Αρμοδιότητες διευθυντή κέντρου υγείας

[nickolas]

Ο διευθυντής του κέντρου υγείας στο οποίο υπάγομαι ως αγροτικός, έχει απόλυτη δικαιοδοσία στον καθορισμό του προγράμματός μου? Ρωτάω γιατί στην περιοχή μου άλλους συναδέλφους τους βάζουν πέρα από τις εφημερίες, πρωινές καλύψεις όχι μόνο στο κέντρο υγείας αλλά και στο νοσοκομείο για συνταγοράφηση όπως και στο τοπικό γηροκομείο. Ο λόγος είναι οι μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις (το κέντρο υγείας απέχει σχεδόν 2 ώρες από το άγονο περιφερειακό ιατρείο μου) και το γεγονός ότι, κατά την εκτίμησή μου, τουλάχιστον το νοσοκομείο έχει αρκετούς ειδικευομένους για να καλύψει τις ανάγκες συνταγογράφησης

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Συνάδελφε,
εφόσον αποτελούν μετακινήσεις για υπηρεσιακούς λόγους δικαιούσαι αποζημίωση ιδιαίτερα αν χρησιμοποιείς το δικό σου μεταφορικό μέσο. Τουλάχιστον δικαιούσαι να αιτηθείς τη σχετική αποζημίωση.
Δες τις συζητήσεις που έχουν αναπτυχθεί στους παρακάτω συνδέσμους

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[D-Michalis]

Ο κάθε γιατρός σε ένα Κ.Υ. είναι μέλος μίας ομάδας. Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ. και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).

Συνεπώς είναι ο μόνος αρμόδιος για τον προγραμματισμό λειτουργίας στο ΚΥ (περιλαμβανομένων και των Π.Ι.).
Οι γιατροί προσφέρουν υπηρεσίες στο ΚΥ ως ολότητα. Έτσι, αν οι ανάγκες το απαιτούν, ο Δ/ντης θα ζητήσει από τον Α γιατρό ενός Π.Ι. να πάει σε κάποιο άλλο ή στο Κ.Υ. Ομοίως θα πράξει και για τον Β γιατρό που είναι στο Κ.Υ.

Συνεπώς η παροχή υπηρεσίας του οιοιδήποτε γιατρού σε οιοδήποτε ιατρείο είναι νόμιμο, δίκαιο, θεμιτό και ο προγραμματισμός αρμοδιότητα του δ/ντη.

Το μόνο ερώτημα εδώ (όπως και για εντολή για μετάβαση στο νοσοκομείο) είναι αυτό που πολλές φορές σε άλλα σημεία έχω επισημάνει: Κάνει αυτές τις «μετακινήσεις» με δίκαιο και ισομερή τρόπο ο Δ/ντης ? ή τις κάνει με βάση τις συμπάθειες, τις κολακείες, τα κονέ, τις παρεμβάσεις?
Αυτά τα σημεία οφείλει κανείς να διερευνάει και να απαιτεί δικαιοσύνη και όχι να αρνείται και να «μουλαρώνει»σε μία καρέκλα κάποιου ιατρείου.
Κάποιοι το κάνουν αυτό (το «μουλάρωμα») και προσωπικά είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το μόνο κίνητρό τους είναι η «πελατεία» της οποίας η αρμονική ροή διαταράσσεται αν απομακρυνθούν. Αρέσει δεν αρέσει, αυτό πιστεύω.
Προσωπικά είμαι υπερήφανος γιατί αυτό το πρόβλημα ποτέ δεν το αντιμετώπισα παρά το ότι οι γιατροί μου συχνά μετακινούνται λόγω αναγκών και σταθερά βρίσκονται στο Κ.Υ. κάποιες μέρες το μήνα, για λόγους «ζύμωσης» της ομάδας. Απεναντίας, αυτή τη ζύμωση την υιοθετούν και επιδιώκουν όλοι.

Το άλλο βασικό σημείο είναι τα οδοιπορικά που πρέπει να διεκδικούνται όταν οι προϋποθέσεις συντρέχουν και στα οποία παρέπεμψε ευστόχως ο Αδαμάντιος.

Τώρα, για το Γηροκομείο: ΌΧΙ, αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ιατρείο του Κ.Υ. αλλά προφανώς το καλύπτει ο Δ/ντης για να κρατήσει τις πολιτικές –κοινωνικές ισορροπίες του. Αυτή είναι «κοινωνική προσφορά» και ο καθένας πρέπει να την παρέχει από το δικό του περίσσευμα κοινωνικής ευαισθησίας. Ήτοι, ο Δ.ντης αν θέλει να προσφέρει, ουδείς τον εμποδίζει. Υποθέτω όμως ότι στην εν λόγω περίπτωση, όχι μόνο δεν έχει πάει στο γηροκομείο ποτέ να κάνει αυτό που σας ζητά, αλλά αμφιβάλω αν και στο Κ.Υ. βλέπει ασθενείς (πλην ίσως πελατών). Είναι συγκεκριμένη "κατηγορία" Δ/των αυτή και εύκολα ανιχνεύσιμη από τους "παροικούντες" την ΠΦΥ.

Ως προς το νοσοκομείο το πράγμα είναι νεφελώδες.
Ο Διοικητής έχει το νόμιμο δικαίωμα να σας διατάξει να κάνετε ιατρείο οπουδήποτε –μέσα στις δομές του ΕΣΥ- ακόμη και σε άλλη περιφέρεια. Το θέμα είναι:
Α. Κάνετε δικό σας ή αλλότριο έργο (άλλης ειδικότητας σε ιατρείο άλλης ειδικότητας, γιατί «ιατρείο συνταγογράφησης» δεν υπάρχει). Συνταγογραφείτε σε ιατρείο όπου κλείνουν ραντεβού για παθολόγο, χειρουργό, κ.λ.π, άρα θα συνταγογραφήσετε χρόνιες αγωγές παθολόγων, χειρουργών κ.λ.π. Αυτό είναι αλλότριο έργο.
Β. Αν γίνει ιατρείο Γενικής Ιατρικής στο νοσοκομείο (που δεν θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει τέτοιο ιατρείο εκεί), τότε, ναι. Μπορεί να σας βάλει εκεί και εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. Είναι όλο Απόλυτα Νόμιμο.
Γ. Για τις εντολές για άλλες απασχολήσεις στο νοσοκομείο (όπως εφημερίες, κ.λ.π.) έχουμε μιλήσει σε πολλά σημεία και δεν θα επεκταθώ. Απλά το μόνο που ισχύει είναι «είναι αλλότριο έργο? Παρανόμως εντέλλεστε. Δεν είναι? Νομίμως εντέλλεστε»


Γενικά δεν κατανοώ την άρνηση ορισμένων όταν καλούνται να παρέχουν υπηρεσία σε άλλο σημείο, αλλά εντός των «ιδίων αντικειμένων» και με δίκαιο τρόπο κάλυψης της πρόσθετης δαπάνης (μετακίνηση κ.λ.π.) που αυτό θα επιφέρει.

[D-Michalis]

Και κάτι ακόμη σχετικό:

Προσωπικά είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο εργοδότης σου έχει κάθε δικαίωμα να σε «χρησιμοποιήσει» όπου σε έχει ανάγκη. Αρκεί να σε «χρησιμοποιεί» για δράσεις εντός των «ιδίων αντικειμένων».
Θα διανοούμασταν ποτέ αν δουλεύαμε στο « Χ Ιατρικό κέντρο» να πούμε «όχι, δεν πάω στο παράρτημα στον Πειραιά που μου ζητάς σήμερα, γιατί όταν ζήτησα δουλειά μου είπες ότι με θές για το παράρτημα της Φιλοθέης» ? !!! Ούτε θα το διανοούμασταν.
Στο δημόσιο όμως όχι μόνο το διανοούμαστε, αλλά και το θεωρούμε «αιτία πολέμου». Αν αυτό είναι το πνεύμα της «δημόσιας υγείας» για κάποιους από εμάς, εγώ λυπάμαι γιατί ανήκω –αν ανήκω- σε αυτό το «εμάς».

[nickolas]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Το πρόβλημα είναι αφενός διακριτική μεταχείριση, αφετέρου το κόστος των οδοιπορικών (3 ώρες στο δρόμο, 25 ευρώ βενζίνη, για μια πρωινή κάλυψη)

[EzeΤΡΟΛ]

Και κάτι ακόμη σχετικό:

Προσωπικά είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο εργοδότης σου έχει κάθε δικαίωμα να σε «χρησιμοποιήσει» όπου σε έχει ανάγκη. Αρκεί να σε «χρησιμοποιεί» για δράσεις εντός των «ιδίων αντικειμένων».
Θα διανοούμασταν ποτέ αν δουλεύαμε στο « Χ Ιατρικό κέντρο» να πούμε «όχι, δεν πάω στο παράρτημα στον Πειραιά που μου ζητάς σήμερα, γιατί όταν ζήτησα δουλειά μου είπες ότι με θές για το παράρτημα της Φιλοθέης» ? !!! Ούτε θα το διανοούμασταν.
Στο δημόσιο όμως όχι μόνο το διανοούμαστε, αλλά και το θεωρούμε «αιτία πολέμου». Αν αυτό είναι το πνεύμα της «δημόσιας υγείας» για κάποιους από εμάς, εγώ λυπάμαι γιατί ανήκω –αν ανήκω- σε αυτό το «εμάς».

Λίγο ατυχής η παρομοίωση ιδιωτικού-δημοσίου τομέα, διότι συγκρίνει ανόμοια πράγματα.
Ο ιδιώτης εργοδότης έχει στήσει την επιχείρησή του με προσωπικές θυσίες, πληρώνει από την τσέπη του τον υπάλληλο και το ΙΚΑ του και έχει ν΄αντιμετωπίσει και τον ανταγωνισμό σε αντίθεση με τον δημόσιο τομέα όπου τόσο ο διευθυντής όσο και ο αγροτικός είναι υπάλληλοι του ίδιου Υπουργείου, δεν υπάρχει ανάμεσά τους σχέση εργοδότη-εργοδοτούμενου και αυτό που ουσιαστικά τους διαχωρίζει είναι ότι απλά ο πρώτος πρόλαβε και μπήκε στο σύστημα νωρίτερα από τον δεύτερο.

Σύμφωνοι, η Δημόσια Υπηρεσία πρέπει να λειτουργήσει, όμως κάτω από διαφανείς συνθήκες, με δίκαιη/ισότιμη (στο μέτρο του δυνατού) εφαρμογή προς όλες τις κατευθύνσεις των κανονισμών και χωρίς τον καννιβαλισμό των πιο αδύναμων μελών της τροφικής αλυσίδας (όπως ένας νεο-εισελθείς αγροτικός) από τους πιο ισχυρούς.

Πίσω από ένα κενό ιατρείο στο δημόσιο σύστημα υγείας (που καλείται να καλύψει ένας ιατρός-ανθρώπινη ρουκέτα), κρύβεται συνήθως μια αμαρτωλή ιστορία: συνήθως ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού ( πώς αντιμετωπίζει ο δ/ντης τα δύσκολα; ) ή βισματική μετακίνηση του απουσιάζοντος συναδέλφου ή υποβόσκει κάποια ( άνομη; ) εξυπηρέτηση (χατιράκι) που όμως το καρπώνεται άλλος (π.χ. τοπικός παράγοντας τακιμιασμένος με τον δ/ντη) και φυσικά όχι ο συνάδελφος που τρέχει να κάνει ιατρική σαν τον Βέγγο.

Επομένως, πριν καταφύγει ο δ/ντης στην εύκολη λύση της άσκησης εργασιακού bullying στον πιο αδύναμο (ή φιλότιμο) συνάδελφο, πρέπει πρώτα να εξαντληθούν όλα τα άλλα ενδεχόμενα και σε κάθε περίπτωση, αν δεν αποτραπεί το ακραίο μέτρο της μετακίνησης του συναδέλφου, να καθοριστεί σαφές χρονοδιάγραμμα και να του παρασχεθούν οπωσδήποτε αντισταθμιστικά ανταλλάγματα που κατά κάποιο τρόπο θα διασπείρουν το βάρος και στους υπολοίπους συναδέλφους της μονάδας, μέχρι να επιστρέψει ο (αδικαιολογήτως) απουσιάζων συνάδελφος (αν υπάρχει τέτοιος) και να του βγάλουνε όλοι μαζί τα σπασμένα.
 
Καλή Ανάσταση και από μένα.

[dimtheo]

Διαβάζοντας το σχόλιο του συναδέλφου D-Michalis, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, ξύπνησε μέσα μου ο…αντιμνημονιακός εαυτός! Κατ’ αρχάς, μάλλον ο συνάδελφος έχει το βαθμό του Δ/ντή (διορθώστε με αν κάνω λάθος, γιατί στο προφίλ δεν φαίνεται). Δεν έχω τίποτα προσωπικό, απλά θέλω να αναφέρω τις (επιθετικές) ενστάσεις μου στις θέσεις του:

«Ο κάθε γιατρός σε ένα Κ.Υ. είναι μέλος μίας ομάδας.»
Ναι, έτσι θα έπρεπε να είναι. Μαζί με το διοικητικό, νοσηλευτικό και  παραϊατρικό προσωπικό, τους επισκέπτες υγείας, κλπ. Πόσα ΚΥ, αλήθεια,  « μοιράζονται» τις υπηρεσίες της ομάδας;  Ή, για να το θέσω διαφορετικά, πόσα Π.Ι. δεν έχουν ούτε νοσηλεύτρια και ο γιατρός κάνει την «λάντζα» όλων;

«Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ…»
Με την έννοια αυτή (αφού και το ΚΥ είναι αποκεντρωμένο  ιατρείο του νοσοκομείου) νομιμοποιούνται και οι διοικητές των νοσοκομείων να (απο)ζητούν την …προσφορά των Γενικών Ιατρών στα επαίσχυντα «ιατρεία συνταγογράφησης» ή όπου υπάρχει ανάγκη για κάλυψη αναγκών.

«…και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).»
Επιστημονικός, όχι διοικητικός. Άσχετα αν κάποιοι θέλουν να διατηρείται θολό το τοπίο διάκρισης των δύο όρων. Να φροντίζει για την επιστημονική πληρότητα των συναδέλφων  του, να προγραμματίζει  την εκπαιδευτική τους μετεξέλιξη, να τους αξιολογεί επιστημονικά.

« Συνεπώς είναι ο μόνος αρμόδιος για τον προγραμματισμό λειτουργίας στο ΚΥ (περιλαμβανομένων και των Π.Ι.).»
Μόνος αρμόδιος; Και ο ιατρός που καλύπτει το ιατρείο, ξέρει τον πληθυσμό και τις ιδιαιτερότητές του, ακόμα και την ένταση της απασχόλησής του σε ένα ΠΙ (υπερήλικες, συνοσηρότητες, κλπ), να μην έχει καθόλου λόγο; Πολύ «τροϊκανικό» μου ακούγεται…

«Οι γιατροί προσφέρουν υπηρεσίες στο ΚΥ ως ολότητα. Έτσι, αν οι ανάγκες το απαιτούν, ο Δ/ντης θα ζητήσει από τον Α γιατρό ενός Π.Ι. να πάει σε κάποιο άλλο ή στο Κ.Υ. Ομοίως θα πράξει και για τον Β γιατρό που είναι στο Κ.Υ.»
Μιας και έχει επιτευχθεί η ηλεκτρονική διασύνδεση των ΠΙ και του ΚΥ (μην πω και του νοσοκομείου, ή –ακόμα πιο καλά!- των ασφαλιστικών ταμείων) κι έχω την δυνατότητα να ελέγξω τις παθήσεις και την αγωγή ενός ασθενή που βλέπω πρώτη φορά, είμαι έτοιμος να ασκήσω (και) πλανόδια ιατρική.

«Συνεπώς η παροχή υπηρεσίας του οιοιδήποτε γιατρού σε οιοδήποτε ιατρείο είναι νόμιμο, δίκαιο, θεμιτό και ο προγραμματισμός αρμοδιότητα του δ/ντη.»
Νόμιμο; Αναφέρθηκα παραπάνω. Εκβιαστικό; Σίγουρα! Ηθικό; Συναδελφικό; Λειτουργικό;  Καθόλου!

« Κάνει αυτές τις «μετακινήσεις» με δίκαιο και ισομερή τρόπο ο Δ/ντης ? ή τις κάνει με βάση τις συμπάθειες, τις κολακείες, τα κονέ, τις παρεμβάσεις?»
Το θέμα είναι ότι τις κάνει (όποιος…), όχι η «ποιότητα» των μετακινήσεων! Γιατί συμπάθειες, κονέ και παρεμβάσεις μπορεί να υπάρχουν και μεταξύ της τοπικής κοινωνίας και του διευθυντή του ΚΥ.

«Κάποιοι το κάνουν αυτό (το «μουλάρωμα») και προσωπικά είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το μόνο κίνητρό τους είναι η «πελατεία» της οποίας η αρμονική ροή διαταράσσεται αν απομακρυνθούν. Αρέσει δεν αρέσει, αυτό πιστεύω».
Αν και δεν έχω τίποτα με τα συμπαθή τετράποδα, δεν θεωρώ ότι η εναντίωση στην προσκόμιση εμποδίων στο έργο μου (μείωση του απαιτούμενου χρόνου για τον πληθυσμό ευθύνης μου) είναι κατακριτέα.
Αυτό για την «πελατεία», δεν το κατανόησα επακριβώς και θα ήθελα περαιτέρω διευκρινήσεις. Εκτός, αν «πελατεία» σημαίνει την διαπροσωπική σχέση που αναπτύσσει ο Γενικός Ιατρός σε ένα ΠΙ.

«Προσωπικά είμαι υπερήφανος γιατί αυτό το πρόβλημα ποτέ δεν το αντιμετώπισα παρά το ότι οι γιατροί μου συχνά μετακινούνται λόγω αναγκών και σταθερά βρίσκονται στο Κ.Υ. κάποιες μέρες το μήνα, για λόγους «ζύμωσης» της ομάδας. Απεναντίας, αυτή τη ζύμωση την υιοθετούν και επιδιώκουν όλοι»
Να στήσουμε μια…μυστική κάλπη να τους ρωτήσουμε; Γιατί, κρίνοντας από την παράγραφο για το «μουλάρωμα», μάλλον δεν θα είναι ομόθυμη κι εθελοντική η μετακίνηση.  Και, αλήθεια, αυτή η «ζύμωση» αποζημιώνεται με οδοιπορικά, αφού αποτελεί εντολή του Δ/ντή; (γιατί και η βενζίνη έχει κάνει άλματα…).

Ως «παλιοσειρά»  (τα στοιχεία μου στη διάθεσή σας, κε Μιχάλη) σε μεγάλο Π.Ι. της Β. Ελλάδας,  θέλω να γίνει κατανοητό ότι δεν είμαι ενάντιος σε κάλυψη όμορων ιατρείων, σε περιπτώσεις μακρόχρονης άδειας συναδέλφου (κύηση-λοχεία, μακρά αναρρωτική, κλπ), ή σε λοιπή εθελοντική προσφορά. Με ξενίζει το "αποφασίζουμε και διατάζουμε", σε μια κοινωνία που δέχεται πολλά πλήγματα στη δημοκρατική της έκφραση.
Η παρουσία ενός γιατρού-φαντομά, μπορεί να εξυπηρετεί την άσκηση συνταγογράφησης και το αίσθημα «ασφάλειας» του πληθυσμού ενός κενού ΠΙ, αλλά ουδόλως προάγει την έννοια της ΠΦΥ (τουλάχιστον όπως την διδάχτηκα εγώ - και νομίζω κι εσείς, πριν πολλά χρόνια).
Βέβαια, ο τοπικός πληθυσμός δεν φταίει σε τίποτα να ταλαιπωρείται (ακόμα και για συνταγογράφηση, αν και τώρα με τον ΕΟΠΠΥ λύθηκαν όλα τα προβλήματα!) και όπου μπορούμε να προσφέρουμε πρέπει να το κάνουμε. Τουλάχιστον προσωπικά, αρκετό χρόνο που χρειάστηκε σε όμορο ΠΙ (αν και χωρίς…ζυμώσεις στο δικό μας ΚΥ!), προσφέρθηκα κι επέλεξα την λύση του «απογευματινού» ιατρείου – μετά το πέρας της πρωινής εργασίας, ώστε να μην στερήσω το χρόνο από την (αρκετή) δουλειά του ΠΙ μου. Ωστόσο, θα ήμουν ενάντιος σε κάθε «άνωθεν» εντολή μετακίνησης, «όπου τύχει».
Ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός, αλλά δημιουργικός στο διάλογο…Όπως ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι...δεν είμαι Δ/ντής!
Καλή Ανάσταση σε όλους.

[D-Michalis]

........

«Αυτής των γιατρών του Κ.Υ., ακόμη και αυτοί που υπηρετούν σε Π.Ι., αφού το Π.Ι. είναι αποκεντρωμένο ιατρείο του Κ.Υ…»
Με την έννοια αυτή (αφού και το ΚΥ είναι αποκεντρωμένο  ιατρείο του νοσοκομείου) νομιμοποιούνται και οι διοικητές των νοσοκομείων να (απο)ζητούν την …προσφορά των Γενικών Ιατρών στα επαίσχυντα «ιατρεία συνταγογράφησης» ή όπου υπάρχει ανάγκη για κάλυψη αναγκών.

«…και ο Δ/ντής είναι επιστημονικός συντονιστής του Κ.Υ. (όχι αυτού «εντός των τειχών» της πόλεως όπου εδρεύει, αλλά ΟΛΟΥ του Κ.Υ.).»
Επιστημονικός, όχι διοικητικός. Άσχετα αν κάποιοι θέλουν να διατηρείται θολό το τοπίο διάκρισης των δύο όρων. Να φροντίζει για την επιστημονική πληρότητα των συναδέλφων  του, να προγραμματίζει  την εκπαιδευτική τους μετεξέλιξη, να τους αξιολογεί επιστημονικά.

Στο 1ο: Αν το Νοσοκομείο είχε ιατρεία Γ.Ι., ΝΑΙ, έτσι θα ήταν. Δεν έχει όμως (και από την άλλη δεν είναι το ίδιο. Το Κ.Υ. ανήκει διοικητικά στο Νοσοκομείο αλλά είναι «ΑΥΤΟΤΕΛΈΣ» «ΠΡΌΣΩΠΟ»)

Στο 2ο: Δεν είναι επιστημονικό καθήκον η μέριμνα της παροχής φροντίδας στους ασθενείς των χωριών που είναι κενά? Σου μοιάζει «αμιγώς διοικητικό» θέμα? Εμένα καθόλου.

3ο: Μόνος αρμόδιος; Και ο ιατρός που καλύπτει το ιατρείο, ξέρει τον πληθυσμό και τις ιδιαιτερότητές του, ακόμα και την ένταση της απασχόλησής του σε ένα ΠΙ (υπερήλικες, συνοσηρότητες, κλπ), να μην έχει καθόλου λόγο;
Ποιος είπε κάτι τέτοιο? Αν προσέξεις πως λέω ότι πρέπει να ενεργεί ο Δ/ντής, θα δείς ότι αυτός θα πρέπει να ερωτάται πρώτος (αλλά και ο Δ/ντης να είναι γάτα για να ξέρει αν απαντά για προστασία "πελατείας" ή σωστή ενημέρωση). Για ρώτα στη ζώνη μου να μάθεις, πόσες παρεμβάσεις γίνονται χωρίς να συζητούνται με τους γιατρούς και θα καταλάβεις τι εννοώ.

4ο: Πελατεία ξέρουμε όλοι τι σημαίνει, όπως όλοι ξέρουμε τι εννοεί κάποιος μιλώντας για "πελατεία"

5ο: Να στήσουμε μια…μυστική κάλπη να τους ρωτήσουμε; Γιατί, κρίνοντας από την παράγραφο για το «μουλάρωμα», μάλλον δεν θα είναι ομόθυμη κι εθελοντική η μετακίνηση.

Να στήσεις συνάδελφε. Εύκολο είναι και όλα όσα διαχειρίζομαι είναι στο φώς.
Το μουλάρωμα για να το ξέρω δεν χρειάζεται να το βλέπω στο χώρο μου. Είναι ανιχνεύσιμο σε πολλά επίπεδα στην Ελληνική κοινωνία.


Και σε άλλα σημεία θα μπορούσα να σταθώ, αλλά αυτή τη στιγμή πιέζομαι χρονικά.

Εξ’ άλλου γνώριζα από την αρχή ότι οι αλήθειες που έχουν πικρή γεύση ή που αντιστρατεύονται τα συνήθη δεν μένουν στο απυρόβλητο.

[D-Michalis]

..............

Α. Λίγο ατυχής η παρομοίωση ιδιωτικού-δημοσίου τομέα, διότι συγκρίνει ανόμοια πράγματα.
Ο ιδιώτης εργοδότης έχει στήσει την επιχείρησή του με προσωπικές θυσίες, πληρώνει από την τσέπη του ….

Γιατί ο συλλογικός εργοδότης που είναι οι πολίτες της κάθε κοινότητας που μένει κενή δεν βάζει προσωπικές θυσίες και δεν απαιτεί παραγογή του έργου που χρηματοδοτεί?


Β. Σχετικά με την δίκαιη / ισόνομη κατανομή: Δεν υποστηρίζω ότι είναι θεμιτό να καταφύγει στον πιο «αδύναμο», αλλά σε όλους. Για τη διασπορά του βάρους το ΤΟΝΙΣΑ. Εκτός και κάποιοι βολεύονται να το προσπερνούν.

Γ. Δεν πρότεινα πουθενά να αγνοούμε την αμαρτωλή δημόσια διοίκηση –επιλογές που αφήνουν τα ιατρεία κενά και δεν υποστηρίζω να μην τους ξεμπροστιάζουμε και πιέζουμε.
Αλλά δεν πρέπει να μοιράσουμε τις δυνάμεις μας να βοηθήσουμε όσο μπορούμε όλους και όχι μόνο το «μαντρί μας»? (ακόμη και αν το δούμε και το προστατεύσουμε με την αποδεκτή έννοια και όχι την πελατειακή)

Καλή Ανάσταση (παντοιοτρόπως)

[D-Michalis]

Διαβάζοντας το σχόλιο του συναδέλφου D-Michalis, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, ξύπνησε μέσα μου ο…αντιμνημονιακός εαυτός! Κατ’ αρχάς, μάλλον ο συνάδελφος έχει το βαθμό του Δ/ντή (διορθώστε με αν κάνω λάθος, γιατί στο προφίλ δεν φαίνεται). Δεν έχω τίποτα προσωπικό, ….

Ναι αγαπητέ συνάδελφε. Είμαι Δ/ντης. Κανείς δεν υποχρεούται να με γνωρίζει.
Αν ρωτήσεις όμως κανένα συνάδελφό σου εκεί γύρο μάλλον θα ξέρει ότι για να μπορείς εσύ να πάρεις την θέση που έχεις, κάποιοι πάλεψαν γι' αυτό εν έτη 1997 με μπροστάρη τον αείμνηστο Γ. Παπαδάκη και κάποιους 2-3 Γενικούς Γιατρούς. Κάποιοι ξέρουν ονόματα. Ίσως, αν μας ενδιέφερε η ιστορία μας, να τα ήξεραν οι περισσότεροι.
Άρα, το πόσο υπάρχουν οι ανάγκες των πολιτών της κοινότητας σου στη σκέψη των απαντήσεων, αναζήτησέ την στην ολότητα του γράφοντος -ατόμου και δράσεών του- και όχι μόνο στις λέξεις του προηγηθέντος κειμένου, το όποιο δεν μπορούσε, παρά να είναι επιγραμματικό.

Από την άλλη το «εντέλλεστε» ή μας αρέσει ή όχι, είναι εργαλείο του ασκούντος διοίκηση. Το ερώτημα είναι όχι αν χρησιμοποιείται αυτό το εργαλείο, αλλά αν χρησιμοποιούνται πρίν από αυτό άλλα, ποιο ανώδυνα και αποτελεσματικά και το αν χρησιμοποιείται –όταν χρησιμοποιείται- τηρούμενης της νομιμότητας και σκοπώντας στην επιτυχία των στόχων της δομής της οποίας προΐσταται ο εντέλων.
Και επειδή δεν «γεννήθηκα» Δ/της στο ΕΣΥ (όπως πιθανόν ο Δ/ντης σου που από ότι αφήνεις να εννοηθεί την ζύμωση την εκλαμβάνει ως «αναγκαστική ένταξη στο μπουλούκι» και τον οποίο φαίνεται ότι θεωρείς ως το μοναδικό είδος Δ/ντού), επισημαίνω ότι ποτέ –ούτε σα απλός γιατρός, ούτε σαν επιμελητής, ούτε σαν συμβεβλημένος με Ταμεία ως ιδιώτης, ούτε ως επιμελητής- δεν με απασχόλησε αν «εντέλλομαι» αλλά το αν η εντολή αυτή είναι δίκαιη από πλευράς ισονομίας των υπηρετούντων, από πλευράς κάλυψης των πραγματικών αναγκών, από πλευράς κάλυψης στόχων της δομής που υπηρετούσα.
Αυτά τα δεδομένα είναι συνιστώσες δημοκρατίας. Τώρα το γιατί η παρουσία του εντέλλεστε καταργεί την δημοκρατία, το στενό μου μυαλό δεν το αντιλαμβάνεται.

Κάπου επίσης λές (κλείνοντας) ως επίλογο !!! «δεν είμαι Δ/ντης» Κάτι σαν «δεν είμαι κάτι αρνητικό, παθητικό, ..."?
Έχεις την εικόνα στο μυαλό σου ότι οι σκοποί και οι προορισμοί δ/ντων και λοιπών γιατρών είναι διαφορετικοί?
Ένας είναι ο σκοπός συνάδελφε. Να λαμβάνει υπηρεσίες πρωτοβάθμιας ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ο πολίτης.  (και μη μου πείς ότι με την κάλυψη όμορων επιτελείς απλά συνταγογράφηση. Μπορεί να είναι έτσι. Αρνείσαι όμως την αδήριτη ανάγκη να καλυφθεί αυτό για αυτούς τους ανθρώπους? Όλα ή τίποτε? Αυτά τα πιστεύω για τον έρωτα. Όχι για την παραγωγή έργου. Στο έργο επιδιώκουμε το μείζων, χωρίς να ποδοπατούμε το έλασσον).
Όποιος είναι στο ΕΣΥ και κατηγοριοποιεί τους σκοπούς του έργου του με βάση τον βαθμό του, μάλλον από «φυγή» βρίσκεται εκεί. Θέλω να ελπίζω ότι ήταν ατυχής έκφραση και θέση της παρατήρησης.

Όσο για τους αντιμνημονιακούς μας εαυτούς, καλύτερα να τους θυμούμαστε –πράξεσι και όχι λόγοις- όταν πάσχουν οι θεσμοί, η κοινωνία και ο τόπος και όχι επιλεκτικά όταν «απειλούμαστε» από κάποια «εντέλλεστε».
Τότε θα είμαστε χρήσιμοι και στο κοινωνικό σύνολο, πλήν του εαυτού μας.

[dimtheo]

Έχοντας ως αρχή να κρίνω θέσεις και όχι πρόσωπα, δεν θέλω να υπεισέλθω σε προσωπικούς τόνους αντιπαράθεσης, παρά το πνεύμα της ανταπάντησης. Η καταγραφή της μη γνωριμίας, αυτό είχε ως σκοπό να τονίσει. Η ιστορία και τα πεπραγμένα συντελούν στην υστεροφημία καθενός, αντανακλούν το “ρομαντικό”, μαχητικό, νεανικό παρελθόν μας.

Ωστόσο, αν και...ανιστόρητος, επιτρέψτε μου (ο πληθυντικός είναι ευγενείας και όχι... υποτελείας), δεν νιώθω ότι χρωστάω σε κάποιον, γιατί η επιλογή της συγκεκριμένης ειδικότητας και η εφαρμογή της στα δημόσια πλαίσια του -πάλαι ποτέ- ΕΣΥ (έχοντας ικανή εμπειρία και από τον ιδιωτικό τομέα), ήταν φιλοσοφική, πολιτική προσωπική επιλογή, με κριτήριο την προσφορά στον συνάνθρωπο, σε ιδεατή, ρομαντική στη σκέψη μου, βάση.

Δεν έχω τίποτα με τους διευθυντές! Και δεν μιλώ εκ μέρους κάποιου διευθυντή, ο οποίος να μεταφράζει την “ζύμωση” κατά το δοκούν. Η κατακλείδα ως προς τον βαθμό χρησιμοποιήθηκε χάριν αστεϊσμού, για να υποδηλώσει την φιλοσοφική αντίθεσή μου στην “ενός ανδρός αρχή”, ειδικά όταν μιλάμε για επιστήμονες.

Είμαι υπέρμαχος μιας διαφορετικής νοοτροπίας, επιτρέψτε μου να πω, πιο “δημοκρατικής”. Επιμένω ότι η δουλειά του επιστημονικού διευθυντή δεν είναι να εντέλλει τους συνεργάτες του, άσχετα αν έχει επικρατήσει σε πολλά ΚΥ το “διοικητικό” μοντέλο. Για τα “εντέλλεστε” υπάρχουν οι τοποθετημένοι φορείς της εκάστοτε εξουσίας: διοικητές, ΥΠΕάρχες, κλπ, που μπορούν να εκφράσουν πιο καλά το "στρατοκρατικό" μοντέλο. Αρχή άνδρα δείκνυσι...

Νιώθοντας ανάξιος για μαθήματα δημοκρατίας σε οιονδήποτε, καταγράφω την πρακτική εφαρμογή  στο χώρο μου: Μέσα από ένα σύλλογο, σε συνελεύσεις με συζήτηση, αντιπαράθεση, αλλά και κατανόηση, με την αρχή του “ακούσας νόει”,  λαμβάνονται θέσεις για την επίλυση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν, ώστε να μην χρειαστεί οποιαδήποτε διοικητική αρχή να φτάσει σε κανένα -δίκαιο ή άδικο, “εντέλλεστε” (καλύψεις εφημεριών άλλων ΚΥ, καλύψεις κενών ΠΙ, κλπ), αλλά και δυναμική αντίθεση σε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων (πχ. άσκηση αλλοτρίων καθηκόντων). Φιλοσοφικά, λοιπόν, με ενοχλεί να εντέλλομαι,  γιατί  σε δημοκρατικές διαδικασίες δεν αρμόζει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται “μουλάρωμα” στις ανάγκες του πληθυσμού.

Ναι, ο σκοπός είναι να λαμβάνουν οι ασθενείς ολοκληρωμένη φροντίδα. Χωρίς υποχωρήσεις από την διεκδίκηση του μέγιστου (προαγωγή αγωγής υγείας) προς χάριν του ελάσσονος (συνταγογράφηση). Συνταγογράφηση με τον ορθό τρόπο, όχι ως “χειρισμός parker”, παράγοντας δημιουργικό έργο, όχι για το “φαίνεσθαι” των αναγκών των εκάστοτε τοπαρχών.

Είναι αυτονόητο, αλλά  μιας και αναφέρεται, φυσικά και δεν κατηγοριοποιείται το ιατρικό έργο βάσει βαθμού. Στα πλαίσια αυτά, θα περίμενα (ουτοπικό;) έναν επιμ. Α' ή -ακόμα και- Δ/ντή να “καλύψει” συμβολικά τις ανάγκες κάποιου ιατρείου, όπως οι υπόλοιποι του “ζυμώματος”. Αλλιώς, κατά την κρίση μου, μάλλον “φυγή” προς τα ένδον του ΚΥ αποτελεί (υποδηλώνοντας εφησυχασμό).

Τέλος, συγχωρέστε μου τον προσωπικό τόνο, η αντιμνημονιακή προσέγγιση – όπως διαφαίνεται από τα γραφόμενά μου- δεν έχει φυσικά να κάνει με κανένα “εντέλλεστε”. Αποτελεί στάση ζωής και ως εκ τούτου, ελπίζω να φανεί και κοινωνικά χρήσιμη.
“Δίκαιον νόει...”

Δημήτρης Θεοδωράκης
ΠΙ Φαναρίου
Ιατρείο Ν. Σάντας Κιλκίς
ΚΥ Πολυκάστρου

[D-Michalis]

Σεβαστές –αλλά όχι κατ’ ανάγκην όλες αποδεκτές- οι απόψεις σου συνάδελφε.
Αλλά, επειδή εκτιμώ ότι το ύφος –και εν πολλοίς και το περιεχόμενο- αρχίζει να γίνεται προσωπικό και κάπως συναισθηματικό, θεωρώ ότι δεν νομιμοποιούμαι να συνεχίσω τη συζήτηση στη βάση αυτή.

Θα επανέλθω όμως αν επαναληφθεί η συζήτηση στο καθ΄ αυτό θέμα.

[KYRIAKOS M.]

Έχοντας ως αρχή να κρίνω θέσεις και όχι πρόσωπα, δεν θέλω να υπεισέλθω σε προσωπικούς τόνους αντιπαράθεσης, παρά το πνεύμα της ανταπάντησης. Η καταγραφή της μη γνωριμίας, αυτό είχε ως σκοπό να τονίσει. Η ιστορία και τα πεπραγμένα συντελούν στην υστεροφημία καθενός, αντανακλούν το “ρομαντικό”, μαχητικό, νεανικό παρελθόν μας.

Ωστόσο, αν και...ανιστόρητος, επιτρέψτε μου (ο πληθυντικός είναι ευγενείας και όχι... υποτελείας), δεν νιώθω ότι χρωστάω σε κάποιον, γιατί η επιλογή της συγκεκριμένης ειδικότητας και η εφαρμογή της στα δημόσια πλαίσια του -πάλαι ποτέ- ΕΣΥ (έχοντας ικανή εμπειρία και από τον ιδιωτικό τομέα), ήταν φιλοσοφική, πολιτική προσωπική επιλογή, με κριτήριο την προσφορά στον συνάνθρωπο, σε ιδεατή, ρομαντική στη σκέψη μου, βάση.

Δεν έχω τίποτα με τους διευθυντές! Και δεν μιλώ εκ μέρους κάποιου διευθυντή, ο οποίος να μεταφράζει την “ζύμωση” κατά το δοκούν. Η κατακλείδα ως προς τον βαθμό χρησιμοποιήθηκε χάριν αστεϊσμού, για να υποδηλώσει την φιλοσοφική αντίθεσή μου στην “ενός ανδρός αρχή”, ειδικά όταν μιλάμε για επιστήμονες.

Είμαι υπέρμαχος μιας διαφορετικής νοοτροπίας, επιτρέψτε μου να πω, πιο “δημοκρατικής”. Επιμένω ότι η δουλειά του επιστημονικού διευθυντή δεν είναι να εντέλλει τους συνεργάτες του, άσχετα αν έχει επικρατήσει σε πολλά ΚΥ το “διοικητικό” μοντέλο. Για τα “εντέλλεστε” υπάρχουν οι τοποθετημένοι φορείς της εκάστοτε εξουσίας: διοικητές, ΥΠΕάρχες, κλπ, που μπορούν να εκφράσουν πιο καλά το "στρατοκρατικό" μοντέλο. Αρχή άνδρα δείκνυσι...

Νιώθοντας ανάξιος για μαθήματα δημοκρατίας σε οιονδήποτε, καταγράφω την πρακτική εφαρμογή  στο χώρο μου: Μέσα από ένα σύλλογο, σε συνελεύσεις με συζήτηση, αντιπαράθεση, αλλά και κατανόηση, με την αρχή του “ακούσας νόει”,  λαμβάνονται θέσεις για την επίλυση των όποιων προβλημάτων προκύπτουν, ώστε να μην χρειαστεί οποιαδήποτε διοικητική αρχή να φτάσει σε κανένα -δίκαιο ή άδικο, “εντέλλεστε” (καλύψεις εφημεριών άλλων ΚΥ, καλύψεις κενών ΠΙ, κλπ), αλλά και δυναμική αντίθεση σε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων (πχ. άσκηση αλλοτρίων καθηκόντων). Φιλοσοφικά, λοιπόν, με ενοχλεί να εντέλλομαι,  γιατί  σε δημοκρατικές διαδικασίες δεν αρμόζει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται “μουλάρωμα” στις ανάγκες του πληθυσμού.

Ναι, ο σκοπός είναι να λαμβάνουν οι ασθενείς ολοκληρωμένη φροντίδα. Χωρίς υποχωρήσεις από την διεκδίκηση του μέγιστου (προαγωγή αγωγής υγείας) προς χάριν του ελάσσονος (συνταγογράφηση). Συνταγογράφηση με τον ορθό τρόπο, όχι ως “χειρισμός parker”, παράγοντας δημιουργικό έργο, όχι για το “φαίνεσθαι” των αναγκών των εκάστοτε τοπαρχών.

Είναι αυτονόητο, αλλά  μιας και αναφέρεται, φυσικά και δεν κατηγοριοποιείται το ιατρικό έργο βάσει βαθμού. Στα πλαίσια αυτά, θα περίμενα (ουτοπικό;) έναν επιμ. Α' ή -ακόμα και- Δ/ντή να “καλύψει” συμβολικά τις ανάγκες κάποιου ιατρείου, όπως οι υπόλοιποι του “ζυμώματος”. Αλλιώς, κατά την κρίση μου, μάλλον “φυγή” προς τα ένδον του ΚΥ αποτελεί (υποδηλώνοντας εφησυχασμό).

Τέλος, συγχωρέστε μου τον προσωπικό τόνο, η αντιμνημονιακή προσέγγιση – όπως διαφαίνεται από τα γραφόμενά μου- δεν έχει φυσικά να κάνει με κανένα “εντέλλεστε”. Αποτελεί στάση ζωής και ως εκ τούτου, ελπίζω να φανεί και κοινωνικά χρήσιμη.
“Δίκαιον νόει...”

Δημήτρης Θεοδωράκης
ΠΙ Φαναρίου
Ιατρείο Ν. Σάντας Κιλκίς
ΚΥ Πολυκάστρου

Αγαπητέ κ. Θεοδωράκη ,
απλώς και μόνο επειδή το
 "..Ωστόσο, αν και...ανιστόρητος, επιτρέψτε μου (ο πληθυντικός είναι ευγενείας και όχι... υποτελείας), δεν νιώθω ότι χρωστάω σε κάποιον,"
  δείχνει πιθανόν αδυναμία να συνειδητοποιήσετε κάποια πράγματα..ενώ διαλέξατε την Γενική Ιατρική με σωστά και κατ εμέ κριτήρια..η ιστορία αυτής της ειδικότητας σε αυτή τη χώρα διδάσκει πως
για την εδραίωση της, για τις συνθήκες εργασίας κατά την άσκησή της  και κατά την εκπαίδευση σε αυτή, μα και κυρίως για το δικαίωμά σας να προηγείστε κατά τη διαδικασία πρόσληψης σε ένα Π.Ι. ή Κ.Υ. μόνο με βάση την ειδικότητά σας..άσχετα αν ένας συνάδελφος ιατρός άλλης ειδικότητας μπορεί να έχει πολλαπλάσια θετικά αξιολογούμενα προσόντα-προϋπηρεσία και ότι άλλο..κάποιοι πάλεψαν για όλα αυτά και τα πέτυχαν...οπότε ένα ευχαριστώ..ένα κομματάκι σεβασμό επιπλέον από αυτόν που όλοι οφείλουμε σε όποιον άνθρωπο και δη συνάδελφο..μάλλον τον χρωστά(ς)-με...
Μετά τιμής,
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Μ.