Διαβάζοντας το σχόλιο του συναδέλφου D-Michalis, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, ξύπνησε μέσα μου ο…αντιμνημονιακός εαυτός! Κατ’ αρχάς, μάλλον ο συνάδελφος έχει το βαθμό του Δ/ντή (διορθώστε με αν κάνω λάθος, γιατί στο προφίλ δεν φαίνεται). Δεν έχω τίποτα προσωπικό, απλά θέλω να αναφέρω τις (επιθετικές) ενστάσεις μου στις θέσεις του:
«Ο κάθε γιατρός σε ένα Κ.Υ. είναι μέλος μίας ομάδας.»
Ναι, έτσι θα έπρεπε να είναι. Μαζί με το διοικητικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, τους επισκέπτες υγείας, κλπ. Πόσα ΚΥ, αλήθεια, « μοιράζονται» τις υπηρεσίες της ομάδας; Ή, για να το θέσω διαφορετικά, πόσα Π.Ι. δεν έχουν ούτε νοσηλεύτρια και ο γιατρός κάνει την «λάντζα» όλων;
«Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ…»
Με την έννοια αυτή (αφού και το ΚΥ είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του νοσοκομείου) νομιμοποιούνται και οι διοικητές των νοσοκομείων να (απο)ζητούν την …προσφορά των Γενικών Ιατρών στα επαίσχυντα «ιατρεία συνταγογράφησης» ή όπου υπάρχει ανάγκη για κάλυψη αναγκών.
«…και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).»
Επιστημονικός, όχι διοικητικός. Άσχετα αν κάποιοι θέλουν να διατηρείται θολό το τοπίο διάκρισης των δύο όρων. Να φροντίζει για την επιστημονική πληρότητα των συναδέλφων του, να προγραμματίζει την εκπαιδευτική τους μετεξέλιξη, να τους αξιολογεί επιστημονικά.
« Συνεπώς είναι ο μόνος αρμόδιος για τον προγραμματισμό λειτουργίας στο ΚΥ (περιλαμβανομένων και των Π.Ι.).»
Μόνος αρμόδιος; Και ο ιατρός που καλύπτει το ιατρείο, ξέρει τον πληθυσμό και τις ιδιαιτερότητές του, ακόμα και την ένταση της απασχόλησής του σε ένα ΠΙ (υπερήλικες, συνοσηρότητες, κλπ), να μην έχει καθόλου λόγο; Πολύ «τροϊκανικό» μου ακούγεται…
«Οι γιατροί προσφέρουν υπηρεσίες στο ΚΥ ως ολότητα. Έτσι, αν οι ανάγκες το απαιτούν, ο Δ/ντης θα ζητήσει από τον Α γιατρό ενός Π.Ι. να πάει σε κάποιο άλλο ή στο Κ.Υ. Ομοίως θα πράξει και για τον Β γιατρό που είναι στο Κ.Υ.»
Μιας και έχει επιτευχθεί η ηλεκτρονική διασύνδεση των ΠΙ και του ΚΥ (μην πω και του νοσοκομείου, ή –ακόμα πιο καλά!- των ασφαλιστικών ταμείων) κι έχω την δυνατότητα να ελέγξω τις παθήσεις και την αγωγή ενός ασθενή που βλέπω πρώτη φορά, είμαι έτοιμος να ασκήσω (και) πλανόδια ιατρική.
«Συνεπώς η παροχή υπηρεσίας του οιοιδήποτε γιατρού σε οιοδήποτε ιατρείο είναι νόμιμο, δίκαιο, θεμιτό και ο προγραμματισμός αρμοδιότητα του δ/ντη.»
Νόμιμο; Αναφέρθηκα παραπάνω. Εκβιαστικό; Σίγουρα! Ηθικό; Συναδελφικό; Λειτουργικό; Καθόλου!
« Κάνει αυτές τις «μετακινήσεις» με δίκαιο και ισομερή τρόπο ο Δ/ντης ? ή τις κάνει με βάση τις συμπάθειες, τις κολακείες, τα κονέ, τις παρεμβάσεις?»
Το θέμα είναι ότι τις κάνει (όποιος…), όχι η «ποιότητα» των μετακινήσεων! Γιατί συμπάθειες, κονέ και παρεμβάσεις μπορεί να υπάρχουν και μεταξύ της τοπικής κοινωνίας και του διευθυντή του ΚΥ.
«Κάποιοι το κάνουν αυτό (το «μουλάρωμα») και προσωπικά είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το μόνο κίνητρό τους είναι η «πελατεία» της οποίας η αρμονική ροή διαταράσσεται αν απομακρυνθούν. Αρέσει δεν αρέσει, αυτό πιστεύω».
Αν και δεν έχω τίποτα με τα συμπαθή τετράποδα, δεν θεωρώ ότι η εναντίωση στην προσκόμιση εμποδίων στο έργο μου (μείωση του απαιτούμενου χρόνου για τον πληθυσμό ευθύνης μου) είναι κατακριτέα.
Αυτό για την «πελατεία», δεν το κατανόησα επακριβώς και θα ήθελα περαιτέρω διευκρινήσεις. Εκτός, αν «πελατεία» σημαίνει την διαπροσωπική σχέση που αναπτύσσει ο Γενικός Ιατρός σε ένα ΠΙ.
«Προσωπικά είμαι υπερήφανος γιατί αυτό το πρόβλημα ποτέ δεν το αντιμετώπισα παρά το ότι οι γιατροί μου συχνά μετακινούνται λόγω αναγκών και σταθερά βρίσκονται στο Κ.Υ. κάποιες μέρες το μήνα, για λόγους «ζύμωσης» της ομάδας. Απεναντίας, αυτή τη ζύμωση την υιοθετούν και επιδιώκουν όλοι»
Να στήσουμε μια…μυστική κάλπη να τους ρωτήσουμε; Γιατί, κρίνοντας από την παράγραφο για το «μουλάρωμα», μάλλον δεν θα είναι ομόθυμη κι εθελοντική η μετακίνηση. Και, αλήθεια, αυτή η «ζύμωση» αποζημιώνεται με οδοιπορικά, αφού αποτελεί εντολή του Δ/ντή; (γιατί και η βενζίνη έχει κάνει άλματα…).
Ως «παλιοσειρά» (τα στοιχεία μου στη διάθεσή σας, κε Μιχάλη) σε μεγάλο Π.Ι. της Β. Ελλάδας, θέλω να γίνει κατανοητό ότι δεν είμαι ενάντιος σε κάλυψη όμορων ιατρείων, σε περιπτώσεις μακρόχρονης άδειας συναδέλφου (κύηση-λοχεία, μακρά αναρρωτική, κλπ), ή σε λοιπή εθελοντική προσφορά. Με ξενίζει το "αποφασίζουμε και διατάζουμε", σε μια κοινωνία που δέχεται πολλά πλήγματα στη δημοκρατική της έκφραση.
Η παρουσία ενός γιατρού-φαντομά, μπορεί να εξυπηρετεί την άσκηση συνταγογράφησης και το αίσθημα «ασφάλειας» του πληθυσμού ενός κενού ΠΙ, αλλά ουδόλως προάγει την έννοια της ΠΦΥ (τουλάχιστον όπως την διδάχτηκα εγώ - και νομίζω κι εσείς, πριν πολλά χρόνια).
Βέβαια, ο τοπικός πληθυσμός δεν φταίει σε τίποτα να ταλαιπωρείται (ακόμα και για συνταγογράφηση, αν και τώρα με τον ΕΟΠΠΥ λύθηκαν όλα τα προβλήματα!) και όπου μπορούμε να προσφέρουμε πρέπει να το κάνουμε. Τουλάχιστον προσωπικά, αρκετό χρόνο που χρειάστηκε σε όμορο ΠΙ (αν και χωρίς…ζυμώσεις στο δικό μας ΚΥ!), προσφέρθηκα κι επέλεξα την λύση του «απογευματινού» ιατρείου – μετά το πέρας της πρωινής εργασίας, ώστε να μην στερήσω το χρόνο από την (αρκετή) δουλειά του ΠΙ μου. Ωστόσο, θα ήμουν ενάντιος σε κάθε «άνωθεν» εντολή μετακίνησης, «όπου τύχει».
Ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός, αλλά δημιουργικός στο διάλογο…Όπως ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι...δεν είμαι Δ/ντής!
Καλή Ανάσταση σε όλους.