Aπίστευτος αχταρμάς
Toν αχταρμά τον εγκαθίδρυσαν οι φμφ διαμορφώνοντας και συντηρώντας για το επάγγελμά τους μια ερμαφρόδιτη κατάσταση που συγκέντρωνε
μόνο τα προτερήματα του επιχειρηματία και του δημοσίου υπαλλήλου,
χωρίς τα ρίσκα ή τα μειονεκτήματά τους.
Έτσι, οι φμφ μπορούσαν:
- Να έχουν απεριόριστη κερδοφορία με μοναδικό αντίπαλο την ταμειακή τους μηχανή, χωρίς το πλαφόν των αποδοχών που έχει ένας ΔΥ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Φαρμακεία φμφ με πολλές διασυνδέσεις, είχαν αιτούμενα >100Κ το μήνα και αυτό φαινόταν ...φυσιολογικό.
- Να έχουν ωράριο λειτουργίας προνομιακό σε σχέση με αυτό της λοιπής αγοράς ( free όλα τα Σ-Κ πλην κάνα-δυο το χρόνο! )
- Να απαλλαγούν από το σταθερό/υποχρεωτικό ωράριο εργασίας των ΔΥ, αφού μπορούσαν να βάλουν υπαλλήλους στο πόδι τους. Χαρακτηριστικά, έχω συναντήσει φμφ που ερχόταν στο χωριό μόνο μια φορά το μήνα ενώ όλη τη δουλειά την έβγαζε ο υπάλληλος.
- Να προστατεύονται από τον ανταγωνισμό που έχει ένας κοινός επιχειρηματίας αφού το φάρμακο πωλείται με διατίμηση και δεν μπορεί να ανοίξει στην περιοχή του άλλο φαρμακείο (λέγεται εξευγενισμένα στην γλώσσα τους "γεωγραφικά και πληθυσμιακά κριτήρια").
- Να απολαμβάνουν μονιμότητα και μάλιστα να την ...κληροδοτούν στα τέκνα τους !
- Να μην αξιολογούνται και να αποτελούν ακλόνητο μονοπώλιο σε μια περιοχή.
- Να έχουν εξωφρενικά ποσοστά κέρδους ανά μονάδα φαρμάκου με σταθερό-φερέγγυο (μέχρι πρότινος) πελάτη το ίδιο το κράτος.
...και άλλα πολλά.
Γενικώς, είχαν καταφέρει να διηθήσουν τον κρατικό μηχανισμό με όργανά τους που κατέλαβαν νευραλγικές θέσεις (σύμβουλοι σε Επιτροπές, Υπουργεία, Διοικήσεις Οργανισμών, κ.λπ) και να συσσωρεύσουν πολλά προνόμια για την κάστα τους στη διάρκεια δεκαετιών. Όσο πιο πολλά προνόμια μάζευαν, τόσο πιο ισχυροί γίνονταν και αυτό τους έδινε τη δύναμη να μαζεύουν κι άλλα προνόμια. Όμως τώρα το κράτος που απομυζήσανε ψόφησε και το πουλόβερ των προνομίων τους, αν και αργά, άρχισε να ξηλώνεται.