Η αποτέφρωση του διαλόγου.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 09/03/2012.
Tου Πάσχου Μανδραβέλη.
 
 
Η ατυχής υπαναχώρηση του δημοτικού συμβουλίου Μαρκοπούλου για την κατασκευή αποτεφρωτηρίου στην περιοχή έχει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις και δείχνει την πολλαπλή παθογένεια που μαστίζει τη χώρα. Οπως είναι γνωστό, το Δ.Σ. του υπερχρεωμένου δήμου αποφάσισε ομόφωνα τον Νοέμβριο να δημιουργηθεί αποτεφρωτήριο νεκρών στην περιοχή. Ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και εκκλησιαστικοί παράγοντες της περιοχής αντέδρασαν με δικαιολογία τις παραδόσεις των ορθοδόξων χριστιανών. Bέβαια, όλοι ξέρουμε ότι τα νεκροταφεία είναι για τις εκκλησίες χρυσωρυχεία και γι’ αυτό κάποιοι μητροπολίτες τα στήνουν και αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις. Εξάλλου, κανείς δεν απαγορεύει στους χριστιανούς να θάβονται σύμφωνα με τις παραδόσεις τους· το αποτεφρωτήριο θα φτιαχνόταν για άθεους ή αλλοθρήσκους.

Πριν από μερικές μέρες, μια ομάδα δημοτικών συμβούλων «είδε το φως το αληθινό» και το συμβούλιο άλλαξε την απόφασή του, με αποτέλεσμα το έργο να ακυρωθεί. Το πρώτο, λοιπόν, συμπέρασμα είναι η επιρροή της επίσημης Εκκλησίας –όχι στη ζωή των χριστιανών που είναι φυσιολογικό, αλλά όλων των υπολοίπων– εις βάρος κάθε δημοκρατικού κανόνα.

Το δεύτερο που πρέπει να τονιστεί είναι η ψοφοδεής στάση των πολιτικών, έστω σε επίπεδο δημοτικών συμβούλων. Σε μικρό χρονικό διάστημα, άλλαξαν την απόφασή τους διότι –όπως είπε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου– «δεν υπάρχει η αναγκαία ευρύτερη κοινωνική συναίνεση».

Το θέμα, όμως, είναι ότι οι κοινωνικές συναινέσεις χτίζονται μετά από ουσιαστικό και ενδελεχή διάλογο. Αυτός δεν έγινε. Κατ’ αρχάς, όπως καταγγέλλει η συμπολίτευση, «στην επίσημη εισήγησή της, η παράταξη “Ανθρώπινη Πόλη - Λύσεις Ζωής” (πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ) έκανε λόγο ακόμα και για “Αουσβιτς” στο Μαρκόπουλο». Τόση ευπρέπεια και γνώση της Ιστορίας κουβαλούν κάποιοι πολιτικοί και σε τοπικό επίπεδο.

Ομως, στο δημοτικό συμβούλιο που θα συζητούσαν το θέμα κυριάρχησε ο νόμος του όχλου, ο οποίος εξαπλώνεται και εμποδίζει ή ακυρώνει κάθε πολιτική διεργασία. Αγανακτισμένοι υπάρχουν λογιών λογιών και επιβάλλουν πλέον διά των κραυγών (ενίοτε και δι’ άλλων μέσων) τη θέλησή τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, «παρ’ όλο που ο στόχος του δημοτικού συμβουλίου ήταν να αναπτυχθεί τεκμηριωμένος και ουσιαστικός επιστημονικός διάλογος προκειμένου να αποσαφηνιστεί η βασιμότητα, ή μη, των αντιρρήσεων, αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω της άρνησης της πλειοψηφίας των παρισταμένων να ακούσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελαν. Τα γιουχαΐσματα και οι λεκτικές επιθέσεις εις βάρος επιστημόνων που θα υπεράσπιζαν το έργο οδήγησε τους τελευταίους να αποχωρήσουν στο πρώτο μισάωρο της συνεδρίασης» («Βήμα» 1.3.2012).

Το θέμα πλέον ξεφεύγει από το γεγονός ότι οι ποικιλόχρωμοι συντηρητισμοί δεν αφήνουν τίποτε να προχωρήσει σ’ αυτή τη χώρα. Ούτε καν τα αποτεφρωτήρια νεκρών. Οπως αποδείχθηκε και στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Μαρκοπούλου, η «αγανάκτηση» διαφόρων μικρών ομάδων δεν επιτρέπει να γίνει ούτε διάλογος για τα θέματα. Φιμώνονται ακόμη και επιστήμονες (δεν είναι αυτό τραγική ειρωνεία για το παρελθόν του μητροπολίτη Μεσογαίας;). Αυτό το έλλειμμα διαλόγου θα το πληρώσουμε πολύ ακριβότερα στο μέλλον.

 
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[CPK]

Δεν μπορούσε να τα πει καλύτερα. Είναι προφανές πως η εκκλησία δεν βλέπει το σώμα του νεκρού ως ένα σύνολο νεκρών κυττάρων αλλά ως κάτι παραπάνω. Η μεταφυσική αυτή στάση της αφήνει το σώμα του νεκρού ως ένα θρεπτικό γεύμα για τα σκουλήκια και στερεί από πολλούς συνανθρώπους μας, υποψήφιους για μεταμόσχευση, την ευκαιρία για ζωή. Δυστυχώς η δεισιδαιμονία στο θέμα της καύσης δεν είναι μόνο μία τυπική διαδικασία, πηγάζει από ένα βαθύτερο καπρίτσιο το οποίο έχει άμεση προέκταση στην υγεία των συνανθρώπων μας.

[Argirios Argiriou]

08.03.2012   LIFO,
του συγγραφέα Νίκου Δήμου.

Μονοπώλιο θανάτου.

Καλά να είναι δύσκολες οι επιλογές στη ζωή – αλλά να είναι ακόμα δυσκολότερες οι μετά θάνατον;

Σε αυτή τη χώρα, όπου οι ελευθερίες όλο και στενεύουν, όπου δανειστές, πολιτικοί, συνδικαλιστές, μας πιέζουν από κάθε πλευρά, έρχονται τώρα αρχιερείς και φαρισαίοι να μας επιβάλλουν την μεταθανάτια μοίρα μας.

Την ιστορία ίσως την έχετε ακούσει. Ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο Μαρκόπουλου είχε αποφασίσει την δημιουργία αποτεφρωτηρίου νεκρών. Ομόφωνα.

(Υπενθυμίζω πως ο σχετικός νόμος έχει ψηφιστεί εδώ και έξη χρόνια. Και όλα τα σχετικά διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις και ερμηνευτικές εγκύκλιοι είναι έτοιμες από καιρό).

Αλλά ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, ο θεωρούμενος και εκσυγχρονιστής, αλλιώς αποφάσισε. Από τον άμβωνα ξεσήκωσε τους Χριστιανούς να πολεμήσουν: «Με πρόφαση τα όποια οικονομικά οφέλη, εντελώς αβίαστα κάποιοι επιδιώκουν να εισαγάγουν πρωτόγνωρα ήθη ποδοπατώντας διαχρονικές ιερές παραδόσεις και περιφρονώντας την εκκλησιαστική μας συνείδηση».

Πράγμα που αποδεικνύει ότι μπορεί να έχεις σπουδάσει στο Harvard, να πήρες Ph.D. από το M.I.T, να έχεις διατελέσει συνεργάτης της NASA – και παρόλα αυτά να παρεμβαίνεις στον κοσμικό χώρο ως Αγιατολάχ.

Τι αφορά έναν ιεράρχη η ύπαρξη ενός νόμιμου δημοτικού αποτεφρωτηρίου; Έχει το μονοπώλιον του θανάτου; Τι ανακατεύεται σε θέματα του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης;  Μόνο παραινέσεις στο ποίμνιό του μπορεί να κάνει. Αλλά δεν έχει δικαίωμα να επιτίθεται στις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες των υπόλοιπων κατοίκων της χώρας, που μπορεί να είναι άπιστοι, άθεοι ή αλλόθρησκοι. Πώς και με ποιο δικαίωμα θέλει να αποφασίζει και γι αυτούς;

Οι δήθεν περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις είναι πρόσχημα και παραμύθι. Παντού στον κόσμο υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις και ελέγχονται με αυστηρότατες προδιαγραφές. Άλλωστε τόσο μεγάλη ήταν η ευαισθησία των «οικολογούντων», που δεν άφησαν τους ειδικούς επιστήμονες ούτε καν να πάρουν τον λόγο στην έκτακτη γενική συνέλευση.

Έντρομοι μπροστά στο πολιτικό κόστος (η απειλή των πιστών: «στις επόμενες εκλογές δεν θα ξαναβρείτε ούτε τη δική σας ψήφο»)  οι δημοτικοί σύμβουλοι αλλαξοπίστησαν. Ο εκβιασμός έπιασε.

Τι χώρα είναι αυτή όπου το κράτος είναι αδύναμο μπροστά στην εκκλησία, όπου οι  επιλογές των ανθρώπων δεν καθορίζονται από το Σύνταγμα και τους νόμους αλλά από τα θρησκευτικά πιστεύω; Είμαστε άραγε δημοκρατία ή θεοκρατία;


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

05/12/2015

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος