Βρίσκω σε σημειώσεις μου από ένα locum που έκανα στην Σουηδία το 2011 την φαρμακολογική θεραπεία (εκτός της ψυχολογικής υποστήριξης) που δίνουν σε πρόσφυγες οι οποίοι έχουν υποστεί βασανιστήρια στις χώρες τους ή έχουν βιώσει άγριες εμπειρίες πολέμου και υποφέρουν από εφιάλτες και φοβίες. Την παρακάτω θεραπεία μου την πρότεινε να την δώσω σε ασθενή μου, τον Φεβρουάριο του 2011, εφημερεύων Ιατρός της κλινικής Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής (klinik för transkulturell psykiatri) στην πόλη Skövde της Σουηδίας. Μου είπε λοιπόν ότι συνήθως σε τέτοια περιστατικά δίνουν Tabl. Propavan ( propiomazin) 25 mg 1 πριν τον βραδυνό ύπνο, Drops Theralen ( alimezasin) 5 - 10 σταγόνες σε ένα ποτήρι νερό x 1-3 και Tabl. Zoloft (Sertralin) 25 mg x1.
Στην Ελλάδα που δεν υπάρχει η propiomazin και η alimezasin το πιο συγγενές φάρμακο προς αυτά τα δύο (propiomazin και alimezasin) είναι το Atarax. Έτσι εγώ στην Ελλάδα σε ένα τέτοιο ασθενή, αν δεν αρκούσε η ψυχολογική υποστήριξη, θα πρόσθετα στην ψυχολογική υποστήριξη και τα παρακάτω φάρμακα:
Tabl. Zoloft 50 mg (το οποίο και διχοτομείται) μισό δισκίο κάθε πρωί, Tabl. Atarax 25 mg x 3, και πριν την βραδυνή κατάκλιση 1 δισκίο Atarax των 25 mg επίσης.
Το Zoloft θα το έδινα για ένα μήνα και αν έβλεπα ότι βοηθά θα το συνέχιζα για άλλους πέντε μήνες δηλαδή έξι μήνες συνολικά. Το Atarax θα προσπαθούσα και αυτό να το ελαττώσω σιγά σιγά μέχρι που να το κόψω μέσα σε κάποιους μήνες.
Αποφεύγουμε τις βενζοδιαζεπίνες μια και τα άτομα αυτά λόγω ψυχοκοινωνικών παραγόντων έχουν περισσότερες πιθανότητες να εθιστούν.
Γενικότερες πληροφορίες για την διαταραχή/σύνδρομο του μετατραυματικού στρες στα Ελληνικά:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδοςκαι
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος