Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα
Αποχώρηση μετά από άρνηση για άδεια
Αγωνιστική Παρέμβαση:
Συνάδελφε AnisihosGP. Με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση αλλά έχω την εντύπωση ότι το forum δεν είναι για αστυνομικά κουίζ.Αν όντως υπάρχει κάποιο πρόβλημα μπορείς να το αναφέρεις καθαρά και καθένας μας που είναι συνδεδεμένος θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει είτε εκφράζοντας την αποψή του είτε βοηθώντας σε με παράθεση κάποιας νομοθεσίας που μπορεί να σε βοηθήσει.Πάντως για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα,όλες οι άδειες δεν δίδονται όποτε τις θέλουμε αλλά εκτιμώνται και οι υπηρεσιακές ανάγκες της στιγμής ή των ημερών.Προφανώς αν δεν συντρέχουν υπηρεσιακοί λόγοι, δεν έχουν κανένα άλλο λόγο να μη σου δώσουν την άδεια.Ευχαριστώ
Koterakis:
.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Παράθεση ---Επίσης μου κάνει μεγάλη εντύπωση που ένας διευθυντής αρνείται να δώσει άδεια σε κάποιον που αναφέρει ότι το παιδί του έχει επείγον πρόβλημα υγείας. Πρέπει να είναι πολύ αυστηρός και σκληρός ή........ κάτι ξέρει ή ψι λιάζεται.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ξέχασες κ Σκούφαλε την περίπτωση της προκατάληψης.
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν υπερισχύει η προκατάληψη σε ένα θέμα υγείας συγγενικού προσώπου τότε να αναφέρω τα λεγόμενα της Αγωνιστικής Παρέμβασης ότι ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος για διευθυντής και απαιτείται καταγγελία.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣυνάδελφε προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο Ιατρός είναι απατεώνας φαντάζομαι λόγω εμπάθειας που σου άσκησα κριτική στο θέμα "Διακομιδές Ασθενών" Ελπίζω τώρα που μιλάμε για τη σύζυγό του Ιατρού όπως ξεκαθαρίστηκε, να είσαι λίγο πιο αντικειμενικός. Η σύζυγος δεν ήθελε να κάνει χρήση ασθενείας. Ήθελε άλλη άδεια. Απαιτούσε άδεια. Και νομίζω ότι είχε δικαίωμα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Στην πρώτη σου μέρα στο φόρουμ με χαρακτήρισες εμπαθή, καχύποπτο και μη αντικειμενικό. Για να δούμε τι θα μας ξημερώσει αύριο..... Αν θεωρείς ότι οφείλεις μια επανόρθωση γι' αυτούς τους χαρακτηρισμούς μπορείς να το κάνεις, αν όχι δεν έχω πρόβλημα. Άλλωστε όπως γράφεις κι εσύ (δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας), δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι δεν είμαι τίποτα απ' αυτά
Τα αντιπαρέρχομαι όλα αυτά και σε ρωτώ ευθέως: η άδεια που αιτήθηκε, όποιος την αιτήθηκε, είχε ως βάση επείγον πρόβλημα υγείας παιδιού ή όχι; Γιατί στην αντίθετη περίπτωση είναι το ίδιο "απατεώνας" με το να δηλώνει "ψεύτικη" ασθένεια. Πολύ περισσότερο που σαν γιατρός πρέπει να γνωρίζεις και να ξεχωρίζεις την έννοια του επείγοντος, Ακόμη περισσότερο μάλλον αφού όπως περιγράφεις εσύ (ο γιατρός) ήσουν μαζί με τα παιδιά κι άρα είχες εκτιμήσει το πρόβλημα υγείας και τον επείγοντα χαρακτήρα του..
Απαντούμε με βάση όσα μας έγραψες αρχικά. Απ’ ότι βλέπω στη συνέχεια έγραψες κάποια άλλα στοιχεία που αλλάζουν κατά πολύ τα αρχικά δεδομένα. Κι όπως λες δεν μας λες όλη την αλήθεια, λες και καλούμαστε να δώσουμε λύση σε αστυνομικό μυθιστόρημα.
