Ενδιαφέρουσα ανάρτηση του συμφορουμίστα Δημήτρη Μιχάλη, στον τοίχο του στο facebook στις 19/04/2018:
ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ.
Ποιος είναι ο «παράνομος» ? Ο γιατρός ή ο ΕΟΠΥΥ και η ΠΟΛΙΤΕΙΑ?
Παρακολουθώ τελευταία όλο και να πυκνώνουν τα πρόστιμα από τον ΕΟΠΥΥ σε γιατρούς για «παράνομη συνταγογράφηση».
Τι εννοούμε ως "παράνομη συνταγογράφηση"? (για τους μη γιατρούς)
Ότι ένας μη Γαστρεντερολόγος γράφει ένα φάρμακο γαστροπροστασίας.
Ότι ένας μη Πνευμονολόγος γράφει ένα φάρμακο για το βρογχόσπασμο κ.λπ.
Το παιχνίδι το ξεκίνησαν πρώτοι κάποιοι ειδικοί εναντίον των Γενικών Γιατρών.
Έλεγαν π.χ. «δεν μπορεί να γράψει b-blocker γιατί δεν είναι καρδιολόγος».
Έλα μου ντε που έχει ο καιρός γυρίσματα και οι άνεμοι που έσπειραν, γίναν και δικές τους θύελλες. Τώρα λέει ο ΕΟΠΥΥ «ούτε συ καρδιολόγε μπορείς π.χ. να γράψεις γαστροπροστασία γιατί δεν είσαι γαστρεντερολόγος. Ούτε αντιβίωση, γιατί δεν είσαι παθολόγος».
Το κρυφτό πίσω από σοφίσματα επιστημονικοφάνειας, νωρίς ή αργά θα γίνονταν μπούμερανγκ. Και απλά ήρθε η ώρα.
Ο ΕΟΠΥΥ και η Κυβέρνηση προσπαθώντας να το παίζουν επιχείρηση «καθαρά χέρια», έχουν εξαπολύσει ένα πογκρόμ εναντίον ανθρώπων που κάνουν τη δουλειά τους.
Ακόμη και αν υπερβάλουν κάποιες φορές, μπορεί να τους πεί κανείς «μικρά ψάρια».
Ο Υπουργός για κάποιους που τους είπε έτσι για το ίδιο θέμα στην Άρτα, έβγαλε ανακοίνωση ότι θα ανακληθούν οι διώξεις και ξήλωσε την αρμόδια για το «έγκλημα» προϊσταμένη του ΕΟΠΥΥ. Στην περίπτωση αυτή κρίθηκε ότι «δεν είναι παράνομες» εκείνες οι συνταγογραφήσεις γιατί προέρχονταν από την «πελατεία» της συναδέλφου του προστάτιδας υπουργού. Πώς θ’ αντίκριζε η κραταιά υπουργός τους ψηφοφόρους της στην Άρτα? Για τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι. Δύο μέτρα και δύο σταθμά?
Όμως, η ουσία είναι μία.
Οι γιατροί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ, αλλά ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ
Συνεπώς κάθε γιατρός, ασχέτως ειδικότητας, έχει από το νόμο (άδειά του) δικαίωμα να προβεί σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη / συνταγογράφηση κρίνει ότι γνωρίζει να διαχειριστεί. Κάθε τι που κατέχει τη γνώση να το διαχειριστεί, δικαιούται και πρέπει να το διαχειριστεί.
Το αν το διαχειρίζεται σωστά, εξαρτάται από τις γνώσεις του και αρμόδια να το κρίνει είναι η επιστήμη και ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΟΠΥΥ ή οποιοσδήποτε άλλος διοικητικός μηχανισμός.
Ας φτιάξει διεπιστημονικούς φορείς το υπουργείο, αν θέλει να ελέγχει το σωστά ή μη πραττόμενο.
Μπορεί. Θέλει? ΌΧΙ.
Προτιμά να ακολουθεί τις υποδείξεις και «διαμαρτυρίες» της κάθε συντεχνίας.
Και για να μη νομίζετε ότι οι συντεχνίες είναι στη φαντασία μου, θα πώ μόνο τούτο. Σε όλη την Ευρώπη ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ο γενικός γιατρός να γνωρίζει να κάνει και να ερμηνεύει τη σπιρομέτρηση. Στην Ελλάδα οι Επίσημοι φορείς αυτής της ειδικότητας κατήγγειλλαν(!!!) τους γενικούς γιατρούς που τόλμησαν να ακουμπήσουν «το εργαλείο» τους !!
Πολλά άλλα τέτοια θα μπορούσα να παραθέσω, αλλά νομίζω ότι αρκεί αυτό το χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Από την άλλη, αν ο ΕΟΠΥΥ θεωρεί ότι ο γιατρός Χ ειδικότητας δεν πρέπει να γράφει την Ψ κατηγορία φαρμάκων, μπορούσε να μην του το επιτρέπει, κλειδώνοντας τα φάρμακα αυτά στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Όπως ακριβώς κάνει με τις εξετάσεις.
ΔΕΝ το ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ αλλά εξαπολύει πογκρόμ εναντίον των γιατρών που προσπαθούν να βοηθήσουν κόσμο. Έχει κανείς καμία λογική εξήγηση?
Απλά γίνεται γιατί το παιχνίδι παίζεται με τα μεγάλα συμφέροντα.
Γι’ αυτό δεν διώκει γιατρό Καρδιολόγο π.χ. που έγραψε ένα πονσταν (γιατί με τη λογική τους, έπρεπε).
Διώκει όμως έναν μη Πνευμονολόγο όταν γράψει κανένα από εκείνα τα «όμορφα» νέα ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ βρογχοδιασταλτικά. ΤΥΧΑΙΟ? ΡΗΤΩΣ ΟΧΙ.
Οι σέρνοντες το χορό «γκουρού» ορισμένων ειδικοτήτων «απαγορεύουν» να ακουμπήσει άλλος τις χρυσοφόρες κότες τους. ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Και μαζί η ανάγκη να φέρνει βόλτες ο πολίτης τα ιατρεία για το κάθε ένα φάρμακο, ώστε να «ταΐζεται» ο ιατρικός μας πληθωρισμός, βοηθά να κρατά καλά ο χορός.
Όμως, αυτό το βρώμικο παιχνίδι δεν θα σταματήσει, παρά μόνο με δραστικές ενέργειες.
Μία είναι η λύση. ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ.
Μετά θα μας παρακαλάνε αυτοί.
Δεν είμαστε ικανοί όμως να το κάνουμε. Προτιμάμε την ανώδυνη διαμαρτυρία.
Ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό που γίνεται γιατί τα συμφέροντα που καθοδηγούνται από «γκουρού» κάποιων ειδικοτήτων και τον ιατρικό πληθωρισμό, δεν θα αφήσουν.
Προ ετών (που έπαιζε το ίδιο σενάριο) σε μία έρευνα προθέσεων (που η υπό την Προεδρία μου τότε Ένωση Γ.Ι. διεξήγαγε), είχε διαπιστωθεί ότι οι γιατροί διαμαρτύρονται, αλλά δεν είναι έτοιμοι για δραστικές λύσεις (εμ, πώς να κακοκαρδίσουν και τα πελατάκια με την επίσχεση συνταγογράφησης?).
Ανώδυνα δεν πρόκειται όμως να αλλάξει κάτι.
Παρακολουθώ το έργο από 10ετίας. Ίδια πρόζα.
Και θα φτάσει η στιγμή που θα πάψω να ασκώ την ιατρική. Αλλά μπροστά μου θα παρακολουθώ το ίδιο θέατρο. Εκτός και κάνουμε reset.
Και μια εξίσου αξιόλογη τοποθέτηση συναδέλφου επίσης στο facebook:
Kάθε ιατρός (πτυχιούχος ιατρικής σχολής), ανεξάρτητα εάν κατέχει τίτλο, οποιασδήποτε, ειδικότητας ή δεν κατέχει ("Άνευ Ειδικότητας"), έχει επιστημονικά και επαγγελματικά δικαιώματα βάσει της νόμιμης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος και της σχέσης του με την Εφορία. Η Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος χορηγείται μετά το πέρας των σπουδών στην Ιατρική Σχολή (στην Ελλάδα άνευ εξετάσεων, ενώ σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατόπιν εξετάσεων).
Ο «ιατρός» είναι ιδιότητα ενώ η «ειδικότητα» είναι, απλά, ένας μεταπτυχιακός τίτλος (άλλο «ιδιότητα» και άλλο «ειδικότητα», στην ελληνική γλώσσα). Για τη νόμιμη λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου ΔΕΝ απαιτείται τίτλος ειδικότητας (Π.Δ. 84 ΦΕΚ 70/10-4-2001, άρθρο 5, παρ. γ και ΥΑ Υ3β/ΓΠ/οικ24948, άρθρο 4, παρ. α). Και είναι λογικό, διότι μεταπτυχιακή σπουδή δεν σημαίνει κανένα απολύτως, επιπλέον, επαγγελματικό ή επιστημονικό δικαίωμα. Όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, ενός ιατρού, αποδίδονται μόνο με τη χορήγηση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Γι’ αυτό, επί παραδείγματι, ο «αγροτικός» ιατρός, κι ας είναι χωρίς ειδικότητα, είναι 100% υπεύθυνος και υπόλογος, ενώπιον του νόμου, για κάθε του ιατρική πράξη, όπως και ο ειδικευόμενος που, ενώ ακόμη δεν κατέχει τον «μεταπτυχιακό» τίτλο, δίνει λόγο για όλες τις ιατρικές πράξεις που ασκεί και, ενίοτε, φυλακίζεται.
Βάσει του Νόμου 3418 ΦΕΚ 287/28-11-2005 (άρθρο 1, παρ.1-3 και άρθρο 3, παρ. 3), τα επιστημονικά και επαγγελματικά δικαιώματα ενός ιδιώτη ιατρού, ανεξαρτήτου υπάρξεως ειδίκευσης, καθορίζονται ως εξής:
«Άρθρο 1
1. Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό την, με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο, πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.
3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.
…
Άρθρο 3
3. Ο ιατρός, κατά την άσκηση της ιατρικής, ενεργεί με πλήρη ελευθερία, στο πλαίσιο των γενικά αποδεκτών κανόνων και μεθόδων της ιατρικής επιστήμης, όπως αυτοί διαμορφώνονται με βάση τα αποτελέσματα της εφαρμοσμένης σύγχρονης επιστημονικής έρευνας. Έχει δικαίωμα για επιλογή μεθόδου θεραπείας, την οποία κρίνει ότι υπερτερεί σημαντικά έναντι άλλης, για τον συγκεκριμένο ασθενή, με βάση τους σύγχρονους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, και παραλείπει τη χρήση μεθόδων που δεν έχουν επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση.»
Εν κατακλείδι, ο ιατρός, ως ιδιότητα και βάσει της νομοθεσίας, είναι ελεύθερος να ασκεί την ιατρική σε όλο το, επιστημονικά τεκμηριωμένο, φάσμα της. Έχει πλήρη ελευθερία όλων των πράξεων που αφορούν στην πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία, αποκατάσταση, έρευνα, συνταγογράφηση, εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων, γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή (ατομικά ή ομαδικά, άρα και δημόσιες ομιλίες). Όλα τα υπόλοιπα είναι ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ και ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ, που έχουν παρανόμως (ή για να το πούμε καλύτερα "νομοτύπως") επιβάλλει και εκμεταλλεύονται ο ντόπιος ακαδημαϊκός και συνδικαλιστικός χώρος (όλων ανεξαιρέτως των χρωμάτων και αποχρώσεων), προκειμένου να στηρίζουν ένα δουλοκρατικό σύστημα Υγείας, δεκαετίες τώρα (σύμβαση με ασφαλιστικά ταμεία, σύμβαση με δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα, ακαδημαϊκή καριέρα κλπ).
Ευχαριστώ.
Θέμα: Ποιά φάρμακα επιτρέπεται να συνταγογραφεί η κάθε ειδικότητα; (Αναγνώστηκε 91173 φορές)
28 Σεπτεμβρίου 2008, 23:20:39