Όλα τα αντιυπερτασικά είναι περίπου το ίδιο αποτελεσματικά.

[Argirios Argiriou]

BMC Med. 2012 Apr 5;10(1):33.
Comparative effectiveness of antihypertensive medication for primary prevention of cardiovascular disease: systematic review and multiple treatments meta-analysis.
Fretheim A, Odgaard-Jensen J, Brørs O, Madsen S, Njølstad I, Norheim OF, Svilaas A, Kristiansen IS, Thürmer H, Flottorp S.
Source
Global Health Unit, Norwegian Knowledge Centre for the Health Services, Oslo, Norway. atle.fretheim@nokc.no.


...........
.........................
CONCLUSION:

Based on the available evidence, there seems to be little or no difference between commonly used blood pressure lowering medications for primary prevention of cardiovascular disease. Beta-blockers (atenolol) and alpha-blockers may not be first-choice drugs as they were the only drug-classes that were not significantly superior to any other, for any outcomes.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[D-Michalis]

Από πολύ παλιά είναι γνωστό ότι όποιο αντιυπερτασικό και να χρισημοποιήσεις, την πίεση μπορείς να την ελέγξεις (το λέει μάλιστα μετ’ εμφάσεως και ο πατριάρχης της υπέρτασης [Kaplan] στα βιβλία του).

Το θέμα για το γιατρό δεν ήταν και δεν είναι ποτέ το με τι θα κατεβάσω την πίεση, αλλά το με τι θα ρυθμίσω την πίεση στον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ασθενή, ώστε να κατεβάσω την πίεση με φάρμακο που και δεν θα βλάψει –επιβαρύνει άλλο σύστημα / νόσο του ασθενή μας, αλλά και –αν γίνεται- να έχει ευεργετικές δράσεις και σε άλλα νοσήματα –καταστάσεις.

Ως εκ τούτου δεν κατάλαβα τι νέο προσφέρει το εν λόγω άρθρο, εκτός και αν σκοπείται η άμβλυνση της ευαισθησίας των θεραπόντων στις ειδοποιούς διαφορές των αντιυπερτασικών.

[Argirios Argiriou]

Από πολύ παλιά είναι γνωστό ότι όποιο αντιυπερτασικό και να χρισημοποιήσεις, την πίεση μπορείς να την ελέγξεις (το λέει μάλιστα μετ’ εμφάσεως και ο πατριάρχης της υπέρτασης [Kaplan] στα βιβλία του).

Το θέμα για το γιατρό δεν ήταν και δεν είναι ποτέ το με τι θα κατεβάσω την πίεση, αλλά το με τι θα ρυθμίσω την πίεση στον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ασθενή, ώστε να κατεβάσω την πίεση με φάρμακο που και δεν θα βλάψει –επιβαρύνει άλλο σύστημα / νόσο του ασθενή μας, αλλά και –αν γίνεται- να έχει ευεργετικές δράσεις και σε άλλα νοσήματα –καταστάσεις.

Ως εκ τούτου δεν κατάλαβα τι νέο προσφέρει το εν λόγω άρθρο, εκτός και αν σκοπείται η άμβλυνση της ευαισθησίας των θεραπόντων στις ειδοποιούς διαφορές των αντιυπερτασικών.

Ως γνωστόν αυτοί που κατά κύριο λόγο αναλαμβάνουν την μεταπτυχιακή “εκπαίδευση” των Ιατρών στην χώρα μας είναι οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι.

Αν λοιπόν ακούσει κανείς κάποιον φαρμακευτικό αντιπρόσωπο να διαφημίζει το αντιυπερτασικό του, σχηματίζει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει άλλο..

Και λέγε - λέγε αρχίζουμε και τους πιστεύουμε (αλλιώς δεν θα είχαν το οικονομικό κίνητρο να μας επισκέπτονται τόσο συχνά).

Η μελέτη αυτή νομίζω ότι ξαναπροσγειώνει πολλούς από εμάς και μας βοηθά να μην έχουμε τόσο μεγάλες τύψεις αν, σε περίπτωση που πέσουμε στην δραχμή, αναγκαστούμε να στραφούμε σε σαφώς φθηνότερα αντιυπερτασικά.

Εννοείται ότι και σε αυτή την περίπτωση θα εξακολουθούμε να λαμβάνουμε υπ’όψιν το τελικό αποτέλεσμα του κάθε φαρμάκου στον συγκεκριμένο ασθενή.
(Ο τίτλος που έδωσα σε αυτό το μήνυμα είναι "Όλα τα αντιυπερτασικά είναι περίπου το ίδιο αποτελεσματικά" και όχι "Όλα τα αντιυπερτασικά είναι περίπου τα ίδια").


Όσο για τους Σκανδιναβούς αυτοί έτσι και αλλιώς συνταγογραφούν, κατά μέσο όρο, παλαιότερα σκευάσματα από ότι οι Έλληνες απλώς θέλουν κατά καιρούς να σιγουρεύονται ότι εξακολουθούν να εφαρμόζουν σωστή πολιτική.