Οι άδειες που χαρακτηρίζεις ως «νόμιμες» και ως «δικαίωμά σου» έχουν κάποια διαδικασία για να χορηγηθούν και για να ληφθούν. Όλοι δικαιούμαστε νόμιμη άδεια όμως δεν μπορούμε να πάρουμε αυτή τη νόμιμη άδεια τον Αύγουστο αν και είναι δικαίωμά μας. Βέβαια νόμιμη (γιατί αν ήταν από τη σημαία δεν θα το συζητούσαμε) όμως πρέπει να τηρηθεί η διαδικασία. Δε γνωρίζω καν πόσες ολιγόωρες άδειες δικαιούται ο κάθε εργαζόμενος και με τι συχνότητα. Κι αυτές νόμιμες είναι όμως υπάρχει μια διαδικασία για να ληφθούν. Διαφορετικά θα λέγαμε: «Έχω υπόλοιπο άδειας τόσες μέρες και …φεύγω» ή «Δικαιούμαι ολιγόωρη άδεια και ….φεύγω»!
Οι άδειες υποβάλλονται προς έγκριση στον άμεσα προϊστάμενο. Ο οποίος έχει το δικαίωμα να απορρίψει το αίτημα. Αν απορρίψει το αίτημα, τότε ο αιτών έχει δικαίωμα να ζητήσει να του κοινοποιηθούν εγγράφως οι λόγοι απόρριψης και μετά να κινηθεί δεόντως υπηρεσιακά. Σε περίπτωση ολιγόωρης άδειας υποθέτω δεν υπάρχει χρόνος να γίνουν τα παραπάνω εγγράφως και γίνονται προφορικά (υποβολή αιτήματος άδειας, αποδοχή ή απόρριψη). Αν υποστηρίζεις ότι υπάρχουν μάρτυρες ενδεχομένως να μπορούν να επιβεβαιώσουν τι ειπώθηκε μεταξύ διευθυντή και αιτούντα. Πάντως το γεγονός ότι σε πρώτο βαθμό η σύζυγος τιμωρήθηκε με έγγραφη επίπληξη δείχνει ότι οι αιτιάσεις και οι αποδείξεις της δεν κρίθηκαν επαρκείς. Αν θεωρείς ότι υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις που θα καταρρίψουν την αρχική επίπληξη τότε εύχομαι σε δεύτερο βαθμό να δικαιωθείτε.
AnisihosGP:
--- Παράθεση ---Συνάδελφε AnisihosGP. Με όλο το σεβασμό και την εκτίμηση αλλά έχω την εντύπωση ότι το forum δεν είναι για αστυνομικά κουίζ.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συνάδελφε έχεις δίκιο και ζητώ συγνώμη για το κουίζ, απλώς προσπάθησα να το παρομοιάσω με δικές μας εμπειρίες παραβάλλοντάς το έτσι. Είναι όπως τα εξήγησα κατόπιν, και παραθέτω την ένσταση που πρόκειται να κατατεθεί στο υπηρεσιακό συμβούλιο και πιθανώς το υπουργείο στην οποία κάποια παρατήρηση ή σχετική γνώση συναδέλφων για τυχόν συμπλήρωμα ή διόρθωση, θα μου ήταν πολύτιμη:
Από: ……………. Προς: Υπηρεσιακό συμβούλιο ΓΝ………………..
Π.Ε. Διαιτολόγος κ Διοικητή Γ.Ν …………….
……………………………. κ Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας.
Συννημένα: 19202/Φ419 (21/6/07) Κοιν: Σωματείο Εργαζομένων ΓΝ……
11045/Φ416 (11/4/08) Πανελλήνιο Σύλλογο Διαιτολόγων
18191/Φ100 (17/6/08) Πανελλήνιο Σύλλογο Νοσοκομ. Διαιτολόγων
666 Γρ. Διοικ. (17/6/08) Υπουργείο Υγείας και Κοιν Αλληλ.
672 » (20/6/08) …… ΥΠε
701 » (01/7/08)
Ν 3528/2007
Ν 1483/1984
Πειθαρχική ποινή
Από θέση υπαλλήλου της δημόσιας υγείας και Ελληνίδας μητέρας εκφράζω την αγωνία μου και θέλω να καταθέσω ένσταση - διαμαρτυρία για φαινόμενα ρατσισμού αλαζονείας και αδιαφάνειας που ταλανίζουν τον δημόσιο βίο και την ζωή των πολιτών υπαλλήλων. Θύμα μιας τέτοιας (κατά τα φαινόμενα) πρακτικής διετέλεσα πρόσφατα όταν άδικα και αιφνιδιαστικά διώχτηκα και τιμωρήθηκα πειθαρχικά («έγγραφη επίπληξη») για παράπτωμα (αδικαιολόγητη απουσία) που δεν διέπραξα.
Παραθέτω τα γεγονότα απαριθμώντας σειρά παραβάσεων του κώδικα (Ν.3528/2007) και όχι μόνο, με τις οποίες επιχειρήθηκε προοδευτική συστηματική προσπάθεια εκδίωξης και εκφοβισμού μου:
1. Στις 4/4/8 ζήτησα γραπτή απάντηση σε αίτημα (10187 – 4/4/08) για διήμερη εκπαιδευτική άδεια προκειμένου να παρακολουθήσω πανελλήνιο Ιατρικό συνέδριο στην επαρχία! Κατά παράβαση του σχετικού νόμου (άρθρο 47 παρ.3 και άρθρο 59 παρ.3) η αίτηση απορρίφθηκε και η απόφαση βγήκε κατόπιν προφορικής εντολής της προϊσταμένης χωρίς να καταθέσει γνωμοδότηση, χωρίς να λάβει γνώση το όργανο που τυπικά αποφασίζει (διοικητής).
2. Το τμήμα προσωπικού ενισχύοντας την ανωτέρω παράνομη πρακτική εξέδωσε το 11045/Φ416 -11/4/8 έγγραφο στο οποίο γίνεται υπόμνηση η παρ.2 αρθρ.59 που κατοχυρώνει εξουσία στην διοίκηση να απορρίπτει εκπαιδευτική άδεια, όμως καθόλου δεν αναφέρεται η επόμενη (παρ.3) που αξιώνει την προϊσταμένη απλώς να γνωμοδοτεί. Αντιθέτως αυθαίρετα (το εν λόγω έγγραφο) επικαλείται ότι είναι αναγκαία η έγκριση της προϊσταμένης. Άραγε βάσει ποιου νόμου;
3. Στις 4/5/8 ανακοινώθηκε από το τμήμα προσωπικού ότι για την ημέρα της αναλήψεως το ρεπό μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά το δοκούν. Η προϊσταμένη μας υποχρέωσε να το πάρουμε μέσα στις επόμενες τρεις εργάσιμες. Μια εβδομάδα αργότερα (12/6/8) ανακοίνωσε ότι στο εξής δεν θα εγκρίνει αιτούμενες αυθημερόν άδειες ή ρεπό αλλά ο αιτών θα χαρακτηρίζεται «αδικαιολογήτως απών». Οι δύο ανωτέρω πρακτικές όμως συνιστούν παραβίαση του εθιμικού δικαίου καθώς ανέκαθεν μπορούσαμε τελευταία στιγμή (και πάντα με μεταξύ μας συνεννόηση για να μην δημιουργείται κενό στην υπηρεσία) να απουσιάσουμε με κανονική άδεια για έκτακτες ανάγκες μας. Μάλιστα διακριτικά δημιουργούν ανυπέρβλητο εμπόδιο σε μητέρες όπως εγώ με μικρά παιδιά και έλλειψη οικογενειακής υποστήριξης, ιδιαίτερα φυσικά σε όποια μητέρα δεν έχει την εύνοια - κάλυψη της προϊσταμένης.
4. Η ίδια ανωτέρω τακτική, ακόμα συνιστά κατ εξοχήν παράβαση του άρθρου 48 που αναφέρεται σε δικαίωμα (και όχι υποχρέωση) σε κανονική άδεια (αναλόγως και ρεπό). Αν οι άδειες μας (κανονικές και ρεπό) δίνονται όταν η προϊσταμένη αναίτια επιβάλλει και απεναντίας όταν εμείς επειγόντως τις χρειαζόμαστε χαρακτηριζόμαστε «αδικαιολογήτως απόντες», τότε είναι φανερό ότι η κανονική άδεια έχει πλέον μετατραπεί σε υποχρεωτική άδεια.
5. Οι δύο ανακοινώσεις της προϊσταμένης ήρθαν σε μία εποχή λεκτικών αντιπαραθέσεων, λίγο καιρό μετά την κριτική για την (προφορική) απόρριψη και το ακόλουθο αίτημά μου για γραπτή απάντηση για την εκπαιδευτική άδεια. Είναι φανερή έκτοτε (18191/Φ100 - 17/6/08) η «κατάχρηση εξουσίας» με γνώμονα να δυσχεράνει την προσωπική και οικογενειακή μου ζωή, κατά παράβαση του άρθρου 45 παρ.1 που μας επιτρέπει υπηρεσιακή κριτική και απαγορεύει διακρίσεις εις βάρος υπαλλήλων.
6. Στις 13/6/8 παρ ότι έγκαιρα (με την άφιξη στην εργασία) ενημέρωσα ότι είχα επιτακτική ανάγκη για απουσία λόγω επείγοντος προβλήματος υγείας τέκνου, αντί άδεια ολιγόωρης απουσίας που αιτήθηκα (προκειμένου να εφαρμοστεί το «όχι κανονικές τελευταίας στιγμής») ή έστω κανονική ή άνευ αποδοχών άδεια, οι προϊστάμενοι μου «χορήγησαν» το χαρακτηρισμό «αδικαιολογήτως απούσα» και ακολούθως πειθαρχική ποινή ( 701 - 01/7/08). Παραβιάστηκαν: α) το άρθρο 49 παρ.3 για την μη χορήγηση έστω κανονικής αδείας την προκειμένη στιγμή, β) το άρθρο 7 Ν1483/1984 (όπως τροποποιήθηκε με το ΠΔ193/88) που μου κατοχυρώνει άδεια σε τέτοιες περιπτώσεις γ) Το εθιμικό δίκαιο (ξανά) αφού ανέκαθεν κάναμε χρήση λίγων ωρών υπηρεσιακής αδείας (μέγιστο 1 τετράωρη το μήνα) προκειμένου να διεκπεραιώσουμε πρωινές μας εκκρεμότητες λόγω του πάντοτε πρωινού μας ωραρίου. Επίσης συστηματικά με τον τρόπο που και ο κος υποδιοικητής (πειθαρχικώς προϊστάμενος) τελικά εγκρίνει, δ)παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα, όταν σε κάθε ανάγκη καλούμαστε να πείσουμε με δουλοπρέπεια και παρακλήσεις τον προϊστάμενο εκθέτοντάς του λεπτομέρειες από την προσωπική μας ζωή προκειμένου να υπογράψει ολιγόωρη, κανονική ή άλλου είδους (ρεπό, μηχανογραφική, διευκόλυνσης γονέων) νόμιμη άδεια. Ο νόμος προβλέπει ρητά για το αντίθετο (άρθρο 49 παρ.3 Ν3528/2007): Η υπογραφή του προϊστάμενου ενέχει μεν θέση συναίνεσης για την απουσία μας, όμως τυχόν διαφωνία πρέπει να τεκμηριώνεται επίσημα με δική του γραπτή έκθεση και έγκριση του Δ.Ι.Υ. αντί με προφορικές φασιστικές πρακτικές του τύπου «δεν μπορώ να σου δώσω άδεια». Άλλωστε και ειδικά μετά από έτη στο πόστο μας, βρισκόμαστε εξ ορισμού σε πλεονεκτική θέση από τον προϊστάμενο για να αξιολογήσουμε τις (ενίοτε επείγουσες) οικογενειακές μας απαιτήσεις και ταυτόχρονα το αν δημιουργούμε κενό στην υπηρεσία. Άλλως ο προϊστάμενος ανάγεται σε διαφεντευτή της επαγγελματικής και οικογενειακής μας ζωής. Οι 25 μέρες κανονικής και τα λίγα ρεπό σε ένα έτος στο οποίο τα σχολεία κλείνουν από ενάμιση μέχρι τρεις μήνες, πρέπει να δίνονται εκβιαστικά με καταρράκωση της προσωπικότητας μιας εργαζόμενης μητέρας που τυχόν δεν έχει (πάντα) οικογενειακό στήριγμα για τα παιδιά; Ή πρέπει όποιες από αυτές τις μέρες δεν «πείσουμε» την προϊσταμένη να μας «αφήσει», να εμπιστευτούμε την τύχη των παιδιών μας στο γείτονα; Και φυσικά τα παιδιά δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις. Αν μας χαλάσει το αυτοκίνητο στο δρόμο πχ και η προϊσταμένη μας τυχόν διατηρεί προκατάληψη, έχει αυτομάτως δικαίωμα να μην κάνει δεκτή την δικαιολογία μας και να μας χαρακτηρίσει αδικαιολογήτως απών; Στο σχολείο ακόμη που είμαστε μικρά παιδιά, αδικαιολόγητες χαρακτηρίζονται οι απουσίες μόνο όταν εξαντληθούν οι 50 δικαιολογημένες. Τώρα που είμαστε οικογενειάρχες ενήλικες (με εξ ορισμού σοβαρές υποχρεώσεις) ενημερώνουμε, δεν αφήνουμε ακάλυπτο πόστο, έχουμε υπόλοιπο κανονικής αδείας, πώς είναι δυνατόν να κατηγορούμαστε για αδικαιολόγητη απουσία; Τουλάχιστον 4 άνθρωποι είναι μάρτυρες ότι ενημέρωσα για σημαντικό οικογενειακό πρόβλημα, προτού αποχωρήσω.
7. Στις 17/6 κατέθεσα ως όφειλα αναλυτική αναφορά (18191/φ100 – 17/6/8) με γεγονότα και σχετικές απόψεις. Μάλιστα, εκεί φαίνεται ότι η αποχώρησή μου έγινε και κατ εφαρμογή του άρθρου 25 παρ3 (αφού διατάχτηκα για στέρηση αδείας και παραμονή, την ώρα που η ασφάλεια της ζωής του τέκνου μου ετίθετο σε ρίσκο ενώ δεν μπορούσε να τεκμηριωθεί κενό στην υπηρεσία από απουσία μου). Αντί όμως για προσπάθεια επίλυσης και τυχόν Ε.Δ.Ε. ή απλώς κλήση σε διάλογο προς παροχή εξηγήσεων και επίλυση τυχόν παρεξηγήσεων υπέστην άδικη σπίλωση του ονόματος και μητρώου -βιογραφικού μου: Για πρώτη φορά σε δυόμισι έτη ενεργούς παρουσίας στο νοσοκομείο, την ημέρα της αποχώρησής μου η γραμματέας του υποδιοικητή με αναζήτησε προσωπικά στο τμήμα και στο κινητό μου επικαλούμενη υπηρεσιακούς λόγους. Μια σύμπτωση, που θα παρέμενε με αυτόν τον χαρακτηρισμό αν δεν γινόταν επαναλαμβανόμενη. Όμως το έγγραφο «Κλήση σε απολογία» (666 Γρ. Διοικ. 17/06/08) φαίνεται ότι συντάχτηκε την ίδια κιόλας μέρα (13/6) που με αναζήτησαν ανεπιτυχώς, άρα πριν εκπνεύσει το ωράριο που περιγράφεται ότι με αναζητούσαν. Η ημερομηνία έχει εμφανώς αργότερα διορθωθεί με μελάνι (από 13/6 σε 17/6) αλλά προδίδει ότι η πειθαρχική κατηγορία είχε αποφασιστεί πριν ακόμη το παράπτωμα διαπραχθεί. Επίσης παρά την εμπιστοσύνη και διάθεση που εξέφρασα στα όργανα του ……………, παρά παλαιότερη διαμαρτυρία μου για άνιση μεταχείριση στο τμήμα, ο κ υποδιοικητής αβασάνιστα χωρίς έστω να με καλέσει σε ακρόαση, με έκρινε ένοχη αγνοώντας σωρεία παραβάσεων και τις εν γένει συνθήκες που περιέγραψα δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι δεν διάβασε ποτέ τα έγγραφα που επικαλείται στην απόφαση. Ακόμη κατά παράβαση του άρθρου 140 παρ.4, δεν μου γνωστοποίησε, τα ένδικα μέσα που δικαιούμαι. Τέλος άλλη μια ενδεικτική σύμπτωση, είναι που ποτέ δεν έμαθα ποιος είναι ο υπηρεσιακός λόγος (που αναφέρεται στην κλήση σε απολογία) για τον οποίο στις 13/6 αναζητήθηκα. Αυτή η αλυσίδα συμπτώσεων εις βάρος ενός υπαλλήλου με κατάληξη την τιμωρία του αλλά ταυτόχρονη ελαστικότητα έναντι σωρείας παρανομιών (που αναφέρθηκαν παραπάνω) οι οποίες διαδοχικά τον έφεραν σε δυσμενή θέση αν μη τι άλλο παραβιάζει την ισονομία και την αμεροληψία.
Αν τελικά οικογενειακό πρόβλημα, υγείας μάλιστα ανηλίκου τέκνου χαρακτηρίζει την απουσία «αδικαιολόγητη», αναρωτιέμαι τι θα την δικαιολογούσε. Είναι εμφανές ότι ο χαρακτηρισμός είναι άστοχος, και δημιουργεί υπόνοια ότι επινοήθηκε προκειμένου να επισύρει πειθαρχική ποινή.
Με αγωνία ζητώ την προστασία των οργάνων του νοσοκομείου στα οποία διατηρώ εμπιστοσύνη προκειμένου μεσαιωνικές πρακτικές (ή έστω τυχόν τερατώδεις παρεξηγήσεις) να εκλείψουν και κάθε υπάλληλος να μπορεί με όρεξη και αγάπη να επιτελέσει τα καθήκοντά του αποδοτικότερα, αντί να αισθάνεται καθημερινό εφιάλτη στην εργασία από ανθρώπους που (τυχόν) καταχράζονται και κακοποιούν την υπεύθυνη και παραδειγματική τους θέση έναντι νέων εργαζομένων που τολμούν να διεκδικήσουν τα ελάχιστα αυτονόητα προαπαιτούμενα νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους (όπως ισονομία, άδειες κλπ) προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον κοινωνικό και οικογενειακό τους ρόλο.
Θεωρώ ότι προσπάθειες παγίδευσης και δίωξης υπαλλήλων που κατά παράδοση (2.5 έτη ενεργούς υπηρεσίας) επέδειξαν πλήρη ανταπόκριση στα καθήκοντά τους, πρέπει να καταπολεμηθούν. Επίσης σε κάθε περίπτωση η ιδιωτική και οικογενειακή μας ζωή πρέπει να προστατευθεί από αυθαιρεσίες και αδιακρισία.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στις 13/6/8 το πρωί (που ενημέρωσα για το πρόβλημά μου) παρευρισκόμασταν 3 διαιτολόγοι ενώ ακόμη και σε ημέρα απεργίας το τμήμα μπορεί να καλύψει έστω ένας μόνο διαιτολόγος με πρόσφατο παράδειγμα την απεργία της 13/2/8 οπότε όλοι οι συνάδελφοι απεργήσαμε και το τμήμα έκλεισε, και πολλά ακόμη τέτοια. Σε άλλη ημέρα απεργίας ένας μόνο συνάδελφος κάλυψε το τμήμα ενώ και σε άδειες αυτό έχει πολλάκις συμβεί. Επίσης ουδέποτε κάποια από τις (λιγοστές άλλωστε) τελευταίας στιγμής άδειές μέχρι σήμερα ελήφθη χωρίς μεταξύ μας συνεννόηση ή/και δημιούργησε κενό στην υπηρεσία.
Ζητώ όπως η πειθαρχική ποινή ανακληθεί και η απουσία μου δικαιολογηθεί ως ολιγόωρη όπως αιτήθηκα, ή έστω κανονική άδεια στην οποία επίσης έχω νόμιμο δικαίωμα, ώστε το (νομικό και εθιμικό) δίκαιο να επικρατήσει και το υπηρεσιακό μητρώο η αξιοπρέπεια και τιμή μου να αποκατασταθούν.
Παρακαλώ όπως το θέμα συζητηθεί σε υπηρεσιακό συμβούλιο στο οποίο επιθυμώ να παρευρίσκομαι προσωπικά ή/και δια παρουσίας δικηγόρου, οπότε και παρακαλώ όπως ενημερωθώ έγκαιρα προς τούτο.
Μετά τιμής,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
AnisihosGP:
Κε Σκούφαλε έχεις αν αντέχεις να διαβάσεις τη μακροσκελή επιστολή όλες τις απαντήσεις. Σχετικά με τις τρείς κατηγορίες οι εξής δύο καχύποπτος και μη αντικειμενικός συνιστούν το ίδιο άρα πρόκειται για μία ενώ η εμπάθεια είναι μια θεώρησή της αιτιολογίας. Ευχαριστώ για τις συμβουλές και τον χρόνο σου βέβαια σε κάθε περίπτωση, με συγχωρείς αν το έλαβες προσωπικά, αναφερόμουν σε συμπεριφορά και όχι σε χαρακτηρισμό σου.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση