διαδοχικές αραιώσεις και κρούσεις της φαρμακευτικής ουσίας
Κρούσεις ...κρούσεις... που τη συνάντησα για τελευταία φορά αυτή τη λέξη;
Ήταν στο "Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος", μια συλλογή ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με αναφερόμενους ως συγγραφείς του τους μοναχούς Νικόδημο Αγιορείτη και Αγάπιο. Γραμμένο στα τέλη του 18ου αι., το κείμενο είναι σε δημώδη γλώσσα και υποτίθεται πως περιέχει μια συνοπτική συλλογή των Κανόνων των Αποστόλων, των Πατέρων, των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, προς χρήση για όλους τους, κληρικούς και λαϊκούς, χριστιανούς ορθόδοξους.
Ιδού το σχετικό χωρίο: «Αυνανισμός γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κρούσεις εις τα μηρία.»
Τι μου θύμισες με αυτη την παρομοίωση προς τον αυνανισμό...
Φθινόπωρο 1981, εναρκτήριο μάθημα Παθολογίας Δ' έτους Ιατρικης Σχολης Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο. Ο καθηγητής Γ. Δάϊκος, ενας καθηγητής-θρύλος, πολύ σεβαστος και αγαπητός, μετά το εισαγωγικό μάθημα κλινικής περίπτωσης πεπτικού έλκους, δίνει διάφορες υποδείξεις και νουθεσίες στους φοιτητές. Ανάμεσα στις άλλες: "Να σέβεστε την επιστημονική γνώση και τον επιστημονικό τρόπο σκέψης και να μην παρασύρεστε απο αγυρτείες και κομπογιαννιτισμούς" (δεν θυμάμαι βέβαια την ακριβή διατύπωση, αλλά αυτό ηταν το πνεύμα των λεχθέντων), "να φαντασθείτε οτι υπήρχε μεχρι πρόσφατα Ελληνας γιατρός που πίστευε οτι το πεπτικό έλκος οφείλεται σε μικρόβιο και το θεράπευε με αντιβιοτικά!" Το ακροατήριο ξεσπάει σε παρατεταμένα ειρωνικά γέλια και χαχανητά και ένας συμφοιτητής, ακριβώς πίσω μου, πετάει την ατάκα (τη θυμάμαι αυτολεξεί): " Ε ρε τι μαλάκες γιατροί υπάρχουν". Ηταν, βλέπετε, η εποχή που η γαστρική υπερχλωρυδρία θεωρούνταν η αδιαμφισβήτητη αιτία του πεπτικού (δωδεκαδακτυλικού) έλκους, η χρυσή εποχή των βαγοτομών και πυλωροπλαστικών για τους χειρουργούς και καθε άλλη ιδέα για την αιτιολογία του ελκους ηταν απλά αδιανόητη.
Τη συνέχεια την ξέρετε. 24 χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2005, οι Αυστραλοί ερευνητες Barry Marshall και Robin Warren παίρνουν το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη τους οτι το πεπτικο ελκος προκαλείται απο το μικρόβιο Helicobacter Pylori.
Γι' αυτό, αγαπητέ συνάδελφε, αδικείς και υποτιμάς πολύ την ομοιοπαθητική με αυτη την παρομοίωση. Η ιστορία της ιατρικης εχει κατ΄επανάληψη αποδείξει οτι μία άποψη που θεωρείται μαλακία σήμερα (γιατί απέχει πολύ από την εποχή της) ενδέχεται να εγκυμονεί το νόμπελ του αύριο. Μία φιλική, λοιπόν, συμβουλή σε σένα και όλους τους πολέμιους της ομοιοπαθητικής. Αν δεν συμφωνείτε με κάτι, τουλάχιστον μην το χλευάζετε. Γιατί όσο μακρύτερα βγάζετε τη γλώσσα σας σήμερα για να κοροϊδέψετε την ομοιοπαθητική, τόσο βαθύτερα θα την καταπιείτε αύριο-μεθαύριο, όταν η ομοιοπαθητική καταφέρει να υπερνικήσει τις νοητικές αντιστάσεις του ιατρικού κατεστημένου και βρεθεί στην πρωτοπορία της ιατρικης του μέλλοντος.
Υ.Γ. Ο γιατρός του περιστατικού που ανέφερα, όπως έμαθα πολλά χρόνια αργότερα, λεγόταν Ιωάννης Λυκούδης, καταγόταν από και εργαζόταν στο Μεσολόγγι. Πάσχοντας ο ίδιος από έλκος στομάχου και επανειλημμένες γαστρορραγίες, προσβλήθηκε και από φυματίωση. Εκανε ενέσεις στρεπτομυκίνης και, με έκπληξη του παρατήρησε ότι εκτος από τη φυματίωση θεραπεύθηκε και το έλκος του. (Υπάρχει και άλλη εκδοχή ότι πηρε αντιβιοτικά για αιμορραγική γαστρεντερίτιδα και υποχώρησε το έλκος). Όπως και να έγινε, επιβεβαίωσε την αρχική παρατήρηση του και σε άλλους ασθενείς που έλαβαν αντιβιοτικά και κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα ότι το πεπτικό έλκος είναι μικροβιακής αιτιολογίας. Απευθύνθηκε σε αρμόδιες αρχες για να χρηματοδοτήσουν σχετικες έρευνες, έστειλε επιστολες σε διεθνη περιοδικά, αλλ' εις μάτην. Όχι μόνο δεν εισακούσθηκε, αλλά στο τέλος τιμωρήθηκε με πρόστιμο από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο. Πέθανε πικραμένος το 1980, πριν καταφέρει να δεί τις απόψεις του να δικαιώνονται.
Θέμα: Ομοιοπαθητική (Αναγνώστηκε 24467 φορές)