Βασικά αυτοί έχουν τι δυνατότητα να τρέχουν SQL queries πάνω σε ένα πίνακα (σαν φύλλο excel) που περιέχει όλα τα στοιχεία κάθε συνταγής (έκδοσης-εκτέλεσης) και μαζί το ΑΜΚΑ του γιατρού που την έκδωσε και του φαρμακοποιού που εκτέλεσε (δείτε κάθε συνταγή σαν γραμμή φύλλου excel). Μπορούν να συνδέσουν επίσης το ΑΜΚΑ με άλλες εξωτερικές πληροφορίες όπως ειδικότητα, θέση (ΕΣΥ, ΕΟΠΥΥ, συμβεβλημένος, πιστοποιημένος), τόπο εργασίας, έτος λήψης ειδικότητας, κλπ.
Σε πρώτη φάση αυτό που κάνουν μέχρι τώρα και βρίσκουν τους "υπερσυνταγογράφους" είναι να μετράνε αριθμό συνταγών και μάλιστα χύμα.... Περιμένουν σύστημα που μπορούν να ζητήσουν κάποιες επιπλέον επεξεργασίες.... Ας δούμε λοιπόν:
Πιστεύω ότι αν και μετράει επί τρία η φαρμακευτική δαπάνη στις τρίμηνες, η χρήση τους μειώνει τις ανάγκες σε προσωπικό (και κατ επέκταση τις αναμονές για ραντεβού) για την χρόνια αγωγή κάθε ασθενή, και μειώνει την ταλαιπωρία του ασθενή. Να σημειώσω ξανά ότι στο υπάρχον βλακώδες σύστημα, σε βάση έτους, ο ίδιος γιατρός "προκαλεί" την ίδια φαρμακευτική δαπάνη, είτε γράφει τρίμηνες είτε δίμηνες, αλλά "χρεώνεται" με 12 συνταγές γράφοντας τρίμηνες (4 επισκέψεις του ασθενή) και με 6 συνταγές γράφοντας δίμηνες (6 επισκέψεις του ασθενή). Επιπλέον, τυχόν αστοχία φαρμάκου, στην δίμηνη έχει ήδη εκτελεστεί και χρεωθεί αγωγή διμήνου, ενώ στην τρίμηνη έχει εκτελεστεί αγωγή μήνα. Επιπλέον, στα πλαίσια μέσου πίεσης για ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η δίμηνη πρέπει πλέον να καταργηθεί. Επίσης στα πλαίσια της εξυπηρέτησης του ασθενή, η τρίμηνη θα πρέπει να χρεώνεται σαν μιάμιση συνταγή (συντελεστής 1.5), και για να μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε σε δεύτερη επεξεργασία τις τρίμηνες πρέπει να ξέρουμε το χρόνο (timestamp) έκδοσης της κάθε συνταγής στο σύστημα. Εννοείται ότι πρέπει να μπορούμε να αναζητούμε σκευάσματα που δεν πρέπει να είναι σε τρίμηνη συνταγή (πχ κάποια αντιβιοτικά)
Η ειδικότητα του γιατρού πρέπει επίσης να έχει ρόλο, για παράδειγμα, δεν μπορεί ο ουρολόγος να έχει τρελό αριθμό συνταγών ανά ασθενή, αντίθετα, ένας γενικός ιατρός ή παθολόγος συχνά συνταγογραφεί την χρόνια αγωγή που λαμβάνει ο ασθενής μπορεί να έχει μέσο όρο 2-3 συνταγές ανά ασθενή, και αυτό είναι όφελος για το ασφαλιστικό σύστημα και τον ασθενή, καθώς το ασφαλιστικό σύστημα δεν πληρώνει πολλαπλές επισκέψεις σε γιατρούς (ή χάνει ραντεβού αφιερωμένα μόνο σε συνταγογράφηση) όταν δεν απαιτείται (μπορεί ο προσωπικός σου ιατρός που σε γνωρίζει να σε παρακολουθήσει) και δεν ταλαιπωρείται ο ασθενής ειδικά οι ηλικιωμένοι κάνοντας βόλτες από γιατρό σε γιατρό.
Για να δουλέψει όμως το παραπάνω σύστημα πρέπει ο ασθενής να παρακολουθείται από το γιατρό και όχι να του αντιγράφει τα φάρμακα μια γραμματέας. Άρα θα πρέπει να μπορούμε να δούμε το χρόνο που μεσολαβεί από την έκδοση συνταγής από προηγούμενο ασθενή. Και θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα κενό δέκα λεπτών (αυθαίρετο νούμερο). Αυτό θα πρέπει να ισχύει για όλους ανεξαιρέτως και ίσως και πάλι για κάποιες ειδικότητες να είναι μεγαλύτερο πχ πόσο χρόνο θέλει ένας παιδίατρος να πάρει ιστορικό και να εξετάσει ένα παιδί (το ρεκόρ το έχει ένας γνωστός μου παιδίατρος και είναι 14 λεπτά); Μπορεί αυτό να σας φαίνεται ενοχλητικός κανόνας αλλά είναι απαραίτητος για να διεκδικήσεις και αξιόλογη αμοιβή και αποδοχή αυτής της αμοιβής από τον ασθενή.
Και με το παραπάνω δημιουργείται ένα σοβαρό ερώτημα: Τι γίνεται όταν το 184 κλείνει ραντεβού και εσύ ως ιατρός σε δομές του ΕΟΠΥΥ-ΕΣΥ (επίσης στην ίδια κατηγορία οι αγροτικοί) βλέπεις έναν ασθενή που δεν σε αναγνωρίζει ως θεράπων, και απαιτεί να του γράψεις τα φάρμακα γιατί δεν μπορεί να πληρώσει συμμετοχή στο μη συμβεβλημένο θεράπων ιατρό ; Εάν κάνεις απλά αντιγραφή και δεν έχεις λόγο επί της αγωγής πρέπει να φαίνεται κάπου (ώστε να μην ισχύουν οι παραπάνω χρονικοί περιορισμοί μεταξύ συνταγών) αφενός αλλά και πάλι εάν είσαι ειδικευμένος δεν μπορείς να μην έχεις καθόλου άποψη. Άρα, οι ιατροί που δεν θα εξετάσουν τον ασθενή (βλέπε 10 λεπτα ραντεβού που υπάρχουν στο πρώην ΙΚΑ αλλά και σε εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων) θα πρέπει να σημειώνουν στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση εάν εξέτασαν τον ασθενή ή εάν έκαναν αντιγραφή συνταγής και ποιανού ιατρού.
Τέλος με βάση αυτές τις συνθήκες πρέπει να βγουν μέσοι όροι συμπεριφοράς (κόστους/συνταγών/αντιγραφών) ανά ειδικότητα/περιοχή και όποιοι ξεφεύγουν πρέπει αρχικά να ενημερώνονται για να αιτιολογήσουν την συμπεριφορά τους και σε συνέχιση να γίνεται παραπομπή τους σε έλεγχο. Βασικό στοιχείο θα ήταν να βγαίνει κάθε μήνα ένα report ανά γιατρό και να του στέλνεται ώστε να ενημερώνεται για το "έργο" του. Με την παραπάνω μεθοδολογία πιστεύω ότι περιορίζεις το κίνητρο για τον ιδιώτη "υπερσυνταγογράφο" με τις γραμματείες και ταυτόχρονα μπορείς να δεις το έργο που γίνεται στην πράξη στο σύστημα υγείας. Μπορείς επίσης να τιμολογείς διαφορετικά την αντιγραφή συνταγών από τον ιδιώτη ιατρό.
Σκέφτομαι ένα τέτοιο κείμενο σαν πρόταση, θα ήθελα τις απόψεις σας. Εννοείται ότι για τις εξετάσεις εάν δεν υπάρχει δυνατότητα αρχείου να δεις τι έχει κάνει ο ασθενής στο παρελθόν, δεν το συζητάμε καν....