Εκλογές 6ης Μαΐου 2012

[Δ. Κουναλάκης]

Λένε ότι πάνω στο μεθύσι είναι δύσκολο να σκεφτείς..... Σε αυτή την περίπτωση η αποχή από τον θόρυβο σε κάνει να σκέφτεσαι καθαρά...
Και αφού κανείς δεν σκέφτηκε να κρύψει τα κόμματα αριστερά από τα ποσοστά στην φωτογραφία που έβαλα Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος για να δει ότι η ελληνική κοινωνία πάντα αυτά τα ποσοστά είχε ανεξαρτήτως κομμάτων.....
Και αφού δεν είχα χρόνο να το κάνω, χώρια που είπα να μην σας ανεβάσω την μισή εικόνα...

Είπα να βάλω ένα σύνδεσμο από κάποιον της οικογένειας που ίσως να ξεχάστηκε - καταδικασμένος άραγε από το πνευματικό παιδί του;;;

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Αντιγράφω μόνο το κομμάτι που μας ενδιαφέρει από την υγεία:

"..... Μια χώρα είτε θα έχει χαμηλούς φόρους είτε θα έχει γενναίες δαπάνες για  Παιδεία και Υγεία. Η οικονομία και η ιστορία θέτει τα δικά της διλήμματα, κάθε εποχή, εκεί που πολλοί θα ήθελαν οι δύο πόλοι να συμβιώνουν. Έτσι ακριβώς τίθεται το θέμα «ακύρωση του μνημονίου» και «παραμονή στην ευρωζώνη». Ή το ένα ή το άλλο (κι εδώ περιπλέκεται σε βάθος το πρόβλημα γιατί στην Ελλάδα ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του ευρώ ακυρώνει ένα ακόμη ισχυρότερο πλειοψηφικό ρεύμα απελευθέρωσης από το μνημόνιο). Στο δίλημμα αυτό παρά τους κανόνες της λογικής πέρα από τις δύο μπορεί να εμφανισθεί και τρίτη απάντηση. Η μία είναι η επιλογή της «παραμονής στο ευρώ» με επιβίωση του μνημονίου - τις άγριες επιπτώσεις τις βιώνουμε. Η δεύτερη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με οργανωμένη, προετοιμασμένη και προγραμματισμένη έξοδο από την Ευρωζώνη – πολύ σύντομα θα έρθει η άνοιξη. Η τρίτη είναι η «ακύρωση του μνημονίου» με ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και απρογραμμάτιστη έξοδο από το ευρώ, με επιβολή απέξω, με πανικό του λαού, με χάος, με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, με άγνωστη έκβαση – επιλογή χειρότερη και από την πρώτη....."

Υστερόγραφο:
Ιστορικά, οι μεγάλες αλλαγές είναι αποτέλεσμα ζύμωσης που διαρκεί έως και γενιές πολλές φορές. Η ιστορία αλλάζει πορεία όχι γιατί κάποιος είπε κάτι ή έκανε κάτι που μπορεί να αντιστραφεί στην επόμενη. Το να αλλάξουν οι τύραννοι δεν σημαίνει ότι έγινε επανάσταση. Ένας θάνατος είναι μη αντιστρεπτό γεγονός και αλλάζει την ιστορία. Μπορεί να είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου, μια ομάδας, ενός έθνους.... Και η γέννηση έχει το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά είναι πιο αργό... πιο δύσκολο να το ξεχωρίσεις....
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά σειρές σε ένα βιβλίο δίχως μεγάλη σημασία για την ιστορία....

[EzeΤΡΟΛ]

Η νέα, ανερχόμενη πολιτική δύναμη της χώρας - ήδη ανέδειξε τον πρώτο της Πρωθυπουργό.
Κόμμα Ελλήνων Πικραμμένων: Με έμβλημα το μισοάδειο πικρό ποτήριον που μας πότισαν!

 

[Δ. Κουναλάκης]

Αν κρίνω από τα διαμάντια που είχε καλέσει σήμερα ο Παπούλιας (παρόντα και μη), αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να βγάλω άδεια για καραμπίνα.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Με κάθε επιφύλαξη, η ΝΕΤ μεταδίδει τώρα ότι η Μπακογιάννη γυρνάει στη ΝΔ και τίθεται επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας!!!
Η κοινή λογική που λέγαμε!

[Gatekeeper]

Αν κρίνω από τα διαμάντια που είχε καλέσει σήμερα ο Παπούλιας (παρόντα και μη), αναρωτιέμαι αν προλαβαίνω να βγάλω άδεια για καραμπίνα.

Διαβατήριο για μετανάστευση ίσως?

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Αν θυμάστε, η προβλεπόμενη από το μνημόνιο περικοπή μισθών και συντάξεων Μαΐου (πληρωμή τέλος Απριλίου) όλως τυχαίως για "τεχνικούς λόγους" δεν έγινε και μετατέθηκε για τον Ιούνιο.
Τώρα που για "τεχνικούς λόγους" ξαναπάμε σε κάλπες τον Ιούνιο, να δούμε αν στο τέλος Μαΐου (πληρωμή -;- μισθών και συντάξεων Ιουνίου) θα εμφανιστούν νέοι "τεχνικοί λόγοι" μετάθεσης για τον Ιούλιο........

[Δημήτρης Μακρέας]

                                                                                                   Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Είναι λογικό και αναμενόμενο, στη συγκεκριμένη συγκυρία, μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης να αναλώνεται γύρω από την οικονομία και τα προτάγματα της.  Είναι επίσης λογικό, η σχέση της χώρας με την Ευρώπη και τους θεσμούς της, να απασχολεί ιδιαίτερα τα κομματικά επιτελεία αλλά και την ίδια την κοινωνία.  Αυτό που προβληματίζει είναι ότι η δημόσια συζήτηση σχεδόν εξαντλείται στους δύο αυτούς άξονες.
 Μάλιστα, η συζήτηση για την οικονομία αφορά αποκλειστικά την οικονομία μόνο στο επίπεδο της χώρας, αγνοώντας ότι ένα τρομακτικά μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα, έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει και ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Πιθανώς η ιστορία θα γράψει ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε την τάδε μέρα, η χρεοκοπία, όμως, της κοινωνίας είναι καθημερινή και αδιάκοπη τα τελευταία δύο χρόνια.
Αλλά και η συζήτηση για την Ευρώπη γίνεται χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπόψη ο επιχειρούμενος μετασχηματισμός και ο οριστικός (?) θάνατος της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κοινωνίας. Σχεδόν έχουμε ξεχάσει  ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί  μόνο οικονομικό μέγεθος , ούτε απλό γεωγραφικό όρο. Η Ευρώπη είναι ο κοινωνικός χώρος συνάντησης, σύνθεσης αλλά και σύγκρουσης - μοναδικής στην ανθρώπινη ιστορία- της έκρηξης στο επίπεδο των ιδεών  και των επιστημών που ακολούθησε το μεσαίωνα, της καπιταλιστικής ανάπτυξης και συσσώρευσης αγαθών , αλλά και της ταξικής πάλης και των κοινωνικών κινημάτων. Το αποτέλεσμα αυτής διαδικασίας (η οποία εμπεριείχε -μεταξύ άλλων-δύο παγκόσμιους πολέμους) , αποτυπώθηκε στο θεσμικό πλαίσιο και τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής που χαρακτήρισαν τις μεταπολεμικές ευρωπαϊκές κοινωνίες. Θεμελιώθηκαν στη βάση των ιδανικών της ισονομίας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας , της σχετικά ισότιμης πρόσβασης και νομής των πολιτών στα δημόσια αγαθά, στη βάση του σεβασμού των κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο συνδυασμός του κράτους δικαίου και του κράτους πρόνοιας, παρότι απείχε πολύ από το ιδεατό της αταξικής κοινωνίας και της πλήρους  ισοτιμίας των ανθρώπων, ίσως αποτελεί την κοινωνική συγκρότηση με τις λιγότερες κοινωνικές ανισότητες από την εμφάνιση των “συσσωρευτικών” κοινωνιών.
Επιχειρώντας μια αρκετά αφαιρετική σχηματοποίηση , θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πυλώνες συγκρότησης των ευρωπαϊκών κοινωνιών ήταν :
-Το κοινωνικό δικαίωμα στην Παιδεία και την (ταξικά περιορισμένη) σχετικά ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε αυτή.
-Το κοινωνικό δικαίωμα στην υγεία και την (ταξικά περιορισμένη) σχετικά ισότιμη πρόσβαση των πολιτών στα συστήματα παροχής υπηρεσιών υγείας.
-Το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη.
-Τη συμμετοχή των πολιτών στους (ατελείς) δημοκρατικούς θεσμούς και την (ψευδ)αίσθηση ότι η βούληση τους συμμετέχει στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων και τον έλεγχο της εξουσίας.
-Την ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο.
-Την προστασία της ελευθερίας στην έκφραση και διαμαρτυρία.
-Την προστασία από την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προσεγγίσουμε συγκεκριμένα τους τρόπους με τους οποίους κάθε ένας από αυτούς τους πυλώνες αποδομείται , όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά στο σύνολο της Ευρώπης.
Ειδικότερα στην Ελλάδα η αποδόμηση ήταν πλήρης και σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα. Πολύ σύντομα θα φανεί ότι ο οικονομικός μαρασμός και η φτωχοποίηση , είναι ένα μικρό μόνο μέρος του προβλήματος, σε σχέση με την αποδόμηση του θεσμικού πλαισίου υπεράσπισης των κοινωνικών , ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων, στο όνομα μιας υποτιθέμενης ανάκαμψης και ανάπτυξης.
Μια “ευρωπαϊκή” χώρα, ένας κοινωνικός σχηματισμός ,γίνεται τριτοκοσμικός , όχι γιατί φτωχαίνει ή χρεοκοπεί , αλλά γιατί καταρρέει το θεσμικό του πλαίσιο. Ανάπτυξη και παραγωγικότητα με εργασιακές συνθήκες Μπαγκλαντές (τυχαία αναφορά), δεν περιγράφουν παραμονή στην Ευρώπη,αλλά επιστροφή στη βαρβαρότητα της πρώιμης καπιταλιστικής περιόδου.
Αν επομένως επιθυμούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε με διλήμματα, το ουσιαστικό δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, αλλά σε ποια Ευρώπη. Την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, των αγορών και των χρηματιστηρίων ή την Ευρώπη των κοινωνικών δικαιωμάτων. Την Ευρώπη που υποκλίνεται στα τα προτάγματα των αγορών ή στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός στο τελευταίο του μήνυμα δήλωσε ότι οι θυσίες των Ελλήνων δεν έγιναν  για ένα αδειανό πουκάμισο, αλλά για τη συνέχεια της ευρωπαϊκής προοπτική της.
Η “Αρπαγή της Ευρώπης” όμως, από τις αγορές και ο βιασμός της, σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Η Ευρώπη των αγορών είναι κάτι πολύ χειρότερο από ένα αδειανό πουκάμισο.
Είναι ένα σώμα χωρίς ψυχή...
Το δίλημμα μέσα ή έξω από την Ευρώπη θα είναι χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο, όσο τα κοινωνικά κινήματα και οι λαοί της Ευρώπης αδυνατούν να αντισταθούν στην αποδόμηση της. Όσο τα προτάγματα της οικονομίας των αγορών λειτουργούν απόλυτα καθοριστικά ως προς την κοινωνική ζωή και όχι το αντίστροφο.

Δημήτρης Μακρέας