Όσο για τον συνάδελφο μπορεί να καταθέσει τεκμηριωμένη καταγγελία στο σύλλογο και μηνυτήρια αγωγή στον εισαγγελέα.
Με συγχωρείτε που παρεμβαίνω αυθαίρετα στο θέμα.
Παρεμβαίνω κυρίως ή προσθέτως είναι νομική ορολογία: Κυρίως σημαίνει αντιποιούμαι εν όλω ή εν μέρει το αντικείμενο της δίκης και προσθέτως, λαμβάνω μέρος υπέρ ενός εκ των διαδίκων έχων έννομο συμφέρον.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η παρέμβαση μου δεν έχει σχέση με τα παραπάνω αλλά έγκειται στην αναφορά περί μηνυτήριας αγωγής στον Εισαγγελέα, επομένως δύναται να θεωρηθεί ως εξωθεσμική και να μην ακουστεί καν στο ακροατήριο (για να μη πούμε να καταχωρηθεί στα πρακτικά).
Και τί τον περάσαμε δηλαδή τον λέα; Δεν έχει σοβαρότερα θέματα ν΄ασχοληθεί από τις κοκκορομαχίες μεταξύ συναδέλφων επιτηδευματιών; Τα πινάκια κάθε δικασίμου βρίθουν από εκατοντάδες υποθέσεις, τα 2/3 των οποίων είναι αερολογίες του τύπου "μού 'πες - σού 'πα - έτσι, ε; - θα σου δείξω εγώ τώρα" και πάει λέγοντας.
Ωστόσο, με τέτοιες υποθέσεις συντηρείται και γιγαντώνεται από το υστέρημα των αντίδικων η συμπαθής τάξη των δικηγόρων, που μάλιστα σκαρφίζονται παν το δυνατό ώστε κάθε υπόθεση όσο απλή και αν ξεκινάει, να καταλήγει σε περικοκλάδα (προκαταρκτική έρευνα απ΄τον Πταισματοδίκα, κλήτευση μαρτύρων, αναβολές για λόγους υγείας με αβαβά χαρτιά από Νοσοκομεία, απεργίες, ασφαλιστικά μέτρα, απρόοπτο τρέξιμο, πρόσθετες παραστάσεις, εφετεία κ.α.), και τελικά να φτάνει στο Ανώτερο Δικαστήριο της χώρας (γνωστό και ως Π@πάρειος Πάγος) και, αν είναι δυνατό, και σε αυτό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Χάγης, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί ο κομπλεξισμός κάποιου που θεωρεί ότι θίχτηκε και για να του τα μασήσουν οι χασοδίκες (καθότι "δικηγόρος απλήρωτος, σκ@τά μπουκωμένος").
Όμως, και το να φύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν (δλδ σε ξένους καβγάδες), δεν αποτελεί συνετή πράξη, οπότε ..εξαφανιζόλ (με ένα διδακτικό ανεκδοτάκι):
Ο Ναστραδίν Χότζας, κάποτε, λέει, παρενέβη σ’ έναν καβγά δυο νεώτερών του, που κρατούσαν μαχαίρια, θεωρώντας οτι θα τους συνετίσει καθότι πρεσβύτερος και ιερωμένος (ότι "ειρήνη υμίν" και τα τέτοια). Αντ’ αυτού εισέπραξε μια μαχαιριά στο κεφάλι. Οι παριστάμενοι έσπευσαν να τον βοηθήσουν και τον ρώτησαν αν ήταν επιπόλαιο τραύμα ή αν έφτασε το μαχαίρι βαθιά στο μυαλό, ώστε να φωνάξουν τον σπετσιέρη (φμφ). Ο Χότζας τότε θυμοσόφησε λέγοντας: "Ποιό μυαλό; Αν είχα μυαλό δεν θ’ ανακατευόμουνα. Την επόμενη φορά θα ξέρω να’ χω το μυαλό μου και μια λίρα τουλάχιστον!"