Μπικάκης Στέλιος

[medicus]

Στέλιος Μπικάκης - Γενέθλια
Ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα ερμηνευμένο από τον δημιουργό του Στέλιο Μπικάκη.

Το 2001, ο Στέλιος Μπικάκης,κάνει ένα καθαρά λαϊκό δίσκο, την ''Φυγή''. Πωλείται στην Κρήτη, εδώ τον γνωρίζουν, εδώ είναι το κοινό του. Αυτό το κοινό, ξεχωρίζει ένα τραγούδι μελαγχολικό, θλιμμένο, πονεμένο, τα Γενέθλια. Ελάχιστοι γνωρίζουν τότε, πως πρόκειται για μια κραυγή, για ένα μοιρολόι συναισθημάτων προσωπικής ιστορίας του στιχουργού και ερμηνευτή.Τι λέει όμως ο ίδιος γι αυτό το τραγούδι σε μια συνέντευξη του στα "Ρεθεμνιωτικα Νέα":

''Πως έγραψα τα Γενέθλια που έγιναν επιτυχία σ'όλη την Ελλάδα''

''Την περίοδο που κυκλοφορούσε ο δίσκος μου Νυχτέρια, και πήγαινε πάρα πολύ καλά, αρρωσταίνει το παιδί που είχαμε αποκτήσει, ένα αγοράκι,από μια σπάνια αρρώστια. Ένα παιδί στο εκατομμύριο μπορεί να χτυπηθεί απαυτήν την αρρώστια. Το χάσαμε. Ενάμιση χρόνο περάσαμε μια περίοδο πολύ δύσκολη με την γυναίκα μου την Αμαλία. Σαυτήν την δύσκολη φάση της ζωής μου, αποτυπώνω στο χαρτί εκείνα που είχα μέσα μου. Γράφω σε στίχους τα συναισθήματα μου .Δεν τους ολοκληρώνω σε τραγούδι. Μετά από κάποιο διάστημα, τυχαίνει να πεθάνει κι ο πατέρας μου, τότε συμπληρώνω και ολοκληρώνω σε τραγούδι τους στίχους. Το 2000 το έβαλα στον δίσκο. Έτσι γεννήθηκαν τα ''Γενέθλια'' που αγαπήθηκαν τόσο πολύ κι ας μιλούν για θάνατο. Είναι στίχοι βγαλμένοι απ΄την ψυχή μου κι ας βρέθηκαν και τότε κάποιοι να με κατηγορήσουν στεκόμενοι σε μια λέξη μόνο, στην λέξη πουτάνα. Αρέσει σε όλους. Στα νέα παιδιά, σε μεγαλύτερους, σε γιαγιάδες που αυτό με συγκινεί περισσότερο" λέει ο Στέλιος Μπικάκης.

[medicus]

Παραμυθάκι μου (Στέλιος Μπικάκης)

Παραμυθάκι μου, δεν είσαι μια φορά κι ένα καιρό
Είσαι το τώρα και το σήμερα που ζω
Παραμυθάκι μου, δε σ’ ονειρεύτηκα σε κάστρα μαγικά
Εγώ σ’ αγάπησα απλά και φτωχικά, παραμυθάκι μου

Όσο κρατάει ένα παραμύθι, κρατάει η ζωή, αγάπη μου
Με βασιλιάδες και με σκλάβους, μ’ έρωτες ψεύτες και μεγάλους
Οι πλούσιοι και οι φτωχοί
Μα η αγάπη η δική μας, στο παραμύθι της ζωής μας
Δεν έχει τέλος ούτε αρχή

Παραμυθάκι μου, μη σε πλανέψουν τα διαμάντια της ζωής
Κρύβουν φωτιά και λησμονιά και θα καείς
Παραμυθάκι μου, μαζί θα χτίσουμε το κάστρο της χαράς
Φτάνει να ζεις και να σε βλέπω να γελάς, παραμυθάκι μου

Όσο κρατάει ένα παραμύθι...

[medicus]

[medicus]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος