Αποχώρηση μετά από άρνηση για άδεια

[AnisihosGP]

   

   Σχετικά με το ωράριο αλλά και τις παρουσίες, θέλω να θέσω ένα πρόβλημα πάνω σε πραγματικό γεγονός.  Ιατρός προσέρχεται στην εργασία του και αιτείται ολιγόωρη άδεια απουσίας (4ωρη) προφασιζόμενος επείγον πρόβλημα υγεία τέκνου του, την οποία ο γενικότερα αυστηρός Διευθυντής που έχει κάποια (άδικα ή δικαιολογημένα παράπονα) την αρνείται. Δημιουργείται θέμα στο γραφείο ενώπιον 4 μαρτύρων ότι ο Ιατρός πρέπει να φύγει, και ο Διευθυντής ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να δώσει άδεια. Ο Ιατρός παρόλα αυτά στις 10:30 (τέσσερις περίπου ώρες πριν τη λήξη του ωραρίου) αποχωρεί. Σε 45 λεπτά το κινητό του Ιατρού καλεί τηλέφωνο του Νοσοκομείου. Απαντά η σύζυγος του Ιατρού.

"Συγνώμη του κυρίου .... το κινητό δεν καλέσαμε; Τον αναζητούμε από το γραφείο Διοικητού της υπηρεσίας του".

-"Αυτό είναι το κινητό του είμαι η σύζυγος και σήμερα το έχω εγώ" Απαντά η σύζυγος. -

-"Ειδοποιείστε τον παρακαλώ να επικοινωνήσει με την υπηρεσία του και πάρτε μας να μας ενημερώσετε".

-"Όχι δεν πρόκειται να σας πάρω τηλέφωνο. Θα τον ειδοποιήσω όταν τον δώ αλλά αν δεν τον δώ θα το καταλάβετε και εσείς αν επίσης δεν τον δείτε ότι για αυτό το λόγο δε σας ειδοποίησα (με μεγάλη δόση θυμού) αποκρίνεται η σύζυγος".

Ο Ιατρός την επόμενη ημέρα κατέθεσε αναφορά διαμαρτυρίας, την μεθεπόμενη έλαβε έγγραφη κλήση σε απολογία για πειθαρχικό παράπτωμα (αυτό της αδικαιολόγητης αποχής από τα καθήκοντα) , κατέθεσε συνοπτική μονοσέλιδη απολογία επικαλούμενος και την αναφορά του μέσα (άρα τελικά αναλυτική απολογία - διαμαρτυρία) και τιμωρήθηκε με έγγραφη επίπληξη αφού κρίθηκε ένοχος για το πειθαρχικό παράπτωμα της "αδικαιολόγητης αποχής από τα καθήκοντά του".

Ο Ιατρός είναι μόνιμος δεν στοχεύει σε επαγγελματική εξέλιξη, δεν θέλει επί του παρόντος να χρησιμοποιήσει βύσμα και είναι οργισμένος που του φέρθηκαν σαν στρατιώτη.

Τι θα κάνατε στη θέση του;

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Συνάδελφε, απ' ότι είδα έκανες εγγραφή στο φόρουμ σήμερα κι αμέσως μετά άνοιξες το συγκεκριμένο θέμα. Ελπίζω η εμφάνισή σου στο φόρουμ να έχει συνέχεια και να μην είναι μόνο συνδεδεμένη με το συγκεκριμένο πρόβλημα.  Γιατί από το φόρουμ αυτό όπως και το παλιότερο έχουν περάσει αρκετοί "διάττοντες" αστέρες που μπήκαν μόνο και μόνο για να εκθέσουν κάποιο πρόβλημά τους και χάθηκαν μετά.
Βέβαια στο περιστατικό που παραθέτεις αναφέρεσαι γενικά, επομένως να προσθέσω αυτό που βλέπουμε ενίοτε στις ταινίες: "Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απολύτως τυχαία" ;
Στο θέμα που αναφέρεις λοιπόν.
Αν προσωπικά είχα επείγον πρόβλημα υγείας του παιδιού μου θα έφευγα ακόμη κι αν ο διευθυντής δεν μου έδινε την ολιγόωρη άδεια. στην περίπτωση που με καλούσαν για απολογία θα παρέθετα τα απαραίτητα στοιχεία που θα αποδείκνυαν τον επείγοντα χαρακτήρα του προβλήματος υγείας του παιδιού μου και δεν νομίζω να υπήρχε διοικητής ή επιτροπή που δεν θα αναγνώριζε το δίκαιο της πράξης κι όχι μόνο δεν θα μου επέβαλε καμιά ποινή αλλά αντίθετα θα καταδίκαζε το διευθυντή που δεν μου έδωσε την άδεια. Φτάνει βέβαια να υπήρχαν αποδείξεις και να συνυπήρχε η έννοια του επείγοντος, με την πραγματική της έννοια κι όχι με την έννοια που έχουν μάθει να τη χρησιμοποιούν οι ασθενείς (Γιατρέ, δε γίνεται να γράψεις "επείγον"  στο παραπεμπτικό με τις εξετάσεις για να μην περιμένω το ραντεβού που θα αργήσει;).
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση η έκφραση "προφασιζόμενος επείγον πρόβλημα υγείας τέκνου του" που χρησιμοποιείς. Το "προφασιζόμενος" νομίζω τα λέει όλα....
Επίσης μου κάνει μεγάλη εντύπωση που ένας διευθυντής αρνείται να δώσει άδεια σε κάποιον που αναφέρει ότι το παιδί του έχει επείγον πρόβλημα υγείας. Πρέπει να είναι πολύ αυστηρός και σκληρός ή........ κάτι ξέρει ή ψι λιάζεται.
Τέλος να αναφέρω ότι ο εργαζόμενος μπορεί να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση ότι ασθενεί και να μην παρουσιαστεί ή να αποχωρήσει από την υπηρεσία του για 1 μέρα, με σύνολο 4 το χρόνο αν θυμάμαι καλά. και δεν μπορεί να του πει κανείς τίποτα εκτός αν ο διευθυντής έχει πάλι αμφιβολίες οπότε σ΄αυτή την περίπτωση έχει δικαίωμα, ο διευθυντής, να στείλει στο σπίτι του ασθενούντα (ή "ασθενούντα") υπαλλήλου τον εντεταλμένο ελεγκτή γιατρό για να διαπιστώσει αν λέει αλήθεια ή ψέμματα. Ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος από το νόμο να δεχθεί την επίσκεψη και την εξέταση από τον ελεγκτή γιατρό.
Γιατί ο γιατρός που αναφέρεις δεν έκανε χρήση αυτού του δικαιώματός του όταν ο διευθυντής αρνήθηκε την άδεια; (θα μου πεις ψέμματα θα έλεγε, όμως......). Μήπως είχε ήδη εξαντλήσει τις "αναρρωτικές" με υπεύθυνη δήλωση που μπορεί να πάρει μέσα στο έτος; Ή μήπως δεν ήθελε να "κάψει" τη συγκεκριμένη άδεια αφού είχε έρθει ήδη στη δουλειά και η ώρα είχε πάει ήδη 10:30;

Όμως η όλη συζήτηση ξεκίνησε για ένα επείγον πρόβλημα υγείας του παιδιού αν δεν κάνω λάθος....


Απορία: Γιατί σε όλο το κείμενο σου όταν αναφέρεσαι στον ιατρό χρησιμοποιείς κεφαλαίο Ι; Ο Ιατρός, ο Ιατρός, του Ιατρού κλπ;

[Αγωνιστική Παρέμβαση]

Διευθυντής που αρνείται να χορηγήσει άδεια σε ιατρό η οποιοδήποτε υπάλληλο για αιφνίδιους λόγους υγείας του παιδιού του ή δεν κάνει για διευθυντής και αξίζει ακόμα και καταγγελίας από τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα αφού βεβαιωθούν για το αληθές του συμβάντος ή όπως αναφέρει και ορθά ο κ.Σκούφαλος γνωρίζει το συγκεκριμένο γιατρό και υπάλληλο ως συστηματικό "αδειούχο".Σας διαβεβαιώ ότι, όπως και εσείς φαντάζομαι, έχω δεί δεκάδες τέτοιους σε δημόσια νοσοκομεία (πχ έχουμε συστηματικούς πάσχοντες με οσφυαλγία με έναρξη συμπτωμάτων κάθε έτος περί την 15η Ιουνίου και παύση συμπτωμάτων και επάνοδο σε εργασία περί του τέλους Αυγούστου Δεν γνωρίζω βιβλιογραφική αναφορά  για μια τέτοια εποχική περιοδικότητα συμπτωμάτων )!
Τώρα λίγο πιο σοβαρά.Κάλιστα θα μπορούσε ο εν λόγω γιατρός να βάλει στη θέση του τον εν λόγω διευθυντή( να τον ταπώσει στην καθομιλουμένη) επισυνάπτοντας μαζί με την απολογία του και μια ιατρική γνωμάτευση ή βεβαίωση εξέτασης του παιδιού του από εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου ή  Κέντρου Υγείας ή απο κάποιο παιδίατρο.
Εντύπωση μου κάνει επίσης το γεγονός  ότι απάντησε η γυναίκα του στο κινητό τηλέφωνο και όχι ευθέως ο ίδιος .Θα μπορούσε κάλιστα να απαντήσει ο ιδιος και να πεί στο διευθυντή του ότι "σου ζήτησα άδεια για σοβαρούς λόγους και την αρνήθηκες .Λοιπόν έγω έφυγα για σοβαρούς λόγους υγείας του παιδιού μου τους οποίους  και θα αποδείξω.Τα υπόλοιπα θα τα πούμε σε δεύτερο χρόνο και βεβαίως θα σε καταγγείλω και δημόσια για την συμπεριφορά σου και συ κάνε ότι καταλαβαίνεις" So simple.

[AnisihosGP]

Eυχαριστώ για τις τοποθετήσεις:

Το θέμα είναι σοβαρό γιατί προσπαθεί να ανατρέψει το κατεστημένο. Αφορά στην πραγματικότητα τη σύζυγό μου που είναι δημόσιος υπάλληλος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (σε τομέα υγείας) με 5 συνολικά (2,5 πρώτα σε γονικές και 2.5 σε ενεργή υπηρεσία) έτη υπηρεσίας σε δημόσιο νοσοκομείο.  ΣΤο τηλέφωνο απάντησα ο ίδιος που είμαι συνάδελφός σας Γενικής Ιατρικής σε άλλο νοσοκομείο.

Το πρωινό εκείνο εγώ δεν πήγα στην εργασία και τα παιδιά στο σταθμό. Επίτηδες δεν θα απαντήσω ακόμα την αλήθεια προσπαθώντας να πάρω τη γνώμη σας σαν άλλοι προιστάμενοι. Ήταν στις 13/6 ημέρα απεργίας. Μη ρωτήσετε γιατί η σύζυγος δεν απήργησε. Θα σας απαντήσω τουναντίον γιατί δεν ζήτησε κανονική άδεια. Ο ένας λόγος ήταν για να τη διαφυλάξει όπως σωστά ο Καχύποπτος κ Σκούφαλος συμπέρανε. Οχι όμως μόνο αυτός, όπως θα καταδειχτεί στη συνέχεια. Η τετράωρη ήταν μια καλή άδεια για διαφύλαξη κανονικής και διάσωση της ζωής των παιδιών μας ή επίσκεψη προετοιμασία σε σούπερ μάρκετ για την επερχόμενη εκδρομή του τριημέρου όπως ο καθένας εύκολα υποθέτει.

Ο σύζυγος που απήντησε στο τηλέφωνο (στη γραμματέα του υποδιοικητή) ήμουν εγώ φυσικά, ο οποίος ένα μήνα νωρίτερα είχα εκφράσει παράπονα και απειλές (για αναφορά στο υπουργείο περί άνισης μεταχείρισης της συζύγου) στον υποδιοικητή του Νοσοκομείου της συζύγου γνωστό μου από τη θητεία μου για ειδικότητα στο Νοσοκομείο της συζύγου.

Ο δικηγόρος μου είπε ότι πρέπει να αποδείξουμε ότι εξετάστηκε σε νοσοκομείο και η ποινή ίσως ανακληθεί. Του είπα θέλω να ανακληθεί χωρίς τέτοια απόδειξη (χωρίς να αποκαλύπτω αυτή τη στιγμή αν υπάρχει ή όχι), και θα το επιχειρήσω με αναφορά στο υπουργείο και ταυτόχρονη ένσταση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, γιατί δεν είμαι υποχρεωμένος να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας για να εφαρμοστεί ο νόμος.

ΣΤοχεύω να αποδείξω ότι δεν χρειάζεται το παιδί μου να πεθαίνει για να λείψω από την εργασία μου όταν δεν μπορεί να τεκμηριωθεί σημαντικό κενό εξ αιτίας της, και αιτούμαι νόμιμη άδεια. Στοχεύω να αποδείξω ότι δεν χρειάζομαι την ευλογία του προιστάμενόυ μου όποιος και αν είναι για να πάρω την άδεια που από νόμου έχω δικαίωμα. Και δεν έχω να δώσω καμμία εξήγηση για αυτήν.

ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΣ ΑΠΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΑΙΤΗΘΗΚΕ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΤΑΙ ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ) ΝΟΜΙΜΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ. Αυτό θα προσπαθήσω να αποδείξω. Οτι δηλαδή είναι άδικο, αθέμιτο αλλά και παράνομο.

[AnisihosGP]

Επίσης μου κάνει μεγάλη εντύπωση που ένας διευθυντής αρνείται να δώσει άδεια σε κάποιον που αναφέρει ότι το παιδί του έχει επείγον πρόβλημα υγείας. Πρέπει να είναι πολύ αυστηρός και σκληρός ή........ κάτι ξέρει ή ψι λιάζεται.

Ξέχασες κ Σκούφαλε την περίπτωση της προκατάληψης.

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση η έκφραση "προφασιζόμενος επείγον πρόβλημα υγείας τέκνου του" που χρησιμοποιείς. Το "προφασιζόμενος" νομίζω τα λέει όλα....

¨Οπως βλέπεις συνάδελφε το προφασιζόμενος ούτε ακόμα τα λέει όλα.

Γιατί ο γιατρός που αναφέρεις δεν έκανε χρήση αυτού του δικαιώματός του όταν ο διευθυντής αρνήθηκε την άδεια; (θα μου πεις ψέμματα θα έλεγε,

Συνάδελφε προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο Ιατρός είναι απατεώνας φαντάζομαι λόγω εμπάθειας που σου άσκησα κριτική στο θέμα "Διακομιδές Ασθενών" Ελπίζω τώρα που μιλάμε για τη σύζυγό του Ιατρού όπως ξεκαθαρίστηκε, να είσαι λίγο πιο αντικειμενικός. Η σύζυγος δεν ήθελε να κάνει χρήση ασθενείας. Ήθελε άλλη άδεια. Απαιτούσε άδεια. Και νομίζω ότι είχε δικαίωμα.

[Αγωνιστική Παρέμβαση]

Συνάδελφε AnisihosGP. Με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση αλλά έχω την εντύπωση ότι το forum δεν είναι για αστυνομικά κουίζ.Αν όντως υπάρχει κάποιο πρόβλημα μπορείς να το αναφέρεις καθαρά και καθένας μας που είναι συνδεδεμένος θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει είτε εκφράζοντας την αποψή του  είτε βοηθώντας σε με παράθεση κάποιας νομοθεσίας που μπορεί να σε βοηθήσει.Πάντως για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα,όλες οι άδειες δεν δίδονται όποτε τις θέλουμε αλλά εκτιμώνται και οι υπηρεσιακές ανάγκες της στιγμής ή των ημερών.Προφανώς αν δεν συντρέχουν υπηρεσιακοί λόγοι, δεν έχουν κανένα άλλο λόγο να μη σου δώσουν την άδεια.Ευχαριστώ

[Koterakis]

.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Επίσης μου κάνει μεγάλη εντύπωση που ένας διευθυντής αρνείται να δώσει άδεια σε κάποιον που αναφέρει ότι το παιδί του έχει επείγον πρόβλημα υγείας. Πρέπει να είναι πολύ αυστηρός και σκληρός ή........ κάτι ξέρει ή ψι λιάζεται.

Ξέχασες κ Σκούφαλε την περίπτωση της προκατάληψης.

Αν υπερισχύει η προκατάληψη σε ένα θέμα υγείας συγγενικού προσώπου τότε να αναφέρω τα λεγόμενα της Αγωνιστικής Παρέμβασης ότι ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για διευθυντής και απαιτείται καταγγελία.

Συνάδελφε προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο Ιατρός είναι απατεώνας φαντάζομαι λόγω εμπάθειας που σου άσκησα κριτική στο θέμα "Διακομιδές Ασθενών" Ελπίζω τώρα που μιλάμε για τη σύζυγό του Ιατρού όπως ξεκαθαρίστηκε, να είσαι λίγο πιο αντικειμενικός. Η σύζυγος δεν ήθελε να κάνει χρήση ασθενείας. Ήθελε άλλη άδεια. Απαιτούσε άδεια. Και νομίζω ότι είχε δικαίωμα.

Στην πρώτη σου μέρα στο φόρουμ με χαρακτήρισες εμπαθή, καχύποπτο και μη αντικειμενικό. Για να δούμε τι θα μας ξημερώσει αύριο..... Αν θεωρείς ότι οφείλεις μια επανόρθωση γι' αυτούς τους χαρακτηρισμούς μπορείς να το κάνεις, αν όχι δεν έχω πρόβλημα. Άλλωστε όπως γράφεις κι εσύ (δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας), δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι δεν είμαι τίποτα απ' αυτά
Τα αντιπαρέρχομαι όλα αυτά και σε ρωτώ ευθέως: η άδεια που αιτήθηκε, όποιος την αιτήθηκε, είχε ως βάση επείγον πρόβλημα υγείας παιδιού ή όχι; Γιατί στην αντίθετη περίπτωση είναι το ίδιο "απατεώνας" με το να δηλώνει "ψεύτικη" ασθένεια. Πολύ περισσότερο που σαν γιατρός πρέπει να γνωρίζεις και να ξεχωρίζεις την έννοια του επείγοντος, Ακόμη περισσότερο μάλλον αφού όπως περιγράφεις εσύ (ο γιατρός) ήσουν μαζί με τα παιδιά κι άρα είχες εκτιμήσει το πρόβλημα υγείας και τον επείγοντα χαρακτήρα του..
Απαντούμε με βάση όσα μας έγραψες αρχικά. Απ’ ότι βλέπω στη συνέχεια έγραψες κάποια άλλα στοιχεία που αλλάζουν κατά πολύ τα αρχικά δεδομένα. Κι όπως λες δεν μας λες όλη την αλήθεια, λες και καλούμαστε να δώσουμε λύση σε αστυνομικό μυθιστόρημα.
Οι άδειες που χαρακτηρίζεις ως «νόμιμες» και ως «δικαίωμά σου» έχουν κάποια διαδικασία για να χορηγηθούν και για να ληφθούν. Όλοι δικαιούμαστε νόμιμη άδεια όμως δεν μπορούμε να πάρουμε αυτή τη νόμιμη άδεια τον Αύγουστο αν και είναι δικαίωμά μας. Βέβαια νόμιμη (γιατί αν ήταν από τη σημαία δεν θα το συζητούσαμε) όμως πρέπει να τηρηθεί η διαδικασία. Δε γνωρίζω καν πόσες ολιγόωρες άδειες δικαιούται ο κάθε εργαζόμενος και με τι συχνότητα. Κι αυτές νόμιμες είναι όμως υπάρχει μια διαδικασία για να ληφθούν. Διαφορετικά θα λέγαμε: «Έχω υπόλοιπο άδειας τόσες μέρες και …φεύγω» ή «Δικαιούμαι ολιγόωρη άδεια και ….φεύγω»!
Οι άδειες υποβάλλονται προς έγκριση στον άμεσα προϊστάμενο. Ο οποίος έχει το δικαίωμα να απορρίψει το αίτημα. Αν απορρίψει το αίτημα, τότε ο αιτών έχει δικαίωμα να ζητήσει να του κοινοποιηθούν εγγράφως οι λόγοι απόρριψης και μετά να κινηθεί δεόντως υπηρεσιακά. Σε περίπτωση ολιγόωρης άδειας υποθέτω δεν υπάρχει χρόνος να γίνουν τα παραπάνω εγγράφως και γίνονται προφορικά (υποβολή αιτήματος άδειας, αποδοχή ή απόρριψη). Αν υποστηρίζεις ότι υπάρχουν μάρτυρες ενδεχομένως να μπορούν να επιβεβαιώσουν τι ειπώθηκε μεταξύ διευθυντή και αιτούντα. Πάντως το γεγονός ότι σε πρώτο βαθμό η σύζυγος τιμωρήθηκε με έγγραφη επίπληξη δείχνει ότι οι αιτιάσεις και οι αποδείξεις της δεν κρίθηκαν επαρκείς. Αν θεωρείς ότι υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις που θα καταρρίψουν την αρχική επίπληξη τότε εύχομαι σε δεύτερο βαθμό να δικαιωθείτε.

[AnisihosGP]

Συνάδελφε AnisihosGP. Με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση αλλά έχω την εντύπωση ότι το forum δεν είναι για αστυνομικά κουίζ.

Συνάδελφε έχεις δίκιο και ζητώ συγνώμη για το κουίζ, απλώς προσπάθησα να το παρομοιάσω με δικές μας εμπειρίες παραβάλλοντάς το έτσι. Είναι όπως τα εξήγησα κατόπιν, και παραθέτω την ένσταση που πρόκειται να κατατεθεί στο υπηρεσιακό συμβούλιο και πιθανώς το υπουργείο στην οποία κάποια παρατήρηση ή σχετική γνώση συναδέλφων για τυχόν συμπλήρωμα ή διόρθωση, θα μου ήταν πολύτιμη:


    Από: …………….                                        Προς:   Υπηρεσιακό συμβούλιο ΓΝ………………..
         Π.Ε.  Διαιτολόγος                                                 κ Διοικητή Γ.Ν …………….  
     …………………………….                                       κ Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας.
                
                            
     Συννημένα:  19202/Φ419   (21/6/07)              Κοιν: Σωματείο Εργαζομένων ΓΝ……          
                            11045/Φ416   (11/4/08)                         Πανελλήνιο Σύλλογο Διαιτολόγων
                            18191/Φ100   (17/6/08)                   Πανελλήνιο Σύλλογο Νοσοκομ. Διαιτολόγων
                            666 Γρ. Διοικ. (17/6/08)                        Υπουργείο Υγείας και Κοιν Αλληλ.
                             672     »           (20/6/08)                         …… ΥΠε
                             701     »           (01/7/08)
                             Ν 3528/2007
                             Ν 1483/1984
                                            Πειθαρχική ποινή
Από θέση υπαλλήλου της δημόσιας υγείας και Ελληνίδας μητέρας εκφράζω την αγωνία μου και θέλω να καταθέσω ένσταση - διαμαρτυρία για φαινόμενα ρατσισμού αλαζονείας και αδιαφάνειας που ταλανίζουν τον δημόσιο βίο και την ζωή των πολιτών υπαλλήλων. Θύμα μιας τέτοιας (κατά τα φαινόμενα) πρακτικής διετέλεσα πρόσφατα όταν άδικα και αιφνιδιαστικά διώχτηκα και τιμωρήθηκα πειθαρχικά («έγγραφη επίπληξη») για παράπτωμα (αδικαιολόγητη απουσία) που δεν διέπραξα.
Παραθέτω τα γεγονότα απαριθμώντας σειρά παραβάσεων του κώδικα (Ν.3528/2007) και όχι μόνο, με τις οποίες επιχειρήθηκε προοδευτική συστηματική προσπάθεια εκδίωξης και εκφοβισμού μου:
1.   Στις 4/4/8 ζήτησα γραπτή απάντηση σε αίτημα (10187 – 4/4/08) για διήμερη εκπαιδευτική άδεια προκειμένου να παρακολουθήσω πανελλήνιο Ιατρικό συνέδριο στην επαρχία! Κατά παράβαση του σχετικού νόμου (άρθρο 47 παρ.3 και άρθρο 59 παρ.3) η αίτηση απορρίφθηκε και η απόφαση βγήκε κατόπιν προφορικής εντολής της προϊσταμένης χωρίς να καταθέσει γνωμοδότηση, χωρίς να λάβει γνώση το όργανο που τυπικά αποφασίζει (διοικητής).
2.   Το τμήμα προσωπικού ενισχύοντας την ανωτέρω παράνομη πρακτική εξέδωσε το 11045/Φ416 -11/4/8 έγγραφο στο οποίο γίνεται υπόμνηση η παρ.2 αρθρ.59 που κατοχυρώνει εξουσία στην διοίκηση να απορρίπτει εκπαιδευτική άδεια, όμως καθόλου δεν αναφέρεται η επόμενη (παρ.3) που αξιώνει την προϊσταμένη απλώς να γνωμοδοτεί. Αντιθέτως αυθαίρετα (το εν λόγω έγγραφο) επικαλείται ότι είναι αναγκαία η έγκριση της προϊσταμένης. Άραγε βάσει ποιου νόμου;  
3.   Στις 4/5/8 ανακοινώθηκε από το τμήμα προσωπικού ότι για την ημέρα της αναλήψεως το ρεπό μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν. Η προϊσταμένη μας υποχρέωσε να το πάρουμε μέσα στις επόμενες τρεις εργάσιμες. Μια εβδομάδα αργότερα (12/6/8) ανακοίνωσε ότι στο εξής δεν θα εγκρίνει αιτούμενες αυθημερόν άδειες ή ρεπό αλλά ο αιτών θα χαρακτηρίζεται «αδικαιολογήτως απών». Οι δύο ανωτέρω πρακτικές όμως συνιστούν παραβίαση του εθιμικού δικαίου καθώς ανέκαθεν μπορούσαμε τελευταία στιγμή (και πάντα με μεταξύ μας συνεννόηση για να μην δημιουργείται κενό στην υπηρεσία) να απουσιάσουμε με κανονική άδεια για έκτακτες ανάγκες μας. Μάλιστα διακριτικά δημιουργούν ανυπέρβλητο εμπόδιο σε μητέρες όπως εγώ με μικρά παιδιά και έλλειψη οικογενειακής υποστήριξης, ιδιαίτερα φυσικά σε όποια μητέρα δεν έχει την εύνοια - κάλυψη της προϊσταμένης.
4.   Η ίδια ανωτέρω τακτική, ακόμα συνιστά κατ εξοχήν παράβαση του άρθρου 48  που αναφέρεται σε δικαίωμα (και όχι υποχρέωση) σε κανονική άδεια (αναλόγως και ρεπό). Αν οι άδειες μας (κανονικές και ρεπό) δίνονται όταν η προϊσταμένη αναίτια επιβάλλει και απεναντίας όταν εμείς επειγόντως τις χρειαζόμαστε χαρακτηριζόμαστε «αδικαιολογήτως απόντες», τότε είναι φανερό  ότι η κανονική άδεια έχει πλέον μετατραπεί σε υποχρεωτική άδεια.
5.    Οι δύο ανακοινώσεις της προϊσταμένης ήρθαν σε μία εποχή λεκτικών αντιπαραθέσεων, λίγο καιρό μετά την κριτική για την (προφορική) απόρριψη και το ακόλουθο αίτημά μου για γραπτή απάντηση για την εκπαιδευτική άδεια. Είναι φανερή έκτοτε (18191/Φ100 - 17/6/08) η «κατάχρηση εξουσίας» με γνώμονα να δυσχεράνει την προσωπική και οικογενειακή μου ζωή,  κατά παράβαση του άρθρου 45 παρ.1 που μας επιτρέπει υπηρεσιακή κριτική και απαγορεύει διακρίσεις  εις βάρος υπαλλήλων.
6.   Στις 13/6/8 παρ ότι έγκαιρα (με την άφιξη στην εργασία) ενημέρωσα ότι είχα επιτακτική ανάγκη για απουσία λόγω επείγοντος προβλήματος υγείας τέκνου, αντί άδεια ολιγόωρης απουσίας που αιτήθηκα (προκειμένου να εφαρμοστεί το «όχι κανονικές τελευταίας στιγμής») ή έστω κανονική ή άνευ αποδοχών άδεια, οι προϊστάμενοι μου «χορήγησαν» το χαρακτηρισμό «αδικαιολογήτως απούσα» και ακολούθως πειθαρχική ποινή ( 701 - 01/7/08). Παραβιάστηκαν: α) το άρθρο 49 παρ.3 για την μη χορήγηση έστω κανονικής αδείας την προκειμένη στιγμή, β) το άρθρο 7 Ν1483/1984 (όπως τροποποιήθηκε με το ΠΔ193/88) που μου κατοχυρώνει άδεια σε τέτοιες περιπτώσεις γ) Το εθιμικό δίκαιο (ξανά) αφού ανέκαθεν κάναμε χρήση λίγων ωρών υπηρεσιακής αδείας (μέγιστο 1 τετράωρη το μήνα) προκειμένου να διεκπεραιώσουμε πρωινές μας εκκρεμότητες λόγω του πάντοτε πρωινού μας ωραρίου. Επίσης συστηματικά με τον τρόπο που και ο κος υποδιοικητής (πειθαρχικώς προϊστάμενος) τελικά εγκρίνει, δ)παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα, όταν σε κάθε ανάγκη καλούμαστε να πείσουμε με δουλοπρέπεια και παρακλήσεις τον προϊστάμενο εκθέτοντάς του λεπτομέρειες από την προσωπική μας ζωή προκειμένου να υπογράψει ολιγόωρη, κανονική  ή άλλου είδους (ρεπό, μηχανογραφική, διευκόλυνσης γονέων) νόμιμη άδεια. Ο νόμος προβλέπει ρητά για το αντίθετο (άρθρο 49 παρ.3 Ν3528/2007): Η υπογραφή του προϊστάμενου ενέχει μεν θέση συναίνεσης για την απουσία μας, όμως τυχόν διαφωνία πρέπει να τεκμηριώνεται επίσημα με δική του γραπτή έκθεση και έγκριση του Δ.Ι.Υ. αντί με προφορικές φασιστικές πρακτικές του τύπου «δεν μπορώ να σου δώσω άδεια». Άλλωστε και ειδικά μετά από έτη στο πόστο μας, βρισκόμαστε εξ ορισμού σε πλεονεκτική θέση από τον προϊστάμενο για να αξιολογήσουμε τις (ενίοτε επείγουσες) οικογενειακές μας απαιτήσεις και ταυτόχρονα το αν δημιουργούμε κενό στην υπηρεσία.  Άλλως ο προϊστάμενος ανάγεται σε διαφεντευτή της επαγγελματικής και οικογενειακής μας ζωής. Οι 25 μέρες κανονικής και τα λίγα ρεπό σε ένα έτος στο οποίο τα σχολεία κλείνουν από ενάμιση μέχρι τρεις μήνες, πρέπει να δίνονται εκβιαστικά με καταρράκωση της προσωπικότητας μιας εργαζόμενης μητέρας που τυχόν δεν έχει (πάντα) οικογενειακό στήριγμα για τα παιδιά;  Ή πρέπει όποιες από αυτές τις μέρες δεν «πείσουμε» την προϊσταμένη να μας «αφήσει»,  να εμπιστευτούμε την τύχη των παιδιών μας στο γείτονα; Και φυσικά τα παιδιά δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις. Αν μας χαλάσει το αυτοκίνητο στο δρόμο πχ και η προϊσταμένη μας τυχόν διατηρεί προκατάληψη, έχει αυτομάτως δικαίωμα να μην κάνει δεκτή την δικαιολογία μας και να μας χαρακτηρίσει αδικαιολογήτως απών; Στο σχολείο ακόμη που είμαστε μικρά παιδιά, αδικαιολόγητες χαρακτηρίζονται οι απουσίες μόνο όταν εξαντληθούν οι 50 δικαιολογημένες. Τώρα που είμαστε οικογενειάρχες ενήλικες (με εξ ορισμού σοβαρές υποχρεώσεις) ενημερώνουμε, δεν αφήνουμε ακάλυπτο πόστο, έχουμε υπόλοιπο κανονικής αδείας, πώς είναι δυνατόν να κατηγορούμαστε για αδικαιολόγητη απουσία; Τουλάχιστον 4 άνθρωποι είναι μάρτυρες ότι ενημέρωσα για σημαντικό οικογενειακό πρόβλημα, προτού αποχωρήσω.
7.   Στις 17/6 κατέθεσα ως όφειλα αναλυτική αναφορά (18191/φ100 – 17/6/8) με γεγονότα και σχετικές απόψεις. Μάλιστα, εκεί φαίνεται ότι η αποχώρησή μου έγινε και κατ εφαρμογή του άρθρου 25 παρ3 (αφού διατάχτηκα για στέρηση αδείας και παραμονή, την ώρα που η ασφάλεια της ζωής του τέκνου μου ετίθετο σε ρίσκο ενώ δεν μπορούσε να τεκμηριωθεί κενό στην υπηρεσία από απουσία μου). Αντί όμως για προσπάθεια επίλυσης και τυχόν Ε.Δ.Ε. ή απλώς κλήση σε διάλογο προς παροχή εξηγήσεων και επίλυση τυχόν παρεξηγήσεων υπέστην άδικη σπίλωση του ονόματος και μητρώου -βιογραφικού μου:  Για πρώτη φορά σε δυόμισι έτη ενεργούς παρουσίας στο νοσοκομείο, την ημέρα της αποχώρησής μου η γραμματέας του υποδιοικητή με αναζήτησε προσωπικά στο τμήμα και στο κινητό μου επικαλούμενη υπηρεσιακούς λόγους. Μια σύμπτωση, που θα παρέμενε με αυτόν τον χαρακτηρισμό αν δεν γινόταν επαναλαμβανόμενη. Όμως το έγγραφο «Κλήση σε απολογία» (666 Γρ. Διοικ. 17/06/08) φαίνεται ότι συντάχτηκε την ίδια κιόλας μέρα (13/6) που με αναζήτησαν ανεπιτυχώς, άρα πριν εκπνεύσει το ωράριο που περιγράφεται ότι με αναζητούσαν. Η ημερομηνία έχει εμφανώς αργότερα διορθωθεί με μελάνι (από 13/6 σε 17/6) αλλά προδίδει ότι η πειθαρχική κατηγορία είχε αποφασιστεί πριν ακόμη το παράπτωμα διαπραχθεί. Επίσης παρά την εμπιστοσύνη και διάθεση που εξέφρασα  στα όργανα του ……………, παρά παλαιότερη διαμαρτυρία μου για άνιση μεταχείριση στο τμήμα, ο κ υποδιοικητής αβασάνιστα χωρίς έστω να με καλέσει σε ακρόαση, με έκρινε ένοχη αγνοώντας σωρεία παραβάσεων και τις εν γένει συνθήκες  που περιέγραψα δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι δεν διάβασε ποτέ τα έγγραφα που επικαλείται στην απόφαση. Ακόμη κατά παράβαση του άρθρου 140 παρ.4, δεν μου γνωστοποίησε, τα ένδικα μέσα που δικαιούμαι. Τέλος άλλη μια ενδεικτική σύμπτωση, είναι που ποτέ δεν έμαθα ποιος είναι ο υπηρεσιακός λόγος (που αναφέρεται στην κλήση σε απολογία) για τον οποίο στις 13/6 αναζητήθηκα. Αυτή η αλυσίδα συμπτώσεων εις βάρος ενός υπαλλήλου με κατάληξη την τιμωρία του αλλά ταυτόχρονη ελαστικότητα έναντι σωρείας παρανομιών (που αναφέρθηκαν παραπάνω) οι οποίες διαδοχικά τον έφεραν σε δυσμενή θέση αν μη τι άλλο παραβιάζει την ισονομία και την αμεροληψία.

 Αν τελικά οικογενειακό πρόβλημα, υγείας μάλιστα ανηλίκου τέκνου χαρακτηρίζει την απουσία «αδικαιολόγητη», αναρωτιέμαι τι θα την δικαιολογούσε. Είναι εμφανές ότι ο χαρακτηρισμός είναι άστοχος, και δημιουργεί υπόνοια ότι επινοήθηκε προκειμένου να επισύρει πειθαρχική ποινή.
Με αγωνία ζητώ την προστασία των οργάνων του νοσοκομείου στα οποία διατηρώ εμπιστοσύνη προκειμένου μεσαιωνικές πρακτικές (ή έστω τυχόν τερατώδεις παρεξηγήσεις) να εκλείψουν και κάθε υπάλληλος να μπορεί με όρεξη και αγάπη να επιτελέσει τα καθήκοντά του αποδοτικότερα, αντί να αισθάνεται καθημερινό  εφιάλτη στην εργασία από ανθρώπους που (τυχόν) καταχράζονται και κακοποιούν την υπεύθυνη και παραδειγματική τους θέση έναντι νέων εργαζομένων που τολμούν να διεκδικήσουν τα ελάχιστα αυτονόητα προαπαιτούμενα νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους (όπως ισονομία, άδειες κλπ) προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον κοινωνικό και  οικογενειακό τους ρόλο.
Θεωρώ ότι προσπάθειες παγίδευσης και δίωξης υπαλλήλων που κατά παράδοση (2.5 έτη ενεργούς υπηρεσίας) επέδειξαν πλήρη ανταπόκριση στα καθήκοντά  τους, πρέπει να καταπολεμηθούν. Επίσης σε κάθε περίπτωση η ιδιωτική και οικογενειακή μας ζωή πρέπει να προστατευθεί από αυθαιρεσίες και αδιακρισία.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στις 13/6/8 το πρωί (που ενημέρωσα για το πρόβλημά μου) παρευρισκόμασταν 3 διαιτολόγοι ενώ ακόμη και σε ημέρα απεργίας το τμήμα μπορεί να καλύψει έστω ένας μόνο διαιτολόγος με πρόσφατο παράδειγμα την απεργία της 13/2/8 οπότε όλοι οι συνάδελφοι απεργήσαμε και το τμήμα έκλεισε, και πολλά ακόμη τέτοια. Σε άλλη ημέρα απεργίας ένας μόνο συνάδελφος κάλυψε το τμήμα ενώ και σε άδειες αυτό έχει πολλάκις συμβεί. Επίσης ουδέποτε κάποια από τις (λιγοστές άλλωστε) τελευταίας στιγμής άδειές μέχρι σήμερα ελήφθη χωρίς μεταξύ μας συνεννόηση ή/και δημιούργησε κενό στην υπηρεσία.
Ζητώ όπως η πειθαρχική ποινή ανακληθεί και η απουσία μου δικαιολογηθεί ως ολιγόωρη όπως αιτήθηκα, ή έστω κανονική άδεια στην οποία επίσης έχω νόμιμο δικαίωμα, ώστε το (νομικό και εθιμικό) δίκαιο να επικρατήσει και το υπηρεσιακό μητρώο η αξιοπρέπεια και τιμή μου να αποκατασταθούν.
Παρακαλώ όπως το θέμα συζητηθεί σε υπηρεσιακό συμβούλιο στο οποίο επιθυμώ να παρευρίσκομαι προσωπικά ή/και δια παρουσίας δικηγόρου, οπότε και παρακαλώ όπως ενημερωθώ έγκαιρα προς τούτο.                                    
                                                                                                   Μετά τιμής,
                                                                                              ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

[AnisihosGP]

Κε Σκούφαλε έχεις αν αντέχεις να διαβάσεις τη μακροσκελή επιστολή όλες τις απαντήσεις. Σχετικά με τις τρείς κατηγορίες οι εξής δύο καχύποπτος και μη αντικειμενικός συνιστούν το ίδιο άρα πρόκειται για μία ενώ η εμπάθεια είναι μια θεώρησή της αιτιολογίας. Ευχαριστώ για τις συμβουλές και τον χρόνο σου βέβαια σε κάθε περίπτωση, με συγχωρείς αν το έλαβες προσωπικά, αναφερόμουν σε συμπεριφορά και όχι σε χαρακτηρισμό σου.



 

[EzeΤΡΟΛ]

για τη διάσωση της ζωής των παιδιών μας ή επίσκεψη προετοιμασία σε σούπερ μάρκετ για την επερχόμενη εκδρομή του τριημέρου

Ώπα. Πρόκειται για δυο εντελώς διακριτές καταστάσεις. Στην πρώτη -κούφια η ώρα-, η άδεια είναι απολύτως επιβεβλημένη, ενώ στη δεύτερη, χμμ...

Ο δικηγόρος μου είπε ότι

Εδώ θέλει πάλι λίγη περισυλλογή. Τα υπηρεσιακά ζητήματα μας, είναι πολύ σοβαρά για να τα αφήσουμε να τα χειρίζονται δικηγόροι.

θα το επιχειρήσω με αναφορά στο υπουργείο και ταυτόχρονη ένσταση στο υπηρεσιακό συμβούλιο

Ώπα (δις). Τώρα κλιμακώνουμε επικίνδυνα. Μήπως ξυνόμαστε στην γκλίτσα του τσοπάνη;

γιατί δεν είμαι υποχρεωμένος να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας

Πάλι λάθος. Ρώτα όσους έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό μέλους, by pass, ή άλλη εγχείρηση και στήνονται στην ουρά μια φορά το χρόνο, κάθε χρόνο, για να δείξουν ότι τους λείπει ένα μέλος ή έχουν μέση στερνοτομή.

ΣΤοχεύω να αποδείξω ότι δεν χρειάζεται το παιδί μου να πεθαίνει για να λείψω από την εργασία μου

Δεν χρειάζεται ν' αναλάβεις εσύ τη Σταυροφορία. Μάλλον αυτό ήδη θα προβλέπεται.

Και δεν έχω να δώσω καμμία εξήγηση για αυτήν.

Εδώ επιδεικνύουμε την ίδια αυθαιρεσία-αλαζονεία που προσάπτουμε στον Διευθυντή.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΤΑΙ ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ

Δηλαδή είτε πάς είτε δεν πας στη δουλειά σου είναι το ίδιο και το αυτό; Έχουν μετά άδικο όσοι κατηγορούν τους αργόσχολους λειτουργούς του Δημοσίου; Άσε που άφησες τον φαρμακοποιό χωρίς εισπράξεις, μοχθηρέ GP!

Νομίζω συνάδελφε, και συγγνώμη κιόλας που ανακατεύτηκα αλλά θεώρησα ότι μας δίνεις την άδεια αφού δημοσιοποίησες το θέμα, ότι ακόμη και αν έχεις δίκιο, κινδυνεύεις να το χάσεις αν θέσεις το ζήτημα επίσημα στη βάση που το έθεσες εδώ. 

[Δ. Κουναλάκης]

Κατ' αρχήν, η συμπεριφορά του ΑνήσυχουGP είναι κάπως ερειστική χωρίς λόγο. Να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν κανόνες σε αυτό το forum πρέπει όλοι να τους σεβόμαστε και τους έχουμε αποδεχτεί για να φτάσουμε να γράφουν μηνύματα στο forum. Νομίζω ότι δεν πρέπει να φτάνουμε στην επιβολή τους.

Σχετικά με την άδεια που αναφέρεται:
α) Η τρίωρη άδεια που προβλέπεται για οποιοδήποτε λόγο, δίδεται μετά από γραπτή αίτηση και ο προϊστάμενος αποφασίζει με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας όπως τις κρίνει αυτός. Μπορεί να την αρνηθεί και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.
β) Η αναρρωτική άδεια δίδεται όπως ανέφερε ο Αδαμάντιος και προβλέπεται από τον Δημοσιουπαλληλικό κώδικα.
γ) Η κανονική άδεια απαιτεί προγενέστερη αίτηση και χορηγείται με βάση της ανάγκες της υπηρεσίας και όχι του υπαλλήλου. Η τυχόν άρνηση τεκμηριώνεται. Υπάρχουν προσαυξήσεις της άδειας ανάλογα με το πότε δίδεται. Η άδεια πρέπει να δίδεται υποχρεωτικά με την ολοκλήρωση του έτους εντός 3 μηνών (αν θυμάμαι καλά). Συνεχείς αρνήσεις του προϊσταμένου σε αιτούμενες πριν από εύλογο χρονικό διάστημα για κανονική άδεια είναι λόγος για να ζητηθούν εξηγήσεις από τον προϊστάμενο στο υπηρεσιακό συμβούλιο.
δ) Υπάρχουν άδειες για διευκόλυνση γονέων με παιδιά. Εκτός από αυτές της μητρότητας, λοχείας, σχολικές που έχουν συγκεκριμένες μέρες χρονικά που δίδονται, υπάρχει και η άδεια άνευ αποδοχών (ή μέχρι τριμήνου συνολικά μετ αποδοχών για τρίτεκνους) που δίδεται χωρίς σύμφωνη απόφαση του προϊσταμένου και του υπηρεσιακού συμβουλίου αλλά υποχρεωτικά κατόπιν της αίτησης του γονέα.
ε) Η εκπαιδευτική άδεια χορηγείται πάλι με βάση τις ανάγκες της υπηρεσίας και είναι υποχρεωτική μόνο εάν υπάρχει παρουσίαση εργασίας από τον αιτούντα και μόνο για την μέρα και τα οδοιπορικά που απαιτούνται.
στ) Τυχόν απουσία του εργαζόμενου που δεν εμπίπτει στα παραπάνω είναι κολάσιμη.

Σαφώς και υπάρχουν "καλο-χαϊδεμενοι" από τους προϊσταμένους συνάδελφοι, αυτό δεν νομιμοποιεί κανένα να αυτοδικήσει με αδικαιολόγητη απουσία.
Θα ήταν έξυπνη κίνηση η εξ αρχής αίτηση για άδεια άνευ αποδοχών λόγω του προβλήματος που προέκυψε με το παιδί και εφόσον καλή τη θελήση ο προιστάμενος δεν έδινε άδεια για αυτό το θέμα. Δεν θα χρειαζόταν να αποδείξει τίποτα και προβλέπεται άδεια ενός έτους αυτής της κατηγορίας που μπορεί να ληφθεί κομματιαστά και μέχρι την συμπλήρωση του έκτου έτους.

[AnisihosGP]

Η κανονική άδεια απαιτεί προγενέστερη αίτηση και χορηγείται με βάση της ανάγκες της υπηρεσίας και όχι του υπαλλήλου

Αυτή η παράγραφος με δυσκολεύει αρκετά, και θα χαιρόμουν να μην υπήρχε. Είστε σίγουρος για αυτό γιατί ο κώδικας δεν την αναφέρει. Και τελικά αν μας χαλάσει το αυτοκίνητο μόνο η καλή θέληση του προισταμένου μας σώζει  από την πειθαρχική ποινή; Μετά στη ζωή μας δεν υπάρχουν μόνο νόμοι που προστατεύουν την υπηρεσία. Ακόμη και αν δεν ανακαλέσω την ποινή θα είναι νομίζω μια προσπάθεια που αξίζει να επιχειρηθεί.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους. Ζητώ συγνώμη για την ερειστικότητα από πλευράς μου. 

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Κε Σκούφαλε έχεις αν αντέχεις να διαβάσεις τη μακροσκελή επιστολή όλες τις απαντήσεις. Σχετικά με τις τρείς κατηγορίες οι εξής δύο καχύποπτος και μη αντικειμενικός συνιστούν το ίδιο άρα πρόκειται για μία ενώ η εμπάθεια είναι μια θεώρησή της αιτιολογίας. Ευχαριστώ για τις συμβουλές και τον χρόνο σου βέβαια σε κάθε περίπτωση, με συγχωρείς αν το έλαβες προσωπικά, αναφερόμουν σε συμπεριφορά και όχι σε χαρακτηρισμό σου.

Ώστε καχύποπτος κσι μη αντικειμενικός συνιστούν το ίδιο; Ενδιαφέρουσα θεώρηση.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά: "Κύριοι, το παιδί μου είχε επείγον πρόβλημα υγείας. Δεν το απέδειξα ή δεν θεώρησα αναγκαίο να το αποδείξω στην πρώτη κλήση για απολογία. θα το αποδείξω σε δεύτερο βαθμό αφού το ζητάτε και δεν θεωρείτε αρκετή τη δήλωσή μου κατά τη στιγμή της αίτησης για άδεια και όλα αυτά θα τα πάρετε πίσω και μετά θα στραφώ εναντίον όσων με αδίκησαν".

Κάτι τελευταίο: Θεωρώ ότι αρκετά από όσα έχεις γράψει παραπάνω δεν ευνοούν την "υπερασπιστική" ή "επιθετική" σου πολιτική στην περίπτωση. Αν και βέβαια δεν αναφέρονται ονόματα και υπάρχει αναστροφή των φύλων στην ιστορία, δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει "εναντίον" σου..

[Δ. Κουναλάκης]

Η κανονική άδεια απαιτεί προγενέστερη αίτηση και χορηγείται με βάση της ανάγκες της υπηρεσίας και όχι του υπαλλήλου

Αυτή η παράγραφος με δυσκολεύει αρκετά, και θα χαιρόμουν να μην υπήρχε. Είστε σίγουρος για αυτό γιατί ο κώδικας δεν την αναφέρει. Και τελικά αν μας χαλάσει το αυτοκίνητο μόνο η καλή θέληση του προισταμένου μας σώζει  από την πειθαρχική ποινή; Μετά στη ζωή μας δεν υπάρχουν μόνο νόμοι που προστατεύουν την υπηρεσία. Ακόμη και αν δεν ανακαλέσω την ποινή θα είναι νομίζω μια προσπάθεια που αξίζει να επιχειρηθεί.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους. Ζητώ συγνώμη για την ερειστικότητα από πλευράς μου. 

Ο κώδικας το αναφέρει.
Το αυτοκίνητο δεν μπορεί να χαλάει κάθε μέρα. Οφείλεις να ενημερώσεις (στα πλαίσια του ανθρωπίνως δυνατού) την υπηρεσία, ότι χάλασε το αμάξι σου και για αυτό δεν έχεις φτάσει στη δουλειά σου, αν σου συμβεί κάτι τέτοιο.
Προσωπικά, πιστεύω ότι και ότι δίκιο να υπάρχει χάνεται με αυτή την ταχτική...