Μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι όλη η κακοδαιμονία της ελληνικής κοινωνίας χρεώνεται στο "δημόσιο".
Βέβαια υπάρχει μια βασική σύγχυση του "δημόσιου" με το κρατικό. Της κοινωνίας με το κράτος.
Το κράτος δεν αποτελεί παρά την πολιτική ολοκλήρωση της αστικής κοινωνίας. Ως τέτοιο δεν έχει τίποτα "επαναστατικό" , ή "κομμουνιστικό".
Δεν είναι τυχαίο ότι το "κράτος" αποτελεί τον πρώτο εχθρό ενός κομματιού της αριστεράς και της αναρχίας.
Το πρόβλημα με το κράτος, σήμερα, είναι ότι καταρρέει ο ίδιος ο πυρήνας συγκρότησης και κυριαρχίας της "αστικής κοινωνίας", η οποία παραδίδει την εξουσία σε μια πολύ ιδιαίτερη μορφή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, που εκφράσει το σκληρό πυρήνα των χρηματοπιστωτικών κύκλων. Μια εξουσία υπερεθνικής, ως προς τη συγκρότησή της.
Δεν τυχαίο λοιπόν, που η αποδομημένη έννοια του κράτους, χάνει πρώτα από όλα τα "δημόσια"χαρακτηριστικά, αυτά δηλαδή που ήταν προσανατολισμένα στης ανάγκες της κοινωνίας, με τις γνωστές ανισότητες της αστικής της μορφής. Οι ανάγκες αυτές είναι λογιστικά ασύμφορες...
Τουλάχιστον εγώ, όταν υπερασπίζομαι το "δημόσιο", το ΕΣΥ, την ίδια μου τη δουλειά και ψυχή εν τέλει, δεν υπερασπίζομαι το "κράτος", αλλά τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό. Θα ήθελα πολύ να ζήσω σε μια κοινωνία συνεταιρισμών ελεύθερων ανθρώπων...
Ο βασικός πυρήνας της αντίθεσης που συζητάμε , είναι η αντίθεση ιδιωτικού- δημόσιου. Η αντίθεση αυτή χαρακτηρίζεται από τη στρέβλωση μιας κοινωνικής ανάγκης , ενός "δημόσιου" αγαθού, σε εμπορικό προϊόν προς αγορά και πώληση. Τα 1000 ευρώ , επομένως, που θα δώσει ο άνθρωπος που έχει μια συγκεκριμένη ανάγκη , είτε ως φακελάκι είτε ως αμοιβή, υπηρετούν την ίδια ακριβώς στρέβλωση. Τη μετατροπή ενός κοινωνικού δικαιώματος σε εμπόρευμα. Είναι απλούστατα η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Ιδιωτικού ως προς τη φύση του. Ο "φακελάκιας" δεν είναι παρά ένας "ιδιώτης"ως προς τη λειτουργία του γιατρός.
Αυτό για το οποίο μπορεί να κατηγορηθεί, είναι για αθέμιτο ανταγωνισμό...
Ήδη όμως, έχουμε αποδεχτεί ότι οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία αγορά και ο γιατρός έμπορος.
Επομένως, απλώς κάποιοι εκμεταλλεύονται το γωνιακό μαγαζί τους, σε αντίθεση με άλλους που το μαγαζί τους είναι συνοικιακό.
Η αγορά όμως, έτσι λειτουργεί...
Καθένας καλείτε να επιλέξει, αν θα μπολιάζει τη δουλειά του με αυτά τα στοιχεία "δημόσιου" που του επιτρέπουν οι αντικειμενικές συνθήκες εργασίας του ή θα ιδιωτεύει. Η απόφαση είναι κρίσιμη, ειδικά στα πρόθυρα της τρομακτικής κοινωνικής καταστροφής που έρχεται...
Υ.Γ. Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω ότι το φόρουμ έχει γίνει ιδιαίτερα αφιλόξενο το τελευταίο διάστημα για όσους είμαστε στο ΕΣΥ και υπερασπιζόμαστε το "δημόσιο" και τις κοινωνικές ανάγκες. Επίσης σε όσους πιστεύουμε ότι η ΠΦΥ θα όφειλε να είναι δημόσια και καθολική...
Το φόρουμ ΠΦΥ μου φαίνεται μπατάρει τρελά προς την "ιδιώτευση" (με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω). Ελπίζω όχι και προς την ιδιοτέλεια...