Η αποχή από τις εκλογές δεν είναι λύση.

[Argirios Argiriou]

Πάρα πολλοί συμπολίτες μας, φέρονται αποφασισμένοι να απέχουν από τις αυριανές εκλογές, δηλαδή να μην πάνε να ψηφίσουν. Η απογοήτευση από τα κόμματα βρίσκει σαν διέξοδο διαμαρτυρίας την αποχή.

Τι αποτελέσματα θα έχει ενδεχόμενη αποχή;

Κατ’ αρχήν κανένα αποτέλεσμα σε ότι αφορά την εκλογή των υποψηφίων. Το πολιτικό μας σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο που δεν το επηρεάζει η αποχή, τα λευκά ή τα άκυρα ψηφοδέλτια. Ακόμα και ένας πολίτης να ψηφίσει έγκυρα, το κόμμα που θα πάρει την ψήφο θα εκλέξει 300 βουλευτές. Ακόμα και ένας δημότης να ψηφίσει, ο συνδυασμός που θα πάρει την ψήφο θα εκλέξει δήμαρχο. Επομένως η αποχή δεν προκαλεί άμεση ζημιά στο πολιτικό σύστημα.

Η αποχή θα αυξήσει τεχνικά τα ποσοστά εκείνου του κόμματος του οποίου οι ψηφοφόροι του θα πάνε στρατευμένα στις κάλπες. Η αποχή δεν είναι πολιτική στάση. Είναι φυγομαχία. Είναι παράδοση άνευ όρων στις επιλογές στρατευμένων μειοψηφιών. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της αποχής.

Τα παραπάνω είναι επιλεκτική επικόλληση που έκανα από αποσπάσματα από τον ακόλουθο συνδέσμο: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Χρησιμοποίησε την ψήφο σου, για να μην έρθει κάποιος άλλος και χρησιμοποιήσει τη σιωπή σου.

[paracelsus]

Το κείμενο τσουβαλιάζει την αποχή, τα λευκά και τα άκυρα, αν και είναι διαφορετικές πολιτικές στάσεις.

Αν δεν συμφωνείς με κανένα πολιτικό κόμμα ή πιστεύεις οτι όλα είναι διεφθαρμένα, αλλά δεν διαφωνείς με την ίδια την εκλογική διαδικασία, το λευκό είναι μία λογική πολιτική στάση. Εάν δεν συμφωνείς με την ίδια την εκλογική διαδικασία και δεν την θεωρείς δημοκρατική, η αποχή είναι κάτι λογικό καθώς είναι άρνηση νομιμοποίησης του υπάρχοντος συστήματος.

Οι ίδιοι οι βουλευτές άλλωστε πάμπολλες φορές απουσιάζουν/απέχουν από κρίσιμες ψηφοφορίες, ψηφίζουν παρών ή σηκώνονται και φέυγουν και δεν ψηφίζουν οταν δεν συμφωνούν με κάποιες διαδικασίες.

Το ότι το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί δεν επηρρεάζονται και δεν προβληματίζονται από την αποχή και τα λευκά αποδεικνύει πόσο διεφθαρμένο και αντιδημοκρατικό είναι.

[D-Michalis]

πέντε συμφωνώ

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Από τη στιγμή που μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με λιγότερους από 151 ψήφους εμπιστοσύνης υπό την ανοχή άλλων βουλευτών (που θα απέχουν στην ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης) πρέπει να θεσμοθετηθεί ότι η αποχή και κυρίως το λευκό (αφού η αποχή είναι συνάρτηση πολλών συνθηκών ενίοτε μη εξαρτωμένων από τον ίδιο τον ψηφοφόρο) θα επιφέρουν αποτελέσματα στο εκλογικό αποτέλεσμα όταν υπερβαίνουν κάποια ποσοστά.
Π.χ. αν το λευκό σε μια περιφέρεια υπερβαίνει κάποιο ποσοστό τότε να "χάνει" κάποια ή κάποιες έδρες (χωρίς να μεταφέρονται σε άλλη περιφέρεια). Αντίστοιχα αν στην επικράτεια υπερβαίνει κάποιο ποσοστό τότε να μειώνεται αναλογικά το σύνολο των 300 βουλευτών.
Πρόχειρες και ουτοπιστικές (για το υπάρχον πολιτικό σύστημα) σκέψεις.
 

[Αρχίατρος]

Δεν μας λέτε όσοι ζείτε επαρχία με ποιά κριτήρια ψηφίζει εκεί ο γκόσμος ; ; ;

[Argirios Argiriou]

Το μεγαλύτερο κόμμα είναι η αποχή με 36% επί του συνόλου.  ( Το 36,34 του ΣΥΡΙΖΑ είναι επί των ψηφισάντων ).


Είναι μια ήττα για την δημοκρατία.

[D-Michalis]

Το λευκό δεν το ρίχνουν ούτε ασυνείδητοι ούτε χωρίς άποψη άνθρωποι.
Το λευκό σημαίνει "κανείς από όσους μου ζητάτε την ψήφο μου δεν είναι ικανός να με πείσει ότι θα την διαχειριστεί έντιμα".
Είναι φωνή κραυγαλέας αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος μας.

Η αποχή από την άλλη έχει πολλές αιτίες. Δεν είναι το ίδιο ισχυρή πολιτική τοποθέτηση.
1. Μπορεί να εκφράζει πραγματική δυσκολία μετάβασης στον τόπο εκλογής. Εγώ π.χ. έχω πολλούς συγγενείς που ζούν στο εξωτερικό, αλλά είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Ακόμη, παλαιότερα κρατούσα τα πολιτικά μου δικαιώματα στον τόπο καταγωγής μου για να έχω μία αφορμή να πηγαίνω, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν τα κατάφερνα να πάω, αν και ήθελα να ψηφήσω.
2. Μπορεί να εκφράζει ότι και η λευκή ψήφος, αλλά σίγουρα πολύ λιγότερο και σίγουρα από ανθρώπους που απαξιώνουν (και όχι αμφισβητούν) ως ένα βαθμό το πολιτικό σύστημα.
Τέλος, εμπεριέχει και μια μερίδα πολιτών που δεν θεωρεί ότι αξίζει να ασχολείται με αυτά !! Αυτοί είναι και οι «μαλθακοί» (εξ’ ού και το νεόκοπο «μαλ@κες» και το αρχαίο «πάσαν μαλακίαν») κατά την έκφραση των αρχαίων μας προγόνων που τους είχαν δακτυλοδεικτούμενους και τους υποτιμούσαν αποφεύγοντας κάθε συναναστροφή μαζί τους. Και καλά έκαναν.

Λευκό λοιπόν = Δυναμικοί πολίτες με άποψη που δεν μπορείς να τους δουλεύεις με τις κομματικές κουτοπονηριές που όλοι μας τις αναγνωρίζουμε, αλλά δίνουμε τόπο στην οργή και ψηφίζουμε κάποιον. Αυτοί απλά δεν βάζουν νερό στο κρασί τους και επιμένουν να μην εξουσιοδοτήσουν το «λιγότερο κακό».
Ποτέ δεν ψήφησα λευκό, αλλά θεωρώ ότι αυτοί που το κάνουν είναι απολύτως κύριοι και πολύ πιο πολιτικοποιημένοι από πολλούς από εμάς.

Αν πολλοί πολίτες εκφράζανε αυτό ακριβώς (ήτοι, ότι το τίποτε είναι προτιμότερο από το λιγότερο κακό), φαντάζεστε μία κυβέρνηση που θα έπαιρνε 100% των εγκύρων, αλλά εν συνόλω π.χ. 5% των ψηφισάντων και το άλλο 90% των ψηφισάντων θα ήταν λευκό? Ποιος θα τολμούσε να πεί ότι κυβερνάει εν ονόματι του ελληνικού λαού?
Γι΄ αυτό και όλα τα κόμματα το υποβαθμίζουν (το δαιμονοποιούν καλύτερα), αθροίζοντάς το μαζί με τα μπάζα (όπως είναι κυρίως τα –σκοπίμως- άκυρα).
Το τρέμουν το λευκό τα κόμματα γιατί τα απογυμνώνει και αν οι πολίτες συνειδητοποιούσαν την αξία τους, φευ !! (για τα κόμματα).

Υ.Γ. Βεβαίως δεν συζητώ για τα άκυρα, που, αν δεν είναι άκυρα από κάποιο λάθος, είναι σαφώς περιφρόνηση της δημοκρατικής διαδικασίας του εκλέγειν.

[Argirios Argiriou]

26/01/2015. ΕΘΝΟΣ.

ΟΙ 10 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΧΗ

Στο 36,13% έφτασε η αποχή στις εκλογές

Στο 36,13% διαμορφώθηκε η αποχή κατά τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές, ελαφρά μειωμένη από την αποχή στις εκλογές του Ιουνίου 2012 (37,51%) και αυξημένη συγκριτικά με την αποχή στις εκλογές Μαΐου 2012 (34,88%).

Τα λευκά και τα άκυρα συγκέντρωσαν 2,36% και τα κόμματα που δεν μπήκαν στη Βουλή συγκέντρωσαν 8,62%.

Οι δέκα εκλογικές περιφέρειες που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη αποχή είναι οι: Φλώρινα, Κεφαλλονιά, Ευρυτανία, Λακωνία, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Αρκαδία, Θεσπρωτία, Λευκάδα.

Οι δέκα εκλογικές περιφέρειες που συγκέντρωσαν τη μικρότερη αποχή είναι οι: Αχαΐα, Χαλκιδική, Ημαθία, Α' Θεσσαλονίκης, Βοιωτία, Λάρισα, Ηράκλειο, Β' Αθηνών, Β' Θεσσαλονίκης, Αττική.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 25/03/2017
Κωνσταντίνος Ζούλας.



Μπορεί  να ζήσουμε και στην Ελλάδα το ελπιδοφόρο φαινόμενο των ολλανδικών εκλογών; Να ψηφίσει το 81% των πολιτών; Και για να το διατυπώσουμε συγκεκριμένα: Τι είναι αυτό που θα ξαναφέρει τους Ελληνες στις κάλπες όταν στις τελευταίες εκλογές η αποχή έφτασε στο 45,2%, γεγονός που δεν είχε προηγούμενο στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία;

Τα ερωτήματα αυτά επανήλθαν μετά τις εκλογές της Ολλανδίας. Κυρίως στη Ν.Δ., που διαπιστώνει από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ότι οι ολοένα και περισσότεροι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν να επιλέγουν οποιαδήποτε άλλη «λύση», αλλά όχι το κόμμα του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Το επιβεβαίωσε περίτρανα εύρημα της τελευταίας έρευνας της Prorata που δημοσιεύθηκε μόνο στο site της. Ενώ 43% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξαναψηφίσουν το κόμμα τους, εξ αυτών μόνον 1 στους 4 έχει αποφασίσει ή έστω σκέφτεται να ψηφίσει τη Ν.Δ. Οι «υπόλοιποι», όπως επιβεβαιώνουν και οι έρευνες του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ), είτε σκορπίζονται στα μικρότερα κόμματα είτε υπονοούν ότι δεν θα πάνε καν να ψηφίσουν.

Με αυτήν την αφορμή έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε λίγο πιο προσεκτικά το νέο φαινόμενο της μη συμμετοχής στις εκλογές στη χώρα μας. Και κυρίως το πόσο καταλυτικά επέδρασε στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις. Διότι, όπως φαίνεται και στον πίνακα της «Κ», δεν είναι μόνον που η αποχή έφτασε στο πρωτοφανές 45,2% τον Σεπτέμβριο του 2015 (από 24% που ήταν το 2004). Αυτό που είναι αξιοσημείωτο στις εκλογές του 2015 είναι πόσο μικρός απεδείχθη ο πραγματικός αριθμός των ψηφοφόρων που στήριξαν τα κόμματα που έμελλε να συγκυβερνήσουν.

Για να το πούμε με απλά λόγια, ουδέποτε στη Μεταπολίτευση μια κυβέρνηση στηρίχθηκε σε τόσο λίγες ψήφους όσο αυτές που χάρισαν την εξουσία στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με ρεκόρ συμμετοχής τις εκλογές του 2004, στις οποίες η Ν.Δ. έλαβε 3,3 εκατομμύρια ψήφους (!), όλες οι κυβερνήσεις είχαν πάνω - κάτω αθροιστικά τη στήριξη περίπου 3 εκατ. πολιτών. Τόσοι πολίτες είχαν ψηφίσει τη Ν.Δ. το 2007 τόσοι εξέλεξαν νικητή το ΠΑΣΟΚ το 2009, τόσες ψήφους άθροισε ακόμη και η πρώτη συγκυβέρνηση μετά την κρίση. Ακόμη και το 2012, όταν η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσαν τον Μάιο εκλογικά και επέλεξαν τον Ιούνιο να συγκυβερνήσουν και με τη ΔΗΜΑΡ, τα τρία κόμματα μαζί είχαν 2,9 εκατ. ψήφους.

Τον Ιανουάριο του 2015 ήταν η πρώτη φορά στην πρόσφατη εκλογική ιστορία της χώρας που συγκροτήθηκε κυβέρνηση στηριζόμενη σε μόλις 2,5 εκατ. πολίτες. Αυτό, δε, που συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι πρωτοφανές σε όλη την τελευταία 40ετία. Τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επανεξέλεξαν μόλις 2,1 εκατ. πολίτες. Για να καταλάβει κανείς πόσο μικρός είναι αυτός ο αριθμός αρκεί τούτο: Το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές του 2004 και του 2007 έχοντας λάβει 3 εκατ. και 2,7 εκατ. ψήφους αντίστοιχα, ενώ και η Ν.Δ. στη μεγαλύτερη –προ κρίσης– συντριβή της ψηφίστηκε από 2,3 εκατ. πολίτες.Τόσες ψήφους έλαβε το 2009 ο Καραμανλής και υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Περισσότερες απ’ όσες αθροίζουν από κοινού σήμερα και κυβερνούν οι κ. Τσίπρας και Καμμένος. Με άλλα λόγια, η πραγματική –σε ψήφους– δύναμη της σημερινής κυβέρνησης είναι μικρότερη ακόμη και απ’ όση απέμενε στο παρελθόν στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στις χειρότερες ήττες τους. Οταν συντρίβονταν στις εκλογές και υποχρεώνονταν να βρεθούν στην αντιπολίτευση.

Ολα τούτα δεν πρέπει, βέβαια, να εκληφθούν ως αμφισβήτηση της νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες κυβερνά αυτός που διαθέτει την πλειοψηφία όσων συμμετέχουν και όχι όσων απέχουν από τις κάλπες.

Ο λόγος, ωστόσο, που τα συγκεκριμένα στοιχεία αναδεικνύονται είναι για να καταδειχθεί κάτι που έπρεπε από καιρό να είναι αυτονόητο για τη Ν.Δ. Η πραγματική δεξαμενή για την επαύξηση της δύναμής της βρίσκεται σε όσους κατ’ εξακολούθησιν απέχουν από τις κάλπες και όχι από τις περιβόητες μετακινήσεις ψηφοφόρων. Αυτό επιβεβαιώνουν όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Πως ό,τι είχε να κερδίσει η Ν.Δ. απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, την Ενωση Κεντρώων κ.λπ. μάλλον το έχει ήδη αφομοιώσει στα ποσοστά της. Ετσι εξηγείται άλλωστε και γιατί η Ν.Δ. εμφανίζεται μεν ως αδιαμφισβήτητη νικήτρια όποτε κι αν γίνουν εκλογές, αλλά χωρίς μέχρι στιγμής να έχει κλειδώσει την αυτοδυναμία. Της λείπουν ψηφοφόροι που ΔΕΝ ψήφισαν στις τελευταίες αναμετρήσεις. Και είναι πολλοί. Αρκεί μόνο να συνειδητοποιήσει κανείς πως οι έγκυρες ψήφοι το 2004 ήταν 2 εκατομμύρια περισσότερες απ’ ό,τι τον Σεπτέμβριο του 2015.

Ιδού γιατί είναι μείζον το προλογικό ερώτημα. Τι μπορεί να κάνει άραγε τους Ελληνες να επιστρέψουν στις κάλπες; Πολιτικοί επιστήμονες απαντούν πως μαζική εκλογική επαναδραστηριοποίηση παρατηρείται συνήθως όταν συντρέχουν δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, φόβος για την τύχη της χώρας, όπως συνέβη στην Ολλανδία και δεύτερον, η ύπαρξη ενός κόμματος που να εκπέμπει στους πολίτες την εμπιστοσύνη και την ελπίδα που χρειάζονται για να πεισθούν ότι υπάρχει συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτήν που τους εξανάγκασε να απέχουν.

Ηλίου φαεινότερον είναι, βέβαια, ποια προϋπόθεση απ’ τις δύο δεν έχει εκπληρωθεί μέχρι στιγμής. Κατά τα λοιπά, είναι απορίας άξιον γιατί η Ν.Δ. δεν επιμένει επί καθημερινής βάσεως στην ανάγκη να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι Ελληνες που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα στα χρόνια της κρίσης. Αποδεδειγμένα πρόκειται για το υγιέστερο, δυναμικότερο και πλέον ελπιδοφόρο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Αν ευσταθεί μάλιστα η εκτίμηση ότι περί τους 420.000 νέους πολίτες έχουν φύγει από το 2013 μέχρι σήμερα, εξηγείται όχι μόνο το ρεκόρ της αποχής του 2015 αλλά ίσως και το αποτέλεσμα της τελευταίας εθνικής κάλπης.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Aπ' την στιγμή που χάθηκε για τον περισσότερο κόσμο το όνειρο του διορισμού, εξατμίστηκε και το όποιο ενδιαφέρον για την πολιτική, τώρα ο κόσμος ασχολείται με το Survivor !

Έμειναν οι πελάτες του κομματικού συστήματος, δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι...

[GirousisN]

Μπορεί  να ζήσουμε και στην Ελλάδα το ελπιδοφόρο φαινόμενο των ολλανδικών εκλογών; Να ψηφίσει το 81% των πολιτών; Και για να το διατυπώσουμε συγκεκριμένα: Τι είναι αυτό που θα ξαναφέρει τους Ελληνες στις κάλπες όταν στις τελευταίες εκλογές η αποχή έφτασε στο 45,2%, γεγονός που δεν είχε προηγούμενο στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία;

Οι εκλογικοί κατάλογοι στην Ελλάδα είναι διαχρονικά παροιμιωδώς αναξιόπιστοι. Στις εκλογές Σεπτεμβρίου 2015 ήταν εγγεγραμμένοι 9.913.609 ,ενώ βάσει της ΕΛ.ΣΤΑΤ ο πληθυσμός με Ελληνική υπηκοότητα και >18 ετών την 1/1/2016 ήταν περίπου 8.206.000. Έτσι αν στο ποσοστό αυτών που ψήφισαν (5.567.482) υπολογίσουμε ως σύνολο το 2ο νούμερο που είναι πολύ εγγύτερα στην πραγματικότητα ,η αποχή στις εκλογές παραμένει μεγάλη ,αλλά μειώνεται στο 32,2%.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος    (Προτελευταίο αρχείο xls.)