Το πρόβλημα του Πλανήτη μας ΔΕΝ είναι η υπογεννητικότητα. Το αντίθετο είναι.

[Argirios Argiriou]

Το πρόβλημα του Πλανήτη μας ΔΕΝ είναι η υπογεννητικότητα. Το αντίθετο είναι.

Και αν δεν το καταλάβουμε μόνοι μας και κάνουμε κάτι για αυτό, θα αναλάβει να μας το θυμίσει η Φύση μέσω της καταστροφής του περιβάλλοντος και των επιδημιών:

Αντιγράφω από φίλο μου στο facebook:

Ἦταν παιδὶ τῆς Ἀγγλίας καὶ λεγόταν Θωμᾶς Ροβέρτος Μάλθους (Thomas Robert Malthus). Ἔζησε στοὺς 18ο/19ο (1766~1834) . Στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Κέμπριτζ, ὁ νεαρὸς Μάλθους σπούδασε εὐρὺ φάσμα γνωστικῶν ἀντικειμένων. Βραβεύτηκε στὰ Λατινικὰ καὶ τὰ Ἑλληνικά, διέπρεψε στὰ Μαθηματικά, ὀρκίστηκε ἱερέας τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ γίνει, τελικά, ὀ πρῶτος Βρετανὸς καθηγητὴς πανεπιστημίου στὴν πολιτικὴ οἰκονομία, τὸ 1805.
 Ἦταν ἡ ἐποχὴ ὄπου ἡ Ἀγγλία πρωτοστατοῦσε στὴν Ἐποικιοκρατία, στὶς ἐξερευνήσεις, στὶς ἐπιστῆμες, στὶς ἐφευρέσεις, συγκεντρώνοντας πλοῦτο ἀπὸ ὄλον τὸν πλανήτη. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ὅπου ὁ Διαφωτισμὸς καὶ ἡ Βιομηχανοποίηση ὑποσχόταν ἕναν ἑπίγειο παράδεισο ἀγαθῶν γιὰ ὄλους τοὺς θνητούς. Ἠ φιλοσοφία παρέδιδε σιγά-σιγά, τὰ ὅπλα στὶς Ἐπιστῆμες. Ἡ Κοινωνιολογία καὶ ἡ Οἰκονομολογία ἦσαν στὸ φόρτε τους. Μεγάλα ὀνόματα δέσποζαν στὸν χῶρο: Ἄνταμ Σμίθ,  Ρικάρντο, Μάρξ, Ἔνγκελς, Σπένσερ καὶ ἄλλοι. Κοντὰ καὶ κόντρα σ’αὐτοὺς λάλησε ὁ Μάλθους δημοσιεύοντας ἕνα βιβλιαράκι μὲ τὸν τίτλο «Δοκίμιο γιὰ τὴν ἀρχὴ τοῦ πληθυσμοῦ». Στὸ βιβλίο αὐτὸ ποὺ ξεσήκωσε πολεμικὲς ὑπέρ καὶ κατά, κεντρικὴ θέση κατεῖχε ἡ θεώρηση ὄτι ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ γίνεται μὲ ρυθμοὺς δυσανάλογα ὑψηλοὺς σὲ σχέση μὲ ἐκείνους τῆς παραγωγῆς τροφίμων καὶ συνεπῶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει σὲ ἕναν δεδομένο τόπο, πληθυσμὸς μεγαλύτερος ἐκείνου ποὺ διατηρεῖ τὴν ἰσορροπία μεταξὺ αὔξησης τῶν γεννήσεων καὶ παραγωγῆς τροφίμων. Ἦταν μία ὀπτικὴ ποὺ ἀνέτρεπε τὴν αἰσιοδοξία τοῦ κλασικοῦ φιλελευθερισμοῦ καὶ πρόβαλε τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ περίφημου ζωτικοῦ χώρου. Ἔμεινε στὴν ἱστορία ὡς Μαλθουσιανισμός. Καὶ ἐδῶ ἔρχεται τὸ σπουδαιότερο (καὶ ὁ λόγος ποὺ κάνω αὐτὴ τὴν ἀνάρτηση). Ὀ Μάλθους ὐποστήριξε πὼς ὄταν χάνεται ἡ ἰσορροπία τοῦ ζωτικοῦ χώρου ἀπὸ τὸν ὑπερπληθυσμὸ, τότε παρεμβαῖνει ἠ Μητέρα Φύση γιὰ νὰ τὴν ἐπαναφέρει έξολοθρεύοντας μάζες τοῦ πληθυσμοῦ. Τὰ ὅπλα της: φυσικὲς καταστροφές, πόλεμος, ἀρρώστια, ἀσιτία, δίψα, ἐγκληματικότητα, ὁμοφυλοφιλία, ἀνηθικότητα καὶ ἐξάπλωση τῆς βίας καὶ βεβαίως ὐπογεννητικότητα. Δυσάρεστοι μὲν, ἀναγκαῖοι δὲ, ρυθμιστικοὶ μηχανισμοὶ ποὺ ὲπαναφέρουν τὸν δημογραφικὸ παράγοντα σὲ θέση ἰσορροπίας.
Πέσαν νὰ τὸν φᾶνε, ἄν καὶ κάποιοι ἄρχισαν νὰ πιστεύουν στὴν θεωρία του. Ἡ ἐπιβεβαίωση ὅμως ἦλθε ἀπὸ δύο μελέτες. Στὴν πρώτη παρατηρήθηκε ὅτι κάποιο τρωκτικὸ ποὺ ζῆ στὶς Σκανδιναυικὲς χῶρες, πολλαπλασιάζεται μὲ τρομακτικοὺς ρυθμούς καὶ ὄταν ξεπεράσουν κάποιο νούμερο τότε, σὰν νὰ χτύπησε κάποιο καμπανάκι, ἀρχίζουν νὰ τρέχουν κατὰ χιλιάδες, σὰν τρελά, καὶ μόλις φτάσουν στὶς παρυφὲς τῶν φιόρδ, πηδοῦν καὶ πνίγονται στὰ νερά. Καὶ ξανὰ-μανὰ ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἠ δεύτερη (θλιβερὴ), ὐποστήριξε ὄτι, ναυαγοὶ, ἄν καὶ εἶχαν τρόφιμα καὶ νερό, ἀλληλοσκοτώθηκαν γιατὶ «δὲν ἄντεχαν» τὸ στρίμωγμα.
Ὄταν μετέφραζα στὰ ἑλληνικὰ τὸ βιβλιαράκι, ποὺ ἐκδόθηκε πρὶν ἀπὸ 225 χρόνια, δὲν πίστευα στὰ μάτια μου, γιὰ τὴν προφητική του δύναμη.
Σήμερα, στὴν γῆ τῶν 8 δίς, τῶν 8 δὶς ὲπίγειων, ἐναέριων καὶ θαλάσσιων ὀχημάτων, ἀεροπλάνων καὶ καραβιῶν, ποὺ καταβροχθίζουν ἀενάως ὑγρὰ καύσιμα καὶ ξερνοῦν ρύπους καὶ θερμότητα, ἠ Μητέρα Φύση ξεκίνησε τὸ σχέδιο τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς ἰσορροπίας. Εἶναι πλέον ὀφθαλμοφανές.
Τὰ λέω γιατὶ ἡ τιβίτσα εἶπε πὼς τὰ 5 ἑκατομμύρια τοῦ λεκανοπεδίου κινδυνεύουν φέτος ἀπὸ λειψυδρία (ἐνῶ ἄν ἦσαν 500 χιλιάδες δὲν θὰ εἶχαν βεβαίως πρόβλημα). Σαφῶς ἡ χώρα ἐμφανίζεται ὡς ἔχουσα πρόβλημα ὑπογεννητικότητας, ἀλλὰ νομίζω ὄτι αὐτὸ ὀφείλεται στὴν συγκέντρωση τοῦ πληθυσμοῦ στὶς δύο μεγάλες πόλεις μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἐρήμωση τῆς ὐπόλοιπης χώρας καὶ κυρίως τῆς ὑπαίθρου. Σ’ αὐτὴ τὴν ἀνισορροπία ὀφείλεται καὶ ἡ ἀδυναμία τῆς χώρας νὰ παράξει πλοῦτο μὲ ὅλα τὰ ἐπακόλουθα (ξεπούλημα καὶ ζητιανιά).
Υ.Γ. Παρακαλῶ νὰ μὴν σχετισθεῖ ἡ θεωρία τοῦ Μαλθουσιανισμοῦ μἐ τὸν ζωτικὸ χῶρο ποὺ ἐπιζητοῦσε ὀ Χίτλερ καὶ ἄλλοι παλαβοὶ κατακτητὲς στὸν ροῦ τῆς ἱστορίας.
Δὲν ἀντέχω στὸν πειρασμὸ νὰ μὴν δημοσιεύσω ἕνα ποίημα ποὺ ὑπέπεσε στὴν ἀντίληψή μου.

R.Th.M.

Εντέλει τα Φώτα ήσαν κεριά
Και ο αιώνας τους τυφλός.
Ω! με τι εξαίσια υλικά
χτίσαν την Ουτοπία
η Επιστήμη, η Λογική
κι η θεία Αφθονία.
Και δόθηκε το σύνθημα
«Αυξάνεσθε, πληθύνεσθε
και κυριεύσατε την Γην». (για όλους έχει η Γη)
Όμως το ‘κυριεύσατε’
το εννόησαν ως σεξ
και γάμησαν τη γη.
Αυξήθηκαν και πλήθαιναν,
στριμώχτηκαν να ζήσουν
σε πολιτείες – τέρατα
σαν μυρμηγκοφωλιές.
Φάγαν , λερώσαν, ρήμαξαν
χωρίς αιδώ και μέτρο.
Και τώρα ήλθε η Νέμεσις
της Φύσης τιμωρός
και σκόρπισεν απλόχερα
λιμούς, λοιμούς, πολέμους,
τσουνάμια και σεισμούς
εν πλήρη αφθονία,
ως ότου αποκατασταθεί
και πάλι ισορροπία.
 Αυτά επρέσβευε παλιά
ένας σοφός,
της Αλβιόνος τέκνο,
γράφοντας για τον πληθυσμό
και τις ισορροπίες
που η Φύση απαιτεί.
Μα δεν ηκούσθη απ’ τους λαούς
ο Thomas Robert Malthus.

 
Στὴν φωτογραφία ὁ Θ.Ρ.Μάλθους.

[Argirios Argiriou]

Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Λιανό, αν και θα πρόσθετα ότι και στις χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν πήγαινε πίσω και αυτή...

05/12/2024
του Θεόδωρου Π. Λιανού

Ο Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πού πάει ο καπιταλισμός; Στον γκρεμό.

Οσα συμβαίνουν στο πλανήτη, καλά και κακά, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας. Για τα σχετιζόμενα με την κλιματική αλλαγή και την κατάσταση του περιβάλλοντος, οι παράγοντες δημιουργίας τους είναι δύο: ο υπερπληθυσμός και η υπερκατανάλωση. Ο καπιταλισμός χρειάζεται εργάτες για να τους εκμεταλλεύεται και καταναλωτές για να αγοράζουν τα προϊόντα που παράγει

Οι επιστήμονες μάς πληροφορούν ότι το κλίμα της Γης σταθεροποιήθηκε περίπου το 12.000 π.Χ., καθιστώντας δυνατή την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής, η οποία στην συνέχεια επέτρεψε τη δημιουργία κοινοτήτων με σταθερή βάση. Από τότε ξεκινάει η ανάπτυξη, με αργά βήματα στην αρχή, με μεγάλη ταχύτητα τους τελευταίους τρεις αιώνες και με τρελούς ρυθμούς τα τελευταία 70-80 χρόνια. Από τη δεκαετία του 1960 άρχισε να γίνεται λόγος για υπερπληθυσμό, για την ανάγκη θέσπισης ορίων στην ανάπτυξη, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για την τρύπα του όζοντος, για ρύπανση κ.τλ. Ηδη από τότε οι εθελοτυφλούντες, οι ανόητοι και οι υπεραισιόδοξοι έκαναν πως δεν βλέπουν κάποιο πρόβλημα ή υποστήριζαν ότι η τεχνολογία θα λύσει όλα τα προβλήματα. Σήμερα οι επιστήμονες θεωρούν ότι η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειές της αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα, ορισμένοι μάλιστα φοβούνται πως η κατάσταση είναι μη αντιστρέψιμη. Πλημμύρες, ξηρασίες, πυρκαγιές, λειψυδρία, τυφώνες κ,τλ. υπήρχαν πάντοτε, αλλά ποτέ με τέτοια συχνότητα και σε τέτοια ένταση. Ωστόσο, παρά τη σοβαρότητα των φαινομένων και τα δεδομένα της επιστημονικής έρευνας, ορισμένοι, λόγω συμφερόντων ή βλακείας, αρνούνται ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή. Αυτοί είναι μερικοί πολιτικοί (Ντόναλντ Τραμπ), οι πετρελαιάδες και οι υπηρέτες τους.

Βέβαια, δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή· είναι και η εξάντληση των πόρων. Ο FAO, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας, έχει δηλώσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια ότι η αγροτική παραγωγή έχει φθάσει στο ανώτατο δυνατό όριο. Και αυτό ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν στον κόσμο τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι που είτε πεινούν είτε δεν λαμβάνουν τα απαραίτητα συστατικά για τη υγεία τους.

Οσα συμβαίνουν στο πλανήτη, καλά και κακά, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας. Για τα σχετιζόμενα με την κλιματική αλλαγή και την κατάσταση του περιβάλλοντος, οι παράγοντες δημιουργίας τους είναι δύο: ο υπερπληθυσμός και η υπερκατανάλωση. Για ένα κοινωνικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός, όπου το modus operandi είναι η ανάπτυξη για κέρδος, τα όσα συμβαίνουν σήμερα είναι απολύτως λογικά και αναμενόμενα. Ο καπιταλισμός (το κέρδος) χρειάζεται εργάτες για να τους εκμεταλλεύεται και καταναλωτές για να αγοράζουν τα προϊόντα που παράγει (ακόμη και τα πιο άχρηστα). Το ερώτημα που δημιουργείται στο μυαλό του πολίτη είναι το εξής: ωραία, οι καπιταλιστές κάνουν τη δουλειά τους. Το κράτος, ως ρυθμιστής, γιατί δεν κάνει τη δική του, δηλαδή να επιβάλλει κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος; Η απάντηση είναι ότι το κράτος δεν θέλει σύγκρουση με το κεφάλαιο. Ολες οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών προσφέρουν λόγια, λόγια όπως τα περί πράσινης ανάπτυξης, τη στιγμή που το διοξείδιο του άνθρακα συσσωρεύεται ασταμάτητα στην ατμόσφαιρα. Συνυπεύθυνοι, βέβαια, είμαστε όλοι εμείς, οι καταναλωτές όλου του κόσμου (και κυρίως των πλουσίων χωρών), που θέλουμε (και απαιτούμε) να γεννάμε σαν κουνέλια και ταυτόχρονα να αγοράζουμε καινούργια ρούχα κάθε χρόνο, να έχουμε μεγαλύτερες διακοπές κάθε καλοκαίρι και καινούργιο αυτοκίνητο, ενώ αυτό που έχουμε είναι σχεδόν καινούργιο, επειδή εκεί μας σπρώχνει η διαφήμιση και η μίμηση.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το συνολικό κόστος των διαφημίσεων παγκοσμίως είναι 1,08 τρισ. δολάρια τον χρόνο. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτό, σκεφτείτε ότι είναι πέντε φορές το ΑΕΠ της χώρας μας. Ενα τρισεκατομμύριο για να βλέπουμε και να ακούμε αηδίες στην τηλεόραση, στον υπολογιστή, στα έντυπα, στους δρόμους, στο μετρό, στα λεωφορεία και στο ραδιόφωνο. Σχετικά με τη διαφήμιση υπάρχει μια πραγματική, ωραία και διδακτική ιστορία. Κάποτε η εταιρεία που παράγει την μπίρα Guinness ζήτησε από τον σπουδαίο και διάσημο άγγλο ηθοποιό Αλεκ Γκίνες να διαφημίσει την μπίρα, αφού είχαν το ίδιο όνομα. Εκείνος αρνήθηκε. Η εταιρεία νόμισε ότι δεν είχε προσφέρει αρκετά λεφτά ως αμοιβή και επανήλθε με καλύτερη προσφορά. Ο Γκίνες αρνήθηκε πάλι. Η εταιρεία, πιστεύοντας ότι το χρήμα αγοράζει τα πάντα, έκανε μια εξαιρετικά μεγάλη προσφορά. Αυτό ανάγκασε τον Γκίνες να τους πει: «Εγώ είμαι ηθοποιός, δεν είμαι διαφημιστής. Βρείτε έναν διαφημιστή». Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για τους σημερινούς ηθοποιούς, αθλητές, τραγουδιστές, δημοσιογράφους κ.ά. που δέχονται να ρεζιλευτούν για μερικά χιλιάρικα, ταυτίζοντας τους εαυτούς τους με άψυχα και συχνά άχρηστα και φτηνά προϊόντα. Συμπέρασμα: Το όχημα του καπιταλισμού, υπερφορτωμένο με ανθρώπους και προϊόντα, τρέχει με μεγάλη ταχύτητα στον γκρεμό. Εκεί θα πέσουμε όλοι. Σχεδόν όλοι. Υπάρχουν στον κόσμο 40 περίπου πολύ πλούσιοι, δηλαδή δισεκατομμυριούχοι και πολυεκατομμυριούχοι. Υπάρχουν και αρκετοί απλώς πλούσιοι. Αυτοί δεν θα πέσουν στον γκρεμό, αλλά θα είναι κοντά μας για να μας βλέπουν και να γελάνε.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος