Πείτε με όπως θέλετε...Σκεφτείτε ό,τι θέλετε για μένα.Προσωπικά οι έννοιες πατρίδα,έθνος,πατριωτισμός πάντα μου δημιουργούσαν μια αποστροφή και τις έβλεπα καχύποτα.Γιατί αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία των λαών ο χρυσός κανόνας είναι πως πάντα οι τσέπες των λίγων γέμιζαν όσο γέμιζαν τα μυαλά των πολλών με εθνικιστικές παπαριές.Πόσο αίμα έχει χυθεί,πόσος πόνος έχει υπάρξει από τις εδαφικές διεκδικήσεις και οικονομικά συμφέροντα κάποιων.Λες και όταν κάποιος έρχεται σε αυτό τον πλανήτη επιλέγει που θα γεννηθεί.Λες και φέρει πάντα μια εθνικη ταυτότητα,σα σφραγίδα, που τον συνοδευει πριν και μετα το σύντομο ταξίδι που λέγεται ζωή.Και αντί να ζήσουμε αυτό το υπέροχο ταξίδι εστιάζοντας στον άνθρωπο αναλωνόμαστε σε σύνορα,αντιθέσεις,αντιπαραθέσεις και διπολισμούς σα να ψάχνουμε το όπιο που θα μας βγάλει από την κόλαση του φόβου του θανάτου.Σα να ψάχνουμε να βρούμε απεγνωσμένα και λυσσαλέα κάποιο κρυφό νόημα στις μικρές μας ζωές για να αντιμετωπίσουμε το παράλογο και το αδιανόητο της επερχόμενης φθοράς ,λες και η ίδια η ζωή από μόνη της δεν είναι ένα θαύμα και πως μας αρκεί απλά να το ζήσουμε !
Αντί να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι και να ζήσουμε όσο πιο ευτυχισμενα μπορούμε ασπαζόμαστε με νύχια και με δόντια ρεύματα και τάσεις που μας κάνουν να αισθανόμαστε κάποιοι,κομμάτι μιας ομάδας.Ιδεολογίες που δίνουν νόημα στη ζωή μας αφού τις ασπάζονται και άλλοι....Που μας βγάζουν από την απομόνωση και το φόβο της μοναξιάς.Λες και οι ίδιοι αδυνατούμε απλά και μόνο ψάχνοντας μέσα μας να βρούμε την πεμπτουσία της ζωής.Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του την πνοή του Δημιουργού του...το νόημα της ζωής...Θέληση χρειάζεται και αναζήτηση...
Δεν είναι κακό να έχεις πίστη και ιδανικά.Δεν είναι κακό να πεθαίνεις για αυτά.Το θέμα είναι να τα βιώνεις πραγματικά και να τα έχεις επιλέξει εσύ ο ίδιος μέσα από μια εσωτερική διαδικασία αναζήτησης και όχι να είσαι το θύμα μιας προπαγάνδας,ενός οπίου που άλλοι απλόχωρα σου προσέφεραν εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία σου να πιστέψεις πως μπορείς και μόνος σου.Πως είσαι φτιαγμένος να μπορείς και μόνος σου.Σου δημιουργούν τεχνητές ανασφάλειες και σύνορα και σε κάνουν να αμφιβάλλεις....Έτσι ασπάζεσαι κόμματα,θρησκείες,ομάδες,έθνη και οράματα που σου προσφέρουν,πιάνεσαι από αυτά σα σανίδα στον ωκεανό και χάνεις τελικά τον εαυτό σου μέσα σε ένα κοπάδι ομοιδεατών ενώ οι άλλοι πλουτίζουν σε βάρος σου.Πόσο ματαια και αστεία μου φαίνονται όλα αυτά...Γιατί μας κάνουν να ξεχνούμε πως είμαστε άνθρωποι.Ξεχωριστοί ο καθένας....Και μας κάνουν να ξεχνούμε την ηδονή που μπορούμε να αντλούμε μέσα από μικρά και απλά καθημερινά πράγματα που μπορούν να οδηγήσουν στην ολοκλήρωση και την αυτοπραγμάτωση...
Δεν είχα σκοπό να προκλέσω.Ούτε να το παίξω έξυπνος...Απλά μερικές σκόρπιες ιδέες από κάποιον που ζει καθημερινά το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης και που πιστεύει πως πεμπτουσία των πάντων είναι ο σεβασμός στον εαυτό μας και την ατομικότητα του άλλου.Το ξαναλέω:Δεν είναι κακό να πιστέυεις.Ακόμη και να πεθείνεις για αυτό....Αρκεί να επιλέγεις συνειδητά τι πιστεύεις.Και να ξέρεις για τι πεθαίνεις...Να πεθείνεις σαν άτομο,σα μονάδα,όχι σαν κοπάδι....Και αυτό μπορεί κανείς μόνο ψάχνοντας βαθιά μέσα του να το εντοπίσει.
Σε τελική ανάλυση όλοι άνθρωποι είμαστε!Προσωπικά πιστεύω πως αξίζει απλά να ζήσουμε το πανηγύρι της ζωής....Όσο πιο πολύπλοκες κάνουμε τις ζωές μας τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε...
Κλείνω λέγοντας το εξής:όσο μεγαλώνω τόσο πιο πιο πολύ ηχεί στα αυτιά μου η φράση του Καζαντζάκη:Δεν πιστεύω σε τίποτα,δεν ελπίζω σε τίποτα...είμαι ελεύθερος! καθώς και του Ιησού:Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...Γιατί όσο πιο πολύ το ψάχνεις τόσο πιο δυστυχισμένος είσαι...
Θέμα: Σκόπια και το θέμα της ονομασίας τους (Αναγνώστηκε 22614 φορές)
23 Φεβρουαρίου 2014, 22:48:10