Ο ασφαλισμένος προτιμά να σε βλέπει σαν το παιδί για τα θελήματα, επειδή έτσι τον εξυπηρετεί. Θέλει να συνεχίσεις να είσαι ένα άβουλο, πειθήνιο εκτελεστικό όργανο που θα τον "εξυπηρετεί" τυφλά χωρίς άποψη και χωρίς περιττές αντιρρήσεις. Το ίδιο και ο φμφ που βρίσκεται πίσω από τον ασφαλισμένο. Και εκεί είναι που πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας, σε προσωπικό επίπεδο, χωρίς ενοχές/υπεκφυγές και χωρίς την υποτέλεια που προσπαθούν να μας επιβάλλουν κάνοντας λόγο για το επάγγελμά μας ως "λειτούργημα".
Οff topic αλλα ειναι ενα θεμα που με απασχολει, σχεδον αποκλειστικα κιολας, τους τελευταιους μηνες. Το βρισιμο ειναι πλεον ρουτινα (75% αφορα μη αντιγραφη χειρογραφων συνταγων, 20% μη συνταγογραφηση διαφορων αυτοθεραπειων ή θεραπειων γειτονιας -εχθες ηρθε καποιος με omnic tocas που του εδωσε ο γαμπρος του, μαναβης στο επαγγελμα, για να ηρεμει!- καθως και 5%μη εκτελεση παραγγελιων για οτι εξεταση κατεβει στον καθενα-γιατρε γραψε μου μια εξεταση για Ο.Π. και το ιδιο για τον 27χρονο γιο μου!). Σημερα με εβρισε καποιος επειδη ο καρδιολογος του του ειπε οτι δεν εχει δικαιωμα συνταγογραφησης στον ΟΓΑ(οπως του ειχα πει εγω για ολους τους γιατρους) και ''να τα γραφει ο αγροτικος οπως σου τα εγραψα'' (σε λευκο χαρτακι).
Το αρνητικο ειναι οτι αυτη τη γραμμη δεν την ακολουθουν ολοι οι συναδελφοι γενικοι, με αποτελεσμα οσοι το κανουμε να χαρακτηριζομαστε... μη εξυπηρετικοι.
Αλλοι, δεν βριζουν μονο, αλλα το πανε και ενα βημα παραπερα. Μετα το μη ξεπλυμα 3 αντιβιωσεων στην κορη προεδρου χωριου (φροντιζω να μην κανω καμια απολυτως διακριση στην ασκηση της ιατρικης αλλα και των διαδικαστικων), και αφου ο προεδραρας ειδε οτι δεν μπορει να με καταγγειλει για αυτο, φροντησε να με καταγγειλει για αδικαιολογητη απουσια απο την εργασια μου, οταν ελειπα με κανονικη αδεια!!
Φυσικα θα συνεχιστει στα δικαστηρια το θεμα, γιατι οταν δεν εχεις παρει τα μισα ρεπο σου και σχεδον τα 2/3 της αδειας που δικαιουσαι, καπως σε εκνευριζει τετοια καταγγελια σε ημερα κανονικης αδειας, και ας την πεταξε ο διοικητης στο καλαθι των αχρηστων!.
Αυτο που θελω να πω, ειναι οτι η μαχη για να μη σε βλεπουν ως το ''παιδι για τα φαρμακα'', για οσους πανε σε εδαφος παρθενο απο γενικους και μαθημενο σε αγροτικους, ειναι δυσκολη και αρχιζει και γινεται για μενα τοσο ψυχοφθορα που μερικες φορες, για λιγα δευτερολεπτα, μου περναει απο το μυαλο να πηγαινω και να γραφω οτι θελουν για να συνεχισω τη ζωη μου ηρεμος.. αλλα φυσικα αυτο ειναι για λιγα μονο δευτερα...