Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα

Ειδικες περιπτωσεις ασθενων στο Π.Ι.

<< < (5/10) > >>

Πατρωνάκης Μάνος:
 Πότε ανακαλύφθηκε το αιδίο και πότε ο προστάτης, αν χρειαζόμαστε νοσηλευτικό στα ΠΙ, όχι από αυτές που ξύνονται στα νοσοκομεία,
και τα επιτεύγματα των Γενικών γιατρών στη Αυστρία.
 Νομίζω πως η όλη προσέγγιση του συναδέλφου beenthere αλλά και του Zachariadis είναι ευθύς εξ αρχής κακέντρεχη και ''καχύποπτη''
απέναντι στο καθημερινό μόχθο των γιατρών της ΠΦΥ στην Ελλάδα του σήμερα. Θα επανέλθω στα λεγόμενα του κ. Σκούφαλου.
 Εσείς -στο ασφαλές περιβάλον της Δευτεροβάθμιας περίθαλψης- πως μπορείτε να ξέρετε τι περιστατικά αντιμετωπίζει ο γιατρός της ΠΦΥ
(όχι ο Αγροτικός, με το α κεφαλαίο) στα πιο απομεμακρυσμένα μέρη της Ελλάδας; Μόνος του -χωρίς τη βοήθεια συναδέλφων κ. Zachariadis-;
Μερόνυχτα ολόκληρα σε ετοιμότητα; Για χρόνια...
 Οσο δε αφορά την ειδικότητα -αυτή που μας προσφέρεται- ειλικρινά γνωρίζω αρκετούς συναδέλφους Γενικούς γιατρούς που σε μερικές
Κλινικές ήταν σαφώς αρτιότεροι των αντίστοιχων ειδικευόμενων της Κλινικής, άσχετα από το χρόνο εκπαίδευσης.

Γ.Κτιστάκης:
Μάνο δεν πιστεύω ότι ο Zachariadis έχει προκατάληψη απέναντι στους Γ.Ι. Συμφωνώ μαζί του ότι η εκπαίδευση είναι ανεπαρκέστατη. Όπως θα συμφωνήσω ότι οι περισσότεροι Γ.Ι οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε και δεν υποστηρίζουμε το ρόλο μας στην ΠΦΥ, αλλά αναλωνόμαστε στην συνταγογραφία. Θα μου πεις αφού έτσι μας θέλει όλος ο κόσμος!!! Όμως εμείς ως σύνολο τι κάνουμε?? Νε μεν κάποιοι έχουν να αντιμετωπίσουν όλα αυτά που περιγράφεις, αλλά αυτό δεν αναιρεί τον ρόλο που πρέπει να έχουμε και που πρέπει να διεκδικούμε όλοι μαζί, η ένωση, η ΕΛΕΓΕΙΑ, το ΕΚΟΓΕΝΕΙΑ κτλ, αλλά και ο καθένας ατομικά να υπερασπίζεται και να προσπαθεί να εφαρμόζει τον πραγματικό ρόλο του ή να προσπαθεί τουλάχιστον προς την πλευρά, να αρχίσει επιτέλους στην Ελλάδα να υπάρχει η ΠΦΥ.
Πάντως στο τόπο που εγώ δουλεύω δεν έχω δει πολλούς τέτοιους. Μπορώ αντίθετα  να σου πω, ότι γνωρίζω  μόνο ελάχιστους  που πραγματικά να προσπαθούν προς την κατεύθυνση να αλλάξουν έστω και λίγο την σημερινή χάλια κατάσταση προς το καλύτερο.

D-Michalis:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος… Απο κεί και πέρα όμως και ιδιαίτερα σε ότι αφορα την ελληινική πραγματικότητα η εκπαίδευση -κατάρτιση των Γενικών Ιατρών είναι συχνά τραγικά ελλειπής.Αυτό το ομολογούν και οι ίδιοι….
…Δεν κατάλαβα ποτέ πως είναι δυνατόν να εκπαιδευτεί ουσιαστικά ένας ιατρός στην πρωτοβάθμια αντιμετώπιση όταν για το 80% των περιστατικών που καλείται να αντιμετωπίσει έχει πίσω του μιά εκπαίδευση ολίγων   μηνών ( 6 μήνες Παθολογία,3 μήνες Καρδιολογία) την στιγμή που οι αντίστοιχες ειδικότητες εκαπαιδεύονται 5 και 6 χρόνια αντίστοιχα για την απόκτηση της ειδικότητας…

--- Τέλος παράθεσης ---

Αγαπητέ συνάδελφε, η καλοπροαίρετη κριτική είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Υπό αυτή την προϋπόθεση όμως θα έπρεπε οι ειδικοί του νοσοκομείου που εκπαιδεύουν το Γ.Γ. να ασχολούνται με την εκπαίδευσή του. Συμβαίνει? Δε θα μπω σε περιπτωσιολογία, αλλά σίγουρα –αν η ματιά σου είναι κριτική- έχεις δει πολλούς ειδικούς στο νοσοκομείο να αρνούνται να εκπαιδεύσουν σε συγκεκριμένες δεξιότητες τους Γ.Γ. Οι λόγοι γνωστοί. Ας μη ψάχνουμε τις ευθύνες μονομερώς.

Από την άλλη θα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα:
1ον: Για να κρίνουμε το επίπεδο της εκπαίδευσης, θα πρέπει να μιλήσουμε και για τους ενόχους αυτής.
Η εκπαίδευση κάποιους μήνες σε κάθε Τμήμα δεν είναι η καλύτερη και οι φορείς από παλιά έχουν προτείνει άλλο σύστημα, όπως την εκπαίδευση σε Τομείς. Το ΚΕΣΥ όμως (τη ευλογία πολλών ειδικοτήτων που συμμετέχουν σε αυτό –όπου δεν συμμετέχει η Γ.Ι.) αρνείται να προχωρήσει. Γιατί?
Τον Κεντρικό συντονισμό από την άλλη που στοχεύει στην εποπτεία και συντονισμό μέσα σε αυτό το κατακερματισμένο rotation της εκπαίδευσης των Γ.Γ. από Γ.Γ. (κάτι που χρειάστηκε να περάσει από συμπληγάδες στο ΚΕΣΥ και το υπουργείο για να νομοθετηθεί!!), οι κλινικάρχες πρωτίστως –και οι λοιποί των κλινικών εν πολλοίς- τον υποσκάπτουν και τον ακυρώνουν στην πράξη, θεωρώντας τους ειδικευόμενους «στρατό τους» που κανείς –πλην αυτών- δεν δικαιούται να πει τι –που -πώς να εκπαιδευτεί.
Όπως βλέπουμε λοιπόν, το θέμα «εκπαίδευση» είναι πολυδιάστατο και –όπως και στα αντικείμενα που εμπλέκεται ο Γ.Γ., έτσι και εδώ- η επιστημονική κοινότητα αρνείται να βάλει τάξη. Τυχαίο? Συμπερασματικά, με ενοχή θα πρέπει να βρίσκονται πολύ περισσότερο άλλοι, πλην των Γ.Γ. γι’ αυτό.

2ον: Η εκπαίδευση στα Τμήματα των Γ.Γ. στόχο έχει να τους εφοδιάσει με δεξιότητες και όχι με τη γνώση της κάθε ειδικότητας, πέραν αυτής που χρειάζονται ως γιατροί ΠΦΥ. Οι δεξιότητες αυτές λοιπόν συλλέγονται συνεχώς και από παντού, έστω και με αυτό το σύστημα του rotation, αρκεί ο ειδικευόμενος να θέλει και οι εκπαιδευτές του να τον αντιμετωπίζουν ως ισότιμη ειδικότητα. Γίνεται?

Η καθ’ αυτό ιατρική γνώση που απαιτεί η Γ.Ι. είναι α) η νοσολογία, κάτι που δεν μαθαίνει μόνο στην Παθολογική κλινική για να μετράμε τη γνώση του με τους εκεί μήνες αλά σε όλη την τετραετία. Και μη μου πείτε για Χειρουργικές ειδικότητες. Ο χειρουργός, παλαιότερα, λεγόταν «παθολόγος τέμνον» άρα, και οι χειρουργικές ειδικότητες, για το γιατρό της ΠΦΥ, είναι νοσολογία + κάποιες δεξιότητες που –αμφότερα- προσπαθεί να τα συλλέξει περνώντας από εκεί και όχι να γίνει άριστος χειρουργός στη χολή, το α, το β. β) η σφαιρική εκτίμηση του ασθενή (αλλά και υγιή) σε συνάρτηση με όλες τις μη βιολογικούς παραμέτρους (κοινωνικό περιβάλλον, ψυχική κατάσταση κ.λ.π.). Αυτά φοβούμαι ότι σε κανένα νοσοκομείο δεν τα διδάσκεται συστηματικά. γ) η πρόληψη και η οργάνωση μελετών και σχεδίων δράσης στην κοινότητα, κάτι που επίσης δεν νομίζω να το διδάσκεται συστηματικά σε όλα τα Τμήματα.
 Όπως βλέπουμε και πάλι, δεν είναι το διάστημα στο κάθε Τμήμα, αλλά ο τρόπος οργάνωσης της εκπαίδευσης που πάσχει και η συλλογή της γνώσης δεν είναι χ μήνες στα α, ψ στο β, αλλά 4ετής συλλογή γνώσεων και δεξιοτήτων που δομούν αυτό που απαιτεί η γνώση του γιατρού της ΠΦΥ..

3ον: Έχετε μιλήσει με Γ.Γ. που ειδικεύτηκαν στην Ελλάδα, αλλά εργάστηκαν –λίγο ή συστηματικά- στο εξωτερικό (στις χώρες με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ΠΦΥ, σαν αυτές που αναφέρθηκαν)? ΄Η, έχετε ακούσει για κανέναν από αυτούς? Σας πληροφορώ λοιπόν ότι όλοι τους έγινα ανάρπαστοι και χαίρουν άκρας εκτίμησης και επιτυχίας, αποδεικνύοντας ότι δεν υστερούν καθόλου σε σχέση με τους εκεί συναδέλφους τους. Ενίοτε δε υπερτερούν.
Πώς γίνεται αυτό, αφού είναι τόσο χάλια η εκπαίδευση? Απλά διότι δεν είναι τόσο χάλια, αλλά κακά οργανωμένη και με τις νοσοκομειακές ειδικότητες να την σαμποτάρουν –ή στην καλύτερη περίπτωση να την προσπερνούν.
Τα υπαρκτά κενά όμως τα προσπερνούν και τα αναπληρώνουν με δικές τους προσπάθειες και μελέτη και μετεκπαίδευση οι Γ.Γ. του σήμερα. Και αυτό αντί να είναι αναδεικνυόμενο από τους άλλους, το βάζουμε κάτω από το χαλί και μιλάμε για ανεκπαίδευτους.
Και όταν σε πρόσωπο με πρόσωπο συζητήσεις ανασκευάζονται οι ισχυρισμοί περί ανεκπαίδευτου, τότε επιστρατεύονται η ανάμνηση των φαντασμάτων του παρελθόντος με τους «κατ’ απονομή» Γ.Γ. (και ας μη ξεχνάμε ότι και πρό ολίγων ετών, ακαδημαϊκός δάσκαλος, άλλης ειδικότητας, επανέφερε κάτι τέτοιο. Δεν «χάρησε» όμως τη δική του ειδικότητα, αλλά τη δική μας, την «άχρηστη». Μόνο που γι’ αυτό η χώρα μας πήρε ευρωπαϊκή καταδίκη και η διάταξη αποσύρθηκε, μαζί με τους τίτλους αυτών που την είχαν εκμεταλευτεί). Ή επιστρατεύουν τα παράσιτα του παρόντος (πρόσφυγες προχωρημένης ηλικίας συνήθως) που μη έχοντας δυνατότητα να κάνουν τίποτε άλλο, παρκάρουν στη Γ.Ι. Γιατί? Γιατί η Γ.Ι. είναι η μόνη ειδικότητα στην οποία μπορείς να κρύψεις την ανεπάρκειά σου. Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια και αναδεικνύει την ανάγκη κανόνων συνεργασίας των ειδικοτήτων, όπως έχω προαναφέρει. Ο παθολόγος π.χ. δεν μπορεί να πεί σε ένα παθολογικό νόσημα «τράβα να σε δεί ο τάδε –παθολόγος». Ο Γ.Γ. μπορεί γιατί είναι πολύ δυσδιάκριτο –για μη ειδικούς Γ.Γ.- να πεί κανείς πότε παραπέμπει από ασχετίλα και πότε γιατί έτσι πρέπει επιστημονικά. Παρά τις ανωτέρω κατηγορίες όμως, σήμερα υπάρχουν πάμπολλοι νέοι Γ.Γ. που πολλές ειδικότητες τους ζήλεψαν και προσπάθησαν να τους μεταπείσουν να ακολουθήσουν εκείνες. Επιλέγουν τη Γ.Ι. από αγάπη και θυσιάζουν πολλά που θα κέρδιζαν από την «αίγλη» άλλων ειδικοτήτων που μπορούσαν με επιτυχία να ακολουθήσουν.

4ον: Η Γ.Ι. έχει σαφές –επίσημο πρόγραμμα εκπαίδευσης, όπου προβλέπεται ακριβώς και τι και έως πιο βαθμό πρέπει να μάθει στην εκπαίδευσή του ο ειδικευόμενος. Υπάρχει, έστω και αν στραπατσάρεται για όλους τους λόγους που ήδη εξέθεσα. Μπορεί να μου πεί κάποιος κάποιας άλλης ειδικότητας το περιεχόμενο με βάση Νομοθέτημα (όπως το Π.Δ. για τη Γ.Ι.) ή απόφαση του ΚΕΣΥ (όπως υφίσταται για την Γ.Ι.)? Ο κάθε κλινικάρχης εκπαιδεύει τον κάθε παθολόγο σε αυτό που θεωρεί παθολογία, τον κάθε καρδιολόγο σε αυτό που θεωρεί καρδιολογία και πάει λέγοντας. Και αν τελικά κάποιοι γίνονται καλοί παθολόγοι ή καρδιολόγοι η, η, είναι γιατί καλύπτουν τα κενά αυτής της ανοργάνωτης εκπαίδευσης με δικές τους δυνάμεις. Όπως ακριβώς και οι Γ.Γ. Ας μη βλέπουμε λοιπόν τα ολιγόμηνα Τμήματα της Γ.Ι. σα «ειδίκευση» στην ειδικότητα του Τμήματος, αλλά σα μία 4ετή συλλογή δεξιοτήτων, γνώσεων και σεναρίων νοσολογικής φύσεως και την ολοκλήρωσή τους, μέσα από την ίδια οδό που την κάνουν και οι άλλες ειδικότητες, την προσωπική συμπληρωματική προσπάθεια. Όποιοι δεν κάνουν αυτή την προσπάθεια, ας απομονωθούν από τους συναδέλφους τους, όπως πρέπει να απομονώνονται και εκείνοι που δεν κάνουν την ίδια απαιτούμενη προσπάθεια από τις άλλες ειδικότητες, γιατί πουθενά ο κόσμος της εκπαίδευσης δεν είναι ρόδινος.

timex:
Κύριε Μιχάλη, συγνώμη που θα το πω έτσι αλλά μόλις διάβασα αυτά που γράψατε ,αν σας είχα μπροστά μου θα σας αγκάλιαζα!
Από λίγους έχω ακούσει-διαβάσει τέτοια στήριξη προς τους γενικούς γιατρούς και είναι κρίμα που δεν υπάρχουν πολλοί σαν εσάς.

Για αυτό που είπε ο κύριος Ζαχαριάδης σχετικά με την εκπαίδευση των γενικών γιατρών , θέλω να πω, πως για κάποιο περίεργο λόγο , όσο κι αν προσπαθήσεις να αποδείξεις το αντίθετο, όλοι σε θεωρούν κατώτερο ,ανεπαρκή γιατρό.Ίσως να μας φοβουνται...
Κατα τη διάρκεια της ειδικότητας, στο νοσοκομείο που ειμαι ,μόνο σε δυο κλινικές μας συμπεριφέρθηκαν όπως θα έπρεπε και κυρίως μας εκπαίδευσαν όπως θα έπρεπε. Γιατί άραγε; Στη μια ίσως γιατί δεν υπήρχαν ειδικευόμενοι και θα έπρεπε μετά να κάνουμε εμείς εφημερίες, στην άλλη γιατι η διευθύντρια είναι τόσο καλή που πίστευε πως πρέπει να μάθουμε αρκετά για να αντιμετωπίζουμε  περιστατικά στο ΚΥ. Σε όλες τις υπόλοιπες κλινικές έπρεπε να τρέξεις μόνος σου, να ρωτήσεις , να ασχοληθείς περισσότερο, να μείνεις παραπάνω σε εφημεριες για να μάθεις. Γιατί εκεί σε περίμεναν οι ειδικευόμενοι για να κάνεις τη λάντζα. Πραγματικά αυτό μου κάνει εντύπωση. Πηγαίνουμε 3 μήνες σε μία κλινική και θα πρέπει να ασχοληθώ με όλα τα άλλα εκτος απο εκείνα που πρέπει.
Δε λέω πως δε θα βοηθήσω, δε θα πάρω αίματα , δε θα παω να παρω τις ακτινογραφιες κτλ. αλλα δε θα αναλωθώ μονο σε αυτα!
Εκεί που κατέληξα είναι πως επειδή οι συντονιστές που υπάρχουν καλυπτουν κυριως τις δικες τους αναγκες θα πρεπει απο μονος σου να κανεις πραγματα για τον εαυτο σου. Οι δυο συντονιστες που ετυχα εγω κατα τη διαρκεια της ειδικοτητας , ο ενας μας ειχε γραμμενους και ο αλλος ηθελε να βρει γιατρους για να εφημερευουν στο τμημα του (απο το οποιο δε περναμε κατα τη διαρκεια της εκπαιδευσης μας).
Θα πρεπει λοιπον ο ειδικευομενος γενικης ιατρικης να αντισταθει απεναντι στα θελω των αλλων ειδικευομενων που τον περιμενουν πως και πως στην κλινικη για να ξεκουραστουν απο τη λαντζα... αυτο βεβαια ειναι θεμα χαρακτηρα για να μπορει να το κανω ,χωρις να νοιαζεται για το τι θα ακουσει μετα...

γιαννης παιδιατρος:
Οι ασθενείς δεν ανήκουν στους  γιατρούς ειδικούς ή μη "ειδικούς".Άλλωστε ας θυμηθούμε ,ότι όλοι έχουμε υπάρξει ολίγον "μη ειδικοί".Ο ασθενής άνθρωπος έχει ανάγκη βοήθειας προσανατολισμένης στο πρόβλημά του και ιατρικης φροντίδας η οποία δεν είναι υποχρεωτικό να απαιτεί ειδικό, απαιτεί όμως έναν ευαισθητοποιημένο επαγγελματία υγείας  εκπαιδευμένο να την παρέχει σωστά.Το εάν θα τον βαφτίσουμε ιατρό ,νοσηλευτή ,ειδικό ιατρό/νοσηλευτή ...ή καρδιναλιο  νομίζω ότι είναι άνευ σημασίας.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση