Θέματα Εργασίας > ΕΟΠΥΥ

Ο ΕΟΠΥΥ σε αριθμούς.

<< < (32/105) > >>

Argirios Argiriou:
Αντιγράφω για να υπάρχει και στην ενότητα "Ο ΕΟΠΥΥ σε αριθμούς" ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που ανάρτησε σε άλλο σημείο του φόρου ο Denominator:


Κάπνισμα: Βαρύ το οικονομικό και υγειονομικό τίμημα που πληρώνει η Ελλάδα - Αναγκαία η αντικαπνιστική πολιτική

Το κάπνισμα εκτός από τις τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, προκαλεί και σημαντικές οικονομικές επιβαρύνσεις στα συστήματα υγείας. Το άμεσο και έμμεσο κόστος στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ποσό κατά πολύ υψηλότερο απ' αυτό που αντιστοιχεί για παθήσεις, όπως η νοσογόνος παχυσαρκία και ο διαβήτης.

Στην χώρα μας το 51,2% των ανδρών και το 25,7% των γυναικών παραμένουν καπνιστές.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος (31/5), ο πρόεδρος της, Πνευμονολόγος, συντονιστής διευθυντής στο Νοσοκομείο «Η Σωτηρία», Μιχάλης Τουμπής, επεσήμανε ότι, «το κάπνισμα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες επιβάρυνσης του φορτίου νοσηρότητας, διεθνώς. Με βάση στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), το 12% των θανάτων των ενηλίκων άνω των 30 ετών συνδέεται με το κάπνισμα, ενώ οι θάνατοι που σχετίζονται με το κάπνισμα στο σύνολό τους υπερβαίνουν τα 6 εκατομμύρια, ετησίως. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, το κάπνισμα οδήγησε σε περίπου 100 εκατομμύρια θανάτους, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΠΟΥ, ο αριθμός αυτός ενδέχεται να εκτοξευτεί σε 1 δισεκατομμύριο θανάτους για τον 21ο αιώνα, εάν η υφιστάμενη τάση συνεχιστεί. Το κάπνισμα ευθύνεται για περίπου 90% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα, ενώ 15 τύποι καρκίνου έχουν συνδεθεί άμεσα με το κάπνισμα (μεταξύ αυτών ο καρκίνος του οισοφάγου, στόματος, παγκρέατος και πνεύμονα)».

Αντιστοίχως, στην Ελλάδα, περίπου 18,1% των θανάτων σε ενήλικες άνω των 35 ετών που καταγράφονται, ετησίως, αποδίδονται στο κάπνισμα, ενώ συνολικά 19.094 άτομα πεθαίνουν από ασθένειες σχετιζόμενες με το κάπνισμα κάθε χρόνο.

Σε ότι αφορά δε τα άτομα με ιστορικό οξέος στεφανιαίου επεισοδίου, όταν εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα έχουν κατά 61% αυξημένο κίνδυνο για επαναλαμβανόμενο καρδιακό επεισόδιο κατά τη διάρκεια των 30 πρώτων ημερών μετά τη νοσηλεία, σε σχέση με αυτούς που δεν εκτίθενται. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις χώρες που εφαρμόστηκε ο αντικαπνιστικός νόμος σε 1,5 χρόνο, καταγράφηκε μείωση των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου από 10,3% έως 45%. Επίσης, στην Αγγλία μετά από 3 χρόνια εφαρμογής του νόμου οι εισαγωγές για σοβαρές παροξύνσεις άσθματος μειωθήκαν κατά 4,9%.

Στην Ελλάδα, σε παθητικό κάπνισμα εκτίθενται το 52,3% των ενηλίκων στους χώρους εργασίας, το 72,2% στα εστιατόρια, το 65,7% στο σπίτι και το 90% των νέων επίσης στο σπίτι.

Σύμφωνα με τον Κώστα Αθανασάκη, Οικονομολόγο Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), «το κάπνισμα επιβαρύνει με σοβαρό κόστος τα συστήματα υγείας αλλά και την κοινωνία εν γένει. Στις ΗΠΑ, το κόστος του καπνίσματος υπερβαίνει τα 289 δισ. δολάρια, εκ των οποίων τα 133 δισ. αντιστοιχούν σε άμεσο ιατρικό κόστος, ενώ τα υπόλοιπα σχετίζονται με την απώλεια παραγωγικότητας. Στην ΕΕ οι δαπάνες που σχετίζονται με το κάπνισμα ανέρχονται στο 1-1,5% του ΑΕΠ των χωρών. Στην Ελλάδα, η δαπάνη υγείας για σχετιζόμενες με το κάπνισμα παθήσεις αναλογεί στο 14% της συνολικής δαπάνης υγείας, φτάνοντας περίπου στα 3,4 δισ. ευρώ, ετησίως. Η δαπάνη αυτή αντιστοιχεί στο 14,4% των συνολικών δαπανών υγείας, ποσό κατά πολύ υψηλότερο από το αντίστοιχο για παθήσεις, όπως η νοσογόνος παχυσαρκία (€1,2 δισ. ετησίως), ο διαβήτης (€2,3 δισ. ετησίως)». (πολύ ενδιαφέροντα νούμερα που έψαχνα καιρό να τα βρώ. Έτσι έμμεσα υπολογίζω ότι η συνολική δαπάνη Υγείας στην Ελλάδα φτάνει τα 23,6 δις. Τί ακριβώς όμως περιλαμβάνει αυτή η συνολική δαπάνη Υγείας;)

Αύξηση της τιμής των προϊόντων καπνού προτείνουν οι ειδικοί

Υπό το φως των δεδομένων της νοσηρότητας αλλά και της «οικονομικής αιμορραγίας» που βιώνει το κράτος, οι ειδικοί προτείνουν μεταξύ άλλων μέτρων, την αύξηση της τιμής των προϊόντων καπνού, στο ευρύτερο πλαίσιο για τη μείωση του καπνίσματος.

Μελέτη του ΙΟΒΕ σχετική με τα έσοδα της φορολόγησης στην Ελλάδα, έδειξε ότι το σύνολο των φορολογικών εισπράξεων από προϊόντα καπνού κυμάνθηκε στα 3,2 - 3,8 δισ. ευρώ, ετησίως την περίοδο 2011-2013. (άρα όσα παίρνουμε από τους φόρους για τον καπνό τόσο περίπου ξοδεύουμε. Τα έσοδα από τον φόρο στον καπνό το 2012 ήταν γύρω στα 3,8 δις, δείτε Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος) μόνο που δεν καταλήγουν στον τομέα της Υγείας όπως θα έπρεπε. Μια αύξηση κατά 12,5% στην τρέχουσα τιμή των προϊόντων καπνού, θα έδινε επιπλέον έσοδα περί τα 455 εκατ. ευρώ, τα οποία θα αυξάνονταν σε 1,1 δισ. ευρώ, αν καταπολεμάτο το λαθρεμπόριο στα προϊόντα καπνού.

Επιπλέον, μία αύξηση της τάξης των 2 ευρώ στην τιμή του πακέτου στην Ελλάδα, θα είχε ως αποτέλεσμα 460.000 λιγότερους καπνιστές, 150.000 λιγότερους νέους, που θα ξεκινούσαν το κάπνισμα, και 235.000 αποφευχθέντες πρόωρους θανάτους σχετιζόμενους με το κάπνισμα σε βάθος χρόνου.

Περαιτέρω, η αυστηρή εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου, παράλληλα με τις προληπτικές παρεμβάσεις στα σχολεία, μπορεί να ενισχυθεί από την καλύτερη ενημέρωση του κοινού για τα Ιατρεία Διακοπής Καπνίσματος που λειτουργούν σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.

Στοιχεία από πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Πνευμολογικής Εταιρείας, έδειξαν ότι οι καπνιστές δε γνωρίζουν τι είναι τα ιατρεία διακοπής και πώς μπορούν να τα προσεγγίσουν. Συγκεκριμένα μόνο το 20% όσων θέλουν να διακόψουν μπορεί να κάνει μια οργανωμένη προσπάθεια, η οποία όμως συχνά δε γίνεται με επιστημονικά αποδεδειγμένους τρόπους, αλλά με ηλεκτρονικό τσιγάρο, βελονισμό, ύπνωση, τσίχλες κ.λπ.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα ιατρεία διακοπής καπνίσματος να εμφανίζουν πτώση στην αναγνωρισιμότητα τους, η οποία στηρίζεται στη συζήτηση από στόμα σε στόμα.  Επιπλέον, επικρατούν λάθος αντιλήψεις για το κόστος της θεραπείας, τη διάρκεια της αλλά και την πλήρη άγνοια, πολλές φορές, για την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών επιλογών.

Αξίζει, πάντως να σημειωθεί ότι, τα ιατρεία διακοπής καπνίσματος στην Ελλάδα, έχουν τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην Ευρώπη.

Τέλος, οι ειδικοί επισημαίνουν την ανάγκη αποζημίωσης του κόστους των φαρμάκων για τη διακοπή του καπνίσματος από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ως γνωστόν, αν και κατά καιρούς έχουν γίνει σχετικές εξαγγελίες από το πουργείο Υγείας, σήμερα τα φάρμακα για τη διακοπή του καπνίσματος δεν αποζημιώνονται, αν και χορηγούνται μόνο για 2-3 μήνες.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες φαρμάκων πρώτης γραμμής: τα φάρμακα υποκατάστασης της νικοτίνης, η βουπροπιόνη, και η βαρενικλίνη. Η βαρενικλίνη αποτελεί το πιο αποτελεσματικό από τα τρία και δεν έχει καμιά αντένδειξη σε συγχορήγηση με άλλα φάρμακα, ενώ έχει δειχθεί ότι αποτελεί μια οικονομικά αποδοτική λύση από πλευράς κόστους-αποτελέσματος.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με φαρμακο-οικονομική μελέτη που ανακοινώθηκε στο συνέδριο της ΕΣΔΥ το 2014, η αποζημίωση ενός πλήρους κύκλου θεραπείας τριών μηνών με βαρενικλίνη (6 πακέτα σκευάσματος) θα κόστιζε 215 ευρώ, ανά άτομο. Η αποζημίωση για διακοπή καπνίσματος με βαρενικλίνη για 10.595 άτομα που προτίθενται να κόψουν το κάπνισμα (με βάση στοιχεία ιστορικών πωλήσεων, την περίοδο 2008-2010) θα κόστιζε σήμερα 2,3 εκατομμύρια ευρώ στο κράτος. Αυτό θα οδηγούσε στην επιτυχή διακοπή καπνίσματος 2.585 ασθενών, στην αποφυγή νοσηλειών και εξοικονόμηση δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Η φαρμακευτική αγωγή με βαρενικλίνη ως μέρος ενός οργανωμένου προγράμματος διακοπής του καπνίσματος αποζημιώνεται από το Σύστημα Υγείας ή ασφαλιστικούς φορείς στην Αγγλία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία, Ελβετία, Καναδά, και Αυστραλία.

Μαίρη Μπιμπή

Πηγή: health.in.gr (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)

Argirios Argiriou:
Παλιό άρθρο, που όμως αναλύει καλά τα της συνολικής δαπάνης Υγείας και τα συστατικά της στοιχεία:

31/03/2014 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

ΕΛΣΤΑΤ : σοβαρή υποχώρηση στις δαπάνες υγείας.

Σοβαρά και κρίσιμα είναι τα στοιχεία που καταγράφει η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία αναφορικά με τις δαπάνες υγείας, οι οποίες εμφανίζουν σημαντική υποχώρηση το διάστημα 2009-2012.
Αποτέλεσμα της υποχώρησης αυτής, είναι για ακόμη μία φορά να ζημιώνονται οι πολίτες, καθώς σε πολλές περιπτώσεις, αναγκάζονται να διακόπτουν τις θεραπείες τους, εξαιτίας της πολύ ψηλής συμμετοχής στα φάρμακα, ενώ και τα νοσοκομεία να ασφυκτιούν. Το μεγάλο βάρος για ακόμη μία φορά το σηκώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή οι ασφαλισμένοι.

Όπως βλέπουμε και στον Πίνακα η Συνολική Τρέχουσα Δαπάνη Υγείας (ΣΤΔΥ) μειώθηκε σε 17,708 δισ. ευρώ το 2012 από 23,186 δισ. ευρώ το 2009 ή 23,6%. Ομως στο ίδιο διάστημα η Συνολική Δημόσια Τρέχουσα Δαπάνη (ΣΔΤΔ) μειώθηκε κατά 25,3% (από 16,106 δισ. ευρώ το 2009 σε 12,033 δίσ. ευρώ το 2012). Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνεται και στην ποσοστιαία συμμετοχή της ΣΔΤΔ στη ΣΤΔΤ, που μειώθηκε από 69,5% το 2009 σε 68% το 2012. Στη ΣΔΤΔ περιλαμβάνονται τα κονδύλια γενικής κυβέρνησης (δηλαδή του κρατικού προϋπολογισμού) και των ασφαλιστικών ταμείων (και του διαδόχου τους ΕΟΠΥΥ). Από τα στοιχεία του Πίνακα προκύπτει ότι στη ΣΔΤΔ το μεγάλο βάρος το σηκώνουν τα ταμεία.

Με βάση τα στοιχεία του Πίνακα η κάλυψη της ΣΔΤΔ είχε την παρακάτω εξέλιξη: 2009 61,1%, 2010 60,5%, 2011 58,8% και 2012 57,8%. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία για τις δημόσιες δαπάνες της εξωνοσοκομειακής περίθαλψης, όπως φάρμακα, οπτικά, ορθοπεδικά είδη κλπ: Από 7,12 δισ. ευρώ το 2009 μειώθηκαν σε 4,815 δισ. ευρώ για το 2012. Δηλαδή μειώθηκαν κατά 32,4%. Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι πληρωμές των ιδιωτών προς τα νοσοκομεία (δημόσια και ιδιωτικά) αυξήθηκαν από 1,166 δισ. ευρώ το 2009 σε 1,387 δισ. ευρώ το 2012 ή 16%. Σοβαρή μείωση εμφανίζει και η Συνολική Ιδιωτική Τρέχουσα Δαπάνη (ΣΙΤΔ), που περιλαμβάνει τις άμεσες πληρωμές των νοικοκυριών και τις δαπάνες της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας. Και ενώ οι δαπάνες της ιδιωτικής ασφάλισης παρουσίασαν αύξηση κατά 2,2% την περίοδο 2009-2012, οι άμεσες πληρωμές των νοικοκυριών -την ίδια περίοδο- μειώθηκαν κατά 22,7%, στοιχείο που πιστοποιεί ότι οι λαϊκές οικογένειες ξόδεψαν «ό,τι είχαν στην άκρη για την ώρα της ανάγκης».

Στη γραμμή Λοιπές Δαπάνες (5) περιλαμβάνονται τα κονδύλια για τις ΜΚΟ, την Εκκλησία και την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες μετά την πτώση του 2010 παρουσιάζουν και πάλι άνοδο. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ η ΣΤΔΥ ως ποσοστό του ΑΕΠ είχε την παρακάτω εξέλιξη (Στις παρενθέσεις το ΑΕΠ σε δισ. ευρώ): 2009 10,03% (236) , 2010 9,34% (224), 2011 9,67% (209) και 2012 9,16% (195).




Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Argirios Argiriou:
Παλιό άρθρο με κάποιες ενδιαφέρουσες όμως πληροφορίες:

09/05/2013 ΗΜΕΡΗΣΙΑ.
Της Ελένης Πετροπούλου.

ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΙΑ 2009 - 2011
Η συνολική Δαπάνη Υγείας μειώθηκε κατά 4,4 δισ. ευρώ.

Από μηχανή «ανάπτυξης» η Υγεία έχει μετατραπεί σε εργαλείο δημοσιονομικής εξυγίανσης με τις δαπάνες διαρκώς να συρρικνώνονται: Την τριετία 2009 - 2011, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 22,6 δισ. ευρώ (ή 9,8%), ενώ η Συνολική Δαπάνη Υγείας μειώθηκε κατά 4,4 δισ. ευρώ (ή 18,9%)!
Την ίδια στιγμή, τα νοικοκυριά πληρώνουν από την τσέπη τους την εξωνοσοκομειακή φροντίδα, που ανέρχεται σε 5 - 6 δισ. ευρώ. Από αυτά, η Κοινωνική Ασφάλιση, παρά την παρουσία του ΙΚΑ με τις δομές του, «σηκώνει» μόλις το 25% του συνολικού βάρους. Το μεγάλο μέρος της δαπάνης των νοικοκυριών είναι προς οδοντιατρεία, στα οποία κατευθύνονται περίπου 1,5 - 2 δισ. ευρώ ετησίως. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από το Σύστημα Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ) το οποίο αποτυπώνει και αναλύει τη δαπάνη υγείας στην Ελλάδα, και παρουσίασε πρόσφατα ο καθηγητής Λυκούργος Λιαρόπουλος. Πιο αναλυτικά:



1. Η Εξέλιξη της Δαπάνης Υγείας σε Σύγκριση με το ΑΕΠ (2003-2011)

Την περίοδο 2005 - 2009, όταν το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 38,1 δισ. ευρώ, τα 7,2 δισ. ευρώ (ή το 18,9%), ήταν η αύξηση στη δαπάνη υγείας. Από αυτά, τα 6,8 δισ. ευρώ ήταν η αύξηση στη δημόσια δαπάνη υγείας, δηλαδή 17,8% της συνολικής αύξησης του ΑΕΠ. Είναι ενδιαφέρον ότι, ως προς το ΑΕΠ, το 2011 γυρίσαμε 5 χρόνια πίσω στο 2006. Η δαπάνη υγείας (τόσο η συνολική, όσο και η δημόσια) αυξήθηκε με ταχύτερο ρυθμό από ότι το ΑΕΠ.
Στο χρονικό διάστημα 2005 και 2009 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 19,7%, ενώ η Συνολική Δαπάνη Υγείας κατά 45% και η Δημόσια Δαπάνη Υγείας κατά 73%. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν άλλος τομέας έχει δείξει παρόμοια συμπεριφορά.
Στο διάστημα 2009 - 2011, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 22,6 δισ. ευρώ (ή 9,8%), ενώ η Συνολική Δαπάνη Υγείας ΣΔΥ μειώθηκε κατά 4,4 δισ. ευρώ (ή 18,9%).
Έτσι, από μηχανή «ανάπτυξης», η υγεία μεταβλήθηκε σε εργαλείο δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αν η προηγούμενη διόγκωση οφείλονταν σε σπατάλη και διαφθορά, αυτή είναι καλή εξέλιξη. (σε σπατάλη και διαφθορά οφειλόταν). Αν όμως η μείωση της δαπάνης είναι «άρνηση υπηρεσίας» λόγω υποχρηματοδότησης, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι αρνητικά για το επίπεδο της υγείας του ελληνικού λαού.

2. Η Εξέλιξη της Δαπάνης κατά Κατηγορία Υπηρεσιών Υγείας

Οι δύο κύριες κατηγορίες της δαπάνης υγείας είναι η ενδονοσοκομειακή και η φαρμακευτική με την πρώτη να υπερέχει σταθερά και με αυξητική τάση.
Μεταξύ του 2005 και του 2009, η διαφορά της ενδονοσοκομειακής δαπάνης από τη φαρμακευτική αυξήθηκε από 1 δισ. ευρώ σε περίπου 2 δισ. ευρώ, λόγω και της αύξησης ορισμένων ιατρικών μισθολογίων και κάποιων λειτουργικών δαπανών στα δημόσια νοσοκομεία.
Αντίθετα, η εξωνοσοκομειακή φροντίδα (στην οποία περικλείεται και η διαγνωστική ? εργαστηριακή) δείχνει σαφή υποχώρηση. Ενώ το 2005 υπερέχει σε σχέση με τη νοσοκομειακή κατά 600 εκατ. ευρώ, το 2009 υστερεί κατά 2 δισ. ευρώ.

3. Η κατανομή της Δημόσιας δαπάνης κατά είδος υπηρεσιών (ευρώ και % ΑΕΠ)

Μεταξύ 2005 και 2009, η δημόσια ενδονοσοκομειακή δαπάνη αυξήθηκε κατά 79% από 3,9 δισ. ευρώ σε 7 δισ. ευρώ, σε μόλις τέσσερα χρόνια.
Μεταξύ 2008 και 2009, η δημόσια ενδονοσοκομειακή δαπάνη αυξήθηκε κατά 900 εκατ. ευρώ. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, αντίστοιχα αυξήθηκε από 3,6 δισ. ευρώ το 2006 σε 5,2 δισ. ευρώ το 2009, δηλαδή κατά 44%, προσθέτοντας 400 - 600 εκατ. ευρώ ετησίως.
Η πτώση και των δύο μεγεθών μετά το 2009 είναι εμφανής, ενώ προβληματίζει η πτώση της εξωνοσοκομειακής δαπάνης, κατά 500 εκατ. ευρώ από το 2009 έως το 2011.
Επίσης, σταθερά ανοδική είναι η πορεία της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης κατά 0,2% του ΑΕΠ κάθε έτος από το 2005 έως το 2009. Μετά το 2009 η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 0,2% του ΑΕΠ, ενώ εντονότερη ήταν η μείωση και της δημόσιας ενδονοσοκομειακής κατά 0,5% του ΑΕΠ από το 2009 έως το 2011, ως αποτέλεσμα των δραστικών περικοπών που επιβλήθηκαν από την τρόικα και στις δύο κατηγορίες δαπάνης.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Argirios Argiriou:
26/05/2015
Περίληψη της εισήγησης του ομότιμου Καθηγητή Οικονομικών της Υγείας στην ΕΣΔΥ, κ. Γιάννη Κυριόπουλου στο συνέδριο Shaping the Future of Healthcare in Greece που έγινε στην Αθήνα.

Γιάννης Κυριόπουλος
Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας,  ΕΣΔΥ.

Στην ευκαιρία που φέρνει ο ερχομός μίας Κυβέρνησης με εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό, για περισσυλογή, αξιολόγηση του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και προσέγγιση της υγειονομικής μεταρρύθμισης μέσα από μία άλλη οπτική αναφέρθηκε κατά την εναρκτήρια ομιλία του ο ομότιμος Καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας ( ΕΣΔΥ ), Γιάννης Κυριόπουλος. Ο Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου, εξέφρασε τον προβληματισμό του για τα αποτελέσματα των στόχων που ετέθησαν στην προσπάθεια να παραχθούν οι ίδιες ποσότητες υηπηρεσιών υγείας και να υπάρξει καθολική κάλυψη του πληθυσμού εν μέσω δημοσιονομικών δυσκολιών. Πιο συγκεκριμένα, υπογράμμισε πως  βρισκόμαστε μπροστά σε ένα <<ιστορικό αρνητικό ανασφαλίστων>>, με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ να αναφέρουν πως το 21% των Ελλήνων είναι ανασφάλιστοι. Παράλληλα χαρακτήρισε ως <<ασυγχώρητη>> την απόκκλιση που κατεγράφη σε ότι οφορά τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, ο οποίος ενώ αρχικά είχε διαπιστωθεί πως χρειαζόταν τουλάχιστον 7,9 δις για να λειτουργήσει, τελικά έλαβε χρηματοδότηση 35% χαμηλότερη από την προβλεπόμενη (5,3 δις €). Την ίδια ώρα, σε <<φιάσκο>> εξελίχθηκε, όπως είπε ο κ. Κυριόπουλος και η σκέψη να ελλατωθεί το νοσοκομειακό δίκτυο, κάνοντας υποκατάσταση υπηρεσιών προς την ΠΦΥ, αφού στην πράξη κατεγράφη αύξηση 28% των εισαγωγών στα νοσοκομεία, όχι λόγω αύξησης της νοσηρότητας, αλλά εξαιτίας της κατά 50% κατάρρευσης της ΠΦΥ. Ο ίδιος πάντως, ολοκληρώνοντας την ομιλία του, επεσήμανε πως <<δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να έχουμε τα 24 δις ευρώ του 2009>>, ωστόσο είναι άμεση ανάγκη να βρεθούν ακόμη 1 με 1,5 δις ευρώ για να ισορροπήσει το σύστημά μας. Τα χρήματα αυτά, όπως είπε, πρέπει να τα βρούμε από εναλλακτικές πηγές, όπως είναι η συμμετοχή στο κόστος, ανάλογα με το εισόδημα και την ανάγκη.

Argirios Argiriou:
10/06/2015
του Βασίλη Βενιζέλου.

Δημήτρης Βαρνάβας: Ο κ. Λουράντος "ξεχνά" πολλά για τα ΜΥΣΥΦΑ...


Ορισμένες πολύ "σκληρές" όσο και "πικρές" αλήθειες σχετικά με τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα (και μη αποζημιούμενα από τα ασφαλιστικά ταμεία) φάρμακα (ΜΥΣΥΦΑ) υπενθυμίζει την Τετάρτη 10 Ιουνίου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και Γενικός Γραμματέας του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) Δημήτρης Βαρνάβας στον πρόεδρο του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ) Κώστα Λουράντο.
 
Συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Βαρνάβας αναφέρει τα εξής σε ανάρτησή του στο ygeianet.gr:
 
"Απεργούν οι φαρμακοποιοί της χώρας, ζητώντας να παραμείνει στα φαρμακεία η διάθεση των ΜΥΣΥΦΑ και να μην μεταφερθεί στα supermarkets.
Σωστό το αίτημα. Δυστυχώς, το πρώτο- ίσως και το μόνο- επιχείρημα των φαρμακοποιών είναι ο τζίρος των 800 εκατ. ευρώ που αναλογεί στα ΜΥΣΥΦΑ.
Ο κ. Λουράντος, τις τελευταίες μέρες υβρίζει χυδαία τον πρωθυπουργό και προστρέχει στις αγκάλες του κ. Βορίδη. Παραλείπει όμως να ενημερώσει την κοινωνία ποιος και πότε διόγκωσε τον τζίρο των ΜΥΣΥΦΑ.
Παραλείπει να ενημερώσει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση αφαίρεσε μέσα σε έξι μήνες 500 φαρμακευτικά σκευάσματα από τα υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα και αποζημιούμενα από τα ασφαλιστικά ταμεία, μετακυλώντας το κόστος στους ασθενείς. Μάλιστα τα περισσότερα των ΜΥΣΥΦΑ είναι απολύτως αναγκαία για τους ασφαλισμένους και συχνά συνταγογραφούμενα από τους γιατρούς.
Μέσα λίγους μήνες λοιπόν η λίστα των μη αποζημιουμένων από τα ασφαλιστικά ταμεία φαρμάκων διογκώθηκε από τα 800 φαρμακευτικά σκευάσματα σε 1.300, πράγμα που οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών αποσιωπούν.
Αίτημα λοιπόν της κοινωνίας είναι να καταργηθεί οριστικά η κατηγορία φαρμάκων που αποκαλούνται ΜΥΣΥΦΑ. Οι πολίτες ελάχιστα ενδιαφέρονται για τον τζίρο και τα κέρδη των φαρμακείων. Ενδιαφέρονται όμως τα μέγιστα για την εκτίναξη της συμμετοχής των ασθενών στην αγορά φαρμάκων από το 10 στο 30% μέσα σε λίγα χρόνια".

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα