Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Χαλαρή κουβέντα

Ορθοδοξία και Ιατρική

<< < (4/6) > >>

Denominator:
Προσωπικά κάτω από τον τίτλο "Ορθοδοξία και Ιατρική" θα έβαζα ιστορίες και εμπειρίες που αναδεικνύουν τον ιατρό που βγαίνει από το εγώ του όντας στην πράξη συνειδητός χριστιανός.
Όλοι μας θέλουμε να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο (όπως λέμε). Όμως η ορθόδοξη χριστιανική πίστη πρεσβεύει την απροϋπόθετη αγάπη και αυτό είναι κάτι υπερβατικό.

medicus:
ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
Όταν μιλάμε για Αγίους Αναργύρους, συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει κάπως αόριστα στον Κοσμά και τον Δαμιανό. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αυτό το προσωνύμιο. Πολλοί Άγιοι είχαν σπουδάσει την ιατρική και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους τις είχαν ανάγκη, χωρίς χρήματα και όχι μόνο σε Χριστιανούς. Οι Ανάργυροι, όχι μόνο δεν λάβαιναν χρήματα, αλλά έδιναν και από τα δικά τους όταν χρειαζόταν.
Οι τρεις δυάδες Αγίων - ιατρών που ακολουθούν είναι ίσως οι γνωστότεροι Ανάργυροι. Η μνήμη τους έχει φτάσει ως τις ημέρες μας. Τα θαύματά τους ήταν και είναι πολλά και μεγάλα, γι' αυτό τους τιμούσαν ιδιαίτερα στο Βυζάντιο αλλά και σήμερα.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ρωμαίοι. ( Το πρώτο ζευγάρι, εορτάζει την 1η Ιουλίου). Ήταν αδέλφια, πολύ γνωστοί στην Ρώμη όπου γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και μαρτύρησαν το έτος 284 μ.Χ.. Προσέφεραν ανιδιοτελώς τις ιατρικές συμβουλές τους σε φτωχούς αλλά και σε πλούσιους. Πρώτος από όλους τους γιατρούς, ο ίδιος ο δάσκαλός τους, τους μίσησε για το θεραπευτικό και θαυματουργικό έργο τους και στην συνέχεια ακολούθησαν στον φθόνο και οι υπόλοιποι γιατροί της συντεχνίας. Τελικά τους δολοφόνησαν οι ομότεχνοί τους. Μια μέρα που οι Άγιοι μάζευαν βότανα σε μια απόκρημνη πλαγιά τους επιτέθηκαν και τους έριξαν στον γκρεμό.
Δαμιανός και Κοσμάς οι Ασιάτες. (Δεύτερο ζευγάρι, εορτάζουν 1η Νοεμβρίου). Αυτοί οι Άγιοι ιατροί, κατάγονταν από την Ασία και απλώς είναι συνονόματοι με την πρώτη δυάδα. Οι γονείς τους ήταν πολύ καλοί Χριστιανοί και τους δίδαξαν την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Τα δύο αδέλφια σπούδασαν την ιατρική και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους ασθενείς, χωρίς διάκριση. Δεν έπαψαν όμως να διδάσκουν και τον λόγο του Θεού γιατρεύοντας έτσι και τις ψυχές των ασθενών τους. Οι Άγιοι αυτοί Ανάργυροι, κοιμήθηκαν ειρηνικά και θάφτηκαν στην τοποθεσία Θερεμά.
Κύρος και Ιωάννης. Εορτάζουν στις 31 Ιανουαρίου. Οι Άγιοι εργάστηκαν στην Ασία και μαρτύρησαν το έτος 292 μ.Χ., την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Διοκλητιανός. Αρχικά ο Κύρος ήταν γιατρός. Δίπλα του όμως στάθηκε και ο άλλος φωτισμένος θεραπευτής, ο Ιωάννης. Μαζί ασκήτεψαν, μαζί θεράπευσαν και μαζί θαυματούργησαν σε όσους με πίστη πλησίαζαν την σκήτη τους και ζητούσαν την βοήθειά τους.

ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
Αντίπας ο Οδοντίατρος. Ήταν ιατρός, που ασχολούνταν ιδιαιτέρως με τις οδοντιατρικές και στοματολογικές παθήσεις. Χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους, Επίσκοπος Περγάμου και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη από τους Εθνικούς. Όταν η προσπάθεια του ηγεμόνα της Περγάμου να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του απέτυχε, θανατώθηκε μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητος, ο Άγιος Αντίπας θεωρείται θεραπευτής των παθήσεως του στόματος. Και ακόμα, είναι προστάτης του οδοντιατρικού σώματος και μάλιστα υπάρχει εκκλησάκι του έξω από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδί (εορτάζει 11 Απριλίου).
Βλάσιος ο ιατρός, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ο Άγιος γεννήθηκε και έδρασε στον 4ο αιώνα. Σπούδασε ιατρός και αυτό ήταν που τον έκανε, από θαυμασμό του ανθρώπινου οργανισμού, να αναζητήσει τον ένα και μοναδικό Θεό - Δημιουργό. Ο Άγιος την επιστήμη του την χρησιμοποίησε αφιλοκερδώς για το καλό όποιου την χρειαζόταν. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με τον λαιμό και εξ' αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο σφηνωμένο στο λαρύγγι του. Την ημέρα της εορτής του (11 Φεβρουαρίου), για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι αργία, και γι' αυτούς και για τα ζώα τους. Η εορτή του μάλιστα σε πολλά μέρη δίνει την αφορμή για συνεστίαση. Στην Κέρκυρα προσφέρουν και μοιράζονται χειμωνιάτικο καρπούζι.
Διομήδης ο ιατρός από την Κιλικία. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και ήταν πολύ γνωστός ιατρός στην περιοχή του. Γιάτρευε δωρεάν σώματα και ψυχές, ήταν και αυτός ένας Ανάργυρος. Επί Διοκλητιανού διατάχθηκε η σύλληψή του, αλλά πριν ακόμα τον πλησιάσουν οι στρατιώτες ο Άγιος πέθανε. Ακόμα και πεθαμένο όμως, οι διώκτες του τον αποκεφάλισαν. Τέτοιο ήταν το μίσος και η ζήλια τους για τον Άγιο ιατρό και το έργο του.
Θαλαλαίος ο ιατρός από τον Λίβανο. Έξυπνος και επιμελής, υιός ευσεβών Χριστιανών, μαθήτευσε σε πολλές σχολές, αλλά αφιερώθηκε τελικά στην ιατρική επιστήμη. Μόνο που την ιατρική την υπηρέτησε σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου. Όπως και Εκείνος, από τους ανθρώπους που γιάτρευε δεν έπαιρνε καμία αμοιβή. Είναι δηλαδή και αυτός ένας Άγιος Ανάργυρος. Δεν περιορίσθηκε όμως να γιατρεύει μόνο σώματα αλλά με την διδασκαλία και το παράδειγμά του γιάτρευε και τις ψυχές των ανθρώπων. Φυσικά, κυρίως από τους ομότεχνούς του, καταγγέλθηκε, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.
Λουκάς, ο ιατρός Απόστολος. Είναι ο συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου, του «κατά Λουκά» και των «Πράξεων των Αποστόλων». Χριστιανός έγινε τους μετά τον Χριστό χρόνους, μέσω του λόγου του Παύλου. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, αναφέρεται όμως και ως άριστος ιατρός. Πέθανε στην Θήβα της Βοιωτίας (εορτάζει 10 Σεπτεμβρίου).
Παντελεήμονας ή απλώς Ελεήμονας. Γιατρός που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους αρρώστους χωρίς χρήματα. Γι' αυτό και αποκαλείται και αυτός «Ανάργυρος». Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού. Σπούδασε ιατρική κοντά στον διάσημο ιατρό της εποχής Ευφρόσυνο. Επισκεπτόταν πάντα τους φτωχούς ασθενείς του και δεν τους προσέφερε μόνο τις ιατρικές γνώσεις του, αλλά και ψωμί σε όσους δεν είχαν να φάνε. Προσέφερε ακόμα τον καλό του λόγο και την διδαχή των λόγων του Κυρίου σώζοντας έτσι και τις ψυχές πολλών ασθενών. Λέγεται ότι θεράπευσε έναν τυφλό που έγινε Χριστιανός. Οι αρχές όμως έπιασαν και τον πρώην τυφλό και τον Άγιο. Σκότωσαν τον θεραπευμένο, για να μην υπάρχει μαρτυρία και βασάνισαν τον Άγιο. Επειδή ο Παντελεήμων δεν αρνιόταν την πίστη του, τελικά τον αποκεφάλισαν. Ο Άγιος παρουσιάζεται να κρατά πάντα ένα κουτί ανοιχτό, που στο εσωτερικό του διακρίνονται ιατρικά - χειρουργικά εργαλεία. Τυφλοί, χωλοί και παραμορφωμένοι, όλοι προστατεύονται και θεραπεύονται από τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος εμφανίζεται, όμως, και ως πραγματικός ελεήμων, γιατί ελεεί όσους τον έχουν ανάγκη. Εκτός από ίαση και ψυχική σωτηρία, προσέφερε και άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε. Παρουσιάζεται λοιπόν και σαν προστάτης των παρασκευαστών άρτου. Ο Άγιος έδινε τροφή σε όσους την χρειάζονταν και δεν θα μπορούσε να μην εξασφαλίσει τροφή και για τα μωρά. Στις Καστανιές όσες γυναίκες δεν «κατέβαζαν γάλα», πήγαιναν στο κρυφό αγίασμα του Αγίου (προφανώς βρισκόταν σε σπηλιά). Εκεί κρέμονταν τρεις σταλακτίτες. Οι γυναίκες θυμιάζανε στο όνομα του Αγίου και έπιναν από τις σταγόνες που έσταζαν. Έτσι «κατέβαζαν» γάλα για τα μωρά τους (εορτάζει 27 Ιουλίου).
Παυσίκακος, για να παύσει κάθε κακό. Ο Άγιος σπούδασε ιατρός και αργότερα έγινε μοναχός. Οι ιατρικές του γνώσεις δίδονταν δωρεάν (Ανάργυρος) σε όσους τις είχαν ανάγκη. Έγινε κληρικός και ανέβηκε γρήγορα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Πολέμησε πολλές αιρέσεις αλλά γιάτρεψε και πολύ κόσμο. Ένας που θεραπεύθηκε από αυτόν ήταν και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, ο οποίος ως αμοιβή αποφάσισε να δίνει κάθε χρόνο στον Άγιο ένα κομμάτι καθαρού χρυσού. Ο Άγιος προτίμησε όμως, να παραμείνει Ανάργυρος. Δέχτηκε τον χρυσό, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα τον διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη (εορτάζει 13 Μαΐου).
Πάπυλος, ιατρός από την Πέργαμο. Ο Πάπυλος είχε σπουδάσει ιατρική και προσέφερε και αυτός τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα. Ήταν ένας Άγιος Ιατρός Ανάργυρος. Αποκεφαλίσθηκε κατά την εποχή του Δεκίου από τον Ουαλέριο (εορτάζει 13 Οκτωβρίου).
Σαμψών, ο ιατρός και ξενοδόχος. Ο Σαμψών ήταν Ρωμαίος από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Ήταν πολύ έξυπνος, αλλά είχε μέσα του από μικρό παιδί σεβασμό και αγάπη προς τον Θεό. Ταυτόχρονα έδειχνε μεγάλη ευσπλαχνία προς τους αδυνάτους και αρρώστους συνανθρώπους του. Γρήγορα ο Όσιος απέκτησε την φήμη του Ανάργυρου γιατρού των φτωχών. Έναν από τους ορόφους του σπιτιού του τον μετέτρεψε αρχικά σε νοσοκομείο και κοίμιζε εκεί όσους άστεγους - αρρώστους μπορούσε (ξενοδόχος). Με τον θάνατο των γονιών του, αφιέρωσε όλη του την ζωή και την περιουσία του σε αυτόν τον σκοπό. Μετέφερε μάλιστα το «νοσοκομείο» του στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί υπήρχε πληθώρα αστέγων και φτωχών. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και ο Πατριάρχης Μηνάς αναγνώρισαν το έργο του και τον βοήθησαν σε αυτό. Χειροτονήθηκε ιερέας και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τη φιλανθρωπία. Πέθανε γαλήνια σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 27 Ιουνίου).
Ζηνόβιος, ο πλούσιος ιατρός από την Κιλικία. Ο Άγιος Ζηνόβιος σπούδασε ιατρική, θεράπευσε και θαυματούργησε στην περιοχή του. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να την μοιράσει στους φτωχούς. Ο Άγιος ιατρός θεράπευε χωρίς χρήματα. Αποκεφαλίσθηκε μαζί με την αδελφή του Ζηνοβία από τον έπαρχο Λυσία (εορτάζει 30 Οκτωβρίου).

medicus:
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ
Η επίσημη επιστημονική κοινότητα αλλά και οι ίδιοι οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής ομολογούν ότι σε καμιά χώρα του αναπτυγμένου κόσμου, δεν υφίσταται η ομοιοπαθητική σαν επίσημη κρατική πανεπιστημιακή ειδικότητα. Αντίθετα είναι ένα «θεραπευτικό» σύστημα που βασίζεται στην ολιστική θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου.

ΙΔΡΥΤΗΣ
Ιδρυτής της ομοιοπαθητικής ήταν ο Σάμουηλ Χάνεμαν, Γερμανός ιατρός με άριστη γνώση της χημείας και μεγάλη επίγνωση της αλχημείας(με την μεταφυσική έννοια). Ήταν ένα άτομο με έντονες φιλοσοφικές αναζητήσεις που είχε εισχωρήσει σε πνευματικούς και αποκρυφιστικούς κόσμους. Οι φιλοσοφικές και θρησκευτικές του ιδέες ήταν επηρεασμένες από τις εμπειρίες του ως μέλος μασονικής στοάς σε νεαρή ηλικία. Θαύμαζε τον Κομφούκιο του οποίου την διδασκαλία θεωρούσε ανώτερη της χριστιανικής και χαρακτήριζε τον Ιησού «ένθερμο συναισθηματία».

ΘΕΜΕΛΕΙΩΔΕΙΣ ΙΔΕΕΣ
Όλοι οι ομοιοπαθητικοί ακολουθώντας τα πιστεύω του ιδρυτή τους, υποστηρίζουν την μεγάλη ποικιλία δύναμης που βρίσκεται κρυμμένη στα φυτά. Ισχυρίζονται πως μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των φυτών είναι γνωστά στους ανθρώπους και όχι οι ψυχές τους, που περικλείουν μια δυναμική ουσία που είναι ο ίδιος ο θεός, από τον οποίο απορρέουν τα πάντα.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
-Η κυριότερη αρχή τους είναι η κοσμοθεωρία του απόλυτου πανθεϊστικού μονισμού. Πιστεύουν ότι η ζωή υπάρχει όσο ¨ο υπέρτατος θεός¨, δηλαδή η δυναμική ουσία των φυτών ρέει συνεχώς προς τα όντα. Η διατάραξη αυτή της ροής δημιουργεί την ασθένεια.
-Αυτή η θεία ουσία που υπάρχει και μέσα στον άνθρωπο και στην οποία επιδρά το ομοιοπαθητικό φάρμακο, ονομάζεται «ζωτική ή συμπαντική ενέργεια» και συναντάται σε ανατολικές θρησκείες και αποκρυφιστικές ιδεολογίες.
-Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την εσωτερική δύναμη να προκαλέσει αλλά και να θεραπεύσει κάποια δική του σωματική ασθένεια.
-Η θεραπεία της ασθένειας γίνεται με:
α) Νοητικές τεχνικές κυρίως, με βασικό εκπρόσωπο τους τον διαλογισμό.
β) Ομοιοπαθητικά φάρμακα που παίζουν επικουρικό ρόλο και βοηθούν στο να αποδώσουν οι τεχνικές αυτοεξέλιξης των ανατολικών θρησκειών , τα μέγιστα στον ασθενή.

ΡΟΛΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: Ο ομοιοπαθητικός θεραπευτής αποτελεί μόνο ένα αγωγό που μέσα από την σύνδεση του με τον ασθενή κινητοποιεί την θεραπευτική δύναμη της ζωής. Για να το επιτύχει αυτό όμως απαιτείται γνώση και εμπειρία των παραδοσιακών αλλά και νέων τεχνικών των παραφυσικών φαινομένων τα οποία υποστηρίζει η ομοιοπαθητική.
Ο θεραπευτής αρχικά λαμβάνει από τον άρρωστο ένα ιστορικό που ονομάζεται «εξομολόγηση» και ενδιαφέρεται όπως ισχυρίζεται : ¨για αυτά που στην χριστιανική αντίληψη θεωρούνται βαθειά, σκοτεινά αμαρτήματα¨.
Κατά την εξέταση χρησιμοποιεί ομοιοπαθητικές τεχνικές, τον βελονισμό και την μέθοδο ¨δια επιθέσεως των χεριών¨. Επιπλέον δίνει συμβουλές για την εξασφάλιση της σωματικής, ψυχικής και ηθικής υγιεινής και προτρέπει τους πελάτες του να αποφεύγουν την διάπραξη αμαρτημάτων που προκαλούν ασθένειες.
Το ομοιοπαθητικό κίνημα προκλητικά υποβαθμίζει την αξία των λειτουργών της κλασικής ιατρικής καθώς τους θεωρεί θεραπευτές ενός υλικού, φθαρτού σώματος που απορρίπτεται με τον θάνατο. Αντίθετα εξυμνεί τους δικούς του θεραπευτές που ασχολούνται με τον ζώντα άνθρωπο ως έννοια που καμιά κλασσική επιστήμη δεν έχει προσδιορίσει.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ: Η παρασκευή του φαρμάκου στηρίζεται στην τεχνική της δυναμοποίησης, δηλαδή στις διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις της φαρμακευτικής ουσίας που πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα να μην απομένει ούτε ένα μόριο της μέσα στο διάλυμα του φαρμάκου. Ο σκοπός αυτής της μεθόδου είναι να φτάσει στην απλή, θεία ουσία.

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
-Ο υπέρτατος θεός των ομοιοπαθητικών είναι ένα με τα κτίσματα του, αφού αποτελούνται όλοι από την ίδια ουσία. Ο Θεός- Δημιουργός των χριστιανών όμως είναι άκτιστος και διαφορετικός από τα κτίσματα του.
-Στην ομοιοπαθητική δεν υπάρχει διάκριση της θείας ουσίας από την θεία ενέργεια. Οι χριστιανοί όμως γνωρίζουν ότι μπορούν να μετέχουν στην Θεία Ενέργεια, ενώ στην Θεία Ουσία όχι.
-Η αιτία και το αποτέλεσμα της ύπαρξης του κόσμου γίνονται γνωστά στον άνθρωπο μέσα από αποκρυφιστικές, εσωτεριστικές διαδικασίες, αφού τα πάντα βρίσκονται μέσα μας. Η εκκλησία όμως διδάσκει ότι αυτές οι γνώσεις είναι αποτέλεσμα Θείας αποκάλυψης και όχι εσωτερικής αναζήτησης.
-Η ομοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό και πνευματισμό και ο βασικός θεραπευτικός νόμος της εμπεριέχεται στην τέχνη της μαγείας. Η μαγεία φυσικά δεν συμβιβάζεται με την ορθόδοξη πίστη.
-Οι ομοιοπαθητικοί υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι αν σκέφτονται το κακό, προετοιμάζουν το σώμα τους να δεχτεί την ασθένεια. Η ορθόδοξη παράδοση δηλώνει όμως ότι μια σωματική ασθένεια δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα αμαρτωλής σκέψης ή πράξης του ασθενούς.
-Η ομοιοπαθητική είναι ένα σωτηριολογικό σύστημα που μπορεί να αντιστρέψει τις πνευματικές και σωματικές συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Για τον ορθόδοξο χριστιανό όμως η ηθική ζωή και η θεραπεία των πνευματικών παθών γίνεται μέσω της μυστηριακής εκκλησιαστικής ζωής μόνο και όχι μέσω φαρμάκου.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
ΤA ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ: Η πολυφαρμακία, η απρόσωπη, βιαστική αξιολόγηση και αντιμετώπιση του ασθενούς από τον γιατρό και τα ιατρικά λάθη, οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην επιλογή των εναλλακτικών θεραπειών.
Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ: Είναι γνωστό πως ο δαίμονας μπορεί να θεραπεύσει το σώμα και να κερδίσει την ψυχή του ανθρώπου. Αυτό γίνεται πιο εύκολο, καθώς με την εφαρμογή των τεχνικών ανατολικής προέλευσης, επικαλείται το σατανικό στοιχείο να συμμετέχει στην θεραπεία. Από την πρακτική πλευρά, η επιτυχής δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου οφείλεται στο ότι δίδεται σε ασθενείς με ψυχοσωματικές νόσους, στους οποίους δρα ως placebo(εικονικό φάρμακο). Στα οξέα περιστατικά δεν έχουν κανένα θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η «ΑΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ: Οι ομοιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι τα φάρμακα τους είναι ακίνδυνα. Αυτό είναι σωστό αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν περιέχουν καμιά ενεργή ουσία. Άρα φάρμακο μη ενεργό= ακίνδυνο= αναποτελεσματικό.
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ¨νοσωδών ομοιοπαθητικών φαρμάκων¨ που παρασκευάζονται από επικίνδυνα σωματικά υγρά(καρκινωματώδεις ιστούς, εκκρίματα φυματιωδών σπηλαίων, συφιλιδικά εκκρίματα, κλπ). Η χρήση τους αντιβαίνει στην ιατρική ηθική και δεοντολογία και οι ασθενείς καταλήγουν σε μια κατάσταση επιβαρυμένη και μη αναστρέψιμη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γίνεται φανερό ότι η ομοιοπαθητική ενώ δεν έχει καμιά επιστημονική βάση, έχει σαφή θεμελίωση στο χώρο του αποκρυφισμού και των ανατολικών θρησκειών. Δυστυχώς λόγω αυτής της θεμελίωσης, υπάρχει κίνδυνος η ομοιοπαθητική και οι λοιπές εναλλακτικές θεραπείες της Νέας Εποχής να δράσουν ως γέφυρα που θα οδηγήσει ανύποπτους χριστιανούς στις ανατολικές θρησκείες. Για αυτό απαιτείται επαγρύπνυση και εγρήγορση.

Denominator:
Aς φιλοξενούμε και την αντίθετη άποψη, όπως πολύ σωστά λέει ο Δ. Κουναλάκης.


Από Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


Η Εκκλησία μπορεί ή πρέπει να παρεμβαίνει στην ιατρική;

Μερικοί παραεκκλησιαστκοί λειτουργοί, που όμως έχουν μια σημαντική δύναμη πάνω στους πιστούς που τους ακολουθούν, φαίνεται ότι εξάντλησαν τα καυτά πνευματικά προβλήματα της εποχής μας και υπεισέρχονται τώρα στην ... Ιατρική. Προσπαθούν με μεσαιωνικές μεθόδους και πρακτικές να αποτρέψουν τους οπαδούς τους να ακολουθήσουν θεραπείες Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που όχι μόνο θα τους ωφελούσαν αλλά δεν θα είχαν και καμιά απολύτως παρενέργεια.
Ισχυρίζονται ότι τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής είναι από απλό νεράκι έως ... σατανικά. Αλλά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί απλά βότανα όπως το γιασεμί, (Gelsemium), την Βρυονία (Bryonia), την ανεμόνη (Pulsatilla), το γκι (Viscum album), το κρεμύδι (Allium cepa), την Μπελαντόνα (Belladona) κτλ, ή ορυκτά όπως ο σίδηρος (Ferrum metallicum), το θειάφι (Sulphur) ο φώσφορος (Phosphorus), το ασβέστιο (Calcarea carbonica) το χλωριούχο νάτριο (Natrum muriaticum) και πολλά άλλα και τίποτε το κρυφό ή το απόκρυφο δεν υπάρχει στο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή στην παρασκευή του.

Σε παλαιότερο τεύχος είχαμε αναφερθεί στην έρευνα που έκαναν στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο καθηγητής κ. Π.Μπούρκας και ο λέκτορας κ. Κ.Καραγιαννόπουλος όπου με μια ειδική ηλεκτρονική συσκευή μετρούν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του δυναμοποιημένου φαρμάκου. Το ερώτημα λοιπόν είναι: αυτές οι απλές φυσικές ουσίες που βρίσκονται αυτούσιες μέσα στη φύση που έπλασε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μπορεί να είναι αυτά υλικά πνευματιστικα ή σατανικά; Και δεν είναι σατανικά τα φάρμακα που έφτιαξε το ανθρώπινο μυαλό όπως η θαλιδομίδη που κατέστρεψε και παραμόρφωσε μαι ολόκληρη γενιά παιδιών, η βενοξαπροφένη που στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας της προξένησε 61 θανάτους και 3500 περιπτώσεις πολύ σοβαρών παρενεργειών ή η φαινυλοβουταζόνη με παρόμοιες παρενέργειες ή το μεξαφόρμ που απεσύρθη λόγω των τρομερών παρενεργειών του, και πολλά άλλα από αυτά τα χημικά φάρμακα που απεσύρθησαν κατά εκατοντάδες με εντολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας γιατί προκαλούσαν τρομακτικές παρενέργειες στον οργανισμό του ανθρώπου μέχρι και το θάνατο; Δεν είναι λοιπόν σατανικά αυτά τα κατασκευάσματα του βιοχημικού εργαστηρίου και είναι σατανικά τα φάρμακα που γίνονται από τις πιο αγνές, τις πιο φυσικές και επομένως και τις πιο αθώες ουσίες που υπάρχουν πάνω στη φύση;

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του μοναχού του Αγίου όρους του Πατρός Παίσίου, μιας από τις μεγαλύτερες σύγχρονες πνευματικές μορφές της ορθοδοξίας σχετικά με τα φάρμακα της συμβατικής ιατρικής "Δεν παίρνω φάρμακα όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί έχω καταλάβει καλά ότι με ένα φάρμακο μπαλώνεις μια τρύπα, αυτό όμως σου ανοίγει αλλού άλλη" Αυτά τα έλεγε από την πικρά πείρα που είχε ο Γέροντας από τα χημικά φάρμακα σύμφωνα με το βιογράφο του Χριστόδουλο (από την βιογραφία "Ο Γέρων Παϊσιος" του ιερομόναχου Χριστοδούλου, σελ. 53.)

Για όνομα του Θεού κύριοι της παραεκκλησίας, μην φέρνετε τον σκοταδισμό ξανά σ' αυτό τον άμοιρο πλανήτη που πασχίζει να επιβιώσει τόσο τραγικά και από τις λίγες ελπίδες που έχει είναι και αυτό το φυσικό θερα-πευτικό σύστημα που λέγεται Ομοιοπαθητική Ιατρική.

Εάν μερικοί γιατροί χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική σαν πρόσχημα παριστάνοντας τους γκουρού ή τους πνευματικούς δασκάλους και παρασύρουν άτομα σε ανατολικές θρησκείες και κοινόβια δεν είναι πρόσχημα για να επιτίθεσθε στην Ομοιοπαθητική Ιατρική σαν επιστήμη. Σαν βεβαιώνω ότι όλοι οι σωστοί ομοιοπαθητικοί γιατροί καταδικάζουν απερίφραστα τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια άτομα.

Αλλά από την άλλη μεριά η προσπάθεια εμπλοκής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής με θρησκευτικές πεποιθήσεις αφήνει την αίσθηση ότι μαζί με την ανατολή του 21ου αιώνα - στην χώρα μας κατά αποκλειστικότητα - αναβιώνει και πάλι η Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα.

Γ. Βυθούλκας
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 13, 1995


Και ο αντίλογος σύμφωνα με τον πατέρα Παίσιο, τον οποίο δέχεται ο κ. Βυθούλκας:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


Οι αποψεις του γέροντα Παΐσιου περι ομοιοπαθητικής


"Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεο­λογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολ­λές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του...- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως ...υπο­στηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!


α. Κατ' αρχάς, στην περίπτωσιν του προαναφερθέντος ομοιοπαθητικού, που είχε επισκεφθεί τον Γέροντα -και ο οποίος ως υποστήριξιν της ομοιοπαθητικής (!) εξέλαβε την συνηθισμένη προς όλους αγάπη και διακριτικότητα με την οποίαν του συμπεριφέρθηκε ο πατήρ Παΐσιος- γνωρίζομεν καλώς ότι ο Γέροντας αρνήθηκε σταθερά να εξετασθή απ' αυτόν (υπέφερε τότε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που υπέμεινε καρτερικά περισσότερο από έξι χρόνια), όπως επίσης και να λάβη τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Στενοχωρήθηκε μάλιστα πολύ από την πιεστικότητά του και από την μεγάλη αυτοπεποίθησί του, σαν να ήταν ικανός να θεραπεύση τα πάντα! Στην δε επιμονή του ομοιοπαθητικού, και ιδίως στην διαβεβαίωσί του ότι τα φάρμακά τους είναι εντε­λώς ακίνδυνα, επειδή είναι φυσικά, τον ρώτησε αφοπλιστικά:

-Τα φτιάχνεις μόνος σου;

-Όχι... Μας τα φέρνουν απ' έξω, ωμολόγησε αμήχανα ο ομοιοπαθητικός.

- Ε, τότε, που ξέρεις τί κάνουν αυτοί;


β. Επίσης, έχομε υπ' όψιν μας μερικές μαρτυρίες, κατά τις οποίες, ερωτώμενος ο πατήρ Παΐσιος σχετικώς, απέτρεπε στα­θερά την προσφυγήν στην βοήθεια της ομοιοπαθητικής με τις εξής φράσεις:

-Να μην πάτε! Είναι μπερδεμένο πράγμα! Να μην της έχε­τε εμπιστοσύνη!


γ. Στην ακόλουθη, όμως, περίπτωσι μίλησε σαφέστερα: Δύο γνωστοί του μοναχοί, υστέρα από συζήτησί τους με έτερο μοναχό ασθενή, που είχε καταφύγει για θεραπεία στην ομοιοπαθητική, πήγαν προβληματισμένοι στον πατέρα Παΐσιο και τον ρώτησαν αν είναι δυνατόν τα ομοιοπαθητικά φάρμα­κα να προσφέρουν κάποια βοήθεια, αν είναι απλή απάτη ή μήπως κάτι ακόμη το χειρότερον... Ο Γέροντας τους βοήθη­σε να καταλάβουν ότι συμβαίνει και αυτό το τελευταίο -δη­λαδή, ύπαρξις δαιμονικής ενεργείας- τονίζοντας μάλιστα στο τέλος χαρακτηριστικά:

-Εδώ αυτοί χρησιμοποιούν τα φάρμακά τους, όπως εμείς χρησιμοποιούμε τον Αγιασμό!!!


δ. Την ανωτέρω θέσιν του Γέροντος κατέθεσε στην εισήγησίν του σε σχετική θεολογική και ιατρική ημερίδα και ο παιδοψυχίατρος Αρχιμανδρίτης π. Αντώνιος Στυλιανάκης: «Πριν λίγους μήνες ήμουν στο Άγιον Όρος και με ικανοποίησι έμαθα από αξιόπιστο μοναχό, επιστήμονα, ότι και ο γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα σαν δαιμονικό υποκατάστατο του Αγιασμού και δεν δεχόταν αυτού του είδους θεραπείες»(*).


ε. Έχοντας αυτήν την βεβαιότητα περί ομοιοπαθητικής ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε νε­αρός ιατρός και του ανέφερε ότι εξειδικεύεται στην ομοιοπα­θητική, τον απέπεμψε απότομα, χωρίς να δεχθή να συζητήση καθόλου μαζί του. Η ασυνήθης αυτή στάσις του πραοτάτου Γέροντος θεωρούμε ότι αποσκοπούσε στο να συγκλονίση τον επισκέπτη του και να τον βοηθήση να συνειδητοποιήση τον επικίνδυνο δρόμο, στον οποίον είχε εισέλθει.


(*). Αθανασίου Αβραμίδη, «Η ...Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της Ιατρικής Επι­στήμης», Αθήναι 1996, σ. 39. Ο ίδιος εισηγητής στην συνέχεια διαβεβαίωσε ότι: "...και ο άγιος γέρων Πορφύριος, δεχόταν μόνο την κλασσική ιατρική και όχι τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες (στις οποίες υπάγεται και η ομοιοπαθη­τική)" (ενθ. αν.) Περί του γέροντος Πορφυρίου ανέφερε -επίσης στην αυτήν ημε­ρίδα- και ο αγιορείτης ιερομόναχος πατήρ Αρτέμιος Γρηγοριάτης ότι, όταν του εζητήθη από πνευματικό του παιδί ευλογία (άδεια) δια προσφυγή στην βοήθεια των ομοιοπαθητικών, του απήντησε (ο γ. Πορφύριος): "Όχι. Να μην πάτε σ' αυτούς. Διότι θα της δώσουν (της συζύγου του ερωτώντος) κάποια ύποπτα χά­πια. Τα μεν μικρά χάπια είναι ακίνδυνα. Όμως το μεγάλο χάπι, που θα της δώ­σουν, είναι παραγγελία από εργοστάσιο της Ολλανδίας και έχει διαβαστεί από μάγους". (ενθ. αν.)"


(Από το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης. 1924-1994", Εκδόσεις "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ", Επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγός Ε.Α., Κεφ. Δ': Μαρτυρίες Αγιορείτου Μοναχού Η., σελ. 118-120)

medicus:
ΓΙΟΓΚΑ

ΟΡΙΣΜΟΣ: Ο όρος γιόγκα προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα yuj, που σημαίνει επαφή της ψυχής με τον Θεό, ο οποίος είναι το απόλυτο ¨ένα¨ του Ινδουισμού ή το ¨κενό¨ του Βουδιστικού νιρβάνα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ: Η γιόγκα είναι μια αρχαία πρακτική που αποτελεί μία από τις 6 κλασσικές σχολές του Ινδουισμού(Νυάγια, Βαϊσέσικα, Σάνκυα, Μισάμσα, Βεντάντα, Γιόγκα) και περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναπνευστικές κινήσεις και στάσεις του σώματος, με σκοπό την συνένωση σώματος, πνεύματος και ψυχής.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Οι ρίζες της γιόγκα ανήκουν στην Ινδουιστική παράδοση και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που το επιβεβαιώνουν:
1) Η πρώτη αναφορά στην γιόγκα γίνεται στις Βέδες, τα αρχαιότερα ιερά κείμενα των Ινδών.
2) Σύμβολα της βρέθηκαν σε εικονογραφήματα της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, που χρονολογούνται από το 2000π.Χ
3) Οι βασικές αρχές της γιογκικής διδασκαλίας αναφέρονται στα ιερά βιβλία των Ινδών(Ουπανισάδες, Μπαγκαβάτ).
4) Η Ινδουιστική θεότητα Σίβα αναφέρεται ως ¨Κύριος της Γιόγκα¨
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΡΦΗ: Η Γιόγκα εξαπλώθηκε στην Δύση διαφημιζόμενη ως ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα γυμναστικής που οδηγεί τον άνθρωπο σε χαλάρωση και ψυχοσωματική ευεξία, απαλλαγή από το άγχος, καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού, κυκλοφορικού και νευρικού συστήματος και αύξηση του IQ.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Η ΓΙΟΓΚΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΜΑ:
Οι ίδιοι οι δάσκαλοι της γιόγκα ισχυρίζονται πως η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, αλλά ένα πνευματικό μονοπάτι που βοηθά τον άνθρωπο μέσω ειδικών τεχνικών να απαλλαγεί από το βάρος του κάρμα και των αλλεπάλληλων μετενσαρκώσεων του και να αποκτήσει Αυτογνωσία. Οι τεχνικές αυτές είναι:
1) Κάρμα γιόγκα: Χρησιμοποιεί τελετουργικές εκδηλώσεις
2) Γκνάνα γιόγκα: Η βάση της είναι ο μυστικισμός
3) Μπάκτι γιόγκα: Στηρίζεται στην λατρεία μιας θεότητας ή του ίδιου του γκουρού.
4) Χάθα γιόγκα: Είναι το πλέον διαδεδομένο είδος γιόγκα στη Δύση που κάνει χρήση των σωματικών ασκήσεων.
Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ:
Ο σκοπός της γιόγκα και των πολεμικών τεχνών είναι να βοηθήσουν τον άνθρωπο, ασκώντας το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του,να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του, να αποκτήσει σοφία και να μεταμορφωθεί στον Νέο Άνθρωπο που θα παίξει κύριο ρόλο στη Νέα Εποχή που θα κυριαρχήσει στη γη.
ΤΑ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ:
Η γιόγκα διδάσκει πως ο άνθρωπος διαθέτει δύο σώματα:
1) Το υλικό σώμα που είναι ο φορέας της ψυχής
2) Το αέρινο ή αιθέριο σώμα το οποίο είναι ενεργειακό και περιβάλλει το υλικό. Το αέρινο σώμα αποτελείται από 7 ενεργειακά κέντρα που ονομάζονται τσάκρα και 70000 ενεργειακούς διαύλους που καλούνται νάντι. Στόχος της γιόγκα είναι με τις κατάλληλες γυμναστικές ασκήσεις να ενεργοποιήσει ο άνθρωπος τα τσάκρα του, να κυριαρχήσει στην ενέργεια που τον περιβάλλει και να ολοκληρωθεί πνευματικά.
Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ:
Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, σύμφωνα με τους οπαδούς της γιόγκα, υπάρχουν δύο ενεργειακά ρεύματα που ονομάζονται Πινγκάλα και Ίντα. Μέσα στον νωτιαίο μυελό επίσης υπάρχει ένας αγωγός, ο Σουσούμνα, στο άκρο του οποίου υπάρχει μια συσπειρωμένη δύναμη που καλείται Κουντανίλι. Ο ρόλος της γιόγκα είναι να ενεργοποιηθεί η Κουντανίλι και να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα του ανθρώπου, ώστε να πετύχει την κατάκτηση της Θείας Σοφίας.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Η πρακτική της γιόγκα περιλαμβάνει 8 στάδια:
1. Γιάμα: Συγκράτηση, έλεγχος
2. Νιγιάμα: Τήρηση ηθικών κανόνων
3. Ασάνα: Στάσεις σώματος, σωματική άσκηση
4. Προναγιάμα: Έλεγχος αναπνοής
5. Πρατιαχάρα: Έλεγχος αισθήσεων
6. Νταράνα: Αυτοσυγκέντρωση
7. Ντιάνα: Διαλογισμός
8. Σαμάντι: Ταύτιση με το Απόλυτο, φώτιση
Το πιο γνωστό στάδιο είναι οι ασάνες, οι σωματικές ασκήσεις της γιόγκα δηλαδή, οι οποίες προετοιμάζουν τον άνθρωπο για διαλογισμό που θα τον οδηγήσει στην ένωση του με το θείο. Παρόλο που οι ασάνες παρουσιάζονται ως στάσεις γυμναστικής, στην πραγματικότητα είναι στάσεις που τιμούν Ινδουιστικές θεότητες και εκδηλώνονται με μορφές όπως ο ήλιος, η τίγρη το δέντρο και το φίδι.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΟΡΙΣΜΟΣ: Ο διαλογισμός είναι μια βουδιστική άσκηση που χρησιμοποιώντας την γιόγκα βοηθά τον άνθρωπο υπερβεί την ατομική του υπόσταση και να ανακαλύψει την φύση του Βούδα.
ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ: Η ουσία του διαλογισμού είναι η κενότητα. Δεν υπάρχει δηλαδή ούτε Θεός, αλλά ούτε και ο ατομικός εαυτός του κάθε ανθρώπου.
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ: Απαραίτητη προϋπόθεση για την έναρξη του διαλογισμού είναι ο ασκούμενος να έχει φτάσει στην τέταρτη βαθμίδα της γιόγκα και να έχει επιτύχει την ακινητοποίηση του σώματος και την παύση της αναπνοής του. Αυτό επιτυγχάνεται με την συγκέντρωση της προσοχής του μυημένου σε ένα συγκεκριμένο σημείο που μπορεί να είναι ένα αντικείμενο ή ένα μάντρα(συγκεκριμένες ιερές λέξεις ή συλλαβές που αναφέρονται σε Ινδουιστικές θεότητες και επαναλαμβάνονται συνεχώς).

Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
Η γιόγκα ξεκίνησε από τα μοναστήρια των Βουδιστών και εξαπλώθηκε γρήγορα και ευρέως στον Δυτικό κόσμο. Σήμερα συναντάται παντού, όπως σε νεοεποχίτικες αποκρυφιστικές ομάδες, σε παραθρησκευτικές οργανώσεις, σε γυμναστήρια, σχολές χορού και σχολεία. Οι λόγοι εξάπλωσης της είναι πολλοί:
1) Η παραπληροφόρηση: Οι οπαδοί της δεν αποκαλύπτουν τον θρησκευτικό χαρακτήρα της γιόγκα, αντίθετα ισχυρίζονται πως πρόκειται για γυμναστική.
2) Προσδίδουν στην γιόγκα επιστημονικό χαρακτήρα και προσελκύουν πολλούς αφελείς.
3) Υπόσχονται σωματική και πνευματική ευεξία που απαλλάσσει τον άνθρωπο από το άγχος και τα ψυχολογικά του προβλήματα.
4) Αναφέρουν ότι η γιόγκα είναι για όλους τους ανθρώπους κάθε φυλής, θρησκείας και κοινωνικομορφωτικού επιπέδου. Στην πραγματικότητα η γιόγκα είναι μια επικίνδυνη θρησκευτική ιδεολογία που απειλεί με 4 τρόπους: Προσηλυτισμός, σωματικοί κίνδυνοι, ψυχολογικά προβλήματα, πνευματικές διαταραχές.
Προσηλυτισμός: Οι άνθρωποι που γυμνάζονται με την γιόγκα αγνοούν τον αποκρυφιστικό χαρακτήρα της και άθελα τους διδάσκονται εξωχριστιανικά ινδουιστικά δόγματα.
Σωματικοί κίνδυνοι: Η ίδια η Ένωση γιόγκα στην Αμερική απαγορεύει την ενασχόληση με τις τεχνικές της ατόμων μικρότερων των 16 ετών, λόγω των κινδύνων που υπάρχουν για το σώμα.
Ψυχολογικά προβλήματα: Η Margaret Singer, κλινική ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο Berkley αναφέρει τις εξής βλάβες που εμφανίζουν συχνά οι διαλογιζόμενοι:
- Προσβολές άγχους, ανάρμοστα συναισθηματικά ξεσπάσματα, τινάγματα μυών, εσωστρέφεια, συναισθηματική καθήλωση στον Γκουρού, αίσθημα φόβου, κατάθλιψη, ξεσπάσματα θυμού, πόνοι.
Πνευματικές διαταραχές: Δυσκολία στην μνήμη, οπτικές ψευδαισθήσεις, προσωρινή ή μόνιμη απώλεια μνήμης, απώλεια αίσθησης σώματος. Πολλές φορές ο διαλογιζόμενος βιώνει την εμπειρία της γιόγκα, ως παρόμοια της εμπειρίας του θανάτου και καταλήγει στην κατάσταση της τρέλας και της δαιμονοληψίας.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα