Tο διαβαζω και το ξαναδιαβαζω, γιατι συνεχεια εχω την εντυπωση οτι κατι δεν καταλαβα σωστα. Με πανω απο 100 χειρογραφες συνταγες την ημερα ακομα και τα 10 λεπτα ανα συνταγη που ακουγοταν ειναι πολλα. Αρνουμαι να συνταγογραφησω υπο 1002 πιεσεις (ασθενεις που ζητουν ο,τι αυτοι νομιζουν-ξερουν καλυτερα-, φαρμακοποιοι που το παιζουν γιατροι, κρατος που αλλαζει γνωμη καθε λιγες ωρες, νομοι -εσκεμμενα?- ασαφεις, νομοι αντιθετοι με τα λεγομενα αυτων που τους νομοθετουν!!, απειλες για ακαθοριστα ποινικα αδικηματα κατα την συνταγογραφηση σε μια χωρα που υπαρχει οδηγια να αφηνονται ελευθεροι οι κλεφτες για οικονομια στις φυλακες, συνταγογραφηση υπο λεκτικη και μη βια σε μια χωρα που αρεσκεται στο λιντσαρισμα των γιατρων...).
Νομιζα οτι η χωρα ηταν ενα ολοκληρωτικο μπαχαλο αλλα εκανα λαθος. Παντα μπορει να γινει περισσοτερο.