Ο ΕΟΠΥΥ σε αριθμούς.

[Argirios Argiriou]

Και για μένα είναι ενοχλητικό το ιδιαίτερα υψηλό κόστος της θεραπείας για την ηπατίτιδα C.
Τι θα πρότεινες όμως στην πράξη Αργύρη;
Να μη θεραπεύεται η ηπατίτιδα C;
Να χορηγείται θεραπεία μόνο σε μη χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών;
Να χορηγείται θεραπεία σε περιορισμένο αριθμό ασθενών ανάλογα με κριτήρια (π.χ. ηλικία);

Θέλει πολύ σκέψη και προσοχή πριν αρχίσει μια χώρα να αποζημιώνει πανάκριβες θεραπείες. Ειδικά όταν πρόκειται για μια χώρα σαν την δική μας με οικονομία που εξακολουθεί να είναι στα όρια της χρεοκοπίας. Θα μπορούσε ο ΕΟΠΥΥ να περιμένει 20 χρόνια μέχρις ότου να βγούνε γενόσημα τους. Από την στιγμή που ξεκινήσει κανείς να αποζημιώνει αυτά τα φάρμακα και μετά, δεν υπάρχει επιστροφή....

Αν αυτά τα 100 εκατομ. € / έτος προσθέτονταν στο να φτιάξει κανείς μια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας προς την κατεύθυνση που περιγράφω εδώ Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος , τα έτη ζωής που θα σώζαμε θα ήταν περισσότερα.

[Denominator]

Ίσως το παραδειγμα της ηπατίτιδας C να είναι λίγο παραπλανητικό με τη λογική ότι πρόκειται για νόσο που μέχρι να φτάσει στην κίρρωση (που θα το κάνει σε ένα 50% περίπου των περιπτώσεων) δεν έχει κανένα σύμπτωμα - παραβλέπουμε τον επίσης συχνό ηπατοκυτταρικό καρκίνο. Όμως είναι μεταδοτική και αφορά και πολλούς νέους ανθρώπους.
Και ερωτώ πάλι: Γιατί να καλύψεις το κόστος ενός ορφανού φαρμάκου; Θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα ένας παθητικός Καιάδας.
Φυσικά σε όλα αυτά υπάρχει και η μεγάλη ευθύνη των φαρμακοβιομηχανιων. Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν είναι σε καμία περίπτωση φιλανθρωπικά ιδρύματα, πλην όμως θα μπορούσαν να είχαν περιορίσει τις επιδιώξεις τους αν εύρισκαν απέναντί τους πολιτική βούληση. Ένα παράδειγμα θα παραθεσω με αφορμή την πάμφθηνη υδροξυχλωροκινη (plaquenil), που μάλιστα κάποιες στιγμές έφτασε να είναι και δυσεύρετη: Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τη βιβλιογραφία θα διαπιστώσει τις τεράστιες δυνατότητες ως προς την ανοσοτροποποιηση. Αντί αυτής προωθείται βέβαια ο κάθε πανάκριβος βιολογικός παραγοντας - ποια φάρμακοβιομηχανία θα πόνταρε τα ρέστα της στην υδροξυχλωροκινη, ακομη κι αν γνώριζε ότι είναι αν όχι καλύτερη, τουλάχιστο μη κατώτερη από ένα σκεύασμα πολλών χιλιάδων ευρώ;
Κλείνοντας λοιπόν πιστεύω ότι δε φταίνε οι ασθενείς και οι ασθένειες, αλλά πρωτίστως η πολιτική υγείας.

[Argirios Argiriou]

Και ερωτώ πάλι: Γιατί να καλύψεις το κόστος ενός ορφανού φαρμάκου; Θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα ένας παθητικός Καιάδας.

Ας κοιτάξουμε πρώτα να εφαρμόσουμε την απαγόρευση του καπνίσματος στους Δημόσιους χώρους (που στοιχίζει χιλιάδες ζωές στην Ελλάδα κάθε χρόνο) και που είναι και δωρεάν μέτρο.

[Denominator]

Και ερωτώ πάλι: Γιατί να καλύψεις το κόστος ενός ορφανού φαρμάκου; Θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα ένας παθητικός Καιάδας.

Ας κοιτάξουμε πρώτα να εφαρμόσουμε την απαγόρευση του καπνίσματος στους Δημόσιους χώρους (που στοιχίζει χιλιάδες ζωές στην Ελλάδα κάθε χρόνο) και που είναι και δωρεάν μέτρο.

Βεβαίως, και η εφαρμογή του αντικαπνιστικου νόμου είναι θέμα πολιτικής βούλησης και σωστά έχει τεθεί σε ύψιστη προτεραιότητα.
Για το άλλο θέμα όμως δεν είναι εύκολο να τοποθετηθεί κανείς: ερωτώ αν και σε ποιες περιπτώσεις έχει το δικαίωμα μία κοινωνία να πει σε έναν ασθενή "κοστίζει πολύ η θεραπεία σου, δε μας συμφέρει να σε θεραπευσουμε".
Για να μην παρεξηγηθώ, όχι, δεν έχω εύκολη απάντηση.

[Δ. Κουναλάκης]

Και ερωτώ πάλι: Γιατί να καλύψεις το κόστος ενός ορφανού φαρμάκου; Θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα ένας παθητικός Καιάδας.

Ας κοιτάξουμε πρώτα να εφαρμόσουμε την απαγόρευση του καπνίσματος στους Δημόσιους χώρους (που στοιχίζει χιλιάδες ζωές στην Ελλάδα κάθε χρόνο) και που είναι και δωρεάν μέτρο.

Βεβαίως, και η εφαρμογή του αντικαπνιστικου νόμου είναι θέμα πολιτικής βούλησης και σωστά έχει τεθεί σε ύψιστη προτεραιότητα.
Για το άλλο θέμα όμως δεν είναι εύκολο να τοποθετηθεί κανείς: ερωτώ αν και σε ποιες περιπτώσεις έχει το δικαίωμα μία κοινωνία να πει σε έναν ασθενή "κοστίζει πολύ η θεραπεία σου, δε μας συμφέρει να σε θεραπευσουμε".
Για να μην παρεξηγηθώ, όχι, δεν έχω εύκολη απάντηση.

Δεν λέει κανείς ότι υπάρχει εύκολη απάντηση.  Σκέψου όμως ότι σε αυτή την περίπτωση η αρχική αιτίαση του Αργύρη είναι σωστή:
Ένας πιθανός ασθενής ηπατίτιδας C είναι αυτός που πήγε λίγο πιο βόρεια και προτίμησε να πληρώσει λιγότερο για τα δόντια του γιατί αυτή τη χώρα δεν την ενδιαφέρει να οργανώσει και να πληρώσει υπηρεσίες που δεν θα οδηγήσουν κάποιο να βρεθεί ως ασθενής με ηπατίτιδα C. το ίδιο για χειρουργεία, το ίδιο για γιατρούς.
Είναι σαφές ότι δεν θέλει κανείς να αρνηθεί την θεραπεία για την ηπατίτιδα C. Όμως έτσι όπως γίνεται σήμερα είναι σαν να ρίχνεις νερό σε ένα τρύπιο βαρέλι. Πρώτα, δημιουργείς τις συνθήκες για να μην υπάρχουν νέα περιστατικά και μετά αρχίζεις να δίνεις πόρους για θεραπεία.
Και προσωπικά δεν θα κατηγορήσω τον άνθρωπο που είτε είναι σε ανέχεια είτε δεν έχει συναίσθηση του κινδύνου. Σε μια κοινωνία, θα κατηγορήσω το κράτος για αυτές τις συνθήκες.

[Argirios Argiriou]

Αντιγράφω από Ιατρική ομάδα του facebook στις 03/01/2020:

Οι άλλοι το έλεγαν αλλά δεν το έκαναν. Δείτε λοιπόν πως γίνεται το κόλπο "Με ένα νόμο και ένα άρθρο".

(Μπορεί κάποιος να μας το εξηγήσει λογιστικά, μιας και δεν προκύπτει επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού; )

[Argirios Argiriou]

Σταχυολογώ ενδιαφέροντα σχόλια από διάφορες Ιατρικές ομάδες στο facebook για την παραπάνω εικόνα:

- Το έκαναν και οι "άλλοι".
Υπουργική Απόφαση Αριθμ. Β2.α/Γ.Π. οικ. 47295/2016 - ΦΕΚ 2137/Β/11-7-2016 (διαγραφή χρεών ύψους 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τα νοσοκομεία του ΕΣΥ για υπηρεσίες που παρείχαν σε ασφαλισμένους από 1/1/2012 έως 31/12/2014).
Λογιστικά, απλά διαγράφεις τις απαιτήσεις που αναφέρονται ανά νοσοκομείο, με αιτιολογία την υπουργική απόφαση.
Στην πράξη, η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού έχει ήδη προηγηθεί από τις επιχορηγήσεις που λαμβάνουν τα νοσοκομεία

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος


- Στηρίζουμε τον "γίγαντα με τα πήλινα πόδια" (ΑΚΑ.. ΕΟΠΥΥ)

- Γενικά "στηρίζουμε" ότι δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε σωστά...

- Η μισθοδοσία των νοσοκομείων πληρώνεται από το κράτος. Κάθε χρόνο το ΥΥΚΑ τους δίνει όσα χρήματα χρειάζονται για να μην γίνει θέμα στα ΜΜΕ και να είναι ανεκτό από τους πολίτες. ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ τι θα τα κάνουν. Αυτά δήθεν εκτελούν παραπεμπτικά, νοσηλείες και θεραπείες που θα πρέπει να πληρώσει ο ΕΟΠΥΥ. Χωρίς rebate. Αυτό όμως είναι ρίσκο. Τι γίνεται εάν ένα νοσοκομείο είναι τελείως σπάταλο; Σκέψου αυτά που θα πλήρωνε ο ΕΟΠΥΥ να μην έφταναν να λειτουργήσει... Και τι θα γίνουν οι ψηφοφόροι μας; Οι συνδικαληστές μας; Έτσι, το κράτος δεν αποδίδει στον ΕΟΠΥΥ τις εισφορές, "πληρώνει" κατευθείαν τα νοσοκομεία όπως έχει μάθει, και κάθε δυο χρόνια κάνει μια χαριστική για τα χρέη του ΕΟΠΥΥ. Είδατε που δεν έχει καμιά σημασία τι διοικητές θα έχουν τα νοσοκομεία; Είτε τους προσλάβεις με θεατρικό δρώμενο, είτε με κομματικές ζυμώσεις, είτε με προκηρύξεις, τι διαφορά έχει; Τον ίδιο προϋπολογισμό θα πάρουν, το ίδιο προσωπικό θα έχουν, ότι έχει μάθει να κάνει, θα κάνει.

- Η λογική είναι, εγώ είμαι κράτος, εγώ χρηματοδοτώ τα νοσοκομεία, εγώ και τον ΕΟΠΥΥ, άρα αν ο ένας χρωστάει στον άλλο, διαγράψτε το κ τελειώσαμε. Πάει κ πιο πίσω πάντως... είναι τουλάχιστον η 3η κυβέρνηση που το κάνει. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα όμως. Αυτό άντε να το κάνεις μια φορά να «εξορθολογίσεις», να «χαρίσεις», «να κλείσεις το μάτι» σε δυσλειτουργίες. Όταν όμως γίνεται συνέχεια είναι καμπανάκι... Θα σας πω 2-3 απλά παραδείγματα: 1) είσαστε σίγουροι πως τα νοσοκομεία τιμολογούν σωστά τον ΕΟΠΥΥ και «ματσάρουν» οι απαιτήσεις του ενός με τις υποχρεώσεις του άλλου;!; 2) για ποιο λόγο να σπαταλώνται τεράστια νούμερα από ανθρωποώρες, ενέργεια, Ντάτα εντρυ, χρήματα σε πληροφοριακά συστήματα, παίδεμα να βρεις ΚΕΝ, παρακαταθήκες, χρεώσεις υλικών κοκ και δε λένε από την αρχή: «ρίξτε το τιμολόγιο στον κουβά αφού θα συμψηφιστεί»; 3) για ποιο λόγο ένα νοσοκομείο, μια διοίκηση, να κάνει προσπάθεια εξορθολογισμού και βιωσιμότητας, όταν το Χ δίπλα του νοσοκομειο δεν ασχολείται και στο τέλος έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, ή όταν ότι παράγει μηδενίζεται (και στην Ελλάδα θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε ποιον άλλον τιμολογούμε πέρα από τον ΕΟΠΥΥ... ή τι ποσοστό των χρέωσαν πάει προς εκεί γιατί έχω την αίσθηση πως κάποια νοσοκομεία αγγίζουν και το 100%). Αυτά εν τάχει, θα μπορούσα να σας γράψω αναλυτικά κ «επιστημονικότερα», θα τα συνοψίσω με 2 λέξεις: voodoo management  ( το σχόλιο αυτό είναι από τον Lambros Georgopoulos )

- Ξέρει κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται να διαγράφεται χρέος 3,5 ΔΙΣ του ΕΟΠΠΥ προς τα νοσοκομεία με ένα νόμο;;;; Και αυτό το χρέος που πάει; ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ;;;

- Το χρέος αυτό Ανδρέα το πληρώνουν οι φορολογούμενοι .....

- το ξαναπληρώνουμε...μάλλον!

- Απλό και οι δύο χρηματοδοτούνται από το κράτος. έπειτα ο εοπυυ προσποιείται ότι αγοράζει υπηρεσίες και τα νοσοκομεία προσποιούνται ότι τις προσφέρουν...αλλιώς τα κουκιά δεν βγαίνουν. τα νοσοκομεία είναι χρεοκοπημένα. Αυτά να τα δουν όσοι νομίζουν ότι νομίζουν ότι έχουν αγοράσει ιατρικές υπηρεσίες με τις εισφορές τους.

-  ποια διαφορα έχει ένας κακοπληρωτής ανασφάλιστος σήμερα από έναν κανονικά ασφαλισμένο στις υπηρεσίες που λαμβάνει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο ;

- Να σας το εξηγήσω απλά: τα μετατρέπει και επί της ουσίας σε λογιστικές εγγραφές εντός κλειστού συστήματος. Δεν είχε άλλωστε ποτέ λόγο να τα αποπληρώσει ο ένας φορέας στον άλλο. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται μάλλον για λόγους αναμενόμενων ΣΔΙΤ αυτή την φορά που χρειάζονται βιώσιμες αναλογιστικές μελέτες για την δανειοδότηση και υλοποίηση των συμφωνηθέντων από τους συμβληθέντες. Με τέτοιο χρέος, δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Είναι μια θεώρηση και αυτή.

- Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει

- Στα μουλωχτά μια τέτοια ρύθμιση βγαίνει τακτικά κάθε 2 χρόνια από το 2012 που ιδρύθηκε ο ΕΟΠΥΥ ως και σήμερα με όλες τις κυβερνήσεις.

- γιατι πιο πριν, τι γινότανε;

- Αυτός έχει το μαχαίρι αυτος και το πεπόνι, Γιάννης πίνει γιαννης κερνάει,τρελός είμαι και ότι θέλω κάνω,καθώς και πολλά αλλα.Σε μια χώρα που όλα λειτουργούν υπέρ του Δημοσίου και κανεις ποτε δεν είναι υπεύθυνος αυτο γίνεται και αυτό θα γίνεται.

- Δεν είναι τόσο αθώο το νομοθετικό ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Πληρώνει ο προϋπολογισμός 3,5 δισ γιατί αφού ο ΕΟΠΥΥ έχει έσοδα από εισφορές υπέρ υγείας; ΓΙΑΤΙ;
Απάντηση:
(α) δεν επαρκούν οι εισφορές στον ΕΟΠΥΥ γιατί έχει πάνω από 30% λειτουργικά έξοδα (κακοδιαχείρηση, έλλειψη μηχανογράφησης, διαφυγόντα έσοδα κλπ) ενώ άνω του 15% λειτουργικά θα έπρεπε να είχε χτυπήσει κόκκινο καμπανάκι.
(β) δεν επαρκούν οι εισφορές στον ΕΟΠΥΥ γιατί πληρώνει κλάσμα του πληθυσμού, ενώ το υπόλοιπο κλάσμα, ομάδες ειδικής συμπεριφοράς (για όποιον δεν κατανοεί άστο), τα Βαλκάνια ολόκληρα ( πατέρας οικονομικός μετανάστης με 2 μήνες ένσημα ασφαλίζει σύζυγο- μαύρη εργασία και αυτή- παιδιά, γονείς, πεθερικά)
(γ) δεν επαρκούν οι εισφορές στον ΕΟΠΥΥ διότι έχουν την ίδια περίθαλψη με τους παραπάνω και η νέα ομάδα των του παγκόσμιου πληθυσμού των διασυνοριακών φιλοξενουμένων
(δ)....δεν θέλω να κάνω στατιστική
Έρχεται λοιπόν ο προϋπολογισμός, δηλαδή το κλάσμα του Ελληνικού πληθυσμού που καταβάλλει ασφαλιστικές & φορολογικές εισφορές και ΞΑΝΑΒΑΖΕΙ δεύτερη φορά ασφαλιστικές εισφορές. 'Αρα όλοι έχουμε μέτρια ή κακή περίθαλψη, οι μη πληρώνοντες μαγκιά τους και το Κράτος κάνει κοινωνική πολιτική!

- Με το κοστολόγιο του Ε.Σ.Υ. θα ασχοληθεί επιτέλους κανείς;Δεν είναι λογικό όλα τα Διαγνωστικά να είναι συμβεβλημένα με τιμές Φ.Ε.Κ. και να "βγαίνουν" και να μην δημοσιοποιούνται βασικά στοιχεία διαχείρισης του Δημοσίου τομέα Υγείας (Ε.Σ.Υ-Π.Ε.Δ.Υ).

- Αφού μπορούμε ως δια μαγείας να εξαφανίζουμε χρέη, γιατί εξαφανίζουμε μόνο 3,5 δις και δεν εξαφανίζουμε 35 δις για να είμαστε και άρχοντες;

[Argirios Argiriou]

09-01-2020
Του Αιμίλιου Νεγκή.

200 εκατ. παραπάνω οι δαπάνες του ΕΣΥ το 2019

Κατά 200 εκατ. ευρώ αυξήθηκαν οι δαπάνες των νοσοκομείων του ΕΣΥ το 2019, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, φθάνοντας συνολικά τα 1,3 δις ευρώ.

Σημαντική αύξηση κατά 90 εκατ. ευρώ εμφάνισε η φαρμακευτική δαπάνη, η οποία τελικά διαμορφώθηκε σε περίπου 900 εκατ. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχει το όριο των 500 εκατ. ευρώ, συνεπάγεται ότι το clawback των φαρμακευτικών επιχειρήσεων για το νοσοκομειακό φάρμακο θα φθάσει περίπου τα 400 εκατ. ευρώ (ποσοστό 45% επί της συνολικής δαπάνης).

Από την άλλη, τη μικρότερη αύξηση δαπανών κατέγραφαν οι υπηρεσίες (ποσοστό 1,6%), το υγειονομικό υλικό (ποσοστό μόνο 3%), τα ορθοπεδικά υλικά (8,8%) και τα αντιδραστήρια. Αξιοσημείωτη αύξηση όμως κατά περίπου ένα τρίτο παρατηρήθηκε στις λεγόμενες Λοιπές δαπάνες, γεγονός που υποδηλώνει ότι εκεί απαιτούνται παρεμβάσεις.

Στον αντίποδα σημαντική αύξηση καταγράφεται στις ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές. Τον Νοέμβριο του 2019, είχαν ανέλθει στα 354 εκατ. ευρώ, ενώ το Δεκέμβριο του 2018, είχαν διαμορφωθεί στα 294 εκατ. ευρώ.

Να θυμίσουμε ότι ο προϋπολογισμός για το 2020, που ψηφίστηκε πρόσφατα, προβλέπει:

Οι επιχορηγήσεις από τον τακτικό προϋπολογισμό προς τα νοσοκομεία θα ανέλθουν στο 1,279 δισ. ευρώ, έναντι 1,319 το 2019 (μείωση 3%).
Οι συνολικές δαπάνες των νοσοκομείων (μισθοί και λειτουργικές δαπάνες) προϋπολογίζονται στα 3,859 δισ. ευρώ, έναντι 4,041 δισ. το 2019.
Ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας, μιλώντας στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, είχε αναφέρει ότι “η κυβέρνηση παρέλαβε έναν προϋπολογισμό ύψους 2,341 δις ευρώ, που δεν επαρκούσε για τις ανάγκες των νοσοκομείων”. Γι αυτό, και ζητήθηκε και δόθηκε πρόσθετη χρηματοδότηση από το υπουργείο Οικονομικών. Για το 2020, ο κ. Κικίλιας είπε ότι ο αρχικός προϋπολογισμός και οι πιστώσεις είναι της τάξης των 100-120 εκατ. παραπάνω, φθάνοντας στα 2,461 δισ. ευρώ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Health Daily, 10/01/2020

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΔΑΠΑΝΗ 2019:
ΑΥΞΗΣΗ ΠΙΣΤΩΣΕΩΝ ΚΑΙ CLAWBACK

400 εκατ. ευρώ το νοσοκομειακό clawback
Ενισχυμένες κατά 200 εκατομμύρια ευρώ εμφανίζονται οι πιστώσεις των
νοσοκομείων του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.) για το 2019 - στις επτά (7)
βασικές κατηγορίες δαπανών - σε σχέση με αυτές του προηγούμενου έτους (2018),
σύμφωνα με τις τελευταίες τροποποιήσεις των προϋπολογισμών των Νοσοκομείων
(πηγή στοιχείων επίσημος ισότοπος υπηρεσίας Δι@γεια, επεξεργασμένα από την
ομάδα συμβούλων πολιτικής και υπηρεσιών υγείας re.for.med). Συγκεκριμένα
η φαρμακευτική δαπάνη εμφανίζει αύξηση €90 εκατομμύρια και τελικά
διαμορφώνεται στα €900 εκατ., ενώ οι υπόλοιπες δαπάνες εμφανίζουν αύξηση
€110 εκατ. και διαμορφώνονται συνολικά στα €1,3 δισ., από €1,19 δισ. το
2018. Δεδομένου του κλειστού προϋπολογισμού για τη φαρμακευτική δαπάνη
των €500 εκατ., το νοσοκομειακό clawback αναμένεται να είναι της τάξης των
€400 εκατομμυρίων ή ποσοστιαία, στο 45% της συνολικής νοσοκομειακής
φαρμακευτικής δαπάνης.
Μεγάλο στοίχημα της τρέχουσας περιόδου, παραμένει το εάν οι εμφανιζόμενες
αυξήσεις των προϋπολογισμών των Νοσοκομείων θα μετουσιωθούν σε μια
αντίστοιχη (και άκρως απαραίτητη) αύξηση στην ποιότητα των παρεχόμενων
υπηρεσιών δευτεροβάθμιας φροντίδας προς τους πολίτες. Τέλος, οι ληξιπρόθεσμες
οφειλές των Νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους - σύμφωνα και με το
Δελτίο Μηνιαίων Στοιχείων της Γενικής Κυβέρνησης για το Νοέμβριο του 2019-
διαμορφώνονται στα €354 εκατ. και εμφανίζονται αυξημένες σε σχέση με τις
ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δεκεμβρίου του 2018 που έκλεισαν στα €294 εκατ.

[Argirios Argiriou]

30/01/2020
Του Βασίλη Βενιζέλου.

Ο κορυφαίος Έλληνας καθηγητής Οικονομικών της Υγείας «καταρρίπτει» το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πλαστό, όπως αποδεικνύεται από τα σχετικά στατιστικά στοιχεία, αφήγημα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, περί… «ανοίγματος» του δημοσίου συστήματος Υγείας σε όλους τους ανασφάλιστους, τους φτωχούς και τους κοινωνικά και οικονομικά περιθωριοποιημένους συνανθρώπους μας, καταρρίπτει με πάταγο ο κορυφαίος Έλληνας καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος. ( Εδώ θα πάρω το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Επί ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσαν και οι ανασφάλιστοι να παίρνουν τα φάρμακα τους με συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι αυτό το νομοθέτησε στις 29/05/2014 ο Άδωνις λίγο πριν τον αλλάξει ο Σαμαράς, αλλά επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε ευρέως γνωστό στον κόσμο. Αυτό βέβαια είναι και καλό αλλά και κακό ταυτόχρονα. Σου λέει ο άλλος γιατί να πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές από την στιγμή που μπορώ έτσι και αλλιώς να έχω πρόσβαση, κουτσά στραβά, στο Δημόσιο σύστημα Υγείας;  ).

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Κυριόπουλος, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό "ΑΘΗΝΑ 9.84", σήμανε συναγερμό για την αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας και τον διαφαινόμενο αποκλεισμό των φτωχότερων νοικοκυριών από τις υπηρεσίες Υγείας.

"Με βάση στοιχεία της διετίας 2016-2017 διαπιστώνεται μια - πρωτοφανής σε καιρό ειρήνης- αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας. Επίσης, τα φτωχά νοικοκυριά σε ποσοστό 18% δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ενώ το 10% των ελληνικών νοικοκυριών αφαιμάζονται οικονομικά επειδή αναγκάζονται να πληρώνουν νοσοκομειακή περίθαλψη, γιατρούς και φάρμακα." είπε, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει περιθώριο αναβολής μιας πραγματικής μεταρρύθμισης στο χώρο της Υγείας, με ουσιαστικές και όχι εμβαλωματικές λύσεις.

Οπως εξήγησε "μοναδική λύση αποτελεί η αύξηση των δαπανών για την Υγεία ώστε να φτάσουμε το μέσον όρο των υπολοίπων ευρωπαικών χωρών, όπου ήμασταν στην προ μνημονίων εποχή."
Δεν θα συμφωνήσω με τον κ. Κυριόπουλο. Μπορούμε και με σχετικά λίγα λεφτά να στήσουμε πολύ καλή Υγεία στην Ελλάδα που να καλύπτει όλο τον πληθυσμό. Είμαστε όμως έτοιμοι να σπάσουμε αυγά κ. Κυριόπουλε; Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος Αλλιώς η Υγεία είναι ένα τρύπιο βαρέλι. Όσα λεφτά και να ρίξεις πάλι δεν θα φτάνουν.


Σε ερώτημα γιατί γινόταν λόγος για αυξημένες δαπάνες, ο καθηγητής κ. Κυριόπουλος παραδέχθηκε την ύπαρξη πολλαπλών στρεβλώσεων. "Στο επίκεντρο βρίσκονται οι ιδιωτικές πληρωμές και παρα-πληρωμές που δρούν διορθωτικά στα εισοδήματα γιατρών και υπηρεσιών υγείας και έχουν ηθική απαξία."

Επίσης, τόνισε πώς η κατανάλωση υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα δεν είναι μεγαλύτερη από τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. "Η φιλολογία περί πολυφαρμακίας και υπερκατανάλωσης φαρμάκων, υπηρεσιών και ιατρικών επισκέψεων έχει μικρότερη βάση απ όσο ακούγεται και διαμόρφωνε πολιτικές" είπε χαρακτηριστικά.

Παραθέτοντας αναλυτικά στοιχεία, ο κ Κυριόπουλος αναφέρθηκε στην τελευταία δεκαετία.

"Οι ανθρώπινοι τεχνολογικοί και οικονομικοί πόροι για την Υγεία μειώθηκαν σε ποσοστό άνω του 30%. Το 2009 ξοδεύτηκαν 22,5 - 23 δις ευρώ και σήμερα 14,4. Η μεγαλύτερη πίεση ασκήθηκε στη δημόσια δαπάνη που έφτασε στα 9 δις από 16,5 , ενώ η ιδιωτική μειώθηκε λιγότερο, διότι τα νοικοκυριά συμπλήρωσαν με δικούς τους πόρους τα κενά της δημόσιας χρηματοδότησης.

Στην Ελλάδα, η συμβολή της δημόσιας χρηματοδότησης την Υγεία μόλις φτάνει στο 5% του ΑΕΠ ενώ στις χώρες της ΕΕ υπερβαίνει το 7,7%. Μάλιστα κάναμε και ρεκόρ διότι ενώ η τρόικα ζήτησε να κινηθούμε στο πεδίο του 6%, φτάσαμε στο 4,8% γεγονός με σοβαρές επιπτώσεις στους δείκτες υγείας σηματοδοτώντας την επιβράδυνση της βελτίωσής τους" κατέληξε ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Κυριόπουλος.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Δίχως Gatekeeping, οικονομικα βιώσιμο σύστημα υγείας δεν υπάρχει.
Μόνη εξαίρεση το ιαπωνικό σύστημα υγείας όπου όμως απευθύνεται σε έναν εξαιρετικά πειθαρχημένο και νομοταγή λαό .

[Argirios Argiriou]

31/01/2020

Σημαντικό υλικό με τις αποζημιούμενες παροχές του οργανισμού βρίσκεται σε 310 χιλιάδες κούτες αναζητώντας αρχειοθέτηση.

Τάξη στον τεράστιο όγκο φυλαγμένων αρχείων που αφορά στις αποζημιώσεις για υπηρεσίες υγείας, φάρμακα και άλλα είδη, επιδιώκει να βάλει ο ΕΟΠΥΥ αναζητώντας τον κατάλληλο συνεργάτη. Όπως φαίνεται από τα στοιχεία της προκήρυξης του διαγωνισμού, το τεράστιο αυτό υλικό βρίσκεται στοιβαγμένο σε περίπου 310 χιλιάδες κούτες στην Αττική αλλά και εκτός ενώ σημαντικό μέρος έχει ήδη ψηφιοποιηθεί. Για το νοικοκύρεμα λοιπόν όλης αυτής της κατάστασης έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός για την «Παροχή Υπηρεσιών Αποθήκευσης και Διαχείρισης Αρχείου».

Όπως αναφέρεται, στον ΕΟΠΥΥ, από την έναρξη της λειτουργίας του έως και σήμερα, συλλέγονταν μέχρι τις αρχές του 2016 στις κατά τόπους Περιφερειακές Διευθύνσεις σε όλη την Ελλάδα το αρχείο υποβολών συμβεβλημένων Παρόχων Υπηρεσιών Υγείας (Π.Υ.Υ). Το αρχείο αφορά στα φορολογικά παραστατικά και τα συνοδευτικά έγγραφα, παραπεμπτικά κτλ με βάση τα οποία οι υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ εξοφλούν τους ΠΥΥ για τις υπηρεσίες τους.

Ο τεράστιος όγκος αρχείου που παραλάμβαναν οι υπηρεσίες καθιστούσαν αδύνατο τον έλεγχο των παραστατικών με αποτέλεσμα τόσο την συνεχώς αυξανόμενη δημιουργία ενός μη διαχωρίσιμου όγκου αρχείου, όσο και τη μη διενέργεια εκκαθαρίσεων των παραστατικών.

Από τις αρχές του 2016, ο Οργανισμός κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να οργανώσει το αρχειακό υλικό που παραλαμβάνει και παράλληλα να ψηφιοποιήσει το αρχείο για τη νέα διαδικασία εκκαθάρισης των δαπανών με βάση το νόμο Ν.4368/2016, άρθρο 90.

Οι μηνιαίες υποβολές ανέρχονται περίπου σε 25.000 και αντιστοιχούν σε περίπου 3.300 κιβώτια νεοπαραγόμενου αρχείου και 3.800 κιβώτια αρχείου ΚΜΕΣ, ενώ σε ότι αφορά στο σύνολο του αποθηκευμένου αρχειακού υλικού, ανέρχεται μέχρι στιγμής σε περίπου:
– 1.000.000 υποβολές
– 37.000.00 ψηφιοποιημένες σελίδες
– 240.000 αποθηκευμένα κιβώτια

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενέργειες, σε αποθήκες βρίσκεται ψηφιοποιημένο και αποθηκευμένο αρχειακό υλικό ετών 2016 έως και 2019, το οποίο αντιστοιχεί σε:


Για το 2016, περί των 150.000 υποβολών που αντιστοιχούν σε περίπου 5.000.000 σελίδες
Για το 2017, περί των 300.000 υποβολών που αντιστοιχούν σε περίπου 10.000.000 σελίδες
Για το 2018, περί των 300.000 υποβολών που αντιστοιχούν σε περίπου 10.000.000 σελίδες
Ενώ για το 2019 εκτιμούνται περί των 320.000 υποβολών που αντιστοιχούν σε περίπου 12.000.000 σελίδες
Μέρος αρχειακού υλικού ΕΟΠΥΥ προηγούμενων ετών (2012-2015)



Σε Περιφερειακές Διευθύνσεις του Οργανισμού σήμερα υπάρχει μέρος του αρχείου των ετών 2012 – 2015, αρχείο λοιπών ταμείων προ του 2012 καθώς και αρχειακό υλικό ατομικών αιτημάτων. Τα αρχεία αυτά, πρόθεση είναι να αρχειοθετηθούν και να επεξεργαστούν με σκοπό την βέλτιστη αξιοποίηση του καθώς και τον καλύτερο έλεγχο των διαδικασιών του Οργανισμού.

Εκτιμάται ακόμη ότι με την έναρξη της διαδικασίας εκκαθάρισης των Δημοσίων Νοσοκομείων, οι μηνιαίες υποβολές θα αυξηθούν από 25.000 σε περίπου 30.000

Ο ΕΟΠΥΥ επιδιώκει:
α) Τη συνέχιση της ψηφιοποίησης του δείγματος, το αρχείο θα προωθείται για αποθήκευση σε συγκεκριμένο ράφι (με ιχνηλάτηση – με νέα επικόλληση Γραμμωτού κώδικά του αναδόχου). Θα δίδεται αναφορά του αποθηκευμένου αρχείου σχετικά με το σημείο αποθήκευσης ανά διαστήματα στον ΕΟΠΥΥ.
β) Αποθήκευση του αρχείου φαρμακευτικής περίθαλψης, όπως θα παραλαμβάνεται από την Υπηρεσία της ΚΜΕΣ, σε συσκευασμένες κούτες οι οποίες θα προωθούνται για αποθήκευση, σε συγκεκριμένο ράφι (με ιχνηλάτηση –με νέα επικόλληση Γραμμωτού κώδικά του αναδόχου όπου απαιτείται).
γ) Αποθήκευση του υφιστάμενου αρχείου του ΕΟΠΥΥ, το οποίο βρίσκεται στις κατά τόπους ΠΕΔΙ ή και σε άλλα σημεία (Κεντρική Υπηρεσία, λοιπές αποθήκες) και στις υφιστάμενες αποθήκες (αρχείο υποβολών 2016-2019) και αφορά το αρχείο υποβολών και το αρχείο της ΚΜΕΣ (φαρμακευτική περίθαλψη).
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το υφιστάμενο αρχείο υπολογίζεται περί τις (πρόβλεψη), 310.000 κούτες (240.000 αποθηκευμένο και 70.000 στις υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ), για το οποίο θα πρέπει ο Υποψήφιος ανάδοχος να προβλέψει συσκευασίες (χαρτοκιβώτια) και εργασίες μετασυσκευασίας πριν την αποθήκευση, όπου αυτό κριθεί αναγκαίο.

Πηγή: healthmag.gr

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

11/02/2020

Επτά ακαδημαϊκοί (εκ των οποίων κανένας δεν είναι μάχιμος Γενικός - Οικογενειακός Ιατρός ) που έχουν ασχοληθεί με την οργάνωση και τη διαμόρφωση του ελληνικού συστήματος υγείας, τόσο από την ερευνητική πλευρά όσο και από θέσεις ευθύνης, ετοίμασαν για λογαριασμό της διαΝΕΟσις μια εκτενή, ολοκληρωμένη και τεκμηρωμένη πρόταση για την αναμόρφωση του ΕΣΥ. Η ομάδα, υπό το συντονισμό του καθηγητή κοινωνικής και προληπτικής ιατρικής στο ΕΚΠΑ Γιάννη Τούντα, ετοίμασε την έκθεση, η οποία περιγράφει ένα σύγχρονο και αποκεντρωμένο δημόσιο σύστημα υγείας, με έμφαση στην κοινωνική ισότητα, την κλινική αποτελεσματικότητα και την οικονομική βιωσιμότητα.   

Όπως γράφουν οι ερευνητές, "μόνο με την υιοθέτηση ενός νέου συνολικού προτύπου με ριζικές τομές σε όλες τις υφιστάμενες παθογένειες θα μπορέσει το ΕΣΥ από κακοδιοικούμενη και αναποτελεσματική δημόσια υπηρεσία να μετατραπεί σε σύγχρονο και αποτελεσματικό δημόσιο οργανισμό, ικανό να εξασφαλίσει σε κάθε Έλληνα πολίτη την ελεύθερη επιλογή για την αναγκαία περίθαλψη και φροντίδα".

Το ΕΣΥ κι εμείς

Στον ανεπτυγμένο κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί και εξελιχθεί  διάφορα είδη συστημάτων παροχής υπηρεσιών υγείας, με στόχο την ολοκληρωμένη και κατά κανόνα δωρεάν κάλυψη των αναγκών των πολιτών. Τα συστήματα αυτά διαφοροποιούνται κυρίως ως προς την πηγή χρηματοδότησης. Το σύστημα τύπου Μπίσμαρκ, για παράδειγμα, που πήρε το όνομά του από το Γερμανό καγκελάριο που σχεδίασε το πρώτο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας στην ενοποιημένη Γερμανία του 19ου αιώνα, προβλέπει ότι οι υπηρεσίες υγείας πληρώνονται αποκλειστικά από τα ασφαλιστικά ταμεία (στα οποία συνεισφέρουν υποχρεωτικά εργαζόμενοι και εργοδότες). Το διάσημο σύστημα τύπου Μπέβεριτζ, από τον βρετανό Ουίλιαμ Μπέβεριτζ, που έστησε τον βρετανικό NHS, προβλέπει ότι το σύστημα υγείας χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα κρατικά έσοδα, όπως ο στρατός, ας πούμε, ή η αστυνομία. Σε άλλες χώρες υπάρχουν άλλα, υβριδικά συστήματα, ενώ ακόμα πολλές χώρες δεν έχουν κανένα οργανωμένο σύστημα υγείας και οι πολίτες δεν έχουν καμία κάλυψη, αν δεν μπορούν να πληρώσουν. Και υπάρχει και η μοναδική περίπτωση των ΗΠΑ, όπου ισχύουν όλα τα παραπάνω μοντέλα ταυτόχρονα, αλλά για διαφορετικές κοινωνικές ομάδες (άλλα ισχύουν για τους βετεράνους, άλλα για τους ηλικιωμένους, άλλα για τους άνεργους). (Κι η Ελλάδα κάτι σαν μικρές ΗΠΑ είναι στο θέμα της Υγείας. Δεν πάμε και πολύ πίσω... )

Και υπάρχει και το ελληνικό σύστημα.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι αρκετά διαφορετικό από άλλα ευρωπαϊκά, καθώς ναι μεν προσφέρει καθολική κάλυψη, αλλά στηρίζεται και στη φορολογία αλλά και στην ασφάλιση, και επιπλέον εμφανίζει και πάρα πολύ μεγάλη συμμετοχή της ιδιωτικής δαπάνης. Στη χώρα μας το 90% των ιδιωτικών δαπανών για την υγεία προέρχεται απευθείας από τους "χρήστες" (τους πολίτες), και μόνο το 10% καλύπτεται από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες συμβαίνει το ανάποδο.

Και η προβληματική χρηματοδότηση είναι μόνο ένα από τα προβλήματα του ΕΣΥ. Εντελώς συνοπτικά και σχηματικά, από την έρευνα προκύπτουν και τα εξής πολύ βασικά και σημαντικά:

η απουσία οργανωμένης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας,
η έλλειψη σύγχρονων μονάδων περίθαλψης (νοσηλεία στο σπίτι, μονάδες ημερήσιας νοσηλείας, κέντρα αποκατάστασης, μονάδες χρονίως πασχόντων),
η πολύ περιορισμένη χρήση νέων τεχνολογιών,
η σχεδόν πλήρης απουσία μηχανισμών αξιολόγησης, ελέγχου και ποιότητας,
η εκτεταμένη παραοικονομία,
η ηλικιακή γήρανση και εργασιακή κόπωση του εργατικού δυναμικού,
τα προβλήματα οργάνωσης και διοίκησης, με αναχρονιστικές, έντονα συγκεντρωτικές δομές και
η ανορθολογική κατανομή των νοσοκομειακών και πρωτοβάθμιων μονάδων ανά την επικράτεια.
Τα τελευταία χρόνια κάποια σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, τα οποία εκκρεμούσαν εδώ και δεκαετίες, επιτέλους έγιναν (επειδή ήταν μνημονιακές υποχρεώσεις, φυσικά) (τα μνημόνια κατά τα άλλα τα βρίζαμε) όπως η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ και η ένταξη των πρωτοβάθμιων μονάδων υγείας του ΙΚΑ στο ΕΣΥ. Ωστόσο πολλές μεγάλες και απαραίτητες τομές παραμένουν στο επίπεδο των ιδεών. Και το σύστημα δυσλειτουργεί, με σοβαρές συνέπειες στη δημόσια υγεία.

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα

Οι Έλληνες πεθαίνουν κυρίως από τρία αίτια: καρδιαγγειακές παθήσεις (39% των θανάτων οφείλονται σ? αυτές), καρκίνους (28%) και νοσήματα του αναπνευστικού (13%). Αυτά τα ποσοστά παραμένουν λίγο-πολύ σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες. Παρ? όλα αυτά, τη δεκαετία 2009-2018 ο αριθμός των ασθενών που πήραν εξιτήριο από τα δημόσια νοσοκομεία αυξήθηκε κατά 30%. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη σταδιακή γήρανση του πληθυσμού, αλλά πιθανότατα και στο ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης λιγότεροι πολίτες απευθύνονταν στα ιδιωτικά νοσοκομεία για τέτοιες υπηρεσίες. Σήμερα σχεδόν 1 στους 4 Έλληνες αντιμετωπίζει κάποια χρόνια πάθηση, 7 στους 10 είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι, 4 στους 10 είναι "σωματικά αδρανείς" (δεν γυμνάζονται καθόλου), ενώ εμφανίζουμε πολύ υψηλά ποσοστά καπνιστών και πολύ χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη ενηλίκων σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

 

Παρ? όλες τις αυξημένες ανάγκες, οι Έλληνες δεν έχουν ικανοποιητική κάλυψη από το σύστημα υγείας της χώρας. 1 στους 5 δηλώνουν ότι δεν έλαβαν υπηρεσίες (μια εξέταση ή μια διάγνωση ή θεραπεία) παρ? όλο που την είχαν ανάγκη, κυρίως για λόγους υψηλού κόστους. 1 στους 3 καρκινοπαθείς δηλώνει ότι είχε πρόβλημα στην πρόσβαση στον γιατρό του, 1 στους 4 είχε πρόβλημα στην πρόσβαση στο φάρμακο. Το 60% των διαβητικών και των υπερτασικών αντιμετώπισαν πρόβλημα στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας λόγω του κόστους.

Αξίζει να επιστρέψουμε για λίγο στο θέμα του κόστους, καθώς αναφέραμε και παραπάνω ότι, παρ? όλο που θεωρητικά οι υπηρεσίες υγείας στη χώρα μας είναι δωρεάν, και μάλιστα το σύστημα υγείας χρηματοδοτείται και από τους φόρους μας και από το ασφαλιστικό μας σύστημα, εμείς πληρώνουμε και πάρα πολλά από την τσέπη μας.

Μεγάλο μέρος από αυτές τις ιδιωτικές δαπάνες είναι αυτό που η έρευνα αποκαλεί κομψά "άτυπες πληρωμές"(εσείς πιθανότατα τις έχετε ακουστά με άλλο όνομα) (και οι οποίες, μην το ξεχνούμε λαμβάνουν χώρα μέσα στο κρατικό "δωρεάν" σύστημα Υγείας. Αντίθετα τα λεφτά που δίνουν οι Ασθενείς ως ιδιωτικές δαπάνες σε ιδιωτική Πρωτοβάθμια Υγεία δεν είναι πολύ μεγάλα ποσά. Δείτε εδώ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος  ) οι οποίες αποτελούν μέρος της παραοικονομίας και αφορούν κυρίως την παράκαμψη της σειράς αναμονής ή και την εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας υπηρεσιών. Κανείς δεν ξέρει το ακριβές ύψος αυτών των δαπανών, αλλά κάποιες μετρήσεις τις υπολογίζουν έως και στο 20% του οικογενειακού προϋπολογισμού. Αυτό είναι εξαιρετικά σοβαρό φαινόμενο, καθώς δαπάνες άνω του 20% του εισοδήματος για ιατροφαρμακευτικές δαπάνες είναι το όριο των επονομαζόμενων "καταστροφικών δαπανών". Έτσι αποκαλούνται διεθνώς οι δαπάνες υγείας οι οποίες τινάζουν στον αέρα τον προϋπολογισμό ενός νοικοκυριού και μπορούν να το σπρώξουν στη φτωχοποίηση. Τα προηγμένα συστήματα υγείας είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε λίγα νοικοκυριά να καταδικάζονται στη φτώχεια όταν προκύπτει ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας ή ένα χρόνιο νόσημα. Η χώρα μας δυστυχώς εμφανίζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά καταστροφικών δαπανών για την υγεία ανάμεσα τις χώρες του ΟΟΣΑ: φτάνει το 9,7% των νοικοκυριών.

 

Πάντως, κατά τη διάρκεια της κρίσης οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν. O "μνημονιακός" στόχος ήταν ο περιορισμός των δημόσιων δαπανών στο 6% του ΑΕΠ, και ειδικότερα της δημόσιας δαπάνης για φάρμακα στο 1% του ΑΕΠ. Το πιάσαμε αυτό το όριο από το 2011 κιόλας -πλέον η δημόσια δαπάνη βρίσκεται περίπου στο 5%, την ώρα που ο  μέσος όρος στις χώρες της Ε.Ε. είναι 7%. Οι δε συνολικές δαπάνες υγείας το 2016 έφτασαν το 8,45% του ΑΕΠ, από 9,47% που ήταν το 2009 (μέσος όρος ΟΟΣΑ: 15,3%). Μόνο την περίοδο 2012-2016 η μείωση έφτασε τα 14,7 δισ. Ευρώ

Πού πηγαίνουν, όμως, αυτά τα χρήματα;

Σήμερα στη χώρα υπάρχουν συνολικά 277 νοσοκομεία τα οποία διαθέτουν 45.267 κλίνες. Από αυτά  τα 147 είναι ιδιωτικές κλινικές, 5 είναι νοσοκομεία που έχουν τη μορφή ΝΠΙΔ, και 125 είναι τα ΝΠΔΔ. Αυτά τα 125 νοσοκομεία είναι που ανήκουν στο ΕΣΥ. Ακόμα, 201 Κέντρα Υγείας και περίπου 200 πρώην πολυϊατρεία του ΙΚΑ συγκροτούν μαζί το Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (ΠΕΔΥ). Επιπλέον, υπάρχουν 1.487 περιφερειακά ιατρεία στις αγροτικές περιοχές και 127 Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤοΜΥ) σε αστικές περιοχές, που ιδρύθηκαν πρόσφατα. Όλες αυτές οι μονάδες υπάγονται σε 7 Υγειονομικές Περιφέρειες, οι οποίες ασκούν κυρίως εποπτικό και συντονιστικό ρόλο. Τη διοίκηση την ασκεί κυρίως κεντρικά το υπουργείο Υγείας και ο εκάστοτε υπουργός, που διορίζει και τους διευθυντές και τα Δ.Σ. των νοσοκομείων. Οι Υγειονομικές Περιφέρειες διορίζουν τους διευθυντές των Κέντρων Υγείας.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Δείτε και σχετικό άρθρο της Καθημερινής.

11/02/2020

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Γ. Βελιώτης: Η πρωτοβάθμια φροντίδα προϋπόθεση για αποτελεσματικό σύστημα υγείας

Η ανάπτυξη ενός ισχυρού συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας, παράλληλα με έναν αποτελεσματικό μηχανισμό παραπομπής στους ειδικούς ιατρούς μέσω του γενικού ιατρού αποτελεί τη διεθνή τάση, επισημαίνει το στέλεχος της Interamerican.

α πολλά και σύνθετα ζητήματα του τομέα της υγείας στην Ελλάδα ανέδειξε, με πρόσφατες δηλώσεις του, ο Γιώργος Βελιώτης, γενικός διευθυντής ασφαλίσεων Ζωής και Υγείας της Interamerican και πρόεδρος του EURAPCO Health Group, μέρους της ευρωπαϊκής κοινοπραξίας κορυφαίων ευρωπαϊκών ασφαλιστικών εταιρειών.

Το στέλεχος της εταιρείας επισημαίνει πως η ιδιαιτερότητα της παροχής υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας, όπου οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας είναι από τις υψηλότερες πανευρωπαϊκά, αποτελεί την κορυφαία πρόκληση για άμεσες και δραστικές μεταρρυθμίσεις.

Σημειώνεται πως στην Ελλάδα οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας ανέρχονται, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, σε περίπου 6 δισ. ευρώ, αναλογώντας στο 39% των συνολικών δαπανών με το μεγαλύτερο μερίδιο από αυτές -πάνω από 5 δισ. ευρώ, περίπου το 35%- να αφορά σε out-of-pocket δαπάνες. Η ιδιωτική ασφάλιση καλύπτει μόλις το 4% των δαπανών.

«Η συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης σε αυτή την αγορά, με προσφορά προϊόντων υγείας σε προσιτό κόστος, θα είναι κομβική στο πλαίσιο των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Ενώ οι δημόσιες δαπάνες υγείας μειώνονται συνεχώς κατά τα τελευταία χρόνια, οι δαπάνες υγείας που προέρχονται από την ιδιωτική ασφάλιση αυξάνονται. Το γεγονός καταδεικνύει την τάση υποκατάστασης των μειωμένων δημοσίων δαπανών από την ιδιωτική ασφάλιση, που όμως ακόμα κατέχει πολύ μικρό μερίδιο στο σύνολο των δαπανών - περίπου 700 εκατ. ευρώ» τονίζει ο Γιώργος Βελιώτης.

Αναφερόμενος στο κόστος των υπηρεσιών υγείας, που πλήττει ασφαλιστικές εταιρείες και ασφαλισμένους, επισημαίνει ως κύριο λόγο τις στρεβλώσεις του νομοθετικού και ρυθμιστικού πλαισίου της αγοράς υγείας. Σε αυτό το περιβάλλον, έχουν αναπτυχθεί εξαγορές και συγχωνεύσεις κλινικών κατά τα τελευταία έτη, οι οποίες ευνοούν τις ολιγοπωλιακές τάσεις και έχουν δημιουργήσει έντονο προβληματισμό. «Είναι τάσεις που έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης στη διαρκή αύξηση του κόστους των υπηρεσιών υγείας στη χώρα μας, που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Η συγκέντρωση στην αγορά έχει επιδεινώσει τη διαπραγματευτική ισχύ των ασφαλιστικών εταιρειών απέναντι στις κλινικές και καθιστά δυσκολότερη την επίτευξη αμοιβαία επωφελών συμφωνιών, με αποτέλεσμα τον άμεσο αντίκτυπο στην τιμολόγηση των προγραμμάτων υγείας και βέβαια, στην επιβάρυνση των ασφαλισμένων» παρατηρεί ο επικεφαλής των ασφαλίσεων Ζωής και Υγείας της Interamerican.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, με βάση τη μεγάλη εμπειρία στην ασφάλιση υγείας της Interamerican καθώς και της μητρικής ACHMEA στην Ολλανδία, η οποία είναι από τους μεγαλύτερους παρόχους ασφάλισης υγείας στην Ευρώπη, ο Γιώργος Βελιώτης υπογραμμίζει την ανάγκη να αξιολογηθούν τα θετικά στοιχεία των πιο αποτελεσματικών μοντέλων, που έχουν στον πυρήνα τους τις συνέργειες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ): «Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες μοντέλων. Αυτά που παρέχουν την ασφαλιστική κάλυψη χωρίς να κάνουν πρόβλεψη για τις υπηρεσίες υγείας και αυτά που συνδυάζουν την ασφαλιστική κάλυψη με την παροχή υπηρεσιών, τα λεγόμενα integrated care μοντέλα (HMO models), τα οποία μπορούν να αποφέρουν εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο για το σύστημα υγείας, όσο και για τους ασφαλισμένους. Ένα ανάλογο μοντέλο integrated care εφαρμόζει και η Interamerican» επισημαίνει το έμπειρο στέλεχος της εταιρείας, αναφέροντας πως στην Ολλανδία το ποσοστό διείσδυσης της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας πλησιάζει το 100%, δεδομένου ότι είναι ουσιαστικά υποχρεωτική για όλους τους πολίτες και λειτουργεί σε σύμπραξη με τον δημόσιο τομέα.

«Η υιοθέτηση ενός παρόμοιου μοντέλου και στην Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ευεργετικές συνέπειες, αλλά το ολιγοπώλιο που χαρακτηρίζει εδώ την ιδιωτική αγορά υγείας, μπορεί να αντιστρέψει σε αρνητικά τα αποτελέσματα της εφαρμογής αυτού του μοντέλου» τονίζει, συμπληρώνοντας πως η προετοιμασία και ανάλυση για την εφαρμογή του, πέρα από πολιτική δέσμευση και σταθερή στήριξη διαρκείας, απαιτεί χρόνο για να επιτύχει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προετοιμασία για την αντίστοιχη μεταρρύθμιση στην Ολλανδία διήρκεσε περίπου δεκαπέντε χρόνια.

Οπως σημειώνει η ανακοίνωση, στον χώρο της ασφάλισης και των υπηρεσιών υγείας συνδυαστικά, η Interamerican έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα λειτουργικό πρότυπο για την ελληνική αγορά. Για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο του κόστους, η εταιρεία επενδύει συνεχώς και σε ιδιόκτητες υποδομές υγείας: στα πολυϊατρεία Medifirst, με το τρίτο εντός Αττικής να δημιουργείται σύντομα στο Περιστέρι, καθώς και στη γενική κλινική Αθηναϊκή Mediclinic. Οι ιδιόκτητες υποδομές λειτουργούν ως πύλες εισόδου για τον ασφαλισμένο, στο πλαίσιο ολοκληρωμένων συστημάτων υγείας managed care.

Με αυτό τον τρόπο, παρέχονται πιο ολοκληρωμένες, ευρύτερες υπηρεσίες, ενώ με συνεργασίες για την ευζωία, η εταιρεία αναπτύσσει σταδιακά ένα οικοσύστημα υγείας, επιχειρώντας παράλληλα να ελέγξει το κόστος σε συνδυασμό με τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας, προς όφελος των ασφαλισμένων.

«Η πρωτοβάθμια φροντίδα αποτελεί προϋπόθεση για ένα αποδοτικό σύστημα υγείας. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας, παράλληλα με έναν αποτελεσματικό μηχανισμό παραπομπής στους ειδικούς ιατρούς μέσω του γενικού ιατρού (gatekeeping), αποτελεί τη διεθνή τάση και τον μακροπρόθεσμο στόχο σε όλα τα επιτυχημένα συστήματα υγείας. Αυτή τη στρατηγική έχουμε χαράξει στην Interamerican» καταλήγει ο Γιώργος Βελιώτης.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος