Και οι δικοί μας θεσμοί;

[Argirios Argiriou]

26-02-2015
του Γιάννη Μεϊμάρογλου.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


Έτσι κι αλλοιώς με τους θεσμούς δεν τα “χαμε ποτέ καλά σαν λαός.
Τώρα βέβαια που ονομάσαμε επικοινωνιακά «θεσμούς» και τους ξένους δανειστές μας ο… αντιθεσμικός αγώνας αποκτά κυριολεκτικά εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα!
Για μια ακόμα φορά προτιμάμε να ακολουθήσουμε την τακτική της στρουθοκάμηλου, σίγουροι ότι αποφεύγουμε έτσι τη σκληρή για μας πραγματικότητα.
Το πρόβλημα βέβαια δεν βρίσκεται στους θεσμούς – ελληνικούς και ξένους – αλλά στον τρόπο που εμείς τους αντιμετωπίζουμε.

Δεν υπήρξε μέρα, τα τελευταία χρόνια, που να μην ακουστεί στη Βουλή και στα «παράθυρα», να προβάλλεται η αναγκη της ριζικής αναθεώρησης του συντάγματος.
Οι μεν κρατούντες περίμεναν την… κατάλληλη στιγμή, οι δε αντιπολιτευόμενοι… περίμεναν να αναλάβουν τα ηνία της διακυβέρνησης.
Ως συνήθως βέβαια, όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι, αντιστρέφονται και τα επιχειρήματα.
Ο σταθερός εκλογικός νόμος υποχωρεί μπροστά στην ανάγκη να πάρει η αριστερά τα μπόνους που έφτιαξε η δεξιά για πάρτη της.
Και ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών» συνεχίζει να αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ντροπές του πολιτικού μας συστήματος.

Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει κι αυτός καλύτερη τύχη, από τη στιγμή που ο κύριος στόχος του δεν είναι η ευρύτερη δυνατή συναίνεση σε ένα πρόσωπο κύρους που να εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τον θεσμό και τη χώρα, αλλά η προκήρυξη βουλευτικών εκλογών.
Με την υποταγή στη λογική αυτή η μετεκλογική επιλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν.

Εξαίρεση από μια τέτοια αντιμετώπιση δεν αποτελεί φυσικά ούτε η δικαιοσύνη, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες της οποίας, η καθυστέρηση στην απονομή της, αλλά και οι συντεχνιακές και άλλες σκοπιμότητες την οδηγούν συχνά σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση. Όπως απαξιωμένοι και σε μεγάλο βαθμό ανενεργείς παραμένουν οι θεσμοί της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και πολλοί άλλοι.

Έχουμε μπροστά μας μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι, όσο δεν τιμούμε και δεν σεβόμαστε τους δικούς μας θεσμούς, δεν μπορούμε να περιμένουμε να βγούμε από την βαθιά κρίση αποκλειστικά και μόνο στηριγμένοι στην βοήθεια των ευρωπαϊκών και διεθνών «θεσμών».
Πριν απ” όλα όμως χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι το δρόμο της ανάπτυξης δεν θα τον βαδίσουμε με επικοινωνιακά τεχνάσματα αλλά με βαθιές – ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας και της κοινωνίας μας!

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος