση και να ανακαλύψει την φύση του Βούδα.
ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ: Η ουσία του διαλογισμού είναι η κενότητα. Δεν υπάρχει δηλαδή ούτε Θεός, αλλά ούτε και ο ατομικός εαυτός του κάθε ανθρώπου.
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ: Απαραίτητη προϋπόθεση για την έναρξη του διαλογισμού είναι ο ασκούμενος να έχει φτάσει στην τέταρτη βαθμίδα της γιόγκα και να έχει επιτύχει την ακινητοποίηση του σώματος και την παύση της αναπνοής του. Αυτό επιτυγχάνεται με την συγκέντρωση της προσοχής του μυημένου σε ένα συγκεκριμένο σημείο που μπορεί να είναι ένα αντικείμενο ή ένα μάντρα(συγκεκριμένες ιερές λέξεις ή συλλαβές που αναφέρονται σε Ινδουιστικές θεότητες και επαναλαμβάνονται συνεχώς).

Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
Η γιόγκα ξεκίνησε από τα μοναστήρια των Βουδιστών και εξαπλώθηκε γρήγορα και ευρέως στον Δυτικό κόσμο. Σήμερα συναντάται παντού, όπως σε νεοεποχίτικες αποκρυφιστικές ομάδες, σε παραθρησκευτικές οργανώσεις, σε γυμναστήρια, σχολές χορού και σχολεία. Οι λόγοι εξάπλωσης της είναι πολλοί:
1) Η παραπληροφόρηση: Οι οπαδοί της δεν αποκαλύπτουν τον θρησκευτικό χαρακτήρα της γιόγκα, αντίθετα ισχυρίζονται πως πρόκειται για γυμναστική.
2) Προσδίδουν στην γιόγκα επιστημονικό χαρακτήρα και προσελκύουν πολλούς αφελείς.
3) Υπόσχονται σωματική και πνευματική ευεξία που απαλλάσσει τον άνθρωπο από το άγχος και τα ψυχολογικά του προβλήματα.
4) Αναφέρουν ότι η γιόγκα είναι για όλους τους ανθρώπους κάθε φυλής, θρησκείας και κοινωνικομορφωτικού επιπέδου. Στην πραγματικότητα η γιόγκα είναι μια επικίνδυνη θρησκευτική ιδεολογία που απειλεί με 4 τρόπους: Προσηλυτισμός, σωματικοί κίνδυνοι, ψυχολογικά προβλήματα, πνευματικές διαταραχές.
Προσηλυτισμός: Οι άνθρωποι που γυμνάζονται με την γιόγκα αγνοούν τον αποκρυφιστικό χαρακτήρα της και άθελα τους διδάσκονται εξωχριστιανικά ινδουιστικά δόγματα.
Σωματικοί κίνδυνοι: Η ίδια η Ένωση γιόγκα στην Αμερική απαγορεύει την ενασχόληση με τις τεχνικές της ατόμων μικρότερων των 16 ετών, λόγω των κινδύνων που υπάρχουν για το σώμα.
Ψυχολογικά προβλήματα: Η Margaret Singer, κλινική ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο Berkley αναφέρει τις εξής βλάβες που εμφανίζουν συχνά οι διαλογιζόμενοι:
- Προσβολές άγχους, ανάρμοστα συναισθηματικά ξεσπάσματα, τινάγματα μυών, εσωστρέφεια, συναισθηματική καθήλωση στον Γκουρού, αίσθημα φόβου, κατάθλιψη, ξεσπάσματα θυμού, πόνοι.
Πνευματικές διαταραχές: Δυσκολία στην μνήμη, οπτικές ψευδαισθήσεις, προσωρινή ή μόνιμη απώλεια μνήμης, απώλεια αίσθησης σώματος. Πολλές φορές ο διαλογιζόμενος βιώνει την εμπειρία της γιόγκα, ως παρόμοια της εμπειρίας του θανάτου και καταλήγει στην κατάσταση της τρέλας και της δαιμονοληψίας.

[EzeΤΡΟΛ]

Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
Προσηλυτισμός: Οι άνθρωποι που γυμνάζονται με την γιόγκα αγνοούν τον αποκρυφιστικό χαρακτήρα της και άθελα τους διδάσκονται εξωχριστιανικά ινδουιστικά δόγματα.

Διδάσκονται "εξωχριστιανικά" δόγματα;  Τς, τς ...ακούς εκεί!

Αν θέλετε, μας εξηγείτε για ποιό λόγο είναι αυτό επικίνδυνο (διότι δεν αντιλαμβάνομαι) ;

Πνευματικές διαταραχές: Πολλές φορές ο διαλογιζόμενος βιώνει την εμπειρία της γιόγκα, ως παρόμοια της εμπειρίας του θανάτου και καταλήγει στην κατάσταση της τρέλας και της δαιμονοληψίας.

Να δώσω παραδείγματα θρησκόληπτων χριστιανών που έφτασαν μέχρι και σε μαρτυρικό θάνατο υπό το κράτος της προσήλωσης στην πίστη τους; Αυτό δεν ήταν πνευματική διαταραχή; Μόνο των άλλωνε δηλαδή είναι;

[Zachariadis]

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τί ρόλο παίζει αυτό το "Ορθοδοξία και Ιατρική" με αυτά τα κατηχητικά δοκίμια σε ενα φόρουμ
πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας.....
Μου θυμίζει κάτι γιαχοβάδες που χώνουν την μύτη τους σε παντός είδος online συζητήσεις με την ελπίδα να κάνουν εντύπωση και έμμεσα
να προσυλητίσουν επισκέπτες.
Και εν πάση περιπτώση αυτός ο γενικευμένος ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΣ απέναντι σε καθετι....όλα "κρύβουν κατι κακόβουλο" (γιογκα,ομοιοπαθητική,μπασκετ,ποδόσφαιρο,gaming,τηλεόραση,μουσική,
θέατρο...κλπ) είναι που έχει απομακρύνει την κοινωνία απο την εκκλησία και την θρησκεία γενικότερα.

[Denominator]

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τί ρόλο παίζει αυτό το "Ορθοδοξία και Ιατρική" με αυτά τα κατηχητικά δοκίμια σε ενα φόρουμ
πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας.....

Θα πρότεινα στους διαχειριστές να τεθεί το κλείδωμα του νήματος σε ψηφοφορία.
Στο κάτω-κάτω το forum είναι ελεύθερο να λογοκρίνει και όσοι είμαστε εδώ πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχόμαστε τις συνέπειες της ελευθερίας.
Κι από την άλλη ο Χριστός δεν πάει εκεί που δεν τον θέλουν...
Οπότε γιατί προβληματιζόμαστε;

[Harper]

Ισως ο τιτλος να ξενιζε λιγοτερο αν ήταν ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ και όχι Ορθοδοξια και ιατρικη...Και εμενα ετσι οπως μετεξελιχθηκε-μετονομαστηκε(γιατι ξεκινησε σαν ομοιπαθητικη και ορθοδοξια) με κάνει να μειδιαζω λιγακι....

[medicus]

Όπως δήλωσα και στην αρχή, δεν ενδιαφέρομαι να προσηλυτίσω κανέναν ούτε και να κρίνω. Θέλω απλώς να θέσω στο τραπέζι του διαλόγου, θέματα που αφορούν στην σχέση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας με την Ιατρική. Δεν διαφωνώ ότι η άποψη μου, ή και άλλων μελών, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές κάποιων άλλων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν δυνάμεθα και δεν δικαιούμεθα να έχουμε άποψη και να την ανταλλάσσουμε ή να την αναθεωρούμε, μέσα σε ένα διάλογο. Συμφωνώ απόλυτα να δημιουργηθούν και άλλα αντίστοιχα "νήματα", όπου άτομα με ίδιες πεποιθήσεις να ανταλλάσσουν απόψεις. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει την "ομάδα" που του ταιριάζει καλύτερα.
Όσον αφορά το θέμα της ομοιοπαθητικής και της γιόγκα(και άλλων πολλών), δεν είναι "ξένα" με την ιατρική. Αν όχι σε όλα, τουλάχιστον, στην συντριπτική πλειοψηφία των βιβλίων της Γενικής Ιατρικής, οι ανωτέρω μεθοδολογίες παρουσιάζονται ως εναλλακτικές ή επικουρικές θεραπείες. Σε αυτό νομίζω ότι κανένας μας δεν διαφωνεί. Γιατί λοιπόν απαγορεύεται να υπάρχει μία ενημέρωση σχετικά με τις όποιες ενστάσεις μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει; Μήπως η Ιατρική είναι ξεχωριστή θρησκεία ή δόγμα και δεν χωράει μέσα της καμία αντίρρηση ή αμφισβήτηση; Μήπως πρέπει ένας ιατρός να μην έχει θρησκευτικά πιστεύω;
Είμαι της άποψης ότι ένας ιατρός πρέπει να έχει πλήρη ελευθερία των πιστεύων του. Και με τη συζήτηση που άνοιξα, μέσω αυτού του "νήματος", θέλω ακριβώς αυτό να τονίσω. Δεν προσφέρω στους ασθενείς μου ούτε "αγιασμό" ούτε "ξεμάτιασμα", ως θεραπευτική μέθοδο. Και φυσικά ούτε απαιτώ να διδάσκονται οι παραπάνω μέθοδοι("αγιασμός", "ξεμάτιασμα") σε κανένα ιατρικό κείμενο.
Είναι κακό λοιπόν που επιθυμώ να μην με προσηλυτίζουν και οι όποιοι μη χριστιανικοί ορθόδοξοι κύκλοι στις δικές τους, μη επιστημονικά αποδεδειγμένες, μεθόδους τους;
Γνωρίζω ορισμένα λιγοστά πράγματα σε κάποια, θρησκευτικού περιεχομένου, θέματα και αγνοώ την πλειοψηφία τους. Είναι έγκλημα να θέλω να μοιραστώ αυτά που γνωρίζω και συγχρόνως να μάθω πολλά περισσότερα, από άλλα μέλη;
Επειδή αισθάνομαι ότι θίγονται τα θρησκευτικά μου πιστεύω, θέλω να εκθέσω την άποψή μου. Τίποτα παραπάνω!

Ευχαριστώ.
  
  

[Zachariadis]

Η Ιατρική είναι επιστήμη.Είναι δυναμική γιατί στηρίζεται στην αντικειμενική μελέτη και το πείραμα.
Η Θρησκεία έχει ως πυρήνα το μεταφυσικό στοιχείο με την έννοια της πίστης και της βιωματικής εμπειρίας που είναι και πολύ προσωπικό.

Δέν επιθυμώ να μπώ σε καμία συζήτηση περι σύκρουσης ή συμπόρευσης επιστήμης-θρησκείας και δεν θα το κάνω.
Τα θρησκευτικά πιστεύω των ιατρών είναι ( όπως έγω τουλάχιστον μπορώ να αντιληφτώ) ΑΣΧΕΤΟ με την θεματολογία αυτου του φόρουμ.Δεν λέω απαραίτητα πως είναι άσχετο
και με την ιατρική επιστήμη ομως αυτό είναι θέμα άλλου τυπου συζητήσεων.

Ζητώ συγνώμη άν καποιοι αισθάνονται θιγμένοι με την "παρέμβαση" μου στα κείμενα αυτά. Όμως αισθάνομαι πως κανένα ουσιαστικό διάλογο δεν επιθυμούν να εισάγουν
(όπως ισχυρίζεται ο medicus) αφού είναι δομημένα με τρόπο ολοκληρωτικό και δεδομένο.Αυτός που επιθυμεί ουσιαστικό διάλογο για κάποιο θέμα δεν καταθέτει μιά δογματική θρησκευτική θέση αλλα εκφράζει ερωτήματα-απορίες και ειλικρινή προβληματισμό.

Δέν θέλω άθελα μου να μετατραπώ σε κάποιο είδος "υπερασπιστή" της ομοιοπαθητικής ,της γιόγκας ή δεν ξέρω εγώ τί αλλο κακό και δαιμονικό υπάρχει στην άσκηση της ιατρικής και
λέω απλά πως αποστασιοποιούμε απο αυτο το thread.

[medicus]

Η γέννηση του Νοσοκομείου στο Βυζάντιο

Οι Πατέρες της εκκλησίας μας μετά τη διατύπωση των θέσεων της ορθοδοξίας για τη φαρμακευτική αγωγή, αναζήτησαν τρόπους για να γίνει και έμπρακτη η στάση αυτή της εκκλησίας, χτίζοντας ξενώνες για την ανακούφιση των φτωχών ασθενών οι οποίοι σε αντίθεση με τους όποιους Ρωμαϊκούς ξενώνες, είχαν συστηματική και πλήρη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη. Οι ξενώνες αυτοί διοικούνταν από τους επισκόπους ή από τους ηγούμενους των μοναστηριών. Η αρχή έγινε από το Μέγα Βασίλειο, που ίδρυσε τα πτωχεία. Η συνεχής δημόσια προφορική και γραπτή εκθείαση της ιατρικής στα κείμενα του Βασιλείου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, είχε σαν αποτέλεσμα το συστηματικό κτίσιμο νοσοκομείων στο όνομα της Χριστιανικής αγάπης και φιλευσπλαχνίας.

Η θεολογική θέση των πατέρων περί του θεμιτού της παρατήρησης και της εξάσκησης των ιατρών, όχι μόνο επανανέσυρε τα κείμενα του Ιπποκράτη και του Γαληνού, αλλά ανέδειξε και σημαντικούς ιατρούς όπως ο Παύλος ο Αιγινήτης. Ένα από τα επιτεύγματα της βυζαντινής ιατρικής είναι η πρόοδος στις χειρουργικές επεμβάσεις, με αποκορύφωμα τη λιθοτομία. Το Βυζάντιο υπερηφανεύεται ότι επί των ημερών του πραγματοποιήθηκε στα νοσοκομεία του η πρώτη στον κόσμο αναίμακτη εγχείρηση αφαίρεσης πέτρας, με τη χρήση καθετήρα για την παροχέτευση της κύστεως, κάτι που στη Δύση έγινε εφικτό μόλις κατά τον ΙΘ΄ αιώνα.

Η χρήση φαρμάκων στα νοσοκομεία διευρύνθηκε και μάλιστα με τρόπο που να μην εμποδίζει τη διάχυση της γνώσης, όπως αποδεικνύει η πληθώρα καταλόγων φαρμάκων και φαρμακευτικών φυτών που μας είναι σήμερα διαθέσιμοι από την εποχή εκείνη. Στα βυζαντινά νοσοκομεία, αρχίζει η εγκατάσταση νοσοκομειακών φαρμακοποιών πολύ πιο νωρίς απ ότι στη δύση, στην οποία τα δυο επαγγέλματα δεν είχαν διαχωριστεί μέχρι το 1271. Το πιο χαρακτηριστικό βυζαντινό έργο από τη σκοπιά του φαρμακοποιού, είναι ο κατάλογος επιτρεπομένων φαρμάκων, ο οποίος περιγράφει και τον επιτρεπόμενο τρόπος παρασκευής τους ( στις μέρες μας ονομάζεται φαρμακοποιία.) Προς τα τέλη του ΙΓ αιώνα ο Νικόλαος Μυρεψός είχε συντάξει τη φαρμακοποιία του με τον τίτλο Δυναμερόν που περιείχε περισσότερα από 2600 φάρμακα. Το Δυναμερόν του Νικολάου Μυρεψού αποτέλεσε τη βάση για τις Ευρωπαϊκές φαρμακοποιίες μέχρι τον 17ο αιώνα.

Μια άλλη πρωτιά των Βυζαντινών νοσοκομείων είναι ότι απέδειξαν έμπρακτα την αξία του δικαιώματος της γυναίκας για ισοτιμία ως προς την ιατρική αντιμετώπιση. Ο ξενών του Λιβός δεχόταν αποκλειστικά γυναίκες ως ασθενείς σύμφωνα με το τυπικόν του.
Τέλος, στα βυζαντινά νοσοκομεία παρεχόταν συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση, κάτι πρωτοφανές για τα μεσαιωνικά δεδομένα. Το γεγονός της συντήρησης αυτής της Ελληνογενούς στην πλειοψηφία Ιατρικής γνώσης συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό και στη διάσωση μεγάλου μέρους της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και της Ελληνικής γλώσσας. Και το γεγονός ότι όλα αυτά γινόταν κάτω από τη διοίκηση και ενεργό χρηματοδότηση της Ορθόδοξης εκκλησίας, αποτελεί μια άμεση απόδειξη της εγκεφαλικότητας της.

Αντίθετα, στη δύση που όπως είδαμε η Ιατρική δεν ήταν αποδεκτή στην προχριστιανική εποχή, επικράτησε σχεδόν απόλυτο σκότος. Η χρήση φαρμάκων θεωρούντο δεισιδαιμονία και οι χρήστες τους μάγοι και μάγισσες. Η όποια φαρμακευτική γνώση περιορίστηκε σε κάποια μοναστήρια και ποτέ δεν διαχύθηκε σε μαζικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είχαν καλά συνειδητοποιήσει τόσο την πίστη τους όσο και την ταυτόχρονη ανάγκη για χρήση φαρμάκων, οι χριστιανοί της Δύσης έπρεπε να περιμένουν την έλευση του Παράκελσου για να υποψιαστούν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις νόσους με τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Ακόμη και οι οίκοι φιλευσπλαχνίας τους ποτέ δεν εξελίχθηκαν σε νοσοκομεία όπως στο Βυζάντιο. Αλλά και τα καλύτερα νοσοκομεία τους ποτέ δεν έφτασαν την οργάνωση του Ξενώνα του Παντοκράτωρος στην Κωνσταντινούπολη που έφτασε να διαθέτει 5 φαρμακοποιούς. Όταν ο Βασιλιάς της Σικελίας Φρειδερίκος ο Β χώρισε με νομοθετικό διάταγμα το επάγγελμα του Ιατρού από το επάγγελμα του Φαρμακοποιού, δεν έκανε καμία νύξη για τα νοσοκομεία, γεγονός που πιστοποιεί την έλλειψη ή τη νηπιακή τους κατάσταση γύρω στο 1271. Στην δυτική βιβλιογραφία δεν παρατηρείται επίσκοπος με σημαντικές γνώσεις ή με άποψη επί του φαρμάκου. Στην βυζαντινή βιβλιογραφία ακόμα και ο Πατριάρχης Φώτιος ήξερε και χρησιμοποιούσε συνταγές φαρμάκων.

Η Τουρκοκρατία διέλυσε την πλειοψηφία αν όχι όλα τα βυζαντινά νοσοκομεία. Ακολούθησαν οι σκοτεινοί για την Ελλάδα αιώνες. Στη δύση, το πνεύμα της αναγέννησης ωθούσε με μαθηματική ακρίβεια στην ενσωμάτωση της αλχημείας από τη φαρμακευτική και την ταυτόχρονη γέννηση της χημείας από τα εργαστήρια των φαρμακείων. Ταυτόχρονα όμως στη Δύση, άρχισαν να εμφανίζονται οι συνέπειες των μεθόδων της Ιεράς εξέτασης και της δογματικής προσήλωσης της εκκλησίας που έπασχε τόσο σε θεολογικό επίπεδο ως προς τη στάση της απέναντι στο φάρμακο, όσο και στην καθημερινή της πρακτική: Η ανακάλυψη των μικροβίων καθώς και η ανακάλυψη των δεινοσαύρων κλόνισε την πεποίθηση των δυτικών επιστημόνων ως προς την αξιοπιστία της Γένεσης στην Βίβλο, ακριβώς διότι ο τρόπος προσέγγισης της Βίβλου από αυτούς είναι καθαρά ορθολογιστικός και όχι εννοιολογικός.. Η ανακάλυψη φαρμάκων που έσωζαν τους αποικιοκράτες στο νέο κόσμο, κλόνισαν την πεποίθηση ότι οι ασθένειες αποτελούν υποχρεωτικά τιμωρία του Θεού. Η ανακάλυψη των εμβολίων, έθεσε τέρμα στις «αμαρτωλές» και «μη αμαρτωλές» οικογένειες. Η γένεση και ενίσχυση της επιστημονικής φαρμακολογίας συνετέλεσε στην ελάττωση των δακτυλοδεικτούμενων προσώπων. Η ανακάλυψη των νόμων της γενετικής και μάλιστα από έναν μοναχό, τον Mendel, θεμελίωσαν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις αιτίου –αιτιατού. Για τους λόγους αυτούς, πολύ συχνά οι επιστήμονες της δύσης προσπαθούν να κάνουν άκαιρες συγκρίσεις του λογικού με το υπέρλογο. Έτσι, αμήχανα η δυτική εκκλησία υποδέχτηκε με έντονα αρνητικά συναισθήματα τη βιοτεχνολογία που πρεσβεύει η έλευση της Ντόλλυ, ενώ στάθηκε συγκριτικά ασυγκίνητη στη ρίψη των ατομικών βομβών σε μη-χριστιανούς.

Η ορθοδοξία αποτελεί το τμήμα εκείνο της χριστιανοσύνης που ξεκάθαρα στήριξε την ύπαρξη του φαρμάκου, και την συσχέτισε με το μεγαλείο της Θεϊκής Σοφίας. Είναι εκείνη που ξεκάθαρα στήριξε την Ιατρική, αναδεικνύοντας την ως πεμπτουσία της φιλευσπλαχνίας. Και μόνο για τις καθαρές αυτές θεολογικές θέσεις που κηρύττει από την εποχή των Πατέρων της, η ορθοδοξία δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τον κόσμο του φαρμάκου. Εξάλλου, η ορθοδοξία, συνετέλεσε όσο καμία άλλη θρησκεία στην εξέλιξη του φαρμάκου, διότι η ορθοδοξία δημιούργησε τον πιο φυσικό χώρο παρατήρησης της κλινικής του δράσης: Στο νοσοκομείο, που είναι δικό της δημιούργημα, διενεργούνται σήμερα όλες οι διεθνείς ελεγχόμενες κλινικές μελέτες των φαρμάκων.

Ακόμα και σήμερα όμως, η ορθοδοξία δεν έχει τελειώσει τον ιστορικό της ρόλο ως προς η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει στο φάρμακο: Στην μεταμοντέρνα κοινωνία της παγκοσμιοποίησης, η ανάμιξη της ανατολικής με τη δυτική φιλοσοφία έφερε σαν αποτέλεσμα το να επιθυμούν μεν οι άνθρωποι την υγεία τους, αλλά να θέλουν περισσότερο να αισθάνονται ότι έχουν αξία. Έτσι, θυσιάζουν συχνά την υγεία τους για να αισθανθούν ότι αξίζουν. Για την ορθοδοξία όμως, το αίσθημα αξίας δεν κατακτάται ως επίτευγμα, αλλά λαμβάνεται ως Θείο δώρο.
Η συμπαράσταση της ορθοδοξίας στην έλευση νέων φαρμάκων μέσω της στήριξης για την εξεύρεση ισχυρής θεολογικής πλατφόρμας για την επίλυση των προβλημάτων της βιοηθικής στα βιοτεχνολογικά φάρμακα, καθώς και η κατανόηση της σε νοσήματα τα οποία στην δυτική κοινωνία -και κατά συνέπεια στα δυτικά δόγματα του χριστιανισμού- αποτελούν θέματα taboo (όπως για παράδειγμα η παθολογική σεξουαλική δυσλειτουργία και η παθολογική γυναικεία ακράτεια ούρων) αποτελεί μέγιστη απόδειξη της συνέχισης της δυναμικής συνέργειας της επιστήμης με την ορθοδοξία στην Ελλάδα, όπως θεμελιώθηκε από τους Πατέρες της εκκλησίας μας.
Και τέλος, θα πρέπει να συνεχιστεί η ολιστική προσέγγιση της ορθοδοξίας στα θέματα της ασθένειας, που βλέπει την φαρμακευτική αγωγή για το σώμα να συνδυάζεται με την πνευματική ανάταση. Γιατί ακόμα και οι δυτικού τύπου κλινικές μελέτες, έχουν πλέον αποδείξει ότι αυτός ο συνδυασμός πνευματικής και σωματικής υποστήριξης συμβάλλει αποφασιστικά στη μεγαλύτερη συμμόρφωση του ασθενή στις οδηγίες του Ιατρού και του Φαρμακοποιού. Συμμόρφωση, που η Φαρμακευτική και η Ιατρική την χρειάζονται αυτή την εποχή περισσότερο από ποτέ σε μερικά νοσήματα που δεν έχουν ακόμα νικηθεί, όπως ο καρκίνος.

Για να μπορέσει η ορθοδοξία να συνδράμει αποφασιστικά θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την ξεκάθαρη πρακτική που εφάρμοσε στα βυζαντινά νοσοκομεία που δημιούργησε: Το διαχωρισμό μεταξύ της νόσου και της ασθένειας. Νόσος είναι ένα σύνολο παθολογικών διαταραχών που διαπιστώνονται εργαστηριακά και πιστοποιούνται κλινικά από τον ιατρό. Ασθένεια είναι ο τρόπος που βιώνει ο άνθρωπος τη νόσο του. Η αντιμετώπιση της νόσου είναι έργο αποκλειστικά της φαρμακευτικής επιστήμης και όχι της θρησκείας. Στην αντιμετώπιση της ασθένειας όμως η Ορθοδοξία μπορεί να παίξει μέγιστο ρόλο με την έννοια της ίασης ως σωματικής και πνευματικής ολοκληρίας της υγείας.

Όταν η Φαρμακευτική χαρίσει στην Ιατρική το τελικό χτύπημα στα νοσήματα αυτά με όπλο τη νέα τεχνολογία, η ορθοδοξία πρέπει να είναι εκεί: Περιχαρής, για την καθαρή θεολογική στάση αλλά και την έμπρακτη στήριξη που κρατάει απέναντι στο φάρμακο, εδώ και 1300 περίπου χρόνια.

[Denominator]

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για την Ιατρική στο Βυζάντιο γραμμένο από τη μεριά ενός μη ιατρού:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Denominator]

Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς ή όχι, το βιβλίο στο οποίο αναφέρεται ο σύνδεσμος θα προβληματίσει πολύ κάθε γιατρό:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[medicus